Την παρθενική εμφάνιση των Lucifer την περίμενα πριν καν ανακοινωθεί, καθώς το καλοκαίρι που μας πέρασε, κυκλοφόρησε το φανταστικό τους "Lucifer II". Aναλαμβάνοντας να κουβαλήσουν ένα βαρύ φορτίο, γεμάτο 70s στοιχεία χωρίς να αντιγράφουν, το συγκρότημα της πρώην μπροστάρισας των The Oath, Johanna Sdonis, μαζί με τον σύζυγο της και ιθύνωντα νου των Entombed, Nicke Andersson, είπε να ξεφύγει από τα συνηθισμένα. Η φήμη τους αναμένεται να εξαπλωθεί παντού, και η χώρα μας, αποτέλεσε έναν από τους πρώτους σταθμούς των φετινών τους συναυλιών, μαζί με τους Half Gramme Of Soma.
Η δυναμική έναρξη της χθεσινής βραδιάς με τους "δικούς" μας Half Gramme of Soma, ήταν γεμάτη αυτοπεποίθηση και περίσσιο κέφι. Μπορεί οι ήχοι τους να ήταν αρκετά δυνατοί ειδικά στα μπάσα, με αποτέλεσμα στο πρώτο δεκάλεπτο τουλάχιστον να υπάρχει μια μικρή βαβούρα, με τον τραγουδιστή να μην ακούγεται, αλλά αυτό δεν πτόησε κανέναν, αφού η ενέργεια, που συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του 45λεπτού τους, μας έκαναν και εμάς να μη δώσουμε ιδιαίτερη σημασία. Εκτός αυτού, ειδικά όταν τα ηχητικά προβλήματα καταλλάγιασαν, προσωπικά απόλαυσα αυτές τις εφετζίδικες κιθάρες, τα σολιστικά που με το wah, ένωναν το ψυχεδελικό με το desert rock, ενώ πολλά blues και stoner στόλιζαν όμορφα τις μουσικές τους. Η τρελαμένη τους ατμόσφαιρα όχι μόνο ζέστανε εμάς, αλλά πιθανότατα αποτέλεσαν και ένα καλό προεόρτιο για την επικείμενη Ευρωπαϊκή τους περιοδεία.
Χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις, όντας Άγγλοι στο ραντεβού τους, οι Lucifer πάτησαν στο σανίδι υπό τους ήχους του "Faux Pharaoh". Με τη vintage εμφάνιση της μπάντας, να θυμίζει λίγο τους θρυλικούς Coven, έκανε ένα με τους ήχους της, το doom παρελθόν του Lucifer I, και το heavy rock, του φετινού Lucifer II, που εγώ θεωρώ και ως έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2018.
Δίνοντας εξ ημισείας μνεία και στα δύο άλμπουμ, και με έναν πολύ όμορφο και συγκεντρωμένο ήχο ακούσαμε βαρείς και αργούς ρυθμούς με τα "Abracadabra", "Purple Pyramid", "Morning Star" το Sabbath friendly, "Annubis", και φυσικά τα δυναμικά και επηρρεασμένα από τα 70s "Dreamer", "Phoenix", "Aton" και με το καταληκτικό και πλέον μεγάλο hit του ίδιου του Εωσφόρου, το "California Son".
Κάθε τυμπανοκρουσία του μεγάλου Nicke Andersson, μας έπαιρνε το κεφάλι ενώ κάθε στίχος της μυστήριας φωνής που έβγαινε από την αιθέρια παρουσία της Johanna Sadonis, μας αντρίχιαζε.
Καθ'όλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους, τη διασκευή που υπάρχει στο νέο τους άλμπουμ, το "Dancing with Mr D." των Rolling Stones", ενώ δε θα μπορούσε να λείψει και ο λατρεμένος του Nicke, Paul Stanley από τους Kiss, με το "Take Me Away, που αποτέλεσε μια από τις πιο κορυφαίες στιγμές της Κυριακής.
Οι Σουηδοί θαρρώ πως εντυπωσιάστηκαν με την αποδοχή του ελληνικού κοινού, και ευελπιστούμε να επιστρέψουν σύντομα με τα αποκρυφιστικά rock στοιχεία τους.
Γιάννης Χαρτζανιωτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου