Βρισκόμενες κάθε φορά σε έμπνευση, αφού κάθε χρονιά θα περιμένουμε κι από έναν νέο δίσκο, οι Burning Witches επιστρέφουν δυνατά, έπειτα από τα μέσα του 2020. Μόλις σε ένα έτος, το γυναικείο metal συγκρότημα που μοιράζεται την απόσταση Ελβετίας-Ολλανδίας φέρνει το τέταρτό του έργο, επικό, ψυχρό και πολεμοχαρές, όπως δείχνει και το εξώφυλλο, με τον κλασικοπρεπή ήχο να κάνει ξανά το πέρασμά του. Όλα αυτά στο "The Witch Of The North" που μέσα του πέρα από γνώριμες νότες, φέρνει και καινοτομίες.
Ήπια, μυστηριακά και με μια βόρεια, ύστερη Bathor-ική εισαγωγή, ο δίσκος ανοίγει με το "Winter's Wrath", λίγο πριν γίνει ηλεκτρισμένη η ατμόσφαιρα με το ομώνυμο, που πλάι στη στιβαρή του υπόσταση φέρνει και πολλές μελωδίες συστήνοντας μας καλύτερα τη νέα κιθαρίστρια της μπάντας, τη Larissa Ernst, ενώ η Laura Guldemond βγάζει όλο της το μένος και αγριεύει. Συνεχίζοντας δυναμικά και πιο χαρούμενα σε ένα όργιο riffs και καταιγιστικών τυμπανοκρουσιών, το "Tainted Ritual" προελαύνει και το "We Stand As One" ακολουθεί ακόμα καλύτερο αφού μέσα στο κρύο και τη παγωνιά, ατενίζει τη συνέχεια με επικές διαθέσεις και ήχους.
Έπειτα από όλη την ένταση που μας έφεραν όσα προϋπαντήθηκαν, το "Flight Of The Valkyries" έρχεται να φανεί σαν το "Fade To Black" των εν λόγω κυριών, πίσω από ένα κλασικομεταλλικό πρίσμα που κάνει τη διαφορά, δίνοντας έτσι πάσα από τoν δραματισμό στο σθένος του κύκλου των "καμένων μαγισσών" με το ήδη γνωστό "The Circle Of Five". Παραμένοντας στο γενικό κλίμα του χιονιά, του Βορρά και της φύσης, το "Lady Of The Woods" με τους ακουστικούς τόνους που κάνουν έτι μία φορά αισθητή την παρουσία τους, φέρνει κάτι σκοτεινό μαζί με τα τελετουργικά φωνητικά τραβήγματα, το Sabbath-ικό μπρίο και την καλαίσθητη θηλυκή πλευρά που όλα μαζί παντρεύουν το σήμερα με το χθες. Εντελώς σε αντίθετη πορεία, με τον ατσάλινο χαρακτήρα του έρχεται το "Thrall" πατώντας ξανά γκάζι στο γνωστό heavy μοτίβο της μπάντας κλείνοντας σιγά σιγά και το δεύτερο μέρος του άλμπουμ.
Το τελευταίο κομμάτι του νοητού τρίπτυχου, ανοίγει με το "Omen" όπου η μπροστάρισσα βγάζει ξανά τον άγριο, βαρβάτο εαυτό της, σαν λύκος σε μεταμόρφωση, κι έτσι ακάθεκτη προχωρά με το αλά Judas Priest, "Nine Worlds" όπου η θεατρικότητα μπαίνει στο πνεύμα των Burning Witches με τις διάφορες εναλλαγές στη φωνή που ανατριχιάζουν, λίγο πριν μπουν τα απανωτά σόλο. Σε όλη αυτή την τρέλα λίγο πριν το φινάλε σιγοντάρει και το "Dragon's Dream" που αναδεικνύει όλο το shred μέρος του γκρουπ, και την τεχνική κατάρτισή των μελών, σε αντίθεση με τα κοινότυπα "For Eternity" και "Eternal Frost" που το στυλ τους το συναντήσαμε και παραπάνω. Κάπως έτσι φτάσαμε αισίως και στο κλείσιμο του άλμπουμ, αν και το μεγαλειώδες φινάλε θα έρθει με τη διασκευή, που ορίζει η δικιά τους παράδοση, με αυτή τη φορά να γίνεται στο "Hall Of The Mountain King" των Savatage, κομμένο και ραμμένο στο στυλ της παρούσας πεντάδας.
Συνεχίζοντας να αναδεικνύουν τον εαυτό τους, οι Burning Witches, με το line up τους να έχει δεχθεί ξανά αλλαγές, δείχνουν τη χημεία τους και το νέο τους πιο σκληρό, σχεδόν ακραίο και τρελαμένο χαρακτήρα, ανεβάζοντας τον προσωπικό τους πήχη. Το "The Witch Of The North" μέσα σε όλα αυτά δημιουργεί ταυτότητα, αφού εδώ και μια εξαετία οι οπαδοί έχουν μάθει τι ακούν, και αλλάζουν πολλά δεδομένα, αναθεωρώντας τα στο ύφος του 2021. Χωρίς να παγιώνονται, και χωρίς να πατούν στην παγίδα των φίλερς, οι Ελβετίδες με το παρόν έργο τους μας κάνουν να ταξιδέψουμε, και αναμφισβήτητα να κοπανηθούμε, σε ένα φρέσκο και συνάμα νοσταλγικό σύνολο.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου