Oι Tease The Demon, είναι ένα ακραίο συγκρότημα, με ανάλογες ιδέες και ευρύ φάσμα ήχων, το οποίο μας έρχεται από τον μακρινό Βορρά, και συγκεκριμένα από τη Δανία. Η παρεϊστικη πεντάδα από τη Σκανδιναβία, κυκλοφορεί φέτος το πρώτο της ολοκληρωμένο δημιούργημα, με έναν τίτλο που θα θυμίσει κάτι από τα σκοτεινά λογοτεχνικά έργα της παιδικής μας ηλικίας, το "A Series Of Unfortunate Events".
Ανεβαίνοντας έναν εικονικό Γολγοθά, νιώθουμε τον πόνο και την ταπείνωση γύρω από τα πλήθη που κραυγάζουν, κι έτσι μάλιστα μπαίνουμε στο κλίμα του δίσκου με το "March Into Death", για να έρθουν μετά τα μαζικά γιουχαΐσματα στο δύσβατο αυτό πέρασμα, διαδοχικά riffs με ατσάλινο ήχο και βαριά υπόσταση. Έτσι μάλιστα, με heavy και γκρουβάτο αέρα ακολουθεί πιστά και το "Death For Pride" που συνδυάζει την κλάση των Judas Priest με το στυλ των Amon Amarth και των The Black Dahlia Murder, ενώ και το "Smash Time" που φαινομενικά έρχεται πιο άμεσο, κρατά τις ίδιες μουσικές στρατηγικές.
Στο "Dead Flowers" η κατάσταση οδηγείται στα άκρα με αμιγώς brutal αισθητική, ενώ οι μελωδίες που κατακλύζουν το δεύτερο μισό του κομματιού, είναι ευφάνταστε και δημιουργικές, κόντρα στο υπόλοιπο κλισέ ύφος που υπάρχει. Άλλη μια βαριά και άκρως extreme στιγμή σημειώνεται επίσης με το γρήγορο και επιθετικό "Step On People" που αμυδρά μας γυρίζει στις αρχές του 2000 και τους Children Of Bodom, αν και το δίδυμο των "War Memory" και "1914" δημιουργούν μια απόκοσμη ζωντάνια με τραχιές εντάσεις, εκφραστικό rhythm section και απειλητικές καρφωτές ματιές, επιστρέφοντας μας όμως στις επιρροές τις αρχής.
Έχοντας περάσει τη μέση του άλμπουμ, το "Blasted Hope" πιο συννεφιασμένο, συνεχίζει πιστά, αφήνοντας λίγο χώρο για καινοτομίες μέσω των κιθαριστικών παιχνιδισμάτων στο εξίσου βαρβάτο "Recipe For Crucifixion" που όμως φλερτάρει με τις επικές Σκανδιναβικές μαυρομεταλλιές, ξεφεύγοντας λίγο από τα προαναφερθέντα. Λίγο πριν το τέλος, και με το "To The Gallows" οι μαζεμένες γκρούβες δημιουργούν "κοιλιά", αφού οι Δανοί προσπαθούν στο παρά πέντε να μοντερνιστούν χωρίς αξιόλογο αποτέλεσμα, κι ευτυχώς για αυτούς η συνέχεια με το "Clown" αν και πιο σύγχρονη, ευτυχώς κρατιέται σε πιο παλιομοδίτικες πτυχές. Τέλος, το "Onwards" με μαζικά breakdowns από το πουθενά μας αφήνει με μια μίξη των Pantera και των Slayer, αφήνοντας τη βαθιά death-ίλα σχεδόν κατά μέρος μπλέκοντας μέχρι την ύστατη νότα ύφη και ιδέες.
Αν και λίγο χαμένοι και αμφιταλαντευόμενοι στο μουσικό τους σύμπαν, και κυριολεκτικά μέσα σε ατυχή γεγονότα, αυτό που αξίζει να ειπωθεί για το εν λόγω συγκρότημα είναι ότι τα μέλη ξέρουν να κρατούν καλά τα όργανα στα χέρια τους. Το άρτιο παίξιμο δε δημιουργεί πάντα και άριστες ιδέες, αλλά αν δοθεί βάση στην ταυτότητα και την κατάληξη του ήχου της μπάντας, τότε τα αποτελέσματα ίσως και να είναι θεαματικά. Με ωραίες σκέψεις και φοβερές επιρροές, οι Tease The Demon μπορούν να καταφέρουν πολλά στο underground με την βάση ήδη να υπάρχει στο ντεμπούτο τους, όσο και χασματική αν φαίνεται στο πρώτο άκουσμα. Τέλος, το νεοσύστατο γκρουπ αξίζει πολλά μπράβο που προσπάθησε μετά κόπων και βασάνων να βγάλει ανεξάρτητα το πρώτο τους δημιούργημα εν μέσω πανδημίας.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου