Τελευταία φορά που το Ελληνικό κοινό απόλαυσε τους Slayer, ήταν το καλοκαίρι του 2013 με το πλήρως ανανεωμένο line up τους, και φυσικά ένα best of setlist. Φέτος, με τη συμπλήρωση των 25 χρόνων από τότε που ο Paul Bostaph έκανε το ντεμπούτο του στους προπάτορες του Αμερικανικού ακραίου ήχου, και λίγες μόνο μέρες πριν την επιστροφή στη χώρα μας, το Metal View παρουσιάζει όλους τους δίσκους με εκείνον πίσω από το drumkit, στο ενδιάμεσο της καριέρας του με τους Forbidden, Testament, Exodus και Hail!.
DIVINE INTERVENTION-1994
Η παρθενική του στιγμή πίσω από το drumkit των Slayer γίνεται με αυτό το άλμπουμ. Εδώ τέσσερα χρόνια μετά το ιστορικό "Seasons In The Abyss", το οποίο όμως είχε φέρει νέα στοιχεία στη μουσική της ανίερης τετράδας, μας επαναφέρει σε ένα παλιομοδίτικο thrash ύφος, χωρίς να λείπουν σε μερικά σημεία όπως τα "Dittohead" και "Fictional Reality" διάφορα hardcore και punk περάσματα. Από εκεί και πέρα θα συναντήσουμε και μερικά πιο σκοτεινά και αργά, τραχιά κομμάτια ενώ ο ίδιος ο Bostaph προβάλει την τεχνική ως κάτι ταυτόσημο του rhythm section των Slayer, σε αντίθεση με τον Lombardo που ξεκινούσε με γκάζια και "όποιον πάρει ο Χάρος".
UNDISPUTED ATTITUDE-1996
Μόλις μια διετία μετά, οι Slayer θα απασχολήσουν το κοινό με μια ιδιαίτερη κυκλοφορία, καθώς εδώ θα μας παρουσιάσουν όλες τις punk rock επιρροές τους, αλλά φυσικά με κομμάτια κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους ενώ για ακόμα μια φορά το αμερικάνικο crossover και hardcore ιδίωμα θα μείνει όπως σε όλη σχεδόν τη 90s πορεία τους. Ανάμεσα στις διασκευές των Verbal Abuse, Dr. Know, DI, DRI, ΤSOL, The Stooges και Minor Threat, το drumming του μακρυμάλλη μουσάτου γεμίζει τον ωμό και απλό ήχο των άλλων συγκροτημάτων, ενώ και η υπόλοιπη μπάντα κλείνει το μάτι στην ταχύτητα με την οποία μας είχαν κακομάθει. Μεταξύ άλλων, μας έδωσαν και μερικά δικά τους τραγούδια όπως το "Can't Stand You", "Ddamn" και "Gemini" με τα οποία στρέφονται εντελώς προς το υπόλοιπο σύνολο του δίσκου.
DIABOLUS IN MUSICA-1998
Τις τελευταίες χρονιές πριν μπούμε στο νέο μιλλένιουμ, πολλές μπάντες ωθήθηκαν σε πειραματισμούς και ενδεχομένως σε περισσότερο σκοτάδι. Αναμφίβολλα το πιο αμφιλεγόμενο και σκοτεινό έργο της καριέρας των θρυλικών thrashers είναι το "Diabolus In Musica" το οποίο έδωσε πολλά μπάσα και μια ωμή, μαύρη, σχεδόν industrial διάθεση στο συγκρότημα, αντίστοιχη με αυτή του "Chaos AD" των Sepultura. Χαρακτηριστικά παραδείγματα σε αυτό το στοιχείο είναι τα "State Of Mind" και "Death's Head" όχι μόνο στα τύμπανα αλλά και στους ψιθύρους, τα σολιστικά μέρη αλλά και την ίδια την αισθητική. Φυσικά πολλοί παλιομοδίτες "έθαψαν" αυτό το άλμπουμ, αλλά με μια καθαρή ματιά, τα "Bitter Peace", "In The Name Of God" και "Wicked" θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως τα ακατέργαστα κομμάτια του άλμπουμ.
GOD HATES US ALL-2001
11 Σεπτεμβρίου 2001. Η πιο αποφράδα μέρα της Αμερικανικής Ιστορίας, αλλά και η μέρα που οι Slayer κυκλοφόρησαν ένα σημαδιακό και "προφητικό" άλμπουμ. Φυσικά αν οι παλιοί οπαδοί μίσησαν τον προκάτοχο του, εδώ τα πράγματα έγιναν πιο σκούρα. Το drumming του Bostaph, επέστρεψε στα τεχνικά μονοπάτια της αρχής του με το εν λόγω γκρουπ, ενώ είναι ιδιαίτερα thrash-άτο σε σχέση με αυτό των προκατόχων του. Τα "Disciple", "Bloodline", "Payback" και "God Send Death" είναι από τα πιο γρήγορα και καλογραμμένα κομμάτια της συνολικής τους καριέρας, αλλά φυσικά "καπελώθηκαν" από άλλα, καθώς και μερικά fillers σαν τα "Threshold" και "Here Comes The Pain" με το groove στοιχείο ομολογουμένως να μην τους ταίριαξε ιδιαίτερα. Από εκεί και πέρα σαν σύνολο αδικήθηκε και κρίθηκε αυστηρά, ενώ μετά την πρώτη αποχώρηση του Paul από το συγκρότημα, και την επαναπρόσληψη του Lombardo, τα πράγματα συνέχισαν να ακολουθούν ακόμα πιο πειραματικούς δρόμους με το "Christ Illusion", αλλά όλα αυτά είναι απλώς ιστορία.
REPENTLESS-2015
Δώδεκα χρόνια μετά, ο Paul Bostaph επιστρέφει στη θέση του στους Slayer. Το 2013 εκτός από την απόλυση του Dave Lombardo για δεύτερη φορά, φεύγει από τη ζωή και ο Jeff Hanneman, τον οποίο έχει ήδη διαδεχτεί ο Gary Holt. Mια διετία μετά από όλα αυτά και με εντατικούς ρυθμούς στο studio, κυκλοφορεί το "Repentless" και εκτός των original μελών της μπάντας, ο Bostaph συνεργάζεται ξανά με τον Holt, έπειτα από την κυκλοφορία του "Shovel Headed Kill Machine" των Exodus πίσω στο 2005. Οι ανανεωμένοι γερόλυκοι , χωρίς να λειτουργούν ρετρολαγνικά, με το δωδέκατο πόνημα τους έδωσαν το προσωπικό τους στυλ με κλασικές αμερικανοπρεπείς thrash πινελιές, ενώ κράτησαν στοιχεία και ιδέες του ξανθού εκλιπόντος. Για ακόμα μια φορά δεν ήταν λίγοι αυτοί που τάχθηκαν εναντίον του, αλλά παρόλα αυτά μιλάμε ίσως για την πιο δυνατή στιγμή της ύστερης τους πορείας σε ένα ακραίο λουτρό αίματος, το οποίο περίτρανα φαίνεται και από τα video clip τους που φαντάζουν σαν ταινίες μικρού μήκους.
Ο Paul Bostaph μπορεί να μην παίζει στα κλασικά έπη των Slayer, αλλά το ιδιαίτερο και τεχνικό του στυλ, ο πρωταγωνιστικός τρόπος που βάζει τα τύμπανα καθώς και η πολυετής του πείρα στη μπάντα τον κάνει ένα από τα σημαντικά της μέλη. Επίσης κάθε δίσκος που κυκλοφόρησε μαζί τους με τον δικό του τρόπο, λίγο ή πολύ έμεινε στους fans ενώ όχι αδίκως θεωρείται ένας από τους καλύτερους thrash metal drummers. Το 2013 που τον είδαμε τελευταία φορά μαζί με το υπόλοιπο παρεάκι των Araya, King και Holt μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και κάνοντας μας να περιμένουμε πλέον για το μεγάλο αντίο στο Athens Rocks, το Σάββατο 13 Ιουλίου στο κλειστό γήπεδο του μπάσκετ στο ΟΑΚΑ, όπου εκτός των ύμνων που θα παιχτούν θα ακούσουμε και μερικά δείγματα των δίσκων που αναφέραμε. Έτσι πιθανότατα πρέπει να δώσουμε άλλη μια ευκαιρία σε αυτά τα άλμπουμ, γιατί ο θησαυρός εκεί μέσα δεν είναι απλώς άνθρακας.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
DIVINE INTERVENTION-1994
Η παρθενική του στιγμή πίσω από το drumkit των Slayer γίνεται με αυτό το άλμπουμ. Εδώ τέσσερα χρόνια μετά το ιστορικό "Seasons In The Abyss", το οποίο όμως είχε φέρει νέα στοιχεία στη μουσική της ανίερης τετράδας, μας επαναφέρει σε ένα παλιομοδίτικο thrash ύφος, χωρίς να λείπουν σε μερικά σημεία όπως τα "Dittohead" και "Fictional Reality" διάφορα hardcore και punk περάσματα. Από εκεί και πέρα θα συναντήσουμε και μερικά πιο σκοτεινά και αργά, τραχιά κομμάτια ενώ ο ίδιος ο Bostaph προβάλει την τεχνική ως κάτι ταυτόσημο του rhythm section των Slayer, σε αντίθεση με τον Lombardo που ξεκινούσε με γκάζια και "όποιον πάρει ο Χάρος".
UNDISPUTED ATTITUDE-1996
Μόλις μια διετία μετά, οι Slayer θα απασχολήσουν το κοινό με μια ιδιαίτερη κυκλοφορία, καθώς εδώ θα μας παρουσιάσουν όλες τις punk rock επιρροές τους, αλλά φυσικά με κομμάτια κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους ενώ για ακόμα μια φορά το αμερικάνικο crossover και hardcore ιδίωμα θα μείνει όπως σε όλη σχεδόν τη 90s πορεία τους. Ανάμεσα στις διασκευές των Verbal Abuse, Dr. Know, DI, DRI, ΤSOL, The Stooges και Minor Threat, το drumming του μακρυμάλλη μουσάτου γεμίζει τον ωμό και απλό ήχο των άλλων συγκροτημάτων, ενώ και η υπόλοιπη μπάντα κλείνει το μάτι στην ταχύτητα με την οποία μας είχαν κακομάθει. Μεταξύ άλλων, μας έδωσαν και μερικά δικά τους τραγούδια όπως το "Can't Stand You", "Ddamn" και "Gemini" με τα οποία στρέφονται εντελώς προς το υπόλοιπο σύνολο του δίσκου.
DIABOLUS IN MUSICA-1998
Τις τελευταίες χρονιές πριν μπούμε στο νέο μιλλένιουμ, πολλές μπάντες ωθήθηκαν σε πειραματισμούς και ενδεχομένως σε περισσότερο σκοτάδι. Αναμφίβολλα το πιο αμφιλεγόμενο και σκοτεινό έργο της καριέρας των θρυλικών thrashers είναι το "Diabolus In Musica" το οποίο έδωσε πολλά μπάσα και μια ωμή, μαύρη, σχεδόν industrial διάθεση στο συγκρότημα, αντίστοιχη με αυτή του "Chaos AD" των Sepultura. Χαρακτηριστικά παραδείγματα σε αυτό το στοιχείο είναι τα "State Of Mind" και "Death's Head" όχι μόνο στα τύμπανα αλλά και στους ψιθύρους, τα σολιστικά μέρη αλλά και την ίδια την αισθητική. Φυσικά πολλοί παλιομοδίτες "έθαψαν" αυτό το άλμπουμ, αλλά με μια καθαρή ματιά, τα "Bitter Peace", "In The Name Of God" και "Wicked" θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως τα ακατέργαστα κομμάτια του άλμπουμ.
GOD HATES US ALL-2001
11 Σεπτεμβρίου 2001. Η πιο αποφράδα μέρα της Αμερικανικής Ιστορίας, αλλά και η μέρα που οι Slayer κυκλοφόρησαν ένα σημαδιακό και "προφητικό" άλμπουμ. Φυσικά αν οι παλιοί οπαδοί μίσησαν τον προκάτοχο του, εδώ τα πράγματα έγιναν πιο σκούρα. Το drumming του Bostaph, επέστρεψε στα τεχνικά μονοπάτια της αρχής του με το εν λόγω γκρουπ, ενώ είναι ιδιαίτερα thrash-άτο σε σχέση με αυτό των προκατόχων του. Τα "Disciple", "Bloodline", "Payback" και "God Send Death" είναι από τα πιο γρήγορα και καλογραμμένα κομμάτια της συνολικής τους καριέρας, αλλά φυσικά "καπελώθηκαν" από άλλα, καθώς και μερικά fillers σαν τα "Threshold" και "Here Comes The Pain" με το groove στοιχείο ομολογουμένως να μην τους ταίριαξε ιδιαίτερα. Από εκεί και πέρα σαν σύνολο αδικήθηκε και κρίθηκε αυστηρά, ενώ μετά την πρώτη αποχώρηση του Paul από το συγκρότημα, και την επαναπρόσληψη του Lombardo, τα πράγματα συνέχισαν να ακολουθούν ακόμα πιο πειραματικούς δρόμους με το "Christ Illusion", αλλά όλα αυτά είναι απλώς ιστορία.
REPENTLESS-2015
Δώδεκα χρόνια μετά, ο Paul Bostaph επιστρέφει στη θέση του στους Slayer. Το 2013 εκτός από την απόλυση του Dave Lombardo για δεύτερη φορά, φεύγει από τη ζωή και ο Jeff Hanneman, τον οποίο έχει ήδη διαδεχτεί ο Gary Holt. Mια διετία μετά από όλα αυτά και με εντατικούς ρυθμούς στο studio, κυκλοφορεί το "Repentless" και εκτός των original μελών της μπάντας, ο Bostaph συνεργάζεται ξανά με τον Holt, έπειτα από την κυκλοφορία του "Shovel Headed Kill Machine" των Exodus πίσω στο 2005. Οι ανανεωμένοι γερόλυκοι , χωρίς να λειτουργούν ρετρολαγνικά, με το δωδέκατο πόνημα τους έδωσαν το προσωπικό τους στυλ με κλασικές αμερικανοπρεπείς thrash πινελιές, ενώ κράτησαν στοιχεία και ιδέες του ξανθού εκλιπόντος. Για ακόμα μια φορά δεν ήταν λίγοι αυτοί που τάχθηκαν εναντίον του, αλλά παρόλα αυτά μιλάμε ίσως για την πιο δυνατή στιγμή της ύστερης τους πορείας σε ένα ακραίο λουτρό αίματος, το οποίο περίτρανα φαίνεται και από τα video clip τους που φαντάζουν σαν ταινίες μικρού μήκους.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου