Δύο χρόνια μετά το "One Man Amry", οι σάλπιγγες ηχούν ξανά, και οι Ensiferum, ετοιμάζονται να σκορπίσουν πόνο με το ολοκαίνουριο έκτο πόνημα τους. Το "Two Paths", έρχεται πάνω στην ώρα που οι Φιλανδοί προσπαθούν να τιμήσουν το θρύλο γύρω από το όνομα τους αυτά τα χρόνια.
Η παραμυθένια εισαγωγή του "Ajattomasta Unesta", ξεκινά να φτιάχνει το ηρωικό εγκώμιο των Φιλανδών, με πολλές μελωδικές power στιγμές, ενώ το "For Those About To Fight For Metal", πέραν ότι θυμίζει την εισαγωγή του "Twillight Tavern", προσπαθεί να πατήσει σε πιο heavy/epic μονοπάτια, με την κλασσική τους ματιά. Το "Way of The Warrior" βέβαια έρχεται πιο δυναμικό, με εμφατικές πολεμικές στιγμές, πιο επιθετικό ακόμα και στις μελωδίες και τα leads του, σε αντίθεση με το ομώνυμο του δίσκου, που κλίνει σε πιο μοντέρνες στιγμές, με σύγχρονη europower αντίληψη και φωνητικές γραμμές που κλέβουν Skyclad.
Xωρίς να απέχει πολύ από αυτή την πιο γλεντζέδικη μουσική φύση, το "King Of Storms" συνεχίζει την φολκλορική χορευτική συνταγή, με κάποιες κλεφτές ματιές στο παρελθόν της μπάντας, προσπαθωντας να σοβαρέψει λίγο τα πράγματα. Κάτι που επιτυγχάνεται στα "Feast Of Valkyries" και "God Is Dead" με τις υπέροχες παραδοσιακές μελωδίες στην αρχή.
Από την άλλη το "Don't You Say" παίζει μεταξύ του κλασικούς ύφους της μπάντας και του rock n roll, ενώ το "I Will Never Kneel" συνδυάζει τους up tempo ρυθμούς με μερικά πιο αργά ατμοσφαιρικά περάσματα, και τα growls να κυριαρχούν και να δένουν στην πορεία με κάποια γυναικεία φωνητικά.
Το "Hail To The Victor", αποτελεί επίσης μια από τις λίγες πιο σοβαρές συνθέσεις, πιο ρυθμικό, χωρίς πολλά πολλά, ενώ φτάνοντας προς το τέλος, ο επίλογος γράφεται με το ακουστικό και επικό "Unettomaan Aikaan". Ένα απαλό, καθόλου γλυκανάλατο τελείωμα, που κάνει τον απολογισμό της μάχης.
Έχοντας ξεκινήσει ήδη μια καθοδική γραμμή τα τελευταία χρόνια, οι Ensiferum, με το "Two Paths" προσπαθούν να σώσουν λίγο τα πράγματα. Φυσικά ο ήχος δεν απογοητεύει και η μουσική μπορεί να παίξει με τα συναισθήματα μας, καθώς τη μία θα χορεύουμε με μπύρες στα χέρια, ενώ την άλλη θα γυαλίζουμε το ξίφος, αλλά παρ'όλα αυτά δεν ανακαλύπτεται ο τροχός.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
(7/10)
Η παραμυθένια εισαγωγή του "Ajattomasta Unesta", ξεκινά να φτιάχνει το ηρωικό εγκώμιο των Φιλανδών, με πολλές μελωδικές power στιγμές, ενώ το "For Those About To Fight For Metal", πέραν ότι θυμίζει την εισαγωγή του "Twillight Tavern", προσπαθεί να πατήσει σε πιο heavy/epic μονοπάτια, με την κλασσική τους ματιά. Το "Way of The Warrior" βέβαια έρχεται πιο δυναμικό, με εμφατικές πολεμικές στιγμές, πιο επιθετικό ακόμα και στις μελωδίες και τα leads του, σε αντίθεση με το ομώνυμο του δίσκου, που κλίνει σε πιο μοντέρνες στιγμές, με σύγχρονη europower αντίληψη και φωνητικές γραμμές που κλέβουν Skyclad.
Xωρίς να απέχει πολύ από αυτή την πιο γλεντζέδικη μουσική φύση, το "King Of Storms" συνεχίζει την φολκλορική χορευτική συνταγή, με κάποιες κλεφτές ματιές στο παρελθόν της μπάντας, προσπαθωντας να σοβαρέψει λίγο τα πράγματα. Κάτι που επιτυγχάνεται στα "Feast Of Valkyries" και "God Is Dead" με τις υπέροχες παραδοσιακές μελωδίες στην αρχή.
Από την άλλη το "Don't You Say" παίζει μεταξύ του κλασικούς ύφους της μπάντας και του rock n roll, ενώ το "I Will Never Kneel" συνδυάζει τους up tempo ρυθμούς με μερικά πιο αργά ατμοσφαιρικά περάσματα, και τα growls να κυριαρχούν και να δένουν στην πορεία με κάποια γυναικεία φωνητικά.
Το "Hail To The Victor", αποτελεί επίσης μια από τις λίγες πιο σοβαρές συνθέσεις, πιο ρυθμικό, χωρίς πολλά πολλά, ενώ φτάνοντας προς το τέλος, ο επίλογος γράφεται με το ακουστικό και επικό "Unettomaan Aikaan". Ένα απαλό, καθόλου γλυκανάλατο τελείωμα, που κάνει τον απολογισμό της μάχης.
Έχοντας ξεκινήσει ήδη μια καθοδική γραμμή τα τελευταία χρόνια, οι Ensiferum, με το "Two Paths" προσπαθούν να σώσουν λίγο τα πράγματα. Φυσικά ο ήχος δεν απογοητεύει και η μουσική μπορεί να παίξει με τα συναισθήματα μας, καθώς τη μία θα χορεύουμε με μπύρες στα χέρια, ενώ την άλλη θα γυαλίζουμε το ξίφος, αλλά παρ'όλα αυτά δεν ανακαλύπτεται ο τροχός.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
(7/10)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου