Oι Winterleaf, σαν παραπαίδι των Ephemeral, βγάζουν μια άλλη πλευρά στα ερεθίσματα του βόρειου χαρακτήρα, μέσα στο τοπίο της Θεσσαλονίκης. Το νεοσύστατο σχήμα, κυκλοφορεί φέτος το πρώτο του ΕΡ με τέσσερις διαφορετικές και συνάμα όμοιες συνθέσεις γύρω από το μελωδικό doom/death metal ιδίωμα. Ο λόγος για το "Leaves Of Winter" που ακούγεται τόσο ακριβές και συμβολικό όσο ο ήχος του.
Επί δύο λεπτά, σαν εισαγωγή, το "Perpatual" με τη μυσταγωγική, πένθιμη και κρύα ατμόσφαιρά του μας βάζει στον κόσμο των "δικών" μας metallers, λίγο πριν οι άνεμοι του ομότιτλου μας πάρουν μαζί τους. Συγκεκριμένα, συνεχίζοντας σε μια αιθέρια, απόκοσμη αύρα, οι πρώτοι ρυθμοί του "Leaves Of Winter" πέφτουν νωχελικά όσο τα πλήκτρα ομορφαίνουν την παγωνιά του χειμώνα, και τα φωνητικά άλλοτε σχιστά κι αδύναμα, κι άλλοτε επιβλητικά βαριά κάνουν πιο δραματικό το σύνολο που πατά στα βήματα των Draconian, των Insomnium και των πρώιμων Paradise Lost.
Από την άλλη, γεμάτο από μια μακάβρια, κοφτερή ζωντάνια, ο πόνος γίνεται δύναμη στα μάτια του "Darkest Of My Days" με τις βασικές ψυχρές αποχρώσεις να συνεχίζουν να δημιουργούν στο κάδρο της μπάντας και του ΕΡ, ενώ η guest εμφάνιση του John Kats από τους Paladine ταιριάζει στον δυναμισμό και την όλη ένταση. Τέλος, το "Brave New World" κλείνει την πρώτη προσπάθεια του εν λόγω project κάνοντας το επικό και μεγαλοπρεπές ύφος των Iron Maiden να πατά στα άκρα και να αποκτά μια γλυκόπικρη Φιλανδική οντότητα αφού άλλωστε τα δύο μέλη των Ephemeral καταφέρνουν να περάσουν τη δική τους αισθητική μέσα.
Η πολύπλευρη οπτική των Winterleaf γύρω από το doom/death αυτομάτως κάνει το ντεμπούτο τους άκρως ενδιαφέρον, με τις μπόλικες μεν επιρροές να αποτελούν μπούσουλα σε διαφορετικά σημεία, ώστε να χτιστεί σιγά σιγά το παζλ τους. Από εκεί και πέρα, ο όγκος και η μελαγχολία που πρωταγωνιστούν είναι κάτι μοναδικό στα αυτιά μας, με τις μελωδίες να κολλούν από την πρώτη στιγμή στη μνήμη, και τον ακροατή στο τέλος να επωφελείται από όσα ένιωσε. Κλείνοντας, το "Leaves Of Winter" μπορεί να έρχεται την Άνοιξη, αλλά εύκολα μειώνει τη θερμοκρασία με τα ντεσιμπέλ του, ανεβάζοντας όμως τον προσωπικό πήχη της μπάντας προς το επόμενο βήμα.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου