Σαν κεραυνός εν αιθρία έσκασε η ευχάριστη είδηση της επιστροφής των "δικών" μας Alpha Centauri. Για όσους δε γνωρίζουν, το εν λόγω συγκρότημα, αποτελεί το epic metal καταφύγιο των αδερφών Eskarth και Archon Vorskaath από Agatus και Zemial αντίστοιχα, που έδωσαν στα 90s ένα ηχηρό στίγμα για τον εγχώριο ακραίο ήχο. Πλέον το εν λογω project κυκλοφορεί το 7'' ΕΡ του, "The Return Of Heracleids".
Με την έναρξη που γίνεται μέσω του "Labyrinthus", βρίσκουμε στην εισαγωγή κλασικά heavy/epic στοιχεία, ενώ όσο προχωράμε η riff-ολογία και το ύφος της φωνής θυμίζει τους Αμερικάνους Warlord. Από εκεί και πέρα, η σκοτεινιά των ανθρώπων που γνωρίσαμε μέσω των Zemial και των Agatus, δε χάνεται, ενώ κάποιες κορώνες και γέλια θυμίζουν έντονα Mercyful Fate.
Aπό την άλλη, το "People Of Wreaths", θα έρθει με πιο μεγαλοπρεπές και βαρύ ύφος, με επικό στυλ που θυμίζει τις πρώιμες στιγμές των Manowar, αλλά και κάποιες heavy metal επιρροές κοντά στο στυλ των Brocas Helm, Medieval Steel και Heavy Load. Σολιστικά το κομμάτι έχει μελωδίες και leads πιο κοντά στο ύφος που πρεσβεύουν, σε αντίθεση με το παραπάνω που είχε πιο power metal φόρμες.
Επίσης ένα κοινό που παρατήρησα και στα δύο κομμάτια είναι, πως παρόλο που γράφτηκαν πριν περίπου 20 χρόνια, αποτέλεσαν σημείο επιρροής και για τα δύο αδέρφια και τις μπάντες τους, έτσι όπως ακούγονται σήμερα ενώ μέσα στο επικό, βαρύγδουπο και ατσάλινο ύφος, αυτή η όχι τόσο καλογυαλισμένη παραγωγή, βγάζει μαι ρετρό αίσθηση που ταιριάζει και με κάποια hard rock περάσματα που θα συναντήσουμε σκορπισμένα.
Τέλος, το "Return Of The Herakleids" είναι ένα ΕΡ το οποίο έχει έντονο το ελληνικό στοιχείο μέσα στη μουσική του, κάτι που σχεδόν όλοι οι πιονέροι της ακραίας σκηνής εκείνη την εποχή πρόσεχαν. Το σύνολο του ήχου έχει πολλά τεχνικά στοιχεία, ενώ όπως προανέφερα μέσα στον δυναμισμό, και την ένταση το σκοτάδι δε χάνεται, δίνοντας μια χαοτική, γκρίζα διάσταση στο ζευγάρι των κομματιών. Με όλα αυτά μαζεμένα, ακούμε ένα παλιομοδίτικο, επικό metal συνονθύλευμα που δε βρίσκουμε εύκολα εν έτει 2019.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με την έναρξη που γίνεται μέσω του "Labyrinthus", βρίσκουμε στην εισαγωγή κλασικά heavy/epic στοιχεία, ενώ όσο προχωράμε η riff-ολογία και το ύφος της φωνής θυμίζει τους Αμερικάνους Warlord. Από εκεί και πέρα, η σκοτεινιά των ανθρώπων που γνωρίσαμε μέσω των Zemial και των Agatus, δε χάνεται, ενώ κάποιες κορώνες και γέλια θυμίζουν έντονα Mercyful Fate.
Aπό την άλλη, το "People Of Wreaths", θα έρθει με πιο μεγαλοπρεπές και βαρύ ύφος, με επικό στυλ που θυμίζει τις πρώιμες στιγμές των Manowar, αλλά και κάποιες heavy metal επιρροές κοντά στο στυλ των Brocas Helm, Medieval Steel και Heavy Load. Σολιστικά το κομμάτι έχει μελωδίες και leads πιο κοντά στο ύφος που πρεσβεύουν, σε αντίθεση με το παραπάνω που είχε πιο power metal φόρμες.
Επίσης ένα κοινό που παρατήρησα και στα δύο κομμάτια είναι, πως παρόλο που γράφτηκαν πριν περίπου 20 χρόνια, αποτέλεσαν σημείο επιρροής και για τα δύο αδέρφια και τις μπάντες τους, έτσι όπως ακούγονται σήμερα ενώ μέσα στο επικό, βαρύγδουπο και ατσάλινο ύφος, αυτή η όχι τόσο καλογυαλισμένη παραγωγή, βγάζει μαι ρετρό αίσθηση που ταιριάζει και με κάποια hard rock περάσματα που θα συναντήσουμε σκορπισμένα.
Τέλος, το "Return Of The Herakleids" είναι ένα ΕΡ το οποίο έχει έντονο το ελληνικό στοιχείο μέσα στη μουσική του, κάτι που σχεδόν όλοι οι πιονέροι της ακραίας σκηνής εκείνη την εποχή πρόσεχαν. Το σύνολο του ήχου έχει πολλά τεχνικά στοιχεία, ενώ όπως προανέφερα μέσα στον δυναμισμό, και την ένταση το σκοτάδι δε χάνεται, δίνοντας μια χαοτική, γκρίζα διάσταση στο ζευγάρι των κομματιών. Με όλα αυτά μαζεμένα, ακούμε ένα παλιομοδίτικο, επικό metal συνονθύλευμα που δε βρίσκουμε εύκολα εν έτει 2019.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου