Κάθε φορά σαν κεραυνός εν αιθρία, οι Funeral Mist κάνουν την εμφάνισή τους, και σκάνε σαν φαντάσματα μέσα στη νύχτα, στα απόκρημνα έγκατα του εαυτού μας. Εκεί και ο Arioch, ή Mortuus κατά τους Marduk, έρχεται για να βγάλει όλον του τον δαιμονικό εσωτερισμό, και τις κατάρες του. Τρία χρόνια μετά τη μεγάλη επιστροφή μέσω του "Hekatomb", η συνέχεια έρχεται με το "Deiform".
Εφτά συνθέσεις-συνδέσεις, που ενώνουν την εσωστρέφεια, το περιθώριο, τη φωτιά, τον πάγο και το έρεβος, φανερώνονται με το τέταρτο πόνημα του Σουηδού, ο οποίος σε ένα αγνό, καθαρόαιμο black metal σκηνικό, απλώνει μίσος, έχθρα και πόνο, φτύνοντας μας κατάμουτρα οργές και απωθημένα προς τον κόσμο, τη Δημιουργία και την ανθρώπινη ύπαρξη, ταιριάζοντας κάθε τι με τον δικό του ψυχισμό και κάθε μυθική αξία του κακού.
Σαν πολεμική μηχανή μάλιστα, o ίδιος ο καλλιτέχνης, χώνει μέσα στο προσωπικό του στυλ πινελιές από τους Marduk καθώς και ηλεκτρονικά στοιχεία, σε κομμάτια όπως το "Apokalyptikon" και το "In Here", παίζοντας καθοριστικό ρόλο για τη συνέχεια, στις εκρήξεις που γίνονται με Bathor-ικό τρόπο, εισχωρώντας όλες τις επιρροές και τα ερεθίσματά του, μέσα από την τραχύτητα και την επιθετικότητα. Μεταξύ άλλων δεν λείπουν και τελετουργικές εκφάνσεις για την αποθέωση του σκότους, ενώ το "Children Of The Urn", κόντρα στο θρυλικό "Children Of The Grave", μετά τις στοιχειωμένες παιδικές κραυγές δείχνει να σαρώνει σαν να μην υπάρχει αύριο, με τις εξωφρενικές του ταχύτητες και το ανελέητο, ξυραφιασμένο riffing.
Κάπως έτσι, ρίχνοντας παλμούς μόνο για λίγους, ακολουθεί πιο γκρουβάτο και υποχθόνια απειλητικό το "Hooks Of Hunger", πριν δείξει κι αυτό προς τον "Εξαποδώ" τον άμεσο, αιματοβαμμένο χαρακτήρα του και την κλασική Σουηδική μαυρομεταλλική συνταγή, δίνοντας έπειτα πάσα στο ομώνυμο, χτίζοντας ατμόσφαιρα με αποκρυφιστικά μοτίβα, doom σκαψίματα και ωμούς πειραματισμούς με όσα μέσα έχει. Αισίως στο τέλος, το "Into Ashes" μας αφήνει και μας κάνει σκόνη με τα κλασικά του χαρακτηριστικά και τις αφηγηματικές κραυγές του ιθύνοντα μέσα στις κολασμένες εικόνες του μυαλού.
Σαν ακραία μαύρη ποίηση μέσα στη νεκρή φύση έρχεται να παρουσιαστεί το "Deiform", σαν ένα κλασικό δείγμα καταστροφής. Βάζοντας ένα ακόμα λιθαράκι στην υπόγεια και άκρως αξιοσημείωτη πορεία των Funeral Mist, αυτό το νέο πόνημα αποτελεί ακόμα μια πρόκληση ανοχής, μόχθου και οργής, για να βγάλει ο καθένας τα μαύρα του κατάλοιπα. Πιο ωμό, τρελαμένο και ταυτόχρονα σύγχρονο, το παρόν άλμπουμ, στη δύση του 2021 δημιουργεί αρρώστια, και προβάρεται για να μπει στα βάθρα των καλύτερων φετινών κυκλοφοριών, ανεβάζοντας τον πήχη μετά το ήδη σπουδαίο "Hekatomb" που υμνήθηκε.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου