Οι Ισπανοί Altarage, που έκαναν την εμφανισή τους πριν δύο χρόνια, κυκλοφορούν φέτος μέσω της Season Of Mist, τη δεύτερη τους δουλειά, μόλις έναν χρόνο από την προηγούμενη, και φέρει το όνομα "Endinghent". Βέβαια χωρίς να ξέρουμε σχεδόν τίποτα για αυτούς, η επιθετικότητα και η σκιερή τους, συννεφιασμένη ατμόσφαιρα, αρκεί για να μαγευτουμε από το μυστήριο τους.
Αν έχουμε στο νου μας την εικόνα του εξωφύλλου, τότε ήδη από τα πρώτα riffs του "Ιncessant Magma", η μουσική θα μας ταξιδέψει σε μια άλλη διάσταση, και σε έναν τελείως μαύρο σύμπαν. Τα αργά tempos με το κράμα των blackened death metal ρυθμών και τα λίγα, αλλά χορταστικά πονεμένα φωνητικά, δίνουν μια γερή γεύση για την πορεία. Τελείως πιο ακραίο με πολλά blastbeats έρχεται το "Spearheaderon", στο οποίο αντανακλάται όλη η ακραία αμερικάνικη σκηνή, ενώ η πορεία προς το τέλος γίνεται πιο αργόσυρτη, με το rhythm section να παίρνει τα πάνω του.
Το "Cataclysmic Triada" δεν απέχει από το προηγούμενο, ενώ το "Fold Eksis", πολύ πιο σκοτεινό ρίχνει την ατμόσφαιρα στα Τάρταρα, με τη φωνή να θυμίζει Asphyx, αν και η ποικιλία στο σύνολο του δίσκου συνεχίζεται με το πολύ πιο μελωδικό και "αρρωστημένο", "Rift".
Συνεχίζοντας στο ίδιο ύφος και με γερές παραμορφωμένες μπασογραμμές το "Orb Terrax" ακούγεται σαν μια βροντερή καταιγίδα δίνοντας πάσα στο "Weighteer" που σημάνει με τον ακραίο και χαοτικό του ήχο την αρχή του τέλους.
Έτσι με το τελικό "Barrier", και ακολουθώντας πάλι black/death metal μονοπάτια, μπαίνουμε για τα καλά στο χάος και την άβυσσο, με μια αρκετά μαυρισμένη και τεχνική σύνθεση.
Oι Altarage, ή αλλιώς οι τέσσερις άγνωστοι Χ από το Μπιλμπάο κατάφεραν να ταρακουνίσουν τη Γη και τα μυαλά μας με όλη την μουσική και την αύρα του "Εndinghent", που δίνει πολλά συν στην σχετικά άγνωστη ακραία σκηνη της Ισπανίας.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Αν έχουμε στο νου μας την εικόνα του εξωφύλλου, τότε ήδη από τα πρώτα riffs του "Ιncessant Magma", η μουσική θα μας ταξιδέψει σε μια άλλη διάσταση, και σε έναν τελείως μαύρο σύμπαν. Τα αργά tempos με το κράμα των blackened death metal ρυθμών και τα λίγα, αλλά χορταστικά πονεμένα φωνητικά, δίνουν μια γερή γεύση για την πορεία. Τελείως πιο ακραίο με πολλά blastbeats έρχεται το "Spearheaderon", στο οποίο αντανακλάται όλη η ακραία αμερικάνικη σκηνή, ενώ η πορεία προς το τέλος γίνεται πιο αργόσυρτη, με το rhythm section να παίρνει τα πάνω του.
Το "Cataclysmic Triada" δεν απέχει από το προηγούμενο, ενώ το "Fold Eksis", πολύ πιο σκοτεινό ρίχνει την ατμόσφαιρα στα Τάρταρα, με τη φωνή να θυμίζει Asphyx, αν και η ποικιλία στο σύνολο του δίσκου συνεχίζεται με το πολύ πιο μελωδικό και "αρρωστημένο", "Rift".
Συνεχίζοντας στο ίδιο ύφος και με γερές παραμορφωμένες μπασογραμμές το "Orb Terrax" ακούγεται σαν μια βροντερή καταιγίδα δίνοντας πάσα στο "Weighteer" που σημάνει με τον ακραίο και χαοτικό του ήχο την αρχή του τέλους.
Έτσι με το τελικό "Barrier", και ακολουθώντας πάλι black/death metal μονοπάτια, μπαίνουμε για τα καλά στο χάος και την άβυσσο, με μια αρκετά μαυρισμένη και τεχνική σύνθεση.
Oι Altarage, ή αλλιώς οι τέσσερις άγνωστοι Χ από το Μπιλμπάο κατάφεραν να ταρακουνίσουν τη Γη και τα μυαλά μας με όλη την μουσική και την αύρα του "Εndinghent", που δίνει πολλά συν στην σχετικά άγνωστη ακραία σκηνη της Ισπανίας.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου