Ο Γιώργος Κόλλιας βρίσκεται στο πάνθεον των metal drummers, και μαζί με τους Nile, έχει γυρίσει όλη την υφήλιο, ενώ το 2015 κυκλοφόρησε και την πρώτη solo δουλειά του με τίτλο "Invictus".
O Γιάννης Χαρτζανιώτης για λογαριασμό του Metal View, μίλησε μαζί του σχετικά με τη δουλειά του με τους Nile, τη προσωπική του δημιουργία και για τι επιφυλάσσει το μέλλον του.
Καταρχάς, έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από το τελευταίο album σου με τους Nile, το "What Should Not Be Unearthed", ποια ήταν η ανταπόκριση των οπαδών σας;
Είναι η δουλειά που έχουμε δουλέψει περισσότερο, με πολλές προπαραγωγές, εγώ από την Ελλάδα και τα παιδιά από τα δικά τους studio, και μέχρι στιγμής ακούγονται πολύ θετικά σχόλια, και θεωρώ πως είναι και η πιο ώριμη κυκλοφορία μας μέχρι στιγμής.
Αν είχες τη δυνατότητα τι θα άλλαζες από το δίσκο;
Να σου πω, επειδή έχω κάποια παράπονα από την παραγωγή, θα ήθελα να δυναμώσουν λίγο τα τύμπανα γιατί με έχουν πολύ χαμηλωμένο, χαχα. Το χειρότερο είναι ότι δεν συμβαίνει σε όλα τα κομμάτια, και ελπίζω να διορθωθεί στο επόμενο μας album.
Πιστεύεις ότι αυτό το album σας βγήκε πιο επικό;
Έτσι λέει ο κόσμος, δε θα διαφωνήσω, αλλά σαν Nile απλά γράφουμε αυτό που θέλουμε χωρίς να κατευθυνούμε σε άλλα μονοπάτια. Απλά έτυχε, δεν είχαμε σκοπό να ακουστούμε σαν το "Unleashed For The Wicked" και δεν μας ένοιαζε κιόλας. Στο προηγούμενο μας album είχαμε παράπονα ότι ακουγόμαστε πιο τεχνικοί, αν και μαζί με το τωρινό, το θεωρώ το αγαπημένο μου.
Κατά τη γνώμη μου, η πιο επιθετική ατμόσφαιρα του δίσκου μου θυμίζει το παρελθόν του συγκροτήματος, εσύ πως το βλέπεις;
Δεν το βλέπω ακριβώς έτσι, αν και σίγουρα πολλοί οπαδοί μας θα το ήθελαν, γιατί ίσως είναι κολλημένοι στα παλιά μας. Από τότε έχουμε προοδεύσει σαν μπάντα, και συνθετικά και τεχνικά.
Θεωρώ πως κάθε δίσκος είναι η εξέλιξη του προηγούμενου, σίγουρα με το ύφος των Nile.
Όταν live παίζουμε παλιά κομμάτια μερικοί οπαδοί μας εκστασιάζονται και κάποιοι άλλοι μας κατηγορούν που το κάνουμε. Σεβαστές και οι δυο πλευρές, αλλά κάποιους θα ικανοποιήσουμε, κάποιους άλλους όχι.
Βλέπω στα περισσότερα instrumental σας, όπως και στο "Ushabti Reanimator" έχετε πολλές ethnic φόρμες. Ποιος συμβάλλει περισσότερο σε αυτό;
Σίγουρα ο Karl. Στα περισσότερα πράγματα σχετικά με τη μπάντα ασχολείται κυρίως ο Karl, όπως και στους στίχους. Aυτά τα 12 χρόνια που είμαι και εγώ στη μπάντα, λίγο πολύ δίνουμε ιδέες στις συνθέσεις, στα instrumental αν χρειαστεί γράφω percussions αλλά τις περισσότερες ιδέες τις φέρνει ο Karl. O άνθρωπος είναι machine, αν του πεις σε ένα μήνα να εχει έτοιμα κομμάτια για δίσκο, θα τα έχει!
Κακά τα ψέματα επειδή η ανατολική κουλτούρα έχει κοινά στοιχεία με την ελληνική, είσαι fan της ελληνικής ethnic μουσικής;
Σαφώς, το έχουμε στο αίμα μας, και φυσικά βοηθάω τον Karl με αυτό τον τρόπο στη σύνθεση των τυμπάνων, άλλωστε αυτή είναι και η δουλειά μου. Γενικότερα στις συνθέσεις της κιθάρας δε θέλω να μπω, προτιμώ να είμαι στα δικά μου τα χωράφια!
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου δίσκος των Νile, από την περίοδο πριν μπεις στο συγκρότημα;
To "Ιn Their Darkened Shrines". Στους περισσότερους αρέσει στο "Amongst The Catacombs Of Nephren-Ka" ή το "Annihilation Of The Wicked". Σίγουρα η αρχή των Nile με το "Amongst..." είναι πολύ καλή, με το "Black Seeds Of Vengeance" η μπάντα αναβαθμίστηκε, με το με το "In Their Darkened Shrines" o πήχης ανέβηκε και άλλο, και για αυτό το προτιμώ με διαφορά. Αυτή την πρόοδο πιστεύω πως κάνουμε ακόμα, δεν στερεύουμε από ιδέες, και πάντα θα έχουμε κάτι extra. Δεν έχουμε γράψει κανά "Reign In Blood" και να δυσκολευτούμε να το ξεπεράσουμε για παράδειγμα.
Στο Metal Hammer του Μαΐου, και στο tribute για τους Rotting Christ, παίζεις το "Archon". Γιατί διάλεξες αυτό το κομμάτι, έπαιξε ρόλο που το είχατε παίξει live μαζί το 2014;
Περίμενα τα περισσότερα συγκροτήματα να πάνε στα πιο ψαγμένα κομμάτια. Εγώ είπα να κάνω αυτό που είναι δυνατό, γρήγορο, και είναι και από τα κλασικότερα των Christ. H πρώτη μου σκέψη ήταν να το αλλάξω εντελώς. Στη πορεία το θεώρησα "ιεροσυλία", οπότε είπα να το κάνω σαν την live έκδοση του που είναι λίγο γρηγορότερο από το κανονικό. Είμαι μεγάλος fan των Rotting Christ που θα μπορούσα να παίξω ολόκληρους δίσκους.
Επίσης στο Rock In Dio, έπαιξες το "Straight Through The Heart", πως και αυτό το κομμάτι;
Ο Νίκος Αναστασιάδης μου έκανε την πρόταση, που παίζει drums στους Rock N Roll Children. Ήμουν λίγο της τελευταίας στιγμής λόγω φόρτου, και μου είχαν ζητήσει και πέρσι και πρόπερσι, και τελικά φέτος έκατσε. Διάλεξα πάλι ένα πιο mainstream κομμάτι, που το ήξερα ήδη στα τύμπανα και το γούσταρα!
To solo album, το Invictus, πως προέκυψε;
Προέκυψε ουσιαστικά μετά το πρώτο μου dvd. Ήδη καθώς γύριζα το dvd, επειδή ήθελα να γράψω extra κομμάτια, και να μη το γεμίσω με Nile, έκατσε και μου βγήκε το "Aeons Of Burning Galaxies" και το "Through Empty Eyes Of Light". Έμειναν στον πάγο όμως, και όταν έκανα clinics, ο κόσμος ζητούσε να τα βγάλω σε κάποια κυκλοφορία. Τελικά κατέληξα με έναν σκασμό κομματιών, και είπα να γράψω όλα τα όργανα και τις φωνές μόνος, και να το είχα σε free download στο site μου, που όντως υπάρχει. Ο κόσμος στην πορεία ήθελε κάποιο cd ή βινύλιο και merch, και λόγω έλλειψης χρόνου το έδωσα στη Season Of Mist, που ξέρω τα παιδιά και το έβγαλαν.
-Ποιες ήταν οι επιρροές σου;
Όλες οι thrash και death μπάντες που ακούω από μικρός. Λίγο από όλες τις μουσικές που ακούω, γουστάρω και θαυμάζω. Σίγουρα είναι ένα extreme metal album, αλλά και επιρροές από funk/jazz έχω και rock φυσικά.
-Βλέπω και πειραματισμούς γενικά στο album, όπως με το "Apocalypse" που έχει synth και βιολί.
Ναι, το "Apocalypse" είναι ένα κομμάτι με πολλά percussion, synth και solo του Bob Katsioni. Η bonus εκδοχή είναι όλο βιολί, από έναν εξαιρετικό επαγγελματία που τον ήθελα από την αρχή μέσα, τον Ανδρέα Τράπαλη.
-Θα ήθελες γενικά να μας πεις λίγα λόγια για τους guest;
Πέρα από δύο solo που παίζω εγώ στη κιθάρα, έχω καλέσει πολλά άτομα να συμβάλουν. Αυτό έγινε πρώτον γιατί δεν το χω τόσο με το σολιστικό κομμάτι της κιθάρας,χαχα, και δεύτερον ήθελα να κάνω μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα με τους φίλους μου. Έχω μέσα όπως σου είπα τον Bob Katsioni και τον Ανδρέα Τράπαλη, τα αδέρφια μου από τους Νile, τον Dallas και τον Karl, τον Γιώργο Εμμανουήλ στο "Aeons Of Burning Galaxies", τον Ευθύμη από τους Nightfall σε ένα bonus και πολλούς ακόμα. Tα παιδιά το έκαναν με πολύ αγάπη όλο αυτό, και να σου πω την αλήθεια από την στιγμή που ήθελα να το κάνω σαν "πάρτι" δεν με ένοιαζαν ούτε τα credits, ούτε τίποτα.
-Ένα κομμάτι που προσωπικά λατρεύω μέσα από το "Invictus" είναι το "Buried Under The Flames" με το βυζαντινό intro, πως σου ήρθε να βάλεις ψαλμωδία μέσα;
Το όλο κομμάτι είναι ένα απλό riff, χαχα, μου άρεσε πάρα πολύ, και το είχα σαν challenge να γράψω ένα κομμάτι που να αποτελείται μόνο από ένα riff. Όσον αφορά την ψαλμωδία, είναι ένας κόσμος που αρχίζει και με μαγεύει. Στο σχολείο κάναμε βυζαντινή μουσική και εγώ άκουγα Slayer. Tώρα τα ακούω με άλλο αυτί, και ειλικρινά πιστεύω ότι βγάζουν ένα ωραίο ελληνικό στοιχείο, μιας και είναι μέρος της κουλτούρας μας, και πολλοί ξένοι με ρωτούν για αυτό.
-Να περιμένουμε και δεύτερο solo album;
Ναι, ήδη έχω ξεκινήσει να γράφω τα κομμάτια, και σκέφτομαι πάλι να έχει καλεσμένους.
-Τι μουσική ακούς γενικά;
Ψάχνομαι με την fusion, funk και jazz μουσική. Ακούω πολύ κλασσικό rock και αν τύχει καμιά φορά στο ραδιόφωνο λίγη pop, και παρόλο που δεν είμαι fan αυτης της μουσικής, τη θεωρώ μια καλή εξάσκηση για τους drummers. Φυσικά ακούω metal και αγοράζω metal δίσκους, και το τελευταίο death metal album που άκουσα ήταν το Infernus των Hate Eternal.
-Θέλω να μας πεις λίγα λόγια για αυτό που συνέβη στη Ρωσία με τους φανατικούς ορθόδοξους, στην περιοδεία σας με τους Belphegor.
Eντάξει οι άνθρωποι είναι ένα πανηγύρι, που θέλουν απλά να κερδίζουν λεφτά πίσω από το "ακτιβιστικό χριστιανικό" τους προφίλ. Έκανε ότι μπορούσε για να εξαγριωθεί κάποιος από εμάς, απλά για να πάμε φυλακή. Διαδήλωναν έξω από τα shows μας, και απειλούσαν. Εγώ τρελάθηκα με αυτό που έβλεπα, και τα καραγκιοζιλίκια με τις κάμερες, που τελικάν έκαναν τον Ηelmuth να τα πάρει. Δε συμφωνώ με τους στίχους και την ιδεολογία των Belphegor, αλλά οι κολλημένοι Χριστιανοί, είναι χειρότεροι από τους Σατανιστές.
-Να περιμένουμε κάποιο live σας στην Ελλάδα;
Ελπίζω, και αν ήταν στο χέρι μου δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχαμε έρθει.
Ήδη υπάρχει ενδιαφέρον, αν και τώρα ήδη έχουμε ένα tour Αμερική και μέσα στον Χειμώνα σχεδιάζουμε κάποιο tour για περιοδεία στην Ιαπωνία. Μιας και φέτος ακυρώσαμε κάποια festival στην Ευρώπη, σίγουρα του χρόνου θα λάβουμε μέρος, και μακάρι να είναι και η Ελλάδα μέσα στους προορισμούς.
-Ετοιμάζετε νέο album με τους Nile;
Μέχρι στιγμής όχι, μόλις τελειώσουν όλες οι περιοδείες και τα fests που συμμετέχουμε, θα ξεκινήσουμε λογικά να γράφουμε.
-Eίσαι ένας πολυπράγμων άνθρωπος, τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Κάποια clinics, ίσως ξεκινήσω τις ηχογραφήσεις του επόμενου album, θα κάνω guest σε μια ακραία Ιαπωνική μπάντα, και σκέφτομαι να φτιάξω ένα drum dvd, όχι όμως instructional, αλλά ένα που θα παίζω διαφορα κομμάτια, και solos, μιλώντας για τις επιρροές μου και τα βιώματα μου. Κάτι δηλαδή που θα ήθελα και έγω από έναν μουσικό που θαυμάζω. Επίσης ετοιμάζω μια συνεργασία με τον Γιώργο Φακανά και τη μπάντα του, παίζοντας jazz/fusion και σχεδιάζουμε για κάποιο live τον χειμώνα μαζί και σίγουρα για εμένα είναι κάτι ιδιαιτερα ξεχωριστό, εφόσον θα ξεφύγω από το death metal drumming, και θα μπω σε δυσκολότερα μονοπάτια.
O Γιάννης Χαρτζανιώτης για λογαριασμό του Metal View, μίλησε μαζί του σχετικά με τη δουλειά του με τους Nile, τη προσωπική του δημιουργία και για τι επιφυλάσσει το μέλλον του.
Καταρχάς, έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από το τελευταίο album σου με τους Nile, το "What Should Not Be Unearthed", ποια ήταν η ανταπόκριση των οπαδών σας;
Είναι η δουλειά που έχουμε δουλέψει περισσότερο, με πολλές προπαραγωγές, εγώ από την Ελλάδα και τα παιδιά από τα δικά τους studio, και μέχρι στιγμής ακούγονται πολύ θετικά σχόλια, και θεωρώ πως είναι και η πιο ώριμη κυκλοφορία μας μέχρι στιγμής.
Αν είχες τη δυνατότητα τι θα άλλαζες από το δίσκο;
Να σου πω, επειδή έχω κάποια παράπονα από την παραγωγή, θα ήθελα να δυναμώσουν λίγο τα τύμπανα γιατί με έχουν πολύ χαμηλωμένο, χαχα. Το χειρότερο είναι ότι δεν συμβαίνει σε όλα τα κομμάτια, και ελπίζω να διορθωθεί στο επόμενο μας album.
Πιστεύεις ότι αυτό το album σας βγήκε πιο επικό;
Έτσι λέει ο κόσμος, δε θα διαφωνήσω, αλλά σαν Nile απλά γράφουμε αυτό που θέλουμε χωρίς να κατευθυνούμε σε άλλα μονοπάτια. Απλά έτυχε, δεν είχαμε σκοπό να ακουστούμε σαν το "Unleashed For The Wicked" και δεν μας ένοιαζε κιόλας. Στο προηγούμενο μας album είχαμε παράπονα ότι ακουγόμαστε πιο τεχνικοί, αν και μαζί με το τωρινό, το θεωρώ το αγαπημένο μου.
Κατά τη γνώμη μου, η πιο επιθετική ατμόσφαιρα του δίσκου μου θυμίζει το παρελθόν του συγκροτήματος, εσύ πως το βλέπεις;
Δεν το βλέπω ακριβώς έτσι, αν και σίγουρα πολλοί οπαδοί μας θα το ήθελαν, γιατί ίσως είναι κολλημένοι στα παλιά μας. Από τότε έχουμε προοδεύσει σαν μπάντα, και συνθετικά και τεχνικά.
Θεωρώ πως κάθε δίσκος είναι η εξέλιξη του προηγούμενου, σίγουρα με το ύφος των Nile.
Όταν live παίζουμε παλιά κομμάτια μερικοί οπαδοί μας εκστασιάζονται και κάποιοι άλλοι μας κατηγορούν που το κάνουμε. Σεβαστές και οι δυο πλευρές, αλλά κάποιους θα ικανοποιήσουμε, κάποιους άλλους όχι.
Βλέπω στα περισσότερα instrumental σας, όπως και στο "Ushabti Reanimator" έχετε πολλές ethnic φόρμες. Ποιος συμβάλλει περισσότερο σε αυτό;
Σίγουρα ο Karl. Στα περισσότερα πράγματα σχετικά με τη μπάντα ασχολείται κυρίως ο Karl, όπως και στους στίχους. Aυτά τα 12 χρόνια που είμαι και εγώ στη μπάντα, λίγο πολύ δίνουμε ιδέες στις συνθέσεις, στα instrumental αν χρειαστεί γράφω percussions αλλά τις περισσότερες ιδέες τις φέρνει ο Karl. O άνθρωπος είναι machine, αν του πεις σε ένα μήνα να εχει έτοιμα κομμάτια για δίσκο, θα τα έχει!
Κακά τα ψέματα επειδή η ανατολική κουλτούρα έχει κοινά στοιχεία με την ελληνική, είσαι fan της ελληνικής ethnic μουσικής;
Σαφώς, το έχουμε στο αίμα μας, και φυσικά βοηθάω τον Karl με αυτό τον τρόπο στη σύνθεση των τυμπάνων, άλλωστε αυτή είναι και η δουλειά μου. Γενικότερα στις συνθέσεις της κιθάρας δε θέλω να μπω, προτιμώ να είμαι στα δικά μου τα χωράφια!
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου δίσκος των Νile, από την περίοδο πριν μπεις στο συγκρότημα;
To "Ιn Their Darkened Shrines". Στους περισσότερους αρέσει στο "Amongst The Catacombs Of Nephren-Ka" ή το "Annihilation Of The Wicked". Σίγουρα η αρχή των Nile με το "Amongst..." είναι πολύ καλή, με το "Black Seeds Of Vengeance" η μπάντα αναβαθμίστηκε, με το με το "In Their Darkened Shrines" o πήχης ανέβηκε και άλλο, και για αυτό το προτιμώ με διαφορά. Αυτή την πρόοδο πιστεύω πως κάνουμε ακόμα, δεν στερεύουμε από ιδέες, και πάντα θα έχουμε κάτι extra. Δεν έχουμε γράψει κανά "Reign In Blood" και να δυσκολευτούμε να το ξεπεράσουμε για παράδειγμα.
Στο Metal Hammer του Μαΐου, και στο tribute για τους Rotting Christ, παίζεις το "Archon". Γιατί διάλεξες αυτό το κομμάτι, έπαιξε ρόλο που το είχατε παίξει live μαζί το 2014;
Περίμενα τα περισσότερα συγκροτήματα να πάνε στα πιο ψαγμένα κομμάτια. Εγώ είπα να κάνω αυτό που είναι δυνατό, γρήγορο, και είναι και από τα κλασικότερα των Christ. H πρώτη μου σκέψη ήταν να το αλλάξω εντελώς. Στη πορεία το θεώρησα "ιεροσυλία", οπότε είπα να το κάνω σαν την live έκδοση του που είναι λίγο γρηγορότερο από το κανονικό. Είμαι μεγάλος fan των Rotting Christ που θα μπορούσα να παίξω ολόκληρους δίσκους.
Επίσης στο Rock In Dio, έπαιξες το "Straight Through The Heart", πως και αυτό το κομμάτι;
Ο Νίκος Αναστασιάδης μου έκανε την πρόταση, που παίζει drums στους Rock N Roll Children. Ήμουν λίγο της τελευταίας στιγμής λόγω φόρτου, και μου είχαν ζητήσει και πέρσι και πρόπερσι, και τελικά φέτος έκατσε. Διάλεξα πάλι ένα πιο mainstream κομμάτι, που το ήξερα ήδη στα τύμπανα και το γούσταρα!
To solo album, το Invictus, πως προέκυψε;
Προέκυψε ουσιαστικά μετά το πρώτο μου dvd. Ήδη καθώς γύριζα το dvd, επειδή ήθελα να γράψω extra κομμάτια, και να μη το γεμίσω με Nile, έκατσε και μου βγήκε το "Aeons Of Burning Galaxies" και το "Through Empty Eyes Of Light". Έμειναν στον πάγο όμως, και όταν έκανα clinics, ο κόσμος ζητούσε να τα βγάλω σε κάποια κυκλοφορία. Τελικά κατέληξα με έναν σκασμό κομματιών, και είπα να γράψω όλα τα όργανα και τις φωνές μόνος, και να το είχα σε free download στο site μου, που όντως υπάρχει. Ο κόσμος στην πορεία ήθελε κάποιο cd ή βινύλιο και merch, και λόγω έλλειψης χρόνου το έδωσα στη Season Of Mist, που ξέρω τα παιδιά και το έβγαλαν.
-Ποιες ήταν οι επιρροές σου;
Όλες οι thrash και death μπάντες που ακούω από μικρός. Λίγο από όλες τις μουσικές που ακούω, γουστάρω και θαυμάζω. Σίγουρα είναι ένα extreme metal album, αλλά και επιρροές από funk/jazz έχω και rock φυσικά.
-Βλέπω και πειραματισμούς γενικά στο album, όπως με το "Apocalypse" που έχει synth και βιολί.
Ναι, το "Apocalypse" είναι ένα κομμάτι με πολλά percussion, synth και solo του Bob Katsioni. Η bonus εκδοχή είναι όλο βιολί, από έναν εξαιρετικό επαγγελματία που τον ήθελα από την αρχή μέσα, τον Ανδρέα Τράπαλη.
-Θα ήθελες γενικά να μας πεις λίγα λόγια για τους guest;
Πέρα από δύο solo που παίζω εγώ στη κιθάρα, έχω καλέσει πολλά άτομα να συμβάλουν. Αυτό έγινε πρώτον γιατί δεν το χω τόσο με το σολιστικό κομμάτι της κιθάρας,χαχα, και δεύτερον ήθελα να κάνω μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα με τους φίλους μου. Έχω μέσα όπως σου είπα τον Bob Katsioni και τον Ανδρέα Τράπαλη, τα αδέρφια μου από τους Νile, τον Dallas και τον Karl, τον Γιώργο Εμμανουήλ στο "Aeons Of Burning Galaxies", τον Ευθύμη από τους Nightfall σε ένα bonus και πολλούς ακόμα. Tα παιδιά το έκαναν με πολύ αγάπη όλο αυτό, και να σου πω την αλήθεια από την στιγμή που ήθελα να το κάνω σαν "πάρτι" δεν με ένοιαζαν ούτε τα credits, ούτε τίποτα.
-Ένα κομμάτι που προσωπικά λατρεύω μέσα από το "Invictus" είναι το "Buried Under The Flames" με το βυζαντινό intro, πως σου ήρθε να βάλεις ψαλμωδία μέσα;
Το όλο κομμάτι είναι ένα απλό riff, χαχα, μου άρεσε πάρα πολύ, και το είχα σαν challenge να γράψω ένα κομμάτι που να αποτελείται μόνο από ένα riff. Όσον αφορά την ψαλμωδία, είναι ένας κόσμος που αρχίζει και με μαγεύει. Στο σχολείο κάναμε βυζαντινή μουσική και εγώ άκουγα Slayer. Tώρα τα ακούω με άλλο αυτί, και ειλικρινά πιστεύω ότι βγάζουν ένα ωραίο ελληνικό στοιχείο, μιας και είναι μέρος της κουλτούρας μας, και πολλοί ξένοι με ρωτούν για αυτό.
-Να περιμένουμε και δεύτερο solo album;
Ναι, ήδη έχω ξεκινήσει να γράφω τα κομμάτια, και σκέφτομαι πάλι να έχει καλεσμένους.
-Τι μουσική ακούς γενικά;
Ψάχνομαι με την fusion, funk και jazz μουσική. Ακούω πολύ κλασσικό rock και αν τύχει καμιά φορά στο ραδιόφωνο λίγη pop, και παρόλο που δεν είμαι fan αυτης της μουσικής, τη θεωρώ μια καλή εξάσκηση για τους drummers. Φυσικά ακούω metal και αγοράζω metal δίσκους, και το τελευταίο death metal album που άκουσα ήταν το Infernus των Hate Eternal.
-Θέλω να μας πεις λίγα λόγια για αυτό που συνέβη στη Ρωσία με τους φανατικούς ορθόδοξους, στην περιοδεία σας με τους Belphegor.
Eντάξει οι άνθρωποι είναι ένα πανηγύρι, που θέλουν απλά να κερδίζουν λεφτά πίσω από το "ακτιβιστικό χριστιανικό" τους προφίλ. Έκανε ότι μπορούσε για να εξαγριωθεί κάποιος από εμάς, απλά για να πάμε φυλακή. Διαδήλωναν έξω από τα shows μας, και απειλούσαν. Εγώ τρελάθηκα με αυτό που έβλεπα, και τα καραγκιοζιλίκια με τις κάμερες, που τελικάν έκαναν τον Ηelmuth να τα πάρει. Δε συμφωνώ με τους στίχους και την ιδεολογία των Belphegor, αλλά οι κολλημένοι Χριστιανοί, είναι χειρότεροι από τους Σατανιστές.
-Να περιμένουμε κάποιο live σας στην Ελλάδα;
Ελπίζω, και αν ήταν στο χέρι μου δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχαμε έρθει.
Ήδη υπάρχει ενδιαφέρον, αν και τώρα ήδη έχουμε ένα tour Αμερική και μέσα στον Χειμώνα σχεδιάζουμε κάποιο tour για περιοδεία στην Ιαπωνία. Μιας και φέτος ακυρώσαμε κάποια festival στην Ευρώπη, σίγουρα του χρόνου θα λάβουμε μέρος, και μακάρι να είναι και η Ελλάδα μέσα στους προορισμούς.
-Ετοιμάζετε νέο album με τους Nile;
Μέχρι στιγμής όχι, μόλις τελειώσουν όλες οι περιοδείες και τα fests που συμμετέχουμε, θα ξεκινήσουμε λογικά να γράφουμε.
-Eίσαι ένας πολυπράγμων άνθρωπος, τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Κάποια clinics, ίσως ξεκινήσω τις ηχογραφήσεις του επόμενου album, θα κάνω guest σε μια ακραία Ιαπωνική μπάντα, και σκέφτομαι να φτιάξω ένα drum dvd, όχι όμως instructional, αλλά ένα που θα παίζω διαφορα κομμάτια, και solos, μιλώντας για τις επιρροές μου και τα βιώματα μου. Κάτι δηλαδή που θα ήθελα και έγω από έναν μουσικό που θαυμάζω. Επίσης ετοιμάζω μια συνεργασία με τον Γιώργο Φακανά και τη μπάντα του, παίζοντας jazz/fusion και σχεδιάζουμε για κάποιο live τον χειμώνα μαζί και σίγουρα για εμένα είναι κάτι ιδιαιτερα ξεχωριστό, εφόσον θα ξεφύγω από το death metal drumming, και θα μπω σε δυσκολότερα μονοπάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου