Τη συγκεκριμένη Κυριακή την περίμενα πως και πως, αφού θα συναντούσα τους ήρωες που είχα να με συντροφεύουν στο Λύκειο. Ο λόγος για τους αγαπητούς στη χώρα μας Dark Tranquillity, οι οποίοι είχαν μαζί τους και τους Equilibirum καθώς και τους modern metallers Miracle Flair και 5Rand. Ο ήλιος παρόλο που έκαιγε για τα δεδομένα του Απριλίου αρκετά δεν πτόησε κάποιους οπαδούς να έρθουν από νωρίς ώστε να ανταλλάξουν κουβέντες με τα συγκροτήματα, των οποίων κάποια από τα μέλη ήταν σχεδον όλη την ώρα έξω κρατώντας μας παρέα.
Tη βραδιά ανοίγουν οι 5Rand από τη γειτονική Ιταλία, οι οποίοι ξεκίνησαν μόλις λίγα λεπτά από το άνοιγμα των θυρών, ενώ για μισή ώρα στο σχετικά λιγοστό κοινό που βρισκόταν εκεί άφησαν ανάμικτες εντυπώσεις. Για να είμαι ειλικρινής η μεγάλη ένταση των τυμπάνων και της φωνής σε αντίθεση με τα υπόλοιπα όργανα δημιούργησαν ένα μικρό χάος, χωρίς να τους ευχαριστηθώ, αλλά παρόλα αυτά, ο αέρας και η κινητικότητα της μπάντας βρισκόταν στο ζενίθ, εκπέμποντας έτσι την άνεση και τον τσαμπούκα που αρμόζει σε μια female metal μπάντα που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και συνδυάζει το deathcore με το industrial, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που τα riffs, όσο τουλάχιστον μπορούσα τα διακρίνω, μου θύμισαν κάτι από Arch Enemy και Sepultura.
Ευτυχώς, ο φόβος που είχα σχετικά με τον ήχο των Ελβετών Miracle Flair έφυγε, καθώς ήταν εμφανώς πιο καλός από πριν, και οι επίσης female fronted metallers, μας συνόδευσαν ευχάριστα με τις μελωδίες τους. Μπορεί η μουσική τους να μην είναι στις προσωπικές μου προτιμήσεις, αλλά με κέρδισε ο συνδυασμός έντασης και ατμοσφαιρας που είχαν σε όλο το μισάωρο της εμφάνισης τους, ενώ τέλος, αυτό που έχω να πω για την εν λόγω τετράδα είναι πως τα κιθαριστικά σόλο ήταν τόσο εκφραστικά που μας ταξίδευσαν εξίσου όπως και η φωνή.
Όσο το Academy συνέχιζε να γεμίζει, μόλις το ρολόι έδειξε 21:00 ανέβηκαν με τους παραδοσιακούς και επικούς ήχους της χώρας τους, οι Γερμανοί Equilibrium. O Robse, ο οποίος από το μεσημέρι άραζε με τους fans πίνοντας μπύρες, συνέχισε αυτή την ασχολία και πάνω στη σκηνή, και πως να ην το κάνει άλλωστε όταν οι παραδοσιακές μελωδίες του Βορρά ταιριάζουν απόλυτα σε κάτι τέτοιο. Ο κόσμος υποδεχτηκε εξ αρχής με το χειροκρότημα του την παρθενική τους εμφάνιση, και οι ίδιοι ανταπέδωσαν αυτό το θερμό καλωσόρισμα με μία ώρα δυναμικών ήχων που άλλοτε όδευαν προς το σκοτάδι, όπως δηλαδή το "Prey" ή το "Dammerung", κάποιες άλλες σε πατροπαράδοτες μελωδίες όπως αυτές του "Waldschrein", ενώ υπήρχαν και οι πιο γλετζέδικες και ζωντανές στιγμές με κομμάτια όπως τα "Heimat" και "Blut Im Auge". Λίγο πριν μας καληνυχτίσουν, οι Τεύτονες metallers απέδειξαν πόσο ακομπλεξάριστη live μπάντα είναι με το "Born To Be Epic" το οποίο είναι ένα από τα καταλληλότερα κομμάτια για πάρτυ με αλκόολ, και απ'όσο φάνηκε οι Equilibrium ξέρουν καλά από αυτά!
Περιοδεύοντας σχεδόν δύο χρόνια για το τελυταίο τους έργο, "Atoma", οι Dark Tranquillity, ήρθαν επιτέλους και από τα μέρη μας, γνωρίζοντας πως η αγάπη του ελληνικού κοινού είναι πλέον δεδομένη για τους melodic death metallers. Το μπούκωμα της αρχής στο "Encircled" με έκανε να μην ευχαριστηθώ την κατά τα άλλα μεγαλειώδη έναρξη των Σουηδών, αλλά ευτυχώς τα πράγματα ψιλοέφτιαξαν, με τη φωνή του Stanne, όμως να χάνεται ανά διαστήματα πίσω από τις κιθάρες. Αν εξαιρέσουμε βέβαια αυτό το μελανό σημείο, και την απουσία του "The Lesser Faith", έχουμε να μιλάμε για ένα σχεδόν άρτιο live με πολλή ένταση και ιδρώτα, που χώρεσαν πολλές περιόδους των κυρίων από το Gothenburg μέσα στο setlist. To stage diving και τα απανωτά walls of death φάνηκαν να ευχαριστούν στο έπακρο τη μπάντα πάνω στη σκηνή, η οποία αν και με δύο session κιθαρίστες και γενικά με διάφορες ακόμα αλλαγές στο line up, βρήκε τη χημεία της, ενώ ο Christopher Amott, όπως είπα και στον Mikael κατά τη συνέντευξη μας πριν το live, θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει μόνιμο μέλος των Dark Tranquillity. Όσον αφορά τα κομμάτια που ακούσαμε, νομίζω πως πάνω κάτω όλοι έμειναν ευχαριστημένοι, καθώς πέρα από τα "Clearing Skies", "Forward Momentum" "Atoma" και "When The World Screams" από την τελευταία τους δουλειά, ακούσαμε και τα πιο κλασικά "The Treason Wall", "The Science Of Noise", "Inside The Particle Sotrm", "The Wonders At Your Feet", "Therein" και "Mundane And The Magic", στο οποίο μάλιστα το μεγαλείο του Mikael Stanne φάνηκε όταν μοιράστηκε το μικρόφωνο με μια κοπέλα από το κοινό (σσ:Ιωάννα θα έχεις να το λες για μια ζωή αυτό). Το encore, λίγο πριν το "εις το επανιδείν", είχε τα hitάκια "State Of Trust" με τον ξανθό να τραγουδάει μαζί με το κοινό, το "Lost To Apathy" και το τελικό "Misery's Crown", το οποίο, μαζί με την πλειονότητα των παλιών τους κομματιών με έκανε να θυμηθώ τα εφηβικά μου χρόνια.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Tη βραδιά ανοίγουν οι 5Rand από τη γειτονική Ιταλία, οι οποίοι ξεκίνησαν μόλις λίγα λεπτά από το άνοιγμα των θυρών, ενώ για μισή ώρα στο σχετικά λιγοστό κοινό που βρισκόταν εκεί άφησαν ανάμικτες εντυπώσεις. Για να είμαι ειλικρινής η μεγάλη ένταση των τυμπάνων και της φωνής σε αντίθεση με τα υπόλοιπα όργανα δημιούργησαν ένα μικρό χάος, χωρίς να τους ευχαριστηθώ, αλλά παρόλα αυτά, ο αέρας και η κινητικότητα της μπάντας βρισκόταν στο ζενίθ, εκπέμποντας έτσι την άνεση και τον τσαμπούκα που αρμόζει σε μια female metal μπάντα που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και συνδυάζει το deathcore με το industrial, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που τα riffs, όσο τουλάχιστον μπορούσα τα διακρίνω, μου θύμισαν κάτι από Arch Enemy και Sepultura.
Ευτυχώς, ο φόβος που είχα σχετικά με τον ήχο των Ελβετών Miracle Flair έφυγε, καθώς ήταν εμφανώς πιο καλός από πριν, και οι επίσης female fronted metallers, μας συνόδευσαν ευχάριστα με τις μελωδίες τους. Μπορεί η μουσική τους να μην είναι στις προσωπικές μου προτιμήσεις, αλλά με κέρδισε ο συνδυασμός έντασης και ατμοσφαιρας που είχαν σε όλο το μισάωρο της εμφάνισης τους, ενώ τέλος, αυτό που έχω να πω για την εν λόγω τετράδα είναι πως τα κιθαριστικά σόλο ήταν τόσο εκφραστικά που μας ταξίδευσαν εξίσου όπως και η φωνή.
Όσο το Academy συνέχιζε να γεμίζει, μόλις το ρολόι έδειξε 21:00 ανέβηκαν με τους παραδοσιακούς και επικούς ήχους της χώρας τους, οι Γερμανοί Equilibrium. O Robse, ο οποίος από το μεσημέρι άραζε με τους fans πίνοντας μπύρες, συνέχισε αυτή την ασχολία και πάνω στη σκηνή, και πως να ην το κάνει άλλωστε όταν οι παραδοσιακές μελωδίες του Βορρά ταιριάζουν απόλυτα σε κάτι τέτοιο. Ο κόσμος υποδεχτηκε εξ αρχής με το χειροκρότημα του την παρθενική τους εμφάνιση, και οι ίδιοι ανταπέδωσαν αυτό το θερμό καλωσόρισμα με μία ώρα δυναμικών ήχων που άλλοτε όδευαν προς το σκοτάδι, όπως δηλαδή το "Prey" ή το "Dammerung", κάποιες άλλες σε πατροπαράδοτες μελωδίες όπως αυτές του "Waldschrein", ενώ υπήρχαν και οι πιο γλετζέδικες και ζωντανές στιγμές με κομμάτια όπως τα "Heimat" και "Blut Im Auge". Λίγο πριν μας καληνυχτίσουν, οι Τεύτονες metallers απέδειξαν πόσο ακομπλεξάριστη live μπάντα είναι με το "Born To Be Epic" το οποίο είναι ένα από τα καταλληλότερα κομμάτια για πάρτυ με αλκόολ, και απ'όσο φάνηκε οι Equilibrium ξέρουν καλά από αυτά!
Περιοδεύοντας σχεδόν δύο χρόνια για το τελυταίο τους έργο, "Atoma", οι Dark Tranquillity, ήρθαν επιτέλους και από τα μέρη μας, γνωρίζοντας πως η αγάπη του ελληνικού κοινού είναι πλέον δεδομένη για τους melodic death metallers. Το μπούκωμα της αρχής στο "Encircled" με έκανε να μην ευχαριστηθώ την κατά τα άλλα μεγαλειώδη έναρξη των Σουηδών, αλλά ευτυχώς τα πράγματα ψιλοέφτιαξαν, με τη φωνή του Stanne, όμως να χάνεται ανά διαστήματα πίσω από τις κιθάρες. Αν εξαιρέσουμε βέβαια αυτό το μελανό σημείο, και την απουσία του "The Lesser Faith", έχουμε να μιλάμε για ένα σχεδόν άρτιο live με πολλή ένταση και ιδρώτα, που χώρεσαν πολλές περιόδους των κυρίων από το Gothenburg μέσα στο setlist. To stage diving και τα απανωτά walls of death φάνηκαν να ευχαριστούν στο έπακρο τη μπάντα πάνω στη σκηνή, η οποία αν και με δύο session κιθαρίστες και γενικά με διάφορες ακόμα αλλαγές στο line up, βρήκε τη χημεία της, ενώ ο Christopher Amott, όπως είπα και στον Mikael κατά τη συνέντευξη μας πριν το live, θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει μόνιμο μέλος των Dark Tranquillity. Όσον αφορά τα κομμάτια που ακούσαμε, νομίζω πως πάνω κάτω όλοι έμειναν ευχαριστημένοι, καθώς πέρα από τα "Clearing Skies", "Forward Momentum" "Atoma" και "When The World Screams" από την τελευταία τους δουλειά, ακούσαμε και τα πιο κλασικά "The Treason Wall", "The Science Of Noise", "Inside The Particle Sotrm", "The Wonders At Your Feet", "Therein" και "Mundane And The Magic", στο οποίο μάλιστα το μεγαλείο του Mikael Stanne φάνηκε όταν μοιράστηκε το μικρόφωνο με μια κοπέλα από το κοινό (σσ:Ιωάννα θα έχεις να το λες για μια ζωή αυτό). Το encore, λίγο πριν το "εις το επανιδείν", είχε τα hitάκια "State Of Trust" με τον ξανθό να τραγουδάει μαζί με το κοινό, το "Lost To Apathy" και το τελικό "Misery's Crown", το οποίο, μαζί με την πλειονότητα των παλιών τους κομματιών με έκανε να θυμηθώ τα εφηβικά μου χρόνια.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου