Macabre Omen στο Metal View: Δυστυχώς η γραμμή μεταξύ τιμής της αρχαιότητας και της πατριδολαγνείας είναι ιδιαίτερα λεπτή

Με έδρα το όμορφο και πάνω απ'όλα ιστορικό νησί της Ρόδου, οι Macabre Omen εδώ και δυόμισι δεκαετίες έχουν γράψει το δικό τους όνομα στο underground του μαυρομεταλλικού ήχου. Με αφορμή το πρόσφατο "Anamneses" που αποτελεί μια συλλογή καλών αλλά και πιο δυσάρεστων θυμήσεων και αναλογισμών του παρελθόντος αλλά και μια βλέψη προς το μέλλον, το Metal View έσκαψε στο βάθος μαζί με τον ιθύνοντα νου, Αλέξανδρο, ο οποίος απάντησε στην περίεργη μας διάθεση, κρατώντας την αγάπη της μπάντας και την κληρονομιά της ψηλά.

-Καταρχάς θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς προέκυψε η ιδέα για το compilation του "Anamneses". Ο τίτλος έχει συμβολικό χαρακτήρα να φανταστώ; 

Το “Anamneses” είναι κάτι παραπάνω από μια συλλογή. Προσωπικά ο δίσκος είναι κάτι σαν ένα EP ή mini album που περιέχει το νέο επικό κομμάτι “Anamneses from the Past (Sirens Calling)” διάρκειας 13 λεπτών. Μαζί με αυτό το κομμάτι αποφάσισα να προσθέσω και τα τραγούδια από διάφορα demo και split που είχα γράψει μεταξύ του 1996-1999 ως bonus υλικό. Η ιδέα για την κυκλοφορία του “Anamneses” ήταν δίπτυχη και όντως είχε συμβολικό χαρακτήρα σε κυριολεκτικό βαθμό αλλά και σε μεταφορικό. Είναι σαν μια πόρτα που οδηγεί στο μέλλον και διαχωρίζει το μέλλον με το παρελθόν τόσο σε μουσικό αλλα και σε προσωπικό επιπεδo.

-Σε αυτή τη συλλογή υπάρχει ένα νέο κομμάτι, το "Anamneses Of The Past". Ο βιωματικός χαρακτήρας του κομματιού σχετικά με τον πατέρα σου πως προέκυψε; Είναι σαν "συνέχεια" του "From Son To Father"; Ήταν δύσκολη η προετοιμασία ενός κομματιού με τέτοιο συναισθηματικό βάρος; 

Το ύφος του νέου κομματιού είναι όντως αρκετά παρόμοιο με το ύφος του “From Son το Father” το οποίο είναι αποτέλεσμα πόνου, στεναχώριας και δυστυχίας. Φαίνεται πως όταν φτάνω σε αυτό το επίπεδο ψυχολογικά, το αποτέλεσμα είναι ακριβώς αυτό. Σαν κομμάτι όμως δεν έχει την ίδια θεματολογία με το “From Son το Father”. Μιλάει για χαμό αγαπημένου προσώπου αλλά όχι του πατέρα μου. Η απαγγελία του γέρου μου αποκαλύπτει την θεματολογία του κομματιού. Μπορώ να πω ότι τέτοιου είδους κομμάτια είναι αυτά που με κρατάνε ανεβασμένο ψυχολογικά και με βοηθάνε να φτάσω σε επίπεδο εξαγνισμού και κάθαρσης. Είναι ο κύριος λόγος που έχω αυτό το συγκρότημα και τίποτα άλλο.

-Πέρα αυτού του ιδιαίτερου νοήματος, σχετικά με τη μπάντα ποιες θεωρείς τις σημαντικότερες αναμνήσεις του παρελθόντος;

Όπως προανέφερα, το κομμάτι είναι εξαγνιστικό οπότε από αυτή την οπτική γωνία αναφέρομαι σε αναμνήσεις που με στεναχώρησαν (χαμός του πατέρα, χαμός αγαπημένου προσώπου κτλ). Γενικά όμως όπως είναι ένα κομμάτι που καλύπτει το παρελθόν κλείνοντας μια πόρτα και ανοίγοντας κάποια άλλη. Έχω όμορφες αναμνήσεις από το παρελθόν, από το όταν ήμασταν μικροί σε ηλικία και γράφαμε κομμάτια για το συγκρότημα και ιδέες από riff που παρόλο που είχαν γραφτεί στα 90s χρησιμοποιήθηκαν 15 χρόνια μετά. Όμορφες εμπειρίες μιας άλλης διαφορετικής εποχής που δεν θα την ξαναζήσω ποτέ.

-Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Σάκη από τους Rotting Christ σε αυτό το κομμάτι; 

Από μικρός ήθελα να συνεργαστώ με τον Σάκη και στο συγκεκριμένο κομμάτι αυτό προέκυψε  σχεδόν παράλληλα με την συνεργασία μου με Lindy-Fay Hella που ερμηνεύει τις Σειρήνες. Βασικά ήμουν στην συναυλία των Wardruna στην Αθήνα το `19 και είχα ήδη προτείνει στην Lindy την ιδέα να κάνει τις Σειρήνες, πρόταση που δέχτηκε με ευχαρίστηση. Την ίδια νύχτα προς το τέλος της συναυλίας συνάντησα τυχαία και τον Σάκη και του εξήγησα ότι θα ήθελα πολύ να συνεισφέρει στο κομμάτι μαζί με την Lindy… πριν τελειώσω την πρόταση μου δέχτηκε αμέσως το οποίο ήταν και τιμή μου. Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια αλλά το αποτέλεσμα ήταν αυτό που είχα εξαρχής στο μυαλό μου. Να προσθέσω ότι την ίδια νύχτα βρέθηκα και με τον Gothmog από THOU ART LORD που είχε ήδη κάνει κάποιες φωνές στο “Gods of War – At War”, τιμή μου που έκανε αυτές τις φωνές δίνοντας βάθος στον δίσκο. Ήταν μια όμορφη νύχτα για μένα και χαίρομαι που αυτού του είδος συνεργασίες πετυχαίνουν… 

-Κατά καιρούς όπως φαίνεται και στο compilation έχεις συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Khal των Nocternity, o Gothmog των Thou Art Lord, η Lindy Fay Hella των Wardruna όπως επίσης ανέφερες και ο Chandler των Esoteric. Με τι κριτήρια έγιναν όλες αυτές οι συνεργασίες. Υπάρχει κάποια άλλη που θα ήθελες να κάνεις; 

Η αλήθεια είναι ότι στα 30 σχεδόν χρόνια που πάω να κλείσω στον underground χώρο, έχω φτιάξει πάρα πολλές επαφές με καλλιτέχνες όλων των ειδών οπότε θα ήταν παράξενο να μην συνεργαστώ μαζί τους είτε στις δουλειές τους είτε στις δικιές μου. Η κάθε συνεργασία είχε άλλο κριτήριο και κίνητρο αλλά πάνω από όλα αυτό που μου αρέσει είναι ο αυθορμητισμός και το “being in the moment”. Σίγουρα η φιλία και το να θαυμάζω κάποιον καλλιτέχνη βοηθάει και θέλω να πιστεύω ότι οι συνεργασίες που προσφέρω ως Αλέξανδρος έχουν το ίδιο κίνητρο. Υπάρχουν αρκετά άτομα που θα ήθελα να συνεργαστούν σε νέο MACABRE OMEN και εύχομαι ένα από αυτά να είναι ο Alan από PRIMORDIAL με τον οποιον είχαμε συζητήσει σε κάποια φάση το 2010 αλλά δεν έκατσε για διάφορους λόγους. Επίσης ο Thurston Moore έχει δείξει ενδιαφέρον για το συγκρότημα και θα ήταν τιμή μου να συνεργαστούμε στο μέλλον.

-Σχετικά με την όλη συλλογή κομματιών, πως επέλεξες συγκεκριμένα σε αυτά τα έξι που μπήκαν; 

Αυτά τα 6 κομμάτια ήταν τα μόνα που αντιπροσωπεύουν το συγκρότημα και άξιζαν να μπουν στο “Αnamneses”. Τα κομμάτια από τα demo του 1994 και 1995 δεν είχαν τίποτα να προσφέρουν οπότε απλά αναφέρθηκαν μέσα στο βιβλιαράκι της κυκλοφορίας. Μπορώ να πω υπεύθυνα ότι μετά το νέο κομμάτι μπαίνει αυθόρμητα το “Olympus” promo `96 δίνοντας ένα τελείως anti-climax feel στην όλη κυκλοφορία αλλά πιστεύω ότι όσοι έχουν υπομονή και underground αισθητική θα καταλάβουν το νόημα της κυκλοφορίας.

-Φέτος συμπληρώνονται 15 χρόνια από το πρώτο άλμπουμ των Macabre Omen. Σχετικά με την μακρόχρονη πορεία τις μπάντας γιατί καθυστέρησε ένα άλμπουμ τόσο εκείνη την περίοδο; 

Νομίζω είναι πλέον σήμα κατατεθέν της μπάντας να βγαίνει δίσκος κάθε 10 χρονια. Το ίδιο με το άλλο μου σχήμα τους THE ONE. Προσωπικά η μουσική για εμένα σαν τέχνη είναι γιατρειά, παρόλο που παίζω κιθάρα καθημερινά και γράφω μελωδίες επί καθημερινής βάσεως, ένα μικρό ποσοστό από αυτές τις ιδέες χρησιμοποιούνται για ολοκληρωμένα κομμάτια και κατόπιν για δίσκο. Είναι ένα ταξίδι που διαρκεί δεκαετίες διότι μια ιδέα για riff που μπορεί να έχω τώρα, ίσως πάρει και 10 χρόνια έως ότου πλαθεί σε επιθυμητό βαθμό.

-Οι Macabre Omen ανήκουν στις μπάντες όπως οι Kawir και οι Rotting Christ που έχουν χρησιμοποιήσει Ελληνικά στους στίχους. Πλέον κατά τη γνώμη μου οι μητρικές γλώσσες σε κομμάτια ιντριγκάρουν τους ξένους ακροατές, ένιωσες ποτέ όμως το ρίσκο; 

Δεν μπορώ να πω ότι στους Macabre Omen έχει χρησιμοποιηθεί η ελληνική γλώσσα στον ίδιο βαθμό με τους Rotting Christ και Kawir. Βασικά η Ελληνική Γλώσσα έχει χρησιμοποιηθεί μόνο σε δυο κομμάτια και συγκεκριμένα μόνο στα σημεία που αφηγείται τα ποιήματα του ο πατέρας μου. Στα υπόλοιπα κομμάτια χρησιμοποιώ ελληνικές λέξεις οι οποίες τις περισσότερες φορές υπάρχουν είδη στο Αγγλικό λεξιλόγιο αλλά προσπαθώ να τις εκφράσω στα ελληνικά ώστε να ακουστούν όπως πρέπει. Ίσως στο μέλλον να υπάρχει περισσότερη χρήση της ελληνικής γλώσσας αλλα για μένα δεν υπάρχει θέμα ρίσκου, το θέμα είναι να βγει η μουσική όπως πρέπει για εμένα σαν άτομο. Από εκεί και πέρα όποιος την ακούσει  και του αρέσει είναι bonus.

-Ασχολούμενος κατά βάση με την αρχαία θεματολογία, θα ήθελα να ρωτήσω πόσο λεπτή είναι η γραμμή μεταξύ τιμής του αρχαίου παρελθόντος και πατριδολαγνείας που κατά καιρούς συναντάται σε διάφορους τομείς. 

Πολύ καλή η ερώτηση που θέτεις, δυστυχώς η απάντηση ειδικά στην εποχή που ζούμε φαίνεται ότι η γραμμή αυτή είναι ιδιαίτερα λεπτή. Προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με την πολιτική και ούτε με ενδιέφερε ποτέ. Δεν έχω ψηφίσει ποτέ στη ζωή μου και ούτε πρόκειται. Η κοινωνία δεν με αντιπροσωπεύει, προτιμώ να ζω μακριά και απομονωμένα από όλους. Παρόλο που αυτό δεν είναι πάντα εφικτό στην κυριολεξία, τις περισσότερες φορές το επιτυγχάνω με το μυαλό και την φαντασία μου. Δυστυχώς το να μιλάς και να αναφέρεσαι στιχουργικά για τις παραδόσεις σου και για τους αρχαίους ταυτίζονται με θέματα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την θεματολογία του συγκροτήματος. Η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα, πλούσια σε ιστορία, παραδόσεις, μουσική, φιλοσοφία, τέχνες, και ούτω καθεξής, θέματα που με εμπνέουν χρονια τώρα σαν καλλιτέχνη. Τα τελευταία 10 χρονια ακούω πολύ ελληνική παραδοσιακή μουσική και ειδικά την μουσική του Πόντου. Αυτό μπορεί να ακουστεί μέσα στην μουσική τον MACABRE OMEN. Πως μπορεί κάποιος να ταυτίσει τα παραπάνω με πατριδολαγνεία δεν γνωρίζω αλλά πάνω από όλα δεν με ενδιαφέρει καν. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η προσωπική μου ευχαρίστηση και μόνο αυτό.

-Σχέδια για νέο άλμπουμ υπάρχουν; 

Υπάρχουν αρκετές ιδέες για τον επόμενο και ίσως τελευταίο δίσκο του σχήματος αλλά η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία 3 χρονια δίνω ιδιαίτερη βάση στον νέο δίσκο των THE ONE τον οποίο δουλεύω εδώ και δεκαετία. Είμαστε στο στάδιο των ηχογραφήσεων και πιστεύω να είναι έτοιμος μέχρι το τέλος του χρόνου. Μόλις επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα θα αφοσιωθώ ξανά στους MACABRE OMEN. Αυτό το δεκαετές σχέδιο μεταξύ των δυο σχημάτων με αντιπροσωπεύει πολύ.

-Ευχαριστώ για τη συνέντευξη Αλέξανδρε, ο επίλογος είναι δικός σου...

Και εγώ σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και την υποστήριξη στην τέχνη μου. Αν ποτέ κυκλοφορήσει νέο album με MACABRE OMEN να ξέρεις ότι θα είναι ισάξιο η ανώτερο από το “Gods of War – At War”. Αλλιώς δεν θα υπάρχει νέος δίσκος.

Γιάννης Χαρτζανιώτης