Οι Woods Of Desolation είναι ένα από τα πιο λαμπερά διαμάντια του underground, και μία από τις μπάντες που δείχνουν την άνοδο του Αυστραλιανού σκληρού ήχου. To black metal one man band, πάντα δείχνει ένα διαφορετικό πρόσωπο με τον ήχο του, και έτσι με τη νέα του δουλειά τώρα, "The Falling Tide", μας διαπερνά ψύχος και μελαγχολία. Για το εν λόγω άλμπουμ, το post ακραίο metal, τους συσχετισμούς με το παρελθόν, και όλα τα μέσα έκφρασης που υποβόσκουν, ο D. ως το πιο βασικό στέλεχος αυτού του έργου, μιλάει στο Metal View.
-Καταρχάς θα ήθελα να σε ρωτήσω γιατί χρειάστηκες 8 χρόνια για μια νέα κυκλοφορία;
Είναι απλώς ότι συνέβη. ο χρόνος περνά πιο γρήγορα από όσο φαντάζεσαι. Πάντα αφιέρωνα τον χρόνο μου με τις κυκλοφορίες και ποτέ δεν με απασχολούσε πολύ ο συνήθως αναμενόμενος κύκλος άλμπουμ των 2-3 ετών. Αλλά νομίζω ότι σε αυτήν την περίπτωση απλά χρειάστηκε περισσότερος χρόνος για να εξελιχθούν τα τραγούδια και η ιδέα του άλμπουμ σε αυτό που έγινε το "The Falling Tide".
-Όλο αυτό το διάστημα ένιωσες έλλειψη έμπνευσης ή αναζητούσες νέες διεξόδους;
Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ έλλειψη έμπνευσης, καθώς πάντα έγραφα και δούλευα πάνω σε πράγματα εκείνη την περίοδο. Έγινε κάποια αναζήτηση για νέες διαστάσεις – αυτές οι ιδέες συχνά προκύπτουν φυσικά – αλλά αν τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά ή, αντίθετα, πολύ ίδια, απορρίπτονταν. Δούλεψα επίσης αυτή τη φορά για να δημιουργήσω και να αναπτύξω μερικά νέα projects στο Black Metal όπως τους Remete και τους Unfelled, με τα οποία είμαι ακόμα πολύ ικανοποιημένος.
-Ως άλμπουμ, πιστεύετε ότι το The Falling Tide είναι μια φυσική συνέχεια των προηγούμενων έργων σας;
-Τόσο στη μουσική του άλμπουμ, όσο και στο εξώφυλλο του, νιώθω κάτι βόρειο και κρύο. Είσαι επηρεασμένος από το βορειοευρωπαϊκό black metal;
Υπήρχαν πολλά υπέροχα Black Metal συγκροτήματα που ήρθαν από εκεί τη δεκαετία του '90. Πολλά από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα θα συμπεριληφθούν εδώ. Θα έλεγα ότι τα περισσότερα Black Metal συγκροτήματα σήμερα, επηρεάζονται από αυτές τις καταβολές, είτε το παραδέχονται είτε όχι.
-Επίσης, η μουσική σου, συνδυάζει το κλασικό black metal με το dark και post rock. Είσαι λάτρης αυτών των ειδών;
Σίγουρα. Υπάρχουν μερικές υπέροχες μπάντες και ήχους που μπορούν να βρεθούν εκεί. Όταν ακούω μουσική, αναζητώ ένα συγκεκριμένο συναίσθημα, μια απερίγραπτη ουσία που οι λέξεις δεν μπορούν να εξηγήσουν. Αυτό μπορεί να βρεθεί σε πολλά είδη από Black Metal έως Post Rock.
-Το post black metal είναι πολύ γνωστό και ευνοούμενο στις μέρες μας. Πιστεύετε ότι αυτό το είδος τώρα, είναι σαν το νορβηγικό black metal για τα 90s;
Δεν είμαι σίγουρος, για να είμαι ειλικρινής. Το Νορβηγικό Black Metal της δεκαετίας του '90 είναι κάτι που δεν είναι πιθανό να επαναληφθεί. Ήταν απλώς μια τέλεια καταιγίδα αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.
-Αυτό το άλμπουμ, επίσης, είναι πολύ ατμοσφαιρικό. Ήθελες να βάλεις κάτι πιο συναισθηματικό και προσωπικό μέσα σε αυτό;
Σίγουρα. Η μουσική πρέπει να είναι μια ειλικρινής και αυθεντική έκφραση του ατόμου που τη δημιουργεί – αυτό ήταν το θεμέλιο πάνω στο οποίο ξεκίνησα τους Woods of Desolation και θα συνεχίσω μέχρι να έρθει η ώρα να ολοκληρώσω το έργο μου. Δε θα το έκανα αλλιώς!
Θα έλεγα ότι η έμπνευση προέρχεται από τη δική μου ενατένιση ορισμένων ιδεών, σκέψεων κ.λπ.
-Σχεδιάσατε ποτέ να κάνετε τους Woods Of Desolation full member μπάντα;
Όχι, πραγματικά, καθώς δεν υπήρξαν ποτέ σχέδια να παίξουμε ζωντανά και να είναι ένα τυπικό «συγκρότημα». Υπάρχουν πιθανώς πλεονεκτήματα στο να έχεις ένα πλήρες συγκρότημα, αλλά από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλά περισσότερα πλεονεκτήματα από το να μην έχεις πλήρες μέλος: περισσότερη αφοσίωση, πιο ειλικρινής και ατομική έκφραση – τυπικά πράγματα που βρίσκονται στο επίκεντρο του γιατί δημιούργησα τους Woods of Ερημία για αρχή.
-Κάθε χρόνο μπορώ να βρω μια νέα αυστραλιανή μπάντα για να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ. Λοιπόν, πιστεύεις, ότι το μέταλ εκεί ανεβαίνει;
Δυστυχώς, δεν έχω ενημερωθεί πραγματικά για το τι συμβαίνει με τη μουσική εδώ την τελευταία δεκαετία περίπου. Ας ελπίσουμε ότι θα εμφανιστούν κάποιες καλές νέες μπάντες.
-Σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, τα τελευταία λόγια είναι δικά σου…
Ευχαριστώ για τη συνέντευξη και το ενδιαφέρον, το εκτιμώ. Μέχρι την επόμενη φορά...!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
-First of all, I would like to ask you why did you need 8 years for a new release?
It is just the way it happened; time passes by quicker than you realize. I have always taken my time with releases and never been too concerned with the usually expected 2/3-year album cycle. But I think in this instance it just took more time for the songs and album concept to develop into what became “The Falling Tide”.
-All this time, have you felt a lack of inspiration, or did you search for new dimensions?
I don’t think there was ever a lack of inspiration, as I was always writing and working on things during that time. There was some searching for new dimensions – these ideas often naturally arise - but if things felt too different or, conversely, too much the same they were discarded. I also used this time to create and develop some new Black Metal projects, Remete and Unfelled, which I am still very much satisfied with.
- As an album, do you believe that The Falling Tide is a natural continuation of your previous works?
Sure, I think there are elements of past Woods of Desolation releases to be found, but also some new elements as well. A balance of natural continuation but also natural evolution, for me at least.
-Both in the music of the album, and on the album cover, I can feel something northern and cold. Are you influenced by northern european black metal?
There were plenty of great Black Metal bands that came from there in the 90’s. Many of my favourite bands would be included here. I’d say most Black Metal bands are influenced by them whether they admit it or not.
-Also, your music combines classic black metal with dark and post rock. Are you fan of these genres?
Definitely. There are some great bands and sounds to be found there. When I listen to music, I am seeking a certain feeling, an indescribable essence that words cannot explain. This can be found in multiple genres from Black Metal to Post Rock.
-Post black metal is very famous nowadays. Do you believe that this genre now, is like the Norwegian black metal for the 90s?
I’m not sure, to be honest. The Norwegian Black Metal of the 90’s is something that is not likely to be replicated again. It was just a perfect storm if you know what I mean.
-This album, though, is more atmospheric. Did you want to put something more emotional and personal inside it?
Certainly. Music should be an honest and authentic expression of the person creating it – this was the foundation on which I started Woods of Desolation and will continue until it is time to finish the project. I wouldn’t do it otherwise.
- From what things do you get inspired?
I’d say inspiration comes from my own contemplation of certain ideas, thoughts, etc.
-Have you ever planned to make Woods Of Desolation a full member band?
Not really, as there have never been plans to play live and be a typical “band”. There are probably advantages to having a full band, but on the hand, there are plenty more advantages to not having a full member band: more dedication, more honest and individual expression – typical things that are at the heart of why I formed Woods of Desolation to begin with.
-Every year I can find a new Australian band to release an album. So, do you believe that metal there is rising?
Unfortunately, I haven’t really kept up to date with what is happening with music here over the past decade or so. Hopefully there are some good new bands emerging.
-Thank you for this interview, the last words are yours…
Thanks for the interview and interest, it is appreciated. Until next time!
John Hartzaniotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου