CARCASS-TORN ARTERIES (Album Review)

Οι Carcass έχουν μεσουρανήσει στο μελωδικό death metal ιδίωμα, όχι μόνο για το χαρακτηριστικό ύφος του ήχου τους ή τη στροφή που κάνανε, αλλά κυρίως για τα μνημεία που έχουν αφήσει πίσω τους. Επίσης το Βρετανικό συγκρότημα δε λειτουργεί...Αγγλικά στη συνέπεια των κυκλοφοριών τους, με αποτέλεσμα να βλέπουμε μια φορά στο τόσο το όνομά τους να λάμπει πάνω από τον τίτλο ενός δίσκου. Φέτος, έπειτα από το πρόσφατο ΕΡ τους, κι οχτώ χρόνια από το σπουδαίο "Surgical Steel", έρχονται τώρα με την έβδομη ολοκληρωμένη δουλειά τους, ονόματι "Torn Arteries".

Με εισαγωγή γεμάτη ροκιά αλλά και νεύρο, μελωδία, τεχνική αλλά και τραχύτητα, το "The Scythe's Remorseless Swing" σηματοδοτεί την έναρξη με πιασάρικο τρόπο, αναδεικνύοντας ταυτοχρόνως και τις κλασικές φόρμες της μπάντας. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για το "Wake Up And Smell The Crcass" που όπως και να ερμηνευθεί ακούγεται ακριβές για τον βίο και την πολιτεία των Βρετανών, προχωρώντας σε πιο μοχθηρούς, υποχθόνιους death τόνους, σε αντίθεση παράλληλα με το "In God We Trust" που μετά τα κιθαριστικά του περάσματα και τα σολαρίσματά του, γκρουβάρει ασταμάτητα δίνοντας λίγη ζωντάνια στην όλη νεκρική ατμόσφαιρα που αρμόζει.

Πιο παλιομοδίτικο, και θυμίζοντας (όχι και τόσο) αγνές εποχές, σε μια στροφή προς την αναπόληση, το "Kelly's Meat Emporium" στους ακραίους κάφρους και τους φίλους της σάπιας κρεατίλας, θα χαρίσει χαμόγελα για την αλά "Necroticism" αύρα του, ενώ το δαιδαλώδες και πολυμορφικό "Flesh Ripping Sonic Torment Limited" πατάει στα χνάρια του ιστορικού και κλασικότατου "Heartwork". Aγριεμένο, ανανεωμένο κι αρκετά χαβαλεδιάρικο στη χεβιμεταλιά των σόλο ταυτοχρόνως , μια ακόμα πινελιά στον ιδιαίτερο καμβά του νέου δίσκου βάζει και το "The Devil Rides Out", με τον γερο-Walker να πρωταγωνιστεί τόσο φωνητικά όσο και στο μπάσο του, δίνοντας πάσα στο ίδιο γνωστό, από το ΕΡ, πλην σαρωτικό "Under The Scalpel Blade".

Από την άλλη, το "Eleanor Rigor Mortis" έρχεται απλώς να συμπληρώσει τη δεκάδα χωρίς κάτι ιδιαίτερο, θυμίζοντας συμπυκνωμένα όλα τα παραπάνω. Για καλή μας τύχη, το λίγο απρόσιτο, μα πάντα ενδιαφέρον "Dance Of Ixtab" θα έρθει να μας ξυπνήσει με τα ρυθμικά του χτυπήματα, τα λικνίσματά του και τα ethnic στοιχεία που συμπορεύονται με το νεκρομεταλλικό στοιχείο, δίνοντας τη σκυτάλη στο κομμάτι του φινάλε. Ο λόγος για το ομώνυμο, "Torn Arteries" που πριν μπει στον δρόμο της μπάντας, ξεφεύγει θρασίζοντας,  έως ότου τα riffs γυρίσουν στην κλασική ροή της μπάντας και ανανεώσουν το ραντεβού για την επόμενη (;) δεκαετία.

Με μία μόνο λέξη η νέα δουλειά των Carcass, από την αρχή μέχρι το τέλος είναι ΤΙΜΙΑ. Το "τυράκι" που μας είχαν δώσει στα μέσα της προηγούμενης χρονιάς, βοήθησε να ξεγελάσουμε την πείνα μας, και φυσικά οι προσδοκίες είχαν ήδη δημιουργηθεί, και κανείς δε νομίζω να πτοηθεί ή να δυσαρεστηθεί από το παρόν έργο. Ώριμοι, σταθεροί και κλασικοί, δεν ανακαλύπτουν κάτι νέο, αλλά σίγουρα παραμένουν αγέραστοι και γεμάτοι ενέργεια, πάθος και μανία. Οι ποικίλες συνθέσεις βοηθούν για να μην υπάρξει κορεσμός, αλλά σίγουρα για τους πολύ απαιτητικούς δε μιλάμε ούτε για "Heartwork" ούτε καν για το επίσης μεγάλο "Surgical Steel". Ο διάδοχος του δεύτερου, είναι όσα θέλουμε από μία μπάντα που έχει κλείσει οχτώ χρόνια αναμονής, με σύγχρονη αντίληψη, σταθερότητα και αγάπη για αυτό που κάνει. Η υπόθεση κλείνει εδώ, και όλοι οι οπαδοί περιμένουν για κάποια τυχόν συνέχεια αντάξια ή και ανώτερη!

(8/10)