Με αφορμή τις τρεις δεκαετίες που συμπληρώνουν φέτος οι πιονέροι του Σκανδιναβικού black metal, Emperor, έρχονται να μαγέψουν τα πλήθη με το επερχόμενο livestream show τους, σε μια δύσκολη, πανδημική περίοδο, την Κυριακή 23 Μάϊου ώστε να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι, όσο κοινότυπο κι αν φαίνεται. Δράττοντας της ευκαιρίας, το Metal View σκάλισε το κρυμμένο, αραχνιασμένο παρελθόν των σπουδαίων Νορβηγών έχοντας ως συνοδοιπόρους τα μέλη δύο διαφορετικών rhythm section τους, τον Mortiis και τον Trym Torson όπως και το βασικό μυαλό και μπροστάρη, Ihsahn, σαν κυνήγι ενός ιστορικού θησαυρού. Όλοι μαζί μοιράζονται τις αναμνήσεις τους συμπληρώνοντας ένα παζλ στιγμών και εμπειριών που έβαλαν το λιθαράκι τους σε ένα ολόκληρο είδος που μέχρι και σήμερα ιντριγκάρει και συναρπάζει.
Όλα ξεκινούν σε ένα υπόγειο μια Κυριακή, από τους τοίχους ανάβλυζε μια έντονη μυρωδιά μπύρας και ο αέρας ήταν πνιγμένος στον καπνό, "σκεπάζοντας" τα όργανα μερικών τρελαμένων εφήβων, που θα έβγαζαν τον καλύτερο-χειρότερο εαυτό τους στην τέχνη του black metal, λίγα μέτρα από μια τοπική εκκλησία που γούσταραν να πηδούν τους φράχτες και να τρομάζουν κόσμο. Έτσι ξεκινώντας με τον Mortiis, μπαίνουμε στην πρώτη περίοδο των μαυρομεταλλικών Αυτοκρατόρων.
Διά στόματος του αρχικού μπασίστα τους, ξεκινάμε όταν ο Samoth και ο Ihsahn είχαν τους Embryonic και ήθελαν νέα πράγματα σε καινούριο side project πιο κοντά στο black metal και ο ίδιος είχε λήξει τα προηγούμενά του σχήματα, καθώς ήταν πολύ ερασιτεχνικά και χάλια για αυτό που ο ίδιος ήθελε. όλοι γύρω στα 17 είχαν ήδη στόχο στη μουσική ανταλλάζοντας τις πρώτες ιδέες, παρέα στο σχολείο. Ο Ihsahn είχε φοβερή αντίληψη, και για ένα άγουρό παιδί ήταν ιδιαίτερο να φέρει αυτό το ταλέντο μαζί με την αγριότητα του Samoth, κι έτσι ο Mortiis πάση θυσία ήθελε να ασχοληθεί με αυτό το σχήμα. Έτσι σιγά σιγά η αγάπη για τους Celtic Frost και η επιρροή του σκληρού τους ήχου, ήρθε να εμπνεύσει το όνομα των Emperor, μέσω του "Emperor's Return" ή του "Dethroned Emperor" καθώς ο ίδιος μπήκε σε αυτό το κλίμα και το πρότεινε στη μέχρι τότε ανώνυμη μπάντα. Ταίριαζε πολύ με τη μεγαλοπρέπεια και το σκότος του όλου στυλ, οπότε δεν ήθελε πολύ σκέψη, ήταν απλό.
Όλα αυτά στο μακρινό, 1991 που η σκηνή ήταν πολύ μικρή κι όλοι σιγά σιγά έκαναν τα πρώτα τους βήματα, πέρα από τους Mayhem που είχαν φτιάξει ήδη το όνομά τους στο underground. Ο ίδιος ο Mortiis ακόμα και σήμερα θεωρεί πως το σχήμα του φάνηκε σαν "πρωτοπόρος" για το πρώτο κύμα του Νορβηγικού black metal, και σε αυτό που έγινε γνωστό εκείνη τη δεκαετία, ενώ ο ιθύνων νους, Ihsahn μέσα από αναφορές του, δεν έχει κρύψει τη γενική του απόσταση και τον εσωτερικό του "εγκλεισμό" γύρω από όσα συνέβαιναν στις μπάντες, κρατώντας προσωπικά το όραμά του. Οι Immortal και οι Burzum επίσης ανήκαν σε αυτή τη γενιά που έφερναν νέα πράγματα στη ψυχρή ατμόσφαιρα της σκηνής, οι Darkthrone μετά το γύρισμα από death σε black και οι Mortem που ήταν πολύ ακραίοι πριν γίνει η στροφή στους Arcturus. Μεταξύ τους ανταλλάζαν ιδέες και εμπειρίες, αλλά η επιρροή ερχόταν από όσα προϋπήρχαν στο extreme metal με τους πρώιμους Bathory, τους Necrophagia, τους Sodom, τους Destruction, τους Venom και τους Celtic Frost, μιας και από κοινού οι παρέες συζητούσαν για τα σκληρά μουσικά ρεύματα τότε. Όλα στην εποχή εκείνη θεωρούνταν death metal, η έννοια του black metal γεννήθηκε με την πάροδο του χρόνου κι όταν στη Νορβηγία γινόταν όλο αυτό. Τότε σε έναν κλειστό χώρο, όλα γίνονταν κλασικά σε μικρό διάστημα. Μάλιστα με τον ίδιον τον τραγουδιστή, σε μια συνέντευξή του, δεν κρύφτηκε η αγάπη του για τους πρώτους, αλλά κυρίως η επική τους περίοδος και αυτό το αίσθημα μεγαλείου που έφερνε με τη σκληρή τους ατμόσφαιρα.
Μία μόδα της εποχής επίσης αφορούσε το tape trading, με τη μπάντα αλλά και τον ίδιον τον Mortiis να έχει επαφές με τους Rotting Christ, να ανταλλάζει κασέτες και demo με διάφορες μπάντες και οπαδούς από διάφορα μέρη της Ευρώπης ή την Λατινική Αμερική. Μάλιστα τότε ο οπαδός με τον μουσικό δε διαχωριζόταν και έτσι μαθαίνονταν νέα σχήματα από αντιγραμμένα αρχεία. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του και την ιστορία, μια αναφορά στη χώρα μας δείχνει πως στο underground από τότε ήταν δυνατή, ήδη με την απαρχή των Flames, κάτι που έδειχνε πως το πάθος για τον ακραίο ήχο γινόταν πολύ έντονο στα τέλη του 80' με αρχές του 90'. Αυτό επίσης"έτρεχε" και στα Ανατολικά με μπάντες όπως οι Tormentor, οι Vader και οι Master's Hammer. Όλες οι γνωστές, κλασικές, επιτυχημένες μπάντες τώρα, ήταν κάποτε παιδιά με δίψα και κοινό όραμα όπως και οι Emperor. Το tape trading το "τρολ" των Emperor το ξεκίνησε το 1989 κι εκεί ήταν που ήρθαν στη μόδα τα rehearsal tapes βρίσκοντας νέα συγκροτήματα, ενώ μάλιστα και μια συνεργασία με τους Enslaved πλέον θεωρείται ιστορική στο κοινό τους split, όπου ο κιθαρίστας των δεύτερων, Ivar Bjornson μάλιστα θυμάται: "Tα μέλη των Emperor ήταν από τα πρώτα που είχαμε επαφή πριν καν σχηματιστούν οι Εnslaved κι εγώ όπως κι ο Grutle ανταλλάζαμε γράμματα και κασέτες με τον Samoth, όταν ακόμα είχε μια death metal μπάντα τους Embryonic. Σαν φίλοι έπειτα, και με τους Emperor στην επικαιρότητα, κυκλοφορήσαμε το κοινό ΕΡ μας και προωθήθηκε αρκετά από τον Euronymous των Mayhem, κι αυτό για εμάς ήταν πολύ σημαντικό σε μια μικρή σκηνή με μια σύντομη μέχρι τότε καριέρα".
Αναφορικά με τον κιθαρίστα των Mayhem και "νονό" του Νορβηγικού ήχου, ο Mortiis επίσης θυμάται τη σκανδαλοθηρική περίοδο γεμάτη από φωτιά και αίμα, λέγοντας πως όλοι στη σκηνή και κυρίως στη μπάντα ήταν λίγο απαθείς σε τέτοιες πράξεις τονίζοντας ότι "δε μας ενοχλούσαν, αλλά υπήρχε μια αδρεναλίνη σε αυτή την ίντριγκα". Βέβαια ο πρώτος ντράμερ, Faust δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος με τότε και σαν να είναι τώρα συνεχίζει λέγοντας: " θυμάμαι να μου λέει μια μέρα μετά σε μια πρόβα ότι δολοφόνησε άνθρωπο, και να του λέω απλά ένα "οκ, πάμε να παίξουμε τώρα". Μέσα μας και γύρω μας όλα ήταν ακραία, που νιώθαμε ότι τίποτα δε μας αγγίζει. Νομίζω πως είχαμε μια υπνωτισμένη αντίληψη, τελείως μηδενιστική και στοϊκή. Νιώθαμε πως ο έξω κόσμος και οι νόμοι του δε μας επηρεάζουν και δε μας νοιάζουν." Έτσι παρακολουθούσαν και τους εμπρησμούς των εκκλησιών με ενδιαφέρον, ήταν μια αντίδραση και μια έντονη έκρηξη της νεότητάς τους, μάλλον σε μια έκρηξη ορμονών. Έτσι ακριβώς και με τη δολοφονία του Euronymous, ήταν κάτι που εκ πρώτης τους "κούνησε" αλλά μετά σκέφτονταν πως, εντάξει συνέβη και κάποια στιγμή θα γινόταν. Παρόλα αυτά ήταν σοκαριστικός ο θάνατός του για τη σκηνή, και οι Emperor το "In The Nightside Eclipse" το αφιέρωσαν στη μνήμη του. Ο Euronymous ήταν μια εμβληματική φιγούρα για το black metal, προωθούσε πολλές μπάντες και με τη Deathlike Silence και με το Ηelvete. Δε γούσταρε να πουλάει πράγματα σε "ποζεράδες" αλλά έτσι έβγαζε τα λεφτά του, κι όλα τα άλλα τα πήγαινε βάσει γούστου στην εταιρεία του.
Άλλη μια βασική αισθητική στο attitude του black metal αποτελεί μέχρι και σήμερα το corpse paint, και μέσα στην τρέλα της εφηβείας ήταν κάτι που θύμιζε τους Kiss, ή τους Slayer στις αρχές τους. "Ήταν κάτι σοκαριστικό για την εποχή και θέλαμε να βγάλουμε μια άσχημη και δαιμονική διάθεση, ανάλογη της μουσικής μας. Ήταν κάτι φυσικό με τις επιρροές και τις μπάντες που μεγαλώσαμε και φυσικά σταδιακά γινόταν μόδα, χωρίς να θυμάμαι πρακτικά πως ξεκίνησε, αλλά πιθανότατα γουστάραμε που το έκανε και ο Dead."
Κλείνοντας από το πρώτο μισό των Emperor, η απόλυσή του από τους ίδιους ήταν κάτι που δεν περίμενε, λίγο πριν τις ετοιμασίες του ντεμπούτου της μπάντας, και αρχικά αισθανόταν νευριασμένος, έκπληκτος και παραξενεμένος. "Ειδικά όταν ο Ihsahn λίγες μέρες πριν έπαιζε στα πλήκτρα μου για το άλμπουμ και αράζαμε. Η δικαιολογία ήταν πως ήμουν μέσα στα νεύρα συνεχώς, και πλέον όλα αυτά είναι μια μακρινή ανάμνηση. Ποτέ βέβαια δεν είχαμε κακές σχέσεις και όλα ήταν καλά μεταξύ μας, και φυσικά εγώ ανακάλυψα νέους δρόμους μουσικά, οπότε ουδέν κακό αμιγές καλού." Δεν περίμενε ποτέ πως θα ερχόταν μια τέτοια συνεργασία, αλλά βγήκε μια νοσταλγία από τις πρώτες πρόβες, και μάλλον στο livestreaming θα μοιάζουν όλα σαν αναβίωση των παλιών ημερών.
Στο μεσοδιάστημα μετά από τα demos, τα EPs και τα promos που τους ανέδειξαν στην υπόγεια σκηνή ήρθε και κυκλοφόρησε το "In The Nightside Eclipse" με παραγωγό τον από τότε θρύλο στον extreme χώρο, Pytten στις αίθουσες του Grieghallen Studios στο Bergen. Συγκεκριμένα ο Ihsahn με αφορμή τα επετειακά livestream αλλά και φυσικά shows θυμάται: "Ήμουν ο μικρότερος στη μπάντα κι όταν κυκλοφορούσαμε το "In The Nightside Eclipse" ήμουν μόλις 18 χρονών. Θυμάμαι είχα τόση όρεξη που τα μέρη μου τα τελείωσα σε μία μέρα. Νιώθω τόσο όμορφα με αυτές τις δύο δουλειές και την περίοδο μας στο Grieghallen αν και ήταν πολύ περίεργες και δύσκολες εποχές τόσο με όσα συνέβησαν αλλά και με τον τρόπο που αντιμετώπιζε η κοινωνία τους μεταλάδες και τους μουσικούς. Στη δημιουργία των πρώτων μας κυκλοφοριών δείχναμε το πάθος και την όρεξη της εφηβείας καθώς και τη θέληση για τη δημιουργία κάτι καινούριου κι ο Pytten έβαζε την εμπειρία του και την ωριμότητα της ηλικίας του ώστε η προσπάθεια μας να αποδώσει καρπούς. Έτσι το "In The Nightside Eclipse" και το "Anthems To The Welkin At Dusk" έχουν μια ισορροπία και στοιχεία εξέλιξης".
Με τη μπάντα από στιγμή σε στιγμή να αποκτά τρομερή δημοσιότητα κι όχι μόνο για τα "αμαρτήματα" του παρελθόντος μα για τη μουσική της έξαρση, η δεύτερη περίοδος που ανοίγεται μπροστά τους, ούσα πιο τεχνική και επαγγελματική, επαναπροσδιορίζει κάποια πράγματα ήδη πριν το τέλος των 90s. Το "Anthems To The Welkin At Dusk" φέρνει μια τρομερή δυναμική και τεχνικότητα και συνάμα κρατά τον ωμό χαρακτήρα του black metal, αλλά σε μια περίεργη εποχή. Ο Samoth εκείνη τη στιγμή είναι στη φυλακή υπό την κατηγορία του εμπρησμού, ενώ ο Faust έπειτα από τα δικά του εγκλήματα, περνάει επίσης μέρος της ζωής του μέσα, αντικαθιστώντας τον στον θρόνο των drums ο Trym Torson, ως χρυσή μεταγραφή από τους Enslaved.Tον λόγο τώρα έχει αυτός, ο οποίος συνεχίζει πιστά το Αυτοκρατορικό, μα όχι "αυτοκαταστροφικό" τους έργο.
Τονίζοντας μαζί με τους προλαλήσαντες πως όσο αμφιλεγόμενο κι αν φαίνεται, όλο αυτό το σκανδαλοθηρικό φαινόμενο των 90s, σίγουρα αποτέλεσε μια καλή διαφήμιση για τη χώρα και τη μουσική της, και στο τέλος της ημέρας βοήθησε όσο κι αν αρχικά οι μουσικοί δε νοιάζονταν για ένα παγκόσμιο άνοιγμα, συνέχισε πως παρά την απουσία μελών, θυμάται ότι υπήρχε αρκετό υλικό για το "Anthems..." από πριν, κι απλώς οι πρόβες γίνονταν χωρίς τον Samoth και με τον ίδιο τον Τorson να υπογράφει με τις τυμπανοκρουσίες το άλμπουμ. Μάλιστα τονίζει πως συνέχισε φυσικά έπειτα από την αποχώρησή του από τους Enslaved σαν το πρώτο του άλμπουμ με τους Emperor να ήταν η επόμενη εξέλιξή του έπειτα από το "Frost" των προαναφερόμενων.
Όσον αφορά τη σταδιακή εξέλιξη από δίσκο σε δίσκο χαρακτηρίζει κάθε άλμπουμ επίσης σαν φυσική εξέλιξη χωρίς να αντιγράφουν τον εαυτό τους ή να κάνουν πισωγυρίσματα και η πρόοδος τους, τους έκανε πιο ώριμους σαν συνθέτες και μουσικούς. Έτσι, σχετικά με το αν ήταν ρίσκο να ξεφύγουν από τον στενό κύκλο του black metal και να προσθέσουν τεχνική, ορχηστρικά στοιχεία και avant garde πινελιές διαφωνεί λέγοντας: "Όλοι κάναμε αυτό που θέλαμε, και δεν υπήρχαν "κανόνες" που να λένε ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε το ένα ή το άλλο".
Με φανερή περιέργεια, ο γράφοντας εμμέσως πλην σαφώς ρώτησε για το "μυστικό" της επιτυχίας, και όχι άδικα, λαμβάνοντας την απάντηση πως η σταθερή αγάπη του κοινού, και η επένδυση του στη μπάντα έδωσε ώθηση για τη συνέχεια μέσα στην προσωπική αναζήτηση των μελών, ενώ έθιξε το θέμα του συναισθηματισμού μέσα από τα κομμάτια τους μιας και είναι σημαντικό να σε αγγίζει η μουσική ακόμα και σήμερα ύστερα από πολλά χρόνια. Σε μια ακόμα απορία περί συνέχισης της δισκογραφίας, όπως και ο Ihsahn, έτσι και ο Trym θεωρεί ότι έφτασαν στα όρια για όσα οι Emperor μπορούσαν να δώσουν με το "Prometheus" να κλείνει τον κύκλο, ενώ το μέλλον του γκρουπ το βλέπει γεμάτο από περιοδείες περιμένοντας να επιστρέψουν στην Ιαπωνία και να επισκεφθούν για πρώτη φορά τη Νότια Αμερική.
Λίγο πριν το κλείσιμο, το επερχόμενο livestreaming το βλέπει μαζί με τον Mortiis και τον Faust ως μια δήλωση νοσταλγίας και αναθύμησης του παρελθόντος μα και σαν μια ευκαιρία να δει πολύς κόσμος αυτό που δεν πρόλαβε πριν 30 χρόνια. Μάλιστα φανερά σκεπτόμενος επισημαίνει: "Έχω ανάμικτα συναισθήματα. Θα είναι υπέροχο να παίζουμε μαζί ξανά, αλλά ταυτόχρονα, δεν είναι το ίδιο χωρίς τα σχόλια που λαμβάνουμε από το παρόν κοινό. Ελπίζω απλώς ότι όλοι οι άνθρωποι που θα παρακολουθήσουν θα έχουν ακόμα την αίσθηση ότι βλέπουν κάτι διαφορετικό κατά τη διάρκεια αυτών των στιγμών που βιώνουμε τώρα."
Αντί επιλόγου, ο Trym δηλώνει πως εδώ και δυόμιση δεκαετίες στα καθήκοντά του αγαπάει ακόμα το "Anthems...", ενώ αυτούσιες αφήνουμε τις εντονότερες αναμνήσεις κι όσα του έχουν λείψει με τους Emperor: "Ασταμάτητα αυτό που λατρεύω από την πρώτη μέρα μέχρι τώρα είναι να είμαστε στο δρόμο, να ταξιδεύουμε, να κάνουμε πρόβες και όλα αυτά που περνάμε μαζί, και μετά να έχουμε μια υπέροχη συναυλία είναι κάτι που όλοι μας χάνουμε τώρα και μας έχει λείψει να απολαμβάνουμε."
Αφήνοντας τη δισκογραφία στο παρελθόν, σίγουρα ο έκαστος οπαδός θα γυρνάει για να νιώσει την μακαβριότητα, το πάθος και τη σκοτεινιά που φέρνει κάθε δουλειά των Emperor, με τους ίδιους να δείχνουν σε κάθε τους βήμα, αντάξια ότι ανήκουν στο πάνθεον του παγκόσμιου black metal στερεώματος με κάθε κορυφή που έχουν κατακτήσει. Τρεις δεκαετίες υπεροχής, ο Αυτοκράτορας συνεχίζει τη θητεία του μέσα από τρικυμίες, μουσικές και στιγμές γεμάτες ανατριχίλα με τα περιθώρια για αντίρρηση ή αμφισβήτηση να μην υπάρχουν καν στην ύπαρξή τους αφού ο θρύλος και η υστερουφημία συνεχίζουν στην ατέρμονη πορεία τους.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου