Έξι ολόκληρα χρόνια πέρασαν μέχρι να έρθει η δισκογραφική επιστροφή των Αμερικάνων Jag Panzer, κι όμως είναι αληθινή.
Πιο δυνατοί και γκαζιάρικοι, συγκριτικά με το "Τhe Scourge Of The Light" , οι άρχοντες τους 80s power metal επιστρέφουν με το "The Deviant Chord".
Ανεβαστικές μελωδίες και ακμαιότατο ηθικό είναι περιγραφικά αυτό που χαρακτηρίζει το "Born Of The Flame", που εγώ θα έλεγα ότι είναι αναγέννηση στον πιο βαρύ τους ήχο και στις old-school καταβολές τους.
H συνέχεια επικαλλέι όλες τις παλιές true power metal επιρροές της μπάντας, στο πρώτο single "Far Beyond All Fear". Ηeavy, με palm mute που μας παίρνει το μυαλο, μελωδικα πίσω φωνητικά και μια δυνατή, γεμάτη μπασογραμμή, είναι όλα όσα αποτελούν το κομμάτι.
Το ομώνυμο του δίσκου, ξεκινώντας πιο χαλαρά περικλύεται από την αύρα μιας heavy μπαλάντας, όπου οι εναρκτήριες ακουστικές κιθάρες θαρρώ πως είναι προτιμότερες χωρίς το ρυθμικό ξέσπασμα καταμεσίς του κομματιού. Αν και μετά από την δυνατή του έκρηξη έρχεται ένα εκπληκτικό solo προς το τέλος.
Άλλες δυο μπαλάντες του δίσκου είναι και το Ιρλανδικό "Foggy Dew" το οποίο κυκλοφόρησε και πριν λίγες ημέρες, και είναι ιδιαίτερα βασισμένο σε κλασικές κέλτικες folk μελωδίες, ενώ το "Long Awaited Kiss" που ακολουθεί μετά από λίγο είναι ακόμα ένα πολύ καλό δείγμα ότι οι Jag Panzer ξέρουν να δημιουργούν μουσική. Ένα intro με βιολί και πιάνο, και οι απαλή φωνή του Conklin (η οποία Dickinson-ίζει) , είναι αρκετά για να αφεθείς στις μελωδίες του, ενώ το καταλυτικό του ξέσπασμα και το solo, δεν απογοητεύουν.
Από την άλλη, γυρνώντας στη δυναμική πλευρά των Aμερικάνων, έρχονται με έναν επικό χαρακτήρα τα "Black List" και "Divine Intervention", ενώ με πιο μοντέρνο ήχο υποδεχόμαστε το "Salacious Behaviour".Σε αντίθεση βέβαια με το ίσως πιο heavy του δίσκου, "Fire Of Our Spirit" και το καταλυτικό "Dare" που ακολουθουν και αυτά πιο κλασσικά αλλά καθόλου ανέμπνευστα μονοπάτια, με δυνατά ρεφραίν και groovε ρυθμούς.
Kαταρχάς δε περίμενα πως θα έγραφα τόσα πολλά και θα ήμουν τόσο, μα τόσο ευχαριστημένος απο το αποτέλεσμα του "The Deviant Chord".
Όπως ανέφερα στην αρχή, έγιναν ξανά πιο βαρείς κι άφησαν κατά μέρος τις πολλές μοντερνιές και τις πιο prog επιρροές που προσωπικά δεν ήθελα κιόλας. Tόσα χρόνια αναμονής για τους fans των κυρίων από το Colorado άξιζαν χωρίς δεύερη σκέψη, και προσωπικά ανυπομονώ να ξανακάνουν μια μικρή βόλτα από τα μέρη μας.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Πιο δυνατοί και γκαζιάρικοι, συγκριτικά με το "Τhe Scourge Of The Light" , οι άρχοντες τους 80s power metal επιστρέφουν με το "The Deviant Chord".
Ανεβαστικές μελωδίες και ακμαιότατο ηθικό είναι περιγραφικά αυτό που χαρακτηρίζει το "Born Of The Flame", που εγώ θα έλεγα ότι είναι αναγέννηση στον πιο βαρύ τους ήχο και στις old-school καταβολές τους.
H συνέχεια επικαλλέι όλες τις παλιές true power metal επιρροές της μπάντας, στο πρώτο single "Far Beyond All Fear". Ηeavy, με palm mute που μας παίρνει το μυαλο, μελωδικα πίσω φωνητικά και μια δυνατή, γεμάτη μπασογραμμή, είναι όλα όσα αποτελούν το κομμάτι.
Το ομώνυμο του δίσκου, ξεκινώντας πιο χαλαρά περικλύεται από την αύρα μιας heavy μπαλάντας, όπου οι εναρκτήριες ακουστικές κιθάρες θαρρώ πως είναι προτιμότερες χωρίς το ρυθμικό ξέσπασμα καταμεσίς του κομματιού. Αν και μετά από την δυνατή του έκρηξη έρχεται ένα εκπληκτικό solo προς το τέλος.
Άλλες δυο μπαλάντες του δίσκου είναι και το Ιρλανδικό "Foggy Dew" το οποίο κυκλοφόρησε και πριν λίγες ημέρες, και είναι ιδιαίτερα βασισμένο σε κλασικές κέλτικες folk μελωδίες, ενώ το "Long Awaited Kiss" που ακολουθεί μετά από λίγο είναι ακόμα ένα πολύ καλό δείγμα ότι οι Jag Panzer ξέρουν να δημιουργούν μουσική. Ένα intro με βιολί και πιάνο, και οι απαλή φωνή του Conklin (η οποία Dickinson-ίζει) , είναι αρκετά για να αφεθείς στις μελωδίες του, ενώ το καταλυτικό του ξέσπασμα και το solo, δεν απογοητεύουν.
Από την άλλη, γυρνώντας στη δυναμική πλευρά των Aμερικάνων, έρχονται με έναν επικό χαρακτήρα τα "Black List" και "Divine Intervention", ενώ με πιο μοντέρνο ήχο υποδεχόμαστε το "Salacious Behaviour".Σε αντίθεση βέβαια με το ίσως πιο heavy του δίσκου, "Fire Of Our Spirit" και το καταλυτικό "Dare" που ακολουθουν και αυτά πιο κλασσικά αλλά καθόλου ανέμπνευστα μονοπάτια, με δυνατά ρεφραίν και groovε ρυθμούς.
Kαταρχάς δε περίμενα πως θα έγραφα τόσα πολλά και θα ήμουν τόσο, μα τόσο ευχαριστημένος απο το αποτέλεσμα του "The Deviant Chord".
Όπως ανέφερα στην αρχή, έγιναν ξανά πιο βαρείς κι άφησαν κατά μέρος τις πολλές μοντερνιές και τις πιο prog επιρροές που προσωπικά δεν ήθελα κιόλας. Tόσα χρόνια αναμονής για τους fans των κυρίων από το Colorado άξιζαν χωρίς δεύερη σκέψη, και προσωπικά ανυπομονώ να ξανακάνουν μια μικρή βόλτα από τα μέρη μας.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου