Βίαιοι, τρελαμένοι και με διάθεση για σαματά, οι Vulture επιστρέφουν έπειτα από μόλις δύο χρόνια με το νέο τους άλμπουμ. Αναδεικνύοντας και τιμώντας το όνομα της μεταλομάνας Γερμανίας, οι metallers από το Ντόρτμουντ μας κάνουν ένα ταξίδι στον χρόνο πηγαίνοντας μας μπρος και πίσω. Έχοντας φτιάξει ήδη το δικό του όνομα στο underground μάλιστα την τελευταία πενταετία, φέρνουν τώρα το σταχτιασμένο και αιματηρό τρίτο τους άλμπουμ, "Dealin' Death" που σφύζει από μεράκι.
Θριλερικο, αγωνιώδες και μελωδικά ανατριχιαστικό, σαν να κατεβαίνουμε σε κατακόμβη, το εισαγωγικό "Danger Is Imminent" μας προειδοποιεί για τη συνέχεια, και εμείς συνεχίζουμε ώσπου τα τραβήγματα και τα τρέμολα του "Malicious Souls" πάρουν θέση και μετατραπούν σε θεριστικές μηχανές με άγριους και ωμούς τόνους, ενώνοντας τη θεατρικότητα του King Diamond με όλη τη θρασίλα που περιβάλλεται. Ακόμα πιο επιθετικό, με κιθάρες που σκάβουν σε κάθε τους τρίξιμο, το "Count Your Blessings" κάνει την όλη επιθετικότητα πιο τεχνική και riff-άτη, δίχως στο μυαλό μας να χάνεται η 80ιλα, ενώ το "Gorgon" γίνεται ακόμα πιο heavy και μεγαλειώδες με επικές στιγμές, ηλεκτρισμένες μελωδίες και ένα γρέζι "ευλογημένο" από τους Μεγάλους Παλαιούς της σκηνής ανασκαλεύοντας ξανά τον Δανό Βασιλιά αλλά και τους Metal Gods, Judas Priest.
Με γκρούβες σε βασικό και πρώιμο στάδιο, όπως η αισθητική του ήχου της μπάντας, το "Star-Crossed City" κάνει την εμφάνισή του δαιμονισμένο και δίνοντας συνέχεια στο ανίερο έργο των εν λόγω γυπών σε μια πιο ανάλαφρη μετάφραση του "Pleasure To Kill" που χώθηκε στη "χατζίλα" των Medieval Steel και Nasty Savage. Πατώντας ακόμα περισσότερο το γκάζι όμως, και με μπασογραμμές που ξεφεύγουν κόντρα στις εξάχορδες, το "Flee The Phantom" βασίζεται στην αλητεία και την επιθετικότητα όπου σαν καταστροφικό δίδυμο με το ομώνυμο, "Dealin' Death" φλερτάρουν με τη Bay Area όπως την είδε το γεμάτο αίμα μάτι των Slayer και Exodus, έχοντας συμπληρώσει ήδη την πλειονότητα του άλμπουμ, σπάζοντας το κάπου στη μέση η σκοτεινιά και η στακάτη, σφυρηλατημένη δυναμική του "Below The Mausoleum" που έρχεται για να γεμίσει τις μπαταρίες των μελών σε ένα κλίμα ποικιλίας.
Αρμονικό, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους σε όλη αυτή την κολασμένη δυστοπία, με καθαρούς ήχους και πρίμα σόλο, το "Multitudes Of Terror" κατευνάζει για λίγο τα πνεύματα, μέχρι να ξαναπατήσει στη λάσπη και να τσιτώσει ανάλογα με το υπόλοιπο σύνολο σε ασίγαστα και συνεχόμενα κοπανήματα και φοβερές στιγμές, δημιουργώντας μια αισθητική εξιλασμού και ολοκλήρωσης. Εκρηκτικό, γεμάτο περίσσια ενέργεια, το "Court Of Caligula" με το ρυθμικό του πομπώδες ρεφρέν, κλείνει επίσημα το άλμπουμ, μη κάνοντας κάτι λιγότερο από όσα μας έχουν δείξει οι Γερμανοί, παρασέρνοντας μας μέχρι την τελεία καταλύοντας όχι μόνο το άλμπουμ αλλά και τους ίδιους τους, τους εαυτούς.
Με αφορμή την τελευταία πρόταση μάλιστα, οι Vulture φαίνεται πως με μπούσουλα όλη την ιστορική δεκαετία των 80s, κάνουν θαύματα στον ήχο και την αισθητική που υπηρετούν. Ανεβάζοντας τον προσωπικό τους πήχη πάλι, είναι σαν να βάζουν το λιθαράκι τους σε κάτι που έχει χαθεί, όσο και αν η πρωτοτυπία και ο πειραματισμός δεν είναι μέρος του εαυτού τους. Παρόλα αυτά, το ανελέητο headbanging είναι δεδομένο σε κάθε άκουσμα και σε κάθε τους κομμάτι, με αποτέλεσμα η νέα γενιά να τιμά τον βίο και την πολιτεία κάθε μεγάλης μπάντας του παρελθόντος και φυσικά τις μουσικές που αναδείχθηκαν μέσω αυτών. Τέλος, το "Dealin'Death" φανερώνει-ξανά-μια αληθινή αγάπη για αυτού του είδους το speed metal, ενώ όλα μαζί δείχνουν κάτι μπολιασμένο μα όχι νοθευμένο ενώνοντας ένα χάσμα γεναιών.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου