Μεγάλη γιορτή για οποιαδήποτε μπάντα όταν συμπληρώνει 20 χρόνια πορείας. Έτσι και οι Firewind, μαζί με τα πρώτα headline shows τους στη χώρα μας, έπειτα από 5 χρόνια, πέρσι, και έναν νέο δίσκο, γιόρτασαν τις δύο δεκαετίες ζωής και το συμπεριλαμβάνουν φέτος σε μια ζωντανή ηχογράφηση με κοινά και διαφορές καθ'όλη την πορεία της ύπαρξης τους. Το σημαντικό είναι πως βρίσκονται ακόμα εδώ, μας πορώνουν και όλα περιγράφονται τέλεια με τον τίτλο "Still Raging".
Μετά από το "Apotheosis" του 2012, το "Still Raging" δείχνει το νέο πρόσωπο της μπάντας, όπου σαν τον Ιανό, περνάει δύο φάσεις, τη μία της αναγνώρισης και το άλλο της αναγέννησης. Έτσι και η νέα live κυκλοφορία των Ελλήνων βετεράνων δείχνουν τι εστί Firewind στη δεύτερη δεκαετία της ύπαρξης τους. Μάλιστα, όποιος το ακούσει, ειδικά αν βρισκόταν στην εν λόγω εμφάνιση στη γενέτειρα της μπάντας, ή αντίστοιχα στην Αθηναϊκή, θα έρθει κατά πρόσωπο με τις ίδιες αναμνήσεις και βιώματα, σε ένα πρωτότυπο αλλά και συνάμα γνώριμο περιβάλλον.
Το πιο ενδιαφέρον είναι βέβαια, ότι η πιο κοντινή σύγκριση που μπορούμε να κάνουμε για το "Still Raging" δεν είναι με το αμέσως προηγούμενο live album τους, αλλά με το προ 15ετίας "Live Premonition", μιας και όλα επιστρέφουν, το ίδιο συνεργείο, η ίδια πόλη, το ίδιο venue. Η μόνη διαφορά είναι πως η ανεμελιά, ο ρομαντισμός και τα "ντουζένια" της εποχής εκείνης, μεταφράστηκαν πλέον σε επαγγελματισμό, ωρίμανση και αέρα μεγάλης μπάντας, με τα "Allegiance" και "Premonition" από χιτάκια της εποχής πλέον να θεωρούνται κλασικά για τη μπάντα, ενώ η τετράδα πλέον των Firewind ποντάρει πιο πολύ σε αμιγώς κιθαριστικό σέτλιστ. Μάλιστα ο νεοφερμένος μπροσταρης, Herbie Langhans δείχνει την όρεξη του και πόσο ωραία κουμπώνει με όλο τον κατάλογο της μπάντας, και με απόλυτη επικοινωνία με τους fans. Κάνοντας τα όλα πιο συγκεκριμένα στο σχεδόν δίωρο πρόγραμμά τους, πέρα του, "Forged By Fire" που απουσίασε αισθητά, είδαμε τα δύο προαναφερόμενα άλμπουμ σε "σέντερ φορ" θέση, με λίγες αλλά δυνατές προσθήκες κομματιών, σαν τα "Head Up High", Mercenary Man" και το ζωηρότατο και πιο πανηγυρικό "Falling To Pieces" ως αποκορύφωμα της βραδιάς, ενώ έλαμψε και το τελευταίο ομώνυμο, πόνημά τους, επικρατώντας σχεδόν στο μισό σετ τους, με το εναρκτήριο και επικό "Welcome The Empire" αλλά και ως highlights τα επίσης δυναμικά "Devour" και "Orbitual Sunrise" ή το instant classic "Rising Fire".
Εκτός αυτών είδαμε και στιγμές από "The Days Of Defiance", "Few Against Many" και "Immortals" ενώ ένα καρέ από τις δύο πρώτες δουλειές χτύπησαν σίγουρα στο μάτι των κιθαριστών αλλά και των παλιών καραβανών, με τα "Between Heaven And Hell" και "Destination Forever" αλλά και "I Am The Anger" και "The Fire And The Fury". Μάλιστα σε ένα τόσο ολοκληρωμένο σετ τόσο με στανταράκια αλλά όσο και με outsiders, νιώσαμε ολοκληρωτικά την πορεία και την εξέλιξη των Firewind μα ταυτόχρονα και τα κοινά σημεία αναφοράς που ολοκληρώνουν την ταυτότητα του γκρουπ. Στα άλλα ωραία και εκπληκτικά του συγκεκριμένου show, πέρα από τα εφέ, τα κομφετί και τα βεγγαλικά, πρέπει να αναφερθεί η καλύτερη εκτέλεση του "Maniac", αλλά θα κόλλαγε ωραία να προστεθεί και η συμμετοχή του Γιάννη Παπαδόπουλου από τους Beast In Black, στο "Allegiance", ενώ όσον αφορά το κοινό, ακούγεται και φαίνεται όπως πρέπει για να αναδειχθεί το ηχηρό 'παρών' του και η στήριξη, με πιτσιρικαρία αλλά και μεγαλύτερους ηλικιακά να γίνονται ένα. Αυτό είναι και το αποτύπωμα στο νέο μεγάλωμα γενιών, με μεταλάδες που ανακαλύπτουν τώρα την ιστορία αυτού του πολύπαθου αλλά σπουδαίου γκρουπ της χώρας μας.
Απόλυτα συναυλιακό αποτέλεσμα, γυαλισμένο εκεί που πρέπει, και φανερά "ζωντανό" βάζει τον καθένα να νιώσει τη συναυλία από την αρχή, να του δώσει μια θέση σε κάποια γωνιά του venue και να δει την φάση που περνούν τώρα οι Firewind, λίγο πριν την αυγή του δέκατου τους στούντιο δίσκου. Αν κάποιος έχασε τη μπάντα κάπου στο μεσοδιάστημα, ή θέλει να τους μάθει, ας ξεκινήσει με ταχύρρυθμα από το "Still Raging" και μετά ας προχωρήσει όπου θέλει. Αυτοί είναι οι Firewind, αυτά είναι τα 20 χρόνια τους, ο Gus G ζει μια αέναη ακμή και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν στο μέλλον.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου