Τους Deicide κάποιοι τους αγαπούν και κάποιοι αγαπούν να τους μισούν. Κακά τα ψέματα, δικαιολογημένες και οι δύο πλευρές, αν και το μόνο σίγουρο είναι πως το νεκρομεταλλικό στερέωμα τους χρωστάει πολλά. Μετά από μια εξαετία, πανδημίες και σκατά, η παρέα του "πολύ" Glenn Benton, ο οποίος στο εξώφυλλο έχει πάρει τη δαιμονική εικόνα που του αξίζει, επιστρέφει με ένα νέο ανοσιούργημα. Ο λόγος για το "Banished By Sin", και το trademark στη σφραγίδα της Tampa, Florida.
Ξέροντας ήδη από πολύ νωρίς τα δύο singles, "Bury The Cross...With Your Christ" και "Sever The Tongue", παρατηρήσαμε πόσο ορεξάτοι έρχονται οι Αμερικάνοι θρύλοι, κρατώντας τα πιο χτυπητά και "μοντέρνα" περάσματά τους, με τις γκρούβες και τις πιασάρικες πινελιές, αλλά ταυτόχρονα με αυτή την χαμηλοκουρδισμένη, ισοπεδωτική προσωπικότητά τους. Ήδη από τα Χριστούγεννα είχε ξεκινήσει το πανηγύρι, δίνοντας τη δική τους family friendly εκδοχή, και τώρα λίγο πριν το (δικό μας) Πάσχα, βάζουν την υπογραφή για να περάσουμε ωραία και αρμονικά του πέρασμα του οβελία στη σούβλα. Έτσι, με ξύλο και μίσος ξεκινάει δίχως πολλά πολλά το εναρκτήριο δίδυμο του δίσκου με τα ""From Unknown Heights You Shall Fall" και "Doomed To Die", με το τελευταίο μάλιστα να έχει μια πολύ κλασική αύρα, ανάλογη της "Serpents Of The Light" εποχής. Πιο δυσαρμονικό βυθίζοντας μας στο χάος, θα έρθει το "Faithless", με νέα στοιχεία για τη μπάντα να εμφανίζονται, οριακά μαυρομεταλλικά, ενώ καθ'όλη τη διάρκεια του συνόλου, τα solos του σχετικώς νεοφερμένου Taylor Nordberg δεν εκπέμπουν την ανεξάντλητη τεχνική των προκατόχων του, όπου πλην του "Woke From God", όλα τα υπόλοιπα θυμίζουν κάτι από Slayer.
Από την άλλη ο Kevin Quirion είναι πάντα εκεί να ταλανίζει με τους σκληροτράχηλους και βαρείς τόνους του κάθε ανυποψίαστο, που φοβάται πως οι Deicide θα βγάλουν κακή δουλειά, κι έτσι με το "Ritual Defied" δείχνει ένα πολύ ολοκληρωμένο πρόσωπο, όσο ο αειθαλής Benton τα "χώνει" όπου βρει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στο κλείσιμο της προηγούμενης πρότασης το "Failures Of Your Dying God" που μαζί με τα τύμπανα που σφυρηλατούν ξανά τον Θεάνθρωπο, ο μπροστάρης εκπέμπει μίσος και βαρβατίλα, όπως πρέπει. Το ίδιο ωμά και άμεσα εισβάλλουν το ομώνυμο "Banished By Sin" και το 'I Am I...A Curse Of Death", σε μόλις τρία λεπτά έκαστο, ενώ το "A Trinity Of None" πάλι βγάζει κάτι φιλικά άσχημο και γνώριμο, κάνοντας το ένα από τα highlights, λίγο πριν το τέλος, με θρασάτο riffing, γεμάτες μπασογραμμές και κραυγές όπου το σηκώνει. Το κλείσιμο έρχεται πιο σκοτεινό και υποχθόνιο με επίσης γρήγορους και συνεχόμενους κιθαρισμούς στο ταιριαστό με την αισθητική του, "The Light Defeated".
Θα ήταν προσβολή να πούμε πως οι Deicide έχουν παραδώσει τα όπλα μετά από τόσα χρόνια. Ίσα ίσα, ακόμα και στα πιο "παράτυπά" τους, τις χρυσές τους στιγμές τις έχουν και με το παραπάνω, ειδικά για όσους έκραξαν τα τρία προηγούμενα άλμπουμ τους. Εδώ βέβαια, το μόνο πλην κατά τον γράφοντα, είναι ο αριθμός των κομματιών, που θα μπορούσε να είναι λίγο πιο μειωμένος, με το αποτέλεσμα να παραμένει το ίδιο ξεσηκωτικό και αντιπροσωπευτικό της δυναμικής του γκρουπ. Παρόλα αυτά, με όσα χαρακτηριστικά το περιβάλλουν, το "Banished By Sin" σε λιγότερο από τρία τέταρτα, δείχνει τον λόγο που αποτελεί ένα τοπ άλμπουμ, κι αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα στη νέα εποχή. Το συμπέρασμα είναι πως όποτε κάνουν πολυετή διαλείμματα τους βγαίνει σε καλό, κι έτσι τώρα αυτά τα έξι χρόνια μεταξύ του "Overtures Of Blasphemy" και του παρόντος, τα βήματα προόδου και παρατηρητικότητας προς το αληθινό death metal ξανά έβγαλαν καρπούς.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου