Οι Warkings είναι μια από τις πολλές, trendy μπάντες της νέας εποχής, κι επιστρέφουν με όλη τη φόρα ενός συγκροτήματος που ξέρει πολύ καλά τι πουλάει. Πιστοί στη δοκιμασμένη τους φόρμουλα, συνδυάζουν για άλλη μια φορά επικές μελωδίες και ηρωικά ρεφρέν, όπως πάντα γυαλισμένα και εμπορικά. Το "Armageddon" δεν στοχεύει να πρωτοτυπήσει, αλλά να κατακτήσει, είναι φτιαγμένο για να τραβήξει το ευρύ κοινό, με κολλητικές συνθέσεις και θεατρικότητα που αγγίζει τα όρια του φαντασμαγορικού. Ένα άλμπουμ που αποδεικνύει πως το power metal μπορεί να είναι και επικό και μαζικά προσβάσιμο.
Οι βασιλιάδες του πολέμου επιστρέφουν να μας εξιστορήσουν νέους θρύλους και να μας γεμίσουν πυγμή και θάρρος. Η πυξίδα τους έχει τρελαθεί και μπορεί άλλοτε να μας δείχνουν τον μακρινό Βορρά, άλλοτε την απόκρημνη Μογγολία και άλλοτε τον κεντροευρωπαϊκό Μεσαίωνα, αλλά ειλικρινά, δε χαλάει κανέναν ένα ταξίδι στη Γη και την Ιστορία, κι αυτό το ξέρουν και οι μοντέρνοι power metallers πολύ καλά. Έτσι κιόλας, μετά από μια μυθική εισαγωγή, μπαίνουμε στα βαθιά με το ομότιτλο, και με γρήγορα και τεχνικά περάσματα, δίνεται το αληθινό έναυσμα κάνοντας την καταστροφή να μοιάζει περισσότερο με εξιλέωση, αφού τα πιασάρικα περάσματά του, δεν αφήνουν χώρο για μαυρίλες. Πιο ουσιωδώς και αισθαντικά, ο δίσκος μας συστήνει τo "Genghis Khan" σε συνεργασία με τους Orden Ogan, βάζοντας πυγμή και τρομερά riffs, πέρα από απλά fillers, όπως το ίδιο συναντάμε και στα "Kings Of Ragnarok" και "Hangmen's Night", χωρίς η χιτάδικη ατμόσφαιρα να λείπει.
Από την άλλη, αν εξαιρέσουμε το απόλυτο μουσικό part που είναι καλοδουλεμένο, και ειδικά τη φωνή της Morgana Le Fay που είναι εξαιρετική και μυστηριώδης, στην πλειονότητα του, το υπόλοιπο σύνολο κατακλύζεται από pop συνταγές, γοερά ρεφρέν και κλασικές επικές πινελιές, σαν το Sabaton-ικό "Kingdom Come" ή τα Eurovision-ικα "Nightfall" και "Varangoi", πράγματα που έχουν κάνει το power metal δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια να φθίνει από μεστότητα και νόημα, και πολλές φορές σε διάφορες μπάντες αυτή η πεπατημένη γίνεται κανόνας. Ευτυχώς όμως υπάρχουν κι άλλες εξαιρέσεις σαν το "Circle Of Witches" με το up tempo του και τη σκληράδα του, να θυμηθούμε πως ήταν κάποτε οι παουεριές, ενώ σε ένα limbo όλων αυτών βρίσκεται το "Troops Of Immortality", για να δείξει και καλοχτισμένη σύνθεση, δυνατές κιθάρες, τσιμεντωμένα breakdowns αλλά και συναυλιακό χαρακτήρα.
Φυσικά δε θα μπορούσε από τέτοιου είδους συγκρότημα να λείπει και η μπαλάντα, έτσι το "Here Comes The Rain" αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο με συναισθηματισμό, φυσικά το αρμόζον πιάνο και απόλυτο λυρισμό, δείχνοντας μια τυπική europower στιγμή, ανάλογη των πάντα σπουδαίων Dream Evil. Τέλος, το "Stahl Auf Stahl", τιμής ένεκεν στις χώρες καταγωγής αυτής της τριανδρίας, και φυσικά στην πατρίδα του παραδοσιακού ήχου που υπηρετούν, μας αφήνει με folk πινελιές, tribal σολισμούς και ένα mid tempo που οδηγεί μετά στην κορύφωση, έχοντας στην παρέα τους και τους Τεύτονες Subway To Sally, για να δώσουν το πρέπον κλίμα στο φινάλε.
Η μουσική των Warkings είναι ωραία, είναι διασκεδαστική, αλλά υπερβολικά cheesy, κι αυτό δεν έχει αλλάξει καθόλου στη δισκογραφία τους. Μπορεί να παίζουν ένα metal ταιριαστό με τα δεδομένα της εποχής, αλλά η ταυτότητα που λείπει και το generic παίξιμό τους, δεν αφήνει τίποτα μετά το pause του εκάστοτε δίσκου. Αυτό συμβαίνει τώρα και με το "Armageddon". Είναι βέβαιο πως όλοι μπορεί να περάσουν καλά σε μια συναυλία τους, να χορέψουν, να κοπανηθούν, αλλά στο τέλος της ημέρας, αναρωτιόμαστε για αυτό το πολύπαθος είδος, προς τα που οδεύει. Οι Powerwolf, οι Sabaton ή οι Serenity, πήραν την τυρίλα, την έκαναν δική τους, τη δραματοποίησαν, την απογείωσαν, της έβαλαν συναίσθημα, αλλά από εκεί και πέρα έχει μείνει κάτι;! Δε ξέρω αν ο κόσμος έχει δει την κληρονομιά μπαντών από τους Helloween και τους Gamma Ray μέχρι τους Hammerfall και τους Firewind, αλλά πλέον ό,τι γίνεται φίρμα είναι απλά δεδομένο μιας μόδας, που ειδικά στο europower τροφοδοτείται. Έτσι κλείνοντας, το "Armageddon", πέρα πως για τα γούστα του γράφοντα θα έπρεπε να ήταν πιο συμπυκνωμένο και μαζεμένο, ακούγοντας το, δίνει μια τροφή για σκέψη, πριν σηκώσει το σπαθί του και ριχτεί στη μάχη.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου