Από την ημέρα που ανακοινώθηκε η εμφάνιση των Mortuary Drape στην Αθήνα, είχα κατακλυστεί από ενθουσιασμό, καθώς μερικές μέρες πριν την αναγγελία της, ρωτούσα τον κιθαρίστα τους για μια πιθανή επιστροφή των Ιταλών στη χώρα μας. Λίγες μέρες πριν με έπιασε η χειμερινή ίωση και τελείως ξενερωμένος φανταζόμουν ότι θα τους έχανα για δεύτερη φορά, όπως το 2016. Τελικά με τον οργανισμό μου να με βοηθά, σε ένα κρύο Σαβατόβραδο, θα ερχόμουν αντιμέτωπος με τα πιο σκοτεινά και ατμοσφαιρικά live της ζωής μου.
Λίγα λεπτά πριν τις 22:00 ανεβαίνουν στο σανίδι του "ναού", οι ήδη γνωστοί στο εγχώριο underground, Slaughtered Priest. Όντας η δεύτερη φορά που τους βλέπω ζωντανά, η ενέργεια που έδωσαν ήταν τόσο έντονη όπως τους θυμάμαι πριν 5 χρόνια, ενώ ο ήχος τους στο τερμα και τελείως ωμός, έδωσε καθαρό παλιομοδίτκο, μαγκιόρικο black/thrash. Κάνοντας ένα πέρασμα από όλη τους την πορεία, με το ύφος τους το αγριεμένο, ζέσταναν για σχεδόν μία ώρα το Αθηναϊκό κοινό, με ήδη αρκετούς στην πρώτη σειρά να ξεσπάνε και να τραγουδούν τα κομμάτια τους. Ο ήχος δε, κάποιες φορές τους πρόδιδε, αλλά αυτό δεν πτόησε κανέναν, ίσα ίσα που το Venom meets Sodom meets Nocturnal στυλ τους, έφερε την Κόλαση, προετοιμάζοντας τα νεκρομαντικά τελετουργικά των headliners.
Υπό το φως των κεριών, το βαρύ άρωμα του λιβανιού και τους ήχους του "My Soul", οι Mortuary Drape, τρία χρόνια μετά ξαναπατούν το πόδι τους στα αρχαία εδάφη των Αθηνών, και με ένα επιθετικό μπάσιμο έρχεται το χάος μέσω του "Primordial". H πένθιμη, σκοτεινή και συνάμα δαιμονική ατμόσφαιρα των Ιταλών μας συνεπήρε από τη στιγμή που ακούγαμε ζωντανά στην ολότητα του το εμβληματικό "All The Witches Dance", ενώ το mosh είχε την τιμητική του κυρίως σε κομμάτια όπως τα "Funeral Chant", "Tregenda", και "Medium Mortem". Προσωπικά με την μπύρα που με κέρασε ο Simone Rendina, axeman της μπάντας, ανά χείρας ανατρίχιαζα σε κάθε στιγμή, ειδικά στο "Astral Bewitchment". Mε τα μέλη της μπάντας σε τρομερό οίστρο και περίσσια όρεξη, κοίταζαν κατάματα την πρώτη γραμμή, ενώ οι μελωδίες και οι ρυθμοί έφερναν ένα οστικό κύμα από headbaning σε ένα αρκετά πυκνό Temple. Φυσικά η παλιομοδίτικη τους κατάσταση δεν έμεινε αποκλειστικά στο ντεμπούτο καθώς έπαιξαν και κομμάτια από το ΕΡ, "Into The Drape", όπως "Mother" και "Zombie", αλλά και τη διασκευή στο "Nightmare Be Thy Name" των Mercyful Fate. Το τέλος αντάξιο της παρουσίας τους, είχε το μέγιστο "Vengeance From Beyond" και "Mortuary Drape", με το τελευταίο μάλιστα να βρίσκεται εκτός setlist. Σίγουρα για ακόμα μια φορά κοινό και συγκρότημα με συναισθήματα αμοιβαία, δημιούργησαν ένα κλίμα που λίγα black metal συγκροτήματα στις μέρες μας μπορούν να καταφέρουν, ενώ με τον ήχο στο πλευρό τους, η Μεσογειακή ακραία μουσική θα βρισκόταν στα καλύτερα της.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Λίγα λεπτά πριν τις 22:00 ανεβαίνουν στο σανίδι του "ναού", οι ήδη γνωστοί στο εγχώριο underground, Slaughtered Priest. Όντας η δεύτερη φορά που τους βλέπω ζωντανά, η ενέργεια που έδωσαν ήταν τόσο έντονη όπως τους θυμάμαι πριν 5 χρόνια, ενώ ο ήχος τους στο τερμα και τελείως ωμός, έδωσε καθαρό παλιομοδίτκο, μαγκιόρικο black/thrash. Κάνοντας ένα πέρασμα από όλη τους την πορεία, με το ύφος τους το αγριεμένο, ζέσταναν για σχεδόν μία ώρα το Αθηναϊκό κοινό, με ήδη αρκετούς στην πρώτη σειρά να ξεσπάνε και να τραγουδούν τα κομμάτια τους. Ο ήχος δε, κάποιες φορές τους πρόδιδε, αλλά αυτό δεν πτόησε κανέναν, ίσα ίσα που το Venom meets Sodom meets Nocturnal στυλ τους, έφερε την Κόλαση, προετοιμάζοντας τα νεκρομαντικά τελετουργικά των headliners.
Υπό το φως των κεριών, το βαρύ άρωμα του λιβανιού και τους ήχους του "My Soul", οι Mortuary Drape, τρία χρόνια μετά ξαναπατούν το πόδι τους στα αρχαία εδάφη των Αθηνών, και με ένα επιθετικό μπάσιμο έρχεται το χάος μέσω του "Primordial". H πένθιμη, σκοτεινή και συνάμα δαιμονική ατμόσφαιρα των Ιταλών μας συνεπήρε από τη στιγμή που ακούγαμε ζωντανά στην ολότητα του το εμβληματικό "All The Witches Dance", ενώ το mosh είχε την τιμητική του κυρίως σε κομμάτια όπως τα "Funeral Chant", "Tregenda", και "Medium Mortem". Προσωπικά με την μπύρα που με κέρασε ο Simone Rendina, axeman της μπάντας, ανά χείρας ανατρίχιαζα σε κάθε στιγμή, ειδικά στο "Astral Bewitchment". Mε τα μέλη της μπάντας σε τρομερό οίστρο και περίσσια όρεξη, κοίταζαν κατάματα την πρώτη γραμμή, ενώ οι μελωδίες και οι ρυθμοί έφερναν ένα οστικό κύμα από headbaning σε ένα αρκετά πυκνό Temple. Φυσικά η παλιομοδίτικη τους κατάσταση δεν έμεινε αποκλειστικά στο ντεμπούτο καθώς έπαιξαν και κομμάτια από το ΕΡ, "Into The Drape", όπως "Mother" και "Zombie", αλλά και τη διασκευή στο "Nightmare Be Thy Name" των Mercyful Fate. Το τέλος αντάξιο της παρουσίας τους, είχε το μέγιστο "Vengeance From Beyond" και "Mortuary Drape", με το τελευταίο μάλιστα να βρίσκεται εκτός setlist. Σίγουρα για ακόμα μια φορά κοινό και συγκρότημα με συναισθήματα αμοιβαία, δημιούργησαν ένα κλίμα που λίγα black metal συγκροτήματα στις μέρες μας μπορούν να καταφέρουν, ενώ με τον ήχο στο πλευρό τους, η Μεσογειακή ακραία μουσική θα βρισκόταν στα καλύτερα της.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου