Είναι γνωστό και διαδεδομένο, πως το black metal της χώρας μας αποτελεί παράδοση για το σκληρό ήχο. Βέβαια, οι Akanatha που μας έρχονται από την επαρχία, και υπέγραψαν με τη θρυλική Hammerheart Records, δεν ακολουθούν τους τυπικούς δρομους των Rotting Christ, Varathron ή Necromantia, παρά το τραχύ και δύσβατο μονοπάτι με μάτι καρφωμένο στο Βορρά.
Το εναρκτήριο δίδυμο με τα "Catharsis From Katara And Anathema" και "The Collosial Crisis Of Anax", έχουν κοινές ρίζες, καθότι τα riffs είναι άμεσα επηρεασμένα από τους Celtic Frost, με τη Νορβηγική ψύχρα των Immortal, αλλά και των πρώιμων Darkthrone, στην εποχή του "Transylvanian Hunger".
Στο ίδιο μήκος κύματος, και χωρίς πολλές αλλαγές, εν συνεχεία έρχεται το "The Monotheistic Pharaoh" το οποίο έχει κάποιες μελωδίες που μένουν στο μυαλό, με την αμεσότητα και το κρύο να πρωταγωνιστούν. Το "Heroic" με έναν αργό, απειλητικό και απλουστευμένο στυλ, έρχεται αρκετά ξερό αλλά σκοτεινό, με μια punk διάθεση σε όλη την μαυρομεταλλική ατμόσφαιρα.
Λίγο πριν το τέλος, το "Thesis And Antithesis" αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα του Βόρειου Ήχου, που θα ζήλευαν μπάντες, την προπερασμένη δεκαετία, ενώ θυμίζει αρκετά και τους "δικούς" μας Necrohell και την αντίληψη τους για τη σκηνή αυτή. Ο επίλογος θα γραφτεί με τον πιο σκληρό και χαοτικό τρόπο, μέσω του "Lethargy", στο ίδιο ύφος που αρμόζει και το υπόλοιπο σύνολο, αλλά με τα γκάζια να ανεβαίνουν.
Οι "δικοί" μας black metallers ούτε ψάχνουν να εκμοντερνιστούν ούτε να φέρουν κάτι νέο στη μουσική τους. Η ελληνικότητα τους μένει μόνο στους τίτλους των κομματιών, και δείχνουν τα δόντια τους με το δεύτερο πόνημα τους. Η ακρότητα και η ξεραΐλα του ήχου τους, θυμίζουν έντονα στιγμές του παρελθόντος και κάθε τι, που τους έχει επηρεάσει δε μπορεί να κρυφτεί αν και οι μεγάλες διάρκειες των κομματιών μερικές φορές προκαλούν μονοτονία.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο δίδυμο με τα "Catharsis From Katara And Anathema" και "The Collosial Crisis Of Anax", έχουν κοινές ρίζες, καθότι τα riffs είναι άμεσα επηρεασμένα από τους Celtic Frost, με τη Νορβηγική ψύχρα των Immortal, αλλά και των πρώιμων Darkthrone, στην εποχή του "Transylvanian Hunger".
Στο ίδιο μήκος κύματος, και χωρίς πολλές αλλαγές, εν συνεχεία έρχεται το "The Monotheistic Pharaoh" το οποίο έχει κάποιες μελωδίες που μένουν στο μυαλό, με την αμεσότητα και το κρύο να πρωταγωνιστούν. Το "Heroic" με έναν αργό, απειλητικό και απλουστευμένο στυλ, έρχεται αρκετά ξερό αλλά σκοτεινό, με μια punk διάθεση σε όλη την μαυρομεταλλική ατμόσφαιρα.
Λίγο πριν το τέλος, το "Thesis And Antithesis" αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα του Βόρειου Ήχου, που θα ζήλευαν μπάντες, την προπερασμένη δεκαετία, ενώ θυμίζει αρκετά και τους "δικούς" μας Necrohell και την αντίληψη τους για τη σκηνή αυτή. Ο επίλογος θα γραφτεί με τον πιο σκληρό και χαοτικό τρόπο, μέσω του "Lethargy", στο ίδιο ύφος που αρμόζει και το υπόλοιπο σύνολο, αλλά με τα γκάζια να ανεβαίνουν.
Οι "δικοί" μας black metallers ούτε ψάχνουν να εκμοντερνιστούν ούτε να φέρουν κάτι νέο στη μουσική τους. Η ελληνικότητα τους μένει μόνο στους τίτλους των κομματιών, και δείχνουν τα δόντια τους με το δεύτερο πόνημα τους. Η ακρότητα και η ξεραΐλα του ήχου τους, θυμίζουν έντονα στιγμές του παρελθόντος και κάθε τι, που τους έχει επηρεάσει δε μπορεί να κρυφτεί αν και οι μεγάλες διάρκειες των κομματιών μερικές φορές προκαλούν μονοτονία.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου