Oι Atrocity είναι ένα από τα πιο σπουδαία συγκροτήματα στη Γερμανική ακραία σκηνή. Ενώ ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο 2018, οι Τεύτονες extreme metallers κλείνουν 30 χρόνια από το πρώτο τους demo, και μετά από 4 χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία, φέτος επιστρέφουν. Το νέο τους ΕΡ δίνει μια νέα γεύση στη μουσική τους, βγαλμένη από τα παλιά και φέρει το όνομα "Masters Of Darkness".
Το εναρκτήριο, ομώνυμο "Masters Of Darkness", μας βομβαρδίζει με τις δίκασες και τα βαριά riffs που σκοτεινιάζουν την ατμόσφαιρα, ενώ δένουν αρμονικά με τα διάσπαρτα χορωδιακά φωνητικά, ένας συνδυασμός που προσωπικά μου θυμίζει λίγο το τελευταίο Dimmu Borgir.
Mε το "Menschenschlachthaus", το οποίο είναι εξ ολοκλήρου στα Γερμανικά, ρυθμίζουν τη μουσική τους να φτάσει στα άκρα, χωρίς καθόλου μελωδίες, αλλά με ένα παραδοσιακό death metal ύφος που μερικές φορές έχεις κάποιες thrash-ίζουσες επιρροές από τη χώρα τους.
Από την άλλη, έχοντας σαν βασικό γνώμονα τον ήχο των προηγούμενων κομματιών, εδώ η χορωδία κερδίζει περισσότερο έδαφος, και σε συνδυασμό με τα δαιμονισμένα growls, δίνουν ένα μαύρο μεγαλείο, ενώ τέλος, το "Devil's Covenant" οδηγεί τους Atrocity σε πιο heavy μονοπάτια, χωρίς όμως να ξεφεύγουν από τον καφρικό τους δρόμο που ρίχνει ματιές στο παρελθόν των Γερμανών.
Ακούγοντας..ή μάλλον λιώνοντας το ΕΡ των Atrocity, καταλαβαίνω ότι έχουν πολύ μέλλον ακόμα, Έχοντας ξεπεράσει τα 30 χρόνια ιστορίας, οι Γερμανοί metallers, που γουστάρουν όσο τίποτα άλλο τους πειραματισμούς, εδώ αγριέυουν και σαλτάρουν, νοσταλγώντας μάλλον τις πρώτες τους μέρες, κάτι που θα ήθελα να ξαναδώ βέβαια με την επόμενη τους δουλειά.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο, ομώνυμο "Masters Of Darkness", μας βομβαρδίζει με τις δίκασες και τα βαριά riffs που σκοτεινιάζουν την ατμόσφαιρα, ενώ δένουν αρμονικά με τα διάσπαρτα χορωδιακά φωνητικά, ένας συνδυασμός που προσωπικά μου θυμίζει λίγο το τελευταίο Dimmu Borgir.
Mε το "Menschenschlachthaus", το οποίο είναι εξ ολοκλήρου στα Γερμανικά, ρυθμίζουν τη μουσική τους να φτάσει στα άκρα, χωρίς καθόλου μελωδίες, αλλά με ένα παραδοσιακό death metal ύφος που μερικές φορές έχεις κάποιες thrash-ίζουσες επιρροές από τη χώρα τους.
Από την άλλη, έχοντας σαν βασικό γνώμονα τον ήχο των προηγούμενων κομματιών, εδώ η χορωδία κερδίζει περισσότερο έδαφος, και σε συνδυασμό με τα δαιμονισμένα growls, δίνουν ένα μαύρο μεγαλείο, ενώ τέλος, το "Devil's Covenant" οδηγεί τους Atrocity σε πιο heavy μονοπάτια, χωρίς όμως να ξεφεύγουν από τον καφρικό τους δρόμο που ρίχνει ματιές στο παρελθόν των Γερμανών.
Ακούγοντας..ή μάλλον λιώνοντας το ΕΡ των Atrocity, καταλαβαίνω ότι έχουν πολύ μέλλον ακόμα, Έχοντας ξεπεράσει τα 30 χρόνια ιστορίας, οι Γερμανοί metallers, που γουστάρουν όσο τίποτα άλλο τους πειραματισμούς, εδώ αγριέυουν και σαλτάρουν, νοσταλγώντας μάλλον τις πρώτες τους μέρες, κάτι που θα ήθελα να ξαναδώ βέβαια με την επόμενη τους δουλειά.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου