Ο instrumental χώρος του σκληρού ήχου γέννησε πολλές σχολές αλλά και πολλές παγίδες, με το μάτι πολλών fans να κοιτάει ύποπτα τέτοιου είδους κυκλοφορίες. Παρόλα αυτά, όλοι όσοι ασχολούνται με την πορεία και τη δισκογραφία του Gus G περίμεναν ένα ανάλογο βήμα κι από τον ίδιον κάποια στιγμή. Έτσι τώρα, με ιδιαίτερο τόνο και με πληθώρα θετικών σχολίων από κιθαρίστες σαν τον Steve Morse και Marty Friedman, που μας προϊδεάζουν, ο συνυφασμένος με την έννοια της metal κιθάρας στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό, κυκλοφορεί το "Quantum Leap", αποτελώντας και την τέταρτη προσωπική του δουλειά.
Το μεγάλο άλμα στην καριέρα του εθνικού μας βιρτουόζου έρχεται με την πρώτη του ορχηστρική δουλειά, που αν μη τι άλλο χωράει μέσα της όλα τα ερεθίσματα, τις επιρροές, τα βιώματα και τις σκέψεις του καλλιτέχνη, αφήνοντας την ίδια τη μουσική να μιλάει. Από το "Into The Unknown" και όλη την τραγική πλην πρωτόγνωρη ρουτίνα της πανδημίας, αλλά με ένα δυναμικό, μπριόζικο και μελωδικό, μεσογειακό ταπεραμέντο σε κλασικές μεταλλικές φόρμες, ή το ήδη γνωστό και ταιριαστό με το ύφος του Gus, "Exosphere", ο ίδιος ο κιθαρίστας παίζει με τα υποείδη του ήχου μας, σε κλασικές heavy, power και prog πινελιές, ενώ δε λείπουν και σημεία που ο Gary Moore συναντά τον Joe Satriani όπως στο "Enigma Of Life", με τα φόντα του δεύτερου να βρισκουν την ταυτότητα του ιθύνοντα νου και στο "Chronesthesia", δείχνοντας πόσο θα ταίριαζε η εν λόγω σύνθεση και στους Firewind ή ακόμα και στο προηγούμενο "Fearless".
Ταξιδιάρικο, πολυδιάστατο και την ίδια στιγμή επικό, ακολουθεί στη συνέχεια το "Judgement Day", με μια shred ατμόσφαιρα αλλά και έναν πιασάρικο, κολλητικό αέρα, δίνοντας πάσα στο έτερο δίδυμο-φωτιά, των "Fierce" και "Demon Stomp" που βγάζουν τον κλασικό metal εαυτό του κιθαρίστα, θυμίζοντας με το πρώτο να θυμίζει σε σημεία το "Fire And The Fury", όπως έχει και την τιμητική του στο video clip. Από την άλλη, η επίκληση στο συναίσθημα που αναφέρθηκε και παραπάνω, έρχεται τόσο στο μεγαλειώδες ομότιτλο, όσο και στο απαλό, σκοτεινό και ανάλαφρο "Not Forgotten", με στοιχεία κλασικής μουσικής και ήπιων κιθαρισμών που δίνουν πάσα στο φινάλε του δίσκου, ενώ λίγο πριν το "Night Driver" ξεπροβάλλει την 80ιλα με ένα ΄ροκάδικο΄ και ΄καρεκλάδικο' synthwave μπόλιασμα . Έτσι οδηγούμαστε και στο πλέον κλασικό "Force Magoure" με τον σπουδαίο Vinnie Moore από τους UFO, κλείνοντας το βασικό μέρος του δίσκου, και οδηγώντας μας στην live πλευρά, με κομμάτια όπως το "Fearless", "Mr Manson", Letting Go" αλλά και τις διασκευές στο "Money For Nothing" και το "Cold Sweat", κάνοντας μας να αναπολήσουμε τη μαγεία των συναυλιών.
Το "Quantum Leap" δεν είναι ένα ακόμα σόλο άλμπουμ, και δε ένα ακόμα instrumental άλμπουμ. Ο Gus G ήδη με την εμπειρία και τη μουσικότητα που τον περιβάλλει, την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο, βάζει μπροστά τον συνθέτη και μετά τον κιθαρίστα. Η πολυπλοκότητα και το μπλέξιμο στα χέρια, και το μυαλό του γίνονται απλά και εύηχα, με τον ακροατή να γίνεται μέρος αυτού του μουσικού οδοιπορικού, όπου αν όχι με το πρώτο, αλλά με το αμέσως επόμενο άκουσμα θα κολλήσει. Χαρισματικός όπως πάντα, ο σπουδαίος Έλληνας μουσικός έβαλε ένα ακόμα λιθαράκι και ένα τσεκ στην ήδη πλούσια πορεία του, δαμάζοντας τον ήχο όπως αυτός θέλει με ποικιλία κι ανοιχτομυαλία.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου