Δύο χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, οι βετεράνοι του Πολωνικού ακραίου ήχου επίστρέφουν με ένα ΕΡ γεμάτο δύναμη, ταχύτητα, heavy στυλ και φυσικά, βαρύγδουπους ρυθμούς. Οι Vader και το ολοκαίνουριο "Thy Messenger" ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην πολύχρονη και ιστορική δισκογραφία τους, με το death metal τους να σαπίζει τα πάντα γύρω μας.
Με το εναρκτήριο "Grand Deceiver" να πηγαίνει το κοντέρ στα 200, ερχόμαστε αντιμέτωποι με δαιμονικές, κλασικές death metal πτυχές Πολωνικής κοπής, που μας τρελαίνουν με τις κιθάρες και τα blastbeats, δίνοντας τη θέση του στο "Litany", το οποίο έρχεται πιο ωμό και σκοτεινό, σε εξίσου γρήγορες ταχύτητες.
Έπειτα, το "Emptiness" μας υποδέχεται με μια shred εισαγωγή, που δίνει χώρο σε ένα πιο αργό, για τα δεδομένα των Πολωνών, σκηνικό, το οποίο μάλιστα μας χαρίζει και αρκετά heavy στοιχεία μέσα από τις μουσικές ακρότητες του. Το "Despair" μπορεί να είναι μόλις μερικά δευτερόλεπτα παραπάνω από ένα λεπτό, αλλά μέσα στον λιγοστό του χρόνου παραδίδει μαθήματα γρήγορων ταχυτήτων και ανελέητης death metal παράνοιας, σε συνδυασμό με μια σχετική grindcore ιδέα με πιο τεχνικά στοιχεία. Τέλος, το ΕΡ τους μας αποχαιρετά με μια διασκευή στο "Steeler" των Judas Priest, κομμένη και ραμμένη στα extreme μοτίβα των εν λόγω κυρίων χωρίς να χάνεται όμως και η αύρα των Metal Gods.
Μπορεί η Πολωνική σκηνή να είναι αγαπητή στους κάφρους φίλους του metal ήχου, αλλά για τους πολλούς, δυστυχώς είναι αρκετά υποτιμημένη, στρέφοντας όλοι τα βλέμματα προς τη Σκανδιναβία. Παρόλα αυτά, καίρια θέση στην ακραία σκηνή της χώρας τους, αναμφίβολα έχουν οι Vader, και φάνηκε για ακόμη μια φορά σε αυτό μικρό, αλλά φρέσκο δείγμα της μουσικής τους, κάνοντας αυτό που ξέρουν καλύτερα, ανεβάζοντας τα γκάζια ένα πικ περισσότερο, κάτι το οποίο έκαναν και στα κλασικά τους τραγούδια, με την επίσκεψη τους στη χώρα μας πέρσι. Το "Thy Mesenger" δείχνει το χάρισμα της μπάντας, και ελπίζω ο Peter με την παρέα του, σύντομα να επιστρέψει με κάτι ολοκληρωμένο.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με το εναρκτήριο "Grand Deceiver" να πηγαίνει το κοντέρ στα 200, ερχόμαστε αντιμέτωποι με δαιμονικές, κλασικές death metal πτυχές Πολωνικής κοπής, που μας τρελαίνουν με τις κιθάρες και τα blastbeats, δίνοντας τη θέση του στο "Litany", το οποίο έρχεται πιο ωμό και σκοτεινό, σε εξίσου γρήγορες ταχύτητες.
Έπειτα, το "Emptiness" μας υποδέχεται με μια shred εισαγωγή, που δίνει χώρο σε ένα πιο αργό, για τα δεδομένα των Πολωνών, σκηνικό, το οποίο μάλιστα μας χαρίζει και αρκετά heavy στοιχεία μέσα από τις μουσικές ακρότητες του. Το "Despair" μπορεί να είναι μόλις μερικά δευτερόλεπτα παραπάνω από ένα λεπτό, αλλά μέσα στον λιγοστό του χρόνου παραδίδει μαθήματα γρήγορων ταχυτήτων και ανελέητης death metal παράνοιας, σε συνδυασμό με μια σχετική grindcore ιδέα με πιο τεχνικά στοιχεία. Τέλος, το ΕΡ τους μας αποχαιρετά με μια διασκευή στο "Steeler" των Judas Priest, κομμένη και ραμμένη στα extreme μοτίβα των εν λόγω κυρίων χωρίς να χάνεται όμως και η αύρα των Metal Gods.
Μπορεί η Πολωνική σκηνή να είναι αγαπητή στους κάφρους φίλους του metal ήχου, αλλά για τους πολλούς, δυστυχώς είναι αρκετά υποτιμημένη, στρέφοντας όλοι τα βλέμματα προς τη Σκανδιναβία. Παρόλα αυτά, καίρια θέση στην ακραία σκηνή της χώρας τους, αναμφίβολα έχουν οι Vader, και φάνηκε για ακόμη μια φορά σε αυτό μικρό, αλλά φρέσκο δείγμα της μουσικής τους, κάνοντας αυτό που ξέρουν καλύτερα, ανεβάζοντας τα γκάζια ένα πικ περισσότερο, κάτι το οποίο έκαναν και στα κλασικά τους τραγούδια, με την επίσκεψη τους στη χώρα μας πέρσι. Το "Thy Mesenger" δείχνει το χάρισμα της μπάντας, και ελπίζω ο Peter με την παρέα του, σύντομα να επιστρέψει με κάτι ολοκληρωμένο.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου