Μπορεί τους Witherfall να τους μάθαμε οι περισσότεροι μέσα από τον Jake Dreyer, πάλαι ποτέ μέλος των Iced Earth, ή για όσους ήξεραν τη συνέχεια του μπροστάρη των White Wizard με τους Sanctuary, αλλά όσα έχουν προσφέρει μέχρι στιγμής είναι άξια αναφοράς και εξερεύνησης από κάθε μύστη της σκληρής μουσικής χωρίς άλλους μεσάζοντες. Ο σύντομος μα γεμάτος βίος τους έχει κάνει κοινό και κριτικούς να ρίξουν τις ιαχές τους και τώρα επέστρεψαν ξανά δυνατοί. Ανεβάζοντας τις προσδοκίες έρχεται η τρίτη τους δουλειά "Curse Of Autumn".
Με μια επική και συννεφιασμένη εισαγωγή που συνδυάζει την ακουστική απαλότητα με την ηλεκτρισμένη φόρτιση, προλογίζει το άλμπουμ το "Deliver Us Into The Arms Of Eternal Silence" για να μας βάλει σιγά σιγά στο κλίμα, δίνοντας ένα επιθετικό μπάσιμο στο αγριεμένο και καθόλα τεχνικό και δυναμικό "The Last Scar" που καταφέρνει να παντρέψει το βιρτουόζικο ύφος των Αμερικάνων με το κλασικό metal των 80s. To "Αs I Lie Awake" από την άλλη χτίζει ήχους και συναισθήματα με τη ηχητική του, δίνοντας έμφαση στο ογκώδες rhythm section και τα εκρηκτικά ρεφρέν, ενώ όσα έμαθε ο κιθαρίστας, Jake Dreyer, από το σχήμα του Jon Schaffer δεν παραλείπονται, όπως μάλιστα συμβαίνει και στο "Another Face" που ακολουθεί, με την αισθητική του, μελαγχολική αύρα να αποτυπώνει τον πόνο κομματιών σαν τo "Raven Wing" αλλά ακόμα και το "Watching Over Me".
Προχωρώντας, το "Tempest" εστιάζει στον πολυδιάστατο και στροβιλισμένο χαρακτήρα του progressive ιδιώματος, όπου μέσα στα οχτώμισι λεπτά του διάφορες, ποικίλες μελωδίες αλλά και μια extreme διάθεση κάνουν την εμφάνιση τους σπασμωδικά και τρελαμένα. Σαν γέφυρα έπειτα όμως, το ομότιτλο μας απαλύνει και μας καθαρίζει με τα ελαφριά αγγίγματα του, για να μας οδηγήσει στις βαριές γκρούβες και τα ανεξέλεγκτα σόλο του instrumental "The Unyielding Grip Of Each Passing Day" όπου οι κιθάρες οργιάζουν δίχως αύριο.
Σαν φυσική συνέχεια, με τρομερές ταχύτητες και αμεσότητα κάνει την εμφάνισή του το "The Other Side Of Fear" όπου εκτός των στακάτων και κοφτών ρυθμών του, αυτό που πρωταγωνιστεί είναι το λαρύγγι και οι εκφραστικές τσιρίδες του Joseph Michael, που κάνουν το εν λόγω κομμάτι ένα αληθινό highlight και τον ίδιον άξιο συνεχιστή της κληρονομιάς του Warrel Dane. Για τη συνέχεια, το "The River" κάνει πάλι επίκληση στο συναίσθημα τόσο φωνητικά, έτι μία φορά αλλά και με την κιθαριστική του ομορφιά, σαν μια power μπαλάντα που σέβεται τον εαυτό της, χωρίς αντιγραφές και φιοριτούρες, αλλά με χαρακτηριστικές και απανωτές ανατριχίλες στη δραματική του έμφαση. Για φινάλε, θα έρθει ένα κομμάτι-Μπεν Χουρ, το "...And They All Blew Away" που μέσα σε 15 λεπτά οι απανωτές εναλλαγές, και η στιβαρότητα μας μαυρίζουν, δημιουργώντας μια ακόμα πιο έντονη και μεγαλειώδη δυναμική, γεμάτη πωρωτικές στιγμές σε κάθε νότα. Βέβαια ένα bonus κλείνει επίσημα το άλμπουμ, κι αυτό είναι ένα αμιγώς ακουστικό κομμάτι, το "Long Time".
Δίσκος με ουσία και χωρίς απαραίτητα να μας δείχνουν ποζέρικα την κατάρτισή τους τα μέλη, το "Autumn's Curse" μέσα στη σκοτεινιά του, δείχνει ωραίες εντάσεις και νοστιμιά, σαν καλό φαγητό από έναν μεστωμένο μάγειρα. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία δείχνει από μακριά την ωριμότητα του συγκροτήματος, και μάλιστα το hype του κοινού τους, τώρα θα δει περισσότερα στοιχεία, επαγγελματισμό και ποικιλία. Οι Witherfall ανοιχτόμυαλοι και ορεξάτοι παίρνουν στοιχεία από παντού, κάνοντας τα δικά τους με αποτέλεσμα οι συχνότητές τους να βγάζουν κάτι εντελώς δικό τους, με δαιδαλώδη πράγματα που μας μαγεύουν. Τέλος, η παραίτηση του Dreyer από τους Iced Earth μόνο σε καλό θα βγει πλέον, αφού μπορεί να είναι απορροφημένος από το εγχείρημα της δικής του μπάντας, δουλεύοντας και περιεργάζοντας σταδιακά τον ήχο μέχρι να βγει εντελώς μοναδικός, γεμάτος και προσωπικός, αφού άλλωστε τη συνταγή την έχει ακόμα και για τον πιο αμύητο. Όσοι θέλετε να ξεσπάσετε, να ξεσαλώσετε και να κοπανηθείτε, σπεύσατε εγκαίρως!
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου