Οι Veritas είναι το όραμα του κιθαρίστα Greg Wenk, όπου παρέα με τον θρυλικό ντράμερ Mark Zonder, από τους Fates Warning και Wrlord, καθώς και τη ταιριαστή φωνή του Denny Anthony δημιουργούν ένα μουσικό αποτέλεσμα πολύ γνώριμο. Αποτέλεσμα αυτού και η πρώτη ολοκληρωμένη προσπάθεια του συγκροτήματος, με τίτλο "Threads Of Fatality", που διαδέχεται το ομώνυμο της ίδιας της μπάντας, ΕΡ.
Η Αμερικάνικη κομπανία, βασίζεται πιστά στο progressive στοιχείο, αλλά δε, ρίχνει κλεφτές ματιές στο κλασικό heavy metal με τα επικά και λυρικά στοιχεία. Ένα συνονθύλευμα μάλιστα όλων αυτών αποτελούν το "Frail", Sludge" και το "Moments Of The Day" ενώ ο πάλαι ποτέ ντράμερ των Fates Warning δίνει μπόλικη από την ταυτότητά του στο ομώνυμο κομμάτι, με την υπόλοιπη μπάντα μάλιστα να υπνωτίζεται σε αυτό το μαγευτικό και δυναμικό ύφος, πηγαίνοντας σε αυτά τα ήδη χαρτογραφημένα, αλλά βαθιά νερά που έχουν χαράξει ονόματα από τους Maiden μέχρι τους Crimson Glory.
Από τη μία μίνιμαλ και από την άλλη πιο "ρουστίκ", ο ήχος της μπάντας συνδυάζει ταχύτητες και ρυθμούς, άλλοτε πιο φτωχά όπως στο απαλό και εκρηκτικό "Say Goodbye" και άλλοτε πλούσια και μεστά όπως κάθε prog μπάντα που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να κάνει, με χαρακτηριστικά παραδείγματα σχεδόν την πλειονότητα του άλμπουμ, αλλά κυρίως στο "Love And Burn", "Morbid Stale", "Dying To Live" και "Masquerade". Μάλιστα στην πολυπλοκότητα του ήχου, δίνεται χώρος και για το rock στοιχείο, αφήνοντας τα μεταλλικά στοιχεία να χάνονται στον αέρα του δίσκου, αλλά με τον δυναμισμό να επικρατεί.
Και στα 14 κομμάτια που κατακλύζουν το "Threads Of Fatality" έχουν τσαγανό, έχουν μικρές διάρκειες και θα μπορούσαν παρά τον παραμορφωμένο ήχο τους, να αποτελέσουν radio friendly επιλογές με πολύ χαρακτηριστικά cheesy περάσματα στα ρεφρέν και τις μελωδίες. Συνδυάζοντας τα 80s με το σήμερα, o δίσκος κάνει βόλτα σε διάφορα ιδιώματα του σκληρού ήχου. Ταυτόχρονα, ίσως ο κιθαρίστας και βασικό μυαλό βλέπει τον εαυτό του σαν απάντηση για όσα κλασικές μπάντες όπως οι Queensryche και όλοι οι προαναφερόμενοι δεν έκαναν, με ιδέες σαν όσες δόθηκαν, να ανοίγουν τα μάτια σε κάτι ακόμα, δίχως όμως να ανακαλύπτεται κι ο τροχός.. αλλά ας μην έχουμε τα "Eyes Of The Blind", όπως λέει άλλη μια σύνθεσή τους.
Το ντεμπούτο των Αμερικάνων αποτελεί μια πολύ καλή κυκλοφορία, με πληθώρα ωραίων συνθέσεων, αλλά παρά την πολυπλοκότητα, και τις δαιδαλώδεις κιθαριστικές εκφάνσεις, κάποιες φορές το αποτέλεσμα καταντά μονότονο. Παρόλα αυτά, ένα καλό άκουσμα από τους φίλους του προοδευτικού και σκληρού ήχου, ίσως οδηγήσει και σε πολλά παραπάνω, αφού αυτό που όντως δίνει η συγκεκριμένη δουλειά είναι η ειλικρίνεια και η αγάπη για τη μουσική.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου