Dread Sovereign στο Metal View: Όταν ξεκινάς κάτι από το μηδέν και καταφέρνεις να το δημιουργήσεις, είναι μια αλχημεία

Το doom σχήμα του Alan Averill, οι Dread Sovereign, κυκλοφορούν έπειτα από σχεδόν τέσσερα χρόνια τη νέα τους δισκογραφική δουλειά, αλλάζοντας λίγο τον ρου και τις πεπατημένες του ήχου τους. Το "Alchemical Warfare" αποτελεί μια ξεκάθαρη, σκοτεινή μνεία προς το old school και ο ίδιος ο πληθωρικός μπροστάρης το αναλύει παρακάτω. Μεταξύ άλλων ο Ιρλανδός μιλάει στο Metal View για τη σύγχρονη metal σκηνή, την πανδημία, τους σπουδαίους Primordial και πως βλέπει τα πράγματα μέσα από το δικό του ξεχωριστό, ενδιαφέρον και ωμό πρίσμα. 

 -Αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς προέκυψε το δεύτερο λογοπαίγνιο σας από ένα κλασικό thrash δίσκο, μέσα από το "Alchemical Warfare";

Χαχα, είναι ένα λογοπαίγνιο κι ένας συμβολισμός. Υποτίθεται πως τα τρία άτομα είναι οι τρεις δίσκοι μας, ή ο Νεύτωνας με τους βοηθούς του, μιας και ο ίδιος ενδιαφερόταν πολύ για την Ιστορία και τις ρίζες της Αλχημείας. Οι αλχημιστές προσπαθούσαν να κάνουν κάθε στερεό αντικείμενο μετατρέποντας το σε ένα πολύτιμο μέταλλο κι έτσι να βρουν το μυστικό της Φιλοσοφικής Λίθου, και να περάσουν σε έναν πνευματικό διαφωτισμό ή την αθανασία. Εγώ θέλω να δείξω πως παλεύω με τη μπάντα για κάτι δικό μου, για τις προσωπικές μου μουσικές ή πνευματικές αξίες και λέω ένα μεγάλο "άντε γαμηθείτε" στο μοντέρνο κόσμο και σε όσα θέλει μαζικά να επιβάλλει. Πολεμώ και παλεύω για αυτό, και ναι μεν είναι ένα λογοπαίγνιο αλλά παράλληλα είναι και μια μεταφορά του συναισθηματισμού μου μέσα από διάφορα παραδείγματα.

-Μέσα από τις μουσικές σου αναζητήσεις ή τους πειραματισμούς σου είτε με τους Dread Sovereign ή με τους Primordial, βλέπεις τον εαυτό σου σαν έναν αλχημιστή;

Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Όταν ξεκινάς κάτι από το μηδέν και καταφέρνεις να το δημιουργήσεις, είναι μια αλχημεία. Το να φτιάχνεις ήχους και μουσικές, δίνει την πρώτη βάση που δουλεύοντας σε φτάνει στην ολοκλήρωση και την εφαρμογή μιας δημιουργίας. Οι Dread Sovereign είναι μια σοβαρή μπάντα  αλλά είναι και η διέξοδος μου για τις άγριες και διαβολικές μου ιδέες, οπότε πάλι βάζω τον εαυτό μου να πατά σε διάφορα μονοπάτια. Τώρα με το νέο άλμπουμ ανεβάσαμε λίγο τα τέμπο και τον ήχο μας ξεφεύγοντας από το αόριστο στυλ του πρώτου δίσκου, βγάζοντας πιο έντονα τις επιρροές μας από τους Motorhead ή τους Venom και γενικά το old school metal. Είναι κι αυτό μια μορφή αλχημείας μιας και δεν το είχαμε επιχειρήσει ξανά. Φυσικά το ίδιο ισχύει και με τους Primordial, κι οτιδήποτε κάνω ή φαντάζομαι στα μουσικά μου πλάνα.

-Σχετικά με το old school στοιχείο που ανέφερες, είναι πολύ ευδιάκριτο στο νέο σας άλμπουμ και θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς προέκυψε σαν ιδέα και πόσο μεγάλη πρόκληση ήταν να το συνδυάζετε με τον doom ήχο;

Η αλήθεια είναι πως δε δυσκολευτήκαμε καθόλου σε κάτι τέτοιο, ούτε ήταν κάποια πρόκληση. Ουσιαστικά πήραμε τα doom και black στοιχεία του πρώτου μας δίσκου και τα φτιάξαμε διαφορετικά. Υπάρχουν πολλά ηχοτόπια στο νέο μας άλμπουμ και πραγματικά δεν τα προσπαθήσαμε και πολύ, απλώς βγήκαν. Περισσότερο στους Primordial κάθομαι να ψαχτώ και φιλοσοφώ τα πράγματα, αφού είναι η βασική μου μπάντα, ενώ στους Dread Sovereign βγάζω τον δαίμονα από μέσα μου και τον αφήνω να κάνει ό,τι θέλει. Εδώ βρίσκονται όλες οι ιδέες που υπάρχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου και στις πρώιμες επιρροές μου από όπου κι αν ανήκουν. Εδώ είναι όλη μου η προσωπικότητα αναμεμιγμένη με αυτή των δύο άλλων μελών μας, όπου βγάζουμε τα απωθημένα. Ήθελα να κάνω έναν προσανατολισμένο παλιομοδίτικο, παραδοσιακό heavy metal δίσκο που σέβεται τον εαυτό του, με την ενέργεια και το πάθος που πηγάζει μέσα από αυτό το είδος, κόντρα στη μοντέρνα σκηνή και στο μοντέρνο, αποστειρωμένο metal. 

-Αλήθεια, για να ξεφύγω λίγο, πώς βλέπεις τη σύγχρονη metal σκηνή;

Υπάρχουν εξαιρετικές νέες metal μπάντες εκεί έξω και κάθε χρόνο μπορώ να ακούσω 15-20 φοβερά άλμπουμ από καινούρια συγκροτήματα και καινούριες προσπάθειες. Όλες αυτές οι μπάντες όμως ανήκουν στο underground, η mainstream metal σκηνή έχει πάψει να μου λέει κάτι εδώ και 20-25 χρόνια. Προτιμώ τον αναλογικό και βαρύ ήχο μικρότερων συγκροτημάτων παρά όλη αυτή τη ψηφιακή τεχνολογία των μεγαλύτερων...το θεωρώ τελείως ψυχρό και αδιάφορο. Σίγουρα υπάρχουν νέες μουσικές και νέα στοιχεία που γουστάρω, αλλά είναι λίγο κάτω από την επιφάνεια.

-Επιστρέφοντας στα του νέου δίσκου, η πανδημία έφερε εμπόδια στη δημιουργία και τις διαδικασίες του νέου δίσκου;

Όχι, καθόλου. όλα είχαν γίνει μέσα στο 2019, πολύ πριν την έξαρση του ιού δηλαδή. Έπρεπε όμως να περιμένουμε το πρόγραμμα της κυκλοφορίας από τη δισκογραφική μας, τη Metal Blade κι ο ίδιος δεν ήθελα να κυκλοφορήσουμε κάτι μέσα στο 2020, οπότε να πάει να γαμηθεί σαν χρονιά, κι έτσι τώρα στις αρχές του 21' είπαμε επιτέλους να κυκλοφορήσει. Δε θέλαμε να χαραμίσουμε το άλμπουμ μας στην προηγούμενη χρονιά, οπότε τώρα ήταν μια καλύτερη ευκαιρία.

-Το νέο άλμπουμ έχει μια διασκευή στο "You Don't Move Me" των Bathory. Πώς αποφασίσατε για ένα κομμάτι που βρίσκεται κάπως στην αφάνεια σε σχέση με την προηγούμενη φορά που βάλατε κάτι γνωστό από τους Venom; Επίσης ξεκινά κάπως να γίνεται παράδοση το θέμα των διασκευών για τους Dread Sovereign;

Δε ξέρω χαχα, δε θα το'λεγα μιας και οι δύο διασκευές προέκυψαν τελείως από σπόντα και στην πλάκα μέσα από κάποιο ζέσταμα ή κάποια πρόβα της μπάντας. Το "You Don't Move Me (I Don't Give A Fuck)" προβάλλει περίτρανα το στυλ και τις ιδέες μας, οπότε ταίριαζε κατά κάποιον τρόπο. Επίσης είναι ένα κομμάτι που γουστάρουμε και οι τρεις στο συγκρότημα, το παίζουμε συχνά μεταξύ μας και η ίδια η ηχογράφηση είναι από πρόβα μας, ακατέργαστη, ωμή και χωρίς να έχει μιξαριστεί τίποτα σε σχέση με τα υπόλοιπα κομμάτια. Είναι ο πιο rock κι άγριος τρόπος να κλείσεις πανηγυρικά έναν δίσκο, δύσκολα βρίσκεις ωμό, αγριεμένο και βίαιο καλό metal πλέον, οπότε αυτό το κλείσιμο ήταν ο δικός μας τρόπος για να δείξουμε έστω και λίγο κάτι τέτοιο. Ένα τέτοιο κομμάτι των Bathory αποτελεί φόρο τιμής σε όλες τις μεγάλες μπάντες "που τα έσπαγαν", σε αυτούς που μας ώθησαν να παίξουμε μουσική και να νιώσουμε αυτή την τρέλα. 

-Κομμάτια σαν το "The Great Beast We Serve" μου βγάζουν μια αίσθηση από Primordial. Γενικά θεωρείς πώς κατά κάποιον τρόπο η μία μπάντα επηρεάζει την άλλη;

Δε θα το έλεγα, μιας και δε γράφω εγώ τη μουσική των Primordial σε αντίθεση με τους Dread Sovereirgn. To μόνο κοινό σημείο των δύο συγκροτημάτων είμαι εγώ χαχα, και ίσως για αυτό να φαίνονται έστω και ελαφρά κάποιες ομοιότητες, όπου κι αυτές θα είναι τυχαίες. Σίγουρα και τα δύο συγκροτήματα είναι βαριά και σκοτεινά αλλά με διαφορετικές διαθέσεις και προσωπικότητες. Σίγουρα ποτέ δε θα γράψω κάποιον χαρούμενο power metal δίσκο, χαχα, κι έτσι εστιάζω γενικά στο σκότος και τη δραματικότητα, αυτή είναι και η νοοτροπία μου.

-Να περιμένουμε σύντομα κάποιο νέο άλμπουμ με τους Primordial;

Nαι, έχουμε ήδη γράψει και ξεκινήσαμε να προβάρουμε τα νέα μας κομμάτια, αλλά έχουμε πολλές διακοπές λόγω τις κατάστασης και των lockdowns που γίνονται. Έχουμε κάνει μεγάλες παύσεις αφού σταματάμε για 2-3 μήνες, αλλά όποτε μπορούμε να κινηθούμε, μαζευόμαστε και συνεχίζουμε από εκεί που είχαμε μείνει. Προτιμούμε να συναντιόμαστε και να ανταλλάζουμε ιδέες εκείνη τη στιγμή παρά να στέλνει αρχεία ο ένας στον άλλον. Όποτε τελειώσουμε με αυτή τη διαδικασία θα μπούμε κατευθείαν να ηχογραφήσουμε. Δε ξέρω κατά πόσο είναι καλή ιδέα να κυκλοφορήσει ο δίσκος φέτος, αφού και η μουσική βιομηχανία συνεχίζει να υπολειτουργεί κι εμείς θέλουμε με το νέο άλμπουμ να βγούμε σε περιοδεία. Με τις αλλεπάλληλες απαγορεύσεις δυστυχώς δε μπορεί να μπει σε σειρά τίποτα, δεν είναι πως θα έρθει το τέλος, αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα, και είναι μεγάλο ρίσκο να κυκλοφορήσουμε κάτι τώρα. Δε θεωρούμε πως με τη δεδομένη κατάσταση είναι σοφό για εμάς αλλά θα δείξει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Το βασικό στο heavy metal είναι να παίζεις live, κι αυτό δε μπορεί να γίνει, οπότε ποιος ο λόγος να βγάλεις μια νέα δουλειά χωρίς να την προωθήσεις ζωντανά; Αν όλα συνεχίσουν έτσι, νομίζω πως είναι καλύτερο για τα περισσότερα συγκροτήματα να κάνουν υπομονή και να βάλουν τα πράγματα στον πάγο ώστε να μη ζημιωθούν και εξαφανιστούν. Σίγουρα θα υπάρξει νέο άλμπουμ από τους Primordial, δίχως αμφιβολία, αλλά ο καιρός θα δείξει πόσο σύντομα.

-Αυτά που ανέφερες αποτελούν επίσης ανησυχίες και θεματικές στα podcasts σου. Θα ήθελα να σε ρωτήσω λοιπόν πώς προέκυψε η ιδέα μέσα στην περίοδο της καραντίνας να κάνεις podcast, βίντεο και συνεντεύξεις στο YouTube;

Εδώ και 3-4 χρόνια μου αρέσει όλη αυτή η ιδέα και ήθελα να ασχοληθώ με τα podcasts. Είχε ξεκινήσει η ιδέα από όταν βρισκόμουν σε φεστιβάλ και έκανα άτυπες συνεντεύξεις και κουβέντες με διάφορους μουσικούς, αλλά ποτέ δεν το πήρα τόσο στα σοβαρά ούτε δημοσίευσα κάτι. Τελικά η ευκαιρία δόθηκε με τον άπλετο χρόνο που υπήρξε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ώστε κάπως να δραστηριοποιηθώ σε κάτι πριν τρελαθώ. Έτσι αποφάσισα σε εβδομαδιαία βάση να μιλώ και να αναφέρομαι πάνω σε κάτι διαφορετικό ή να μιλάω με διαφορετικούς ανθρώπους. Άλλοι αποφάσισαν να παίζουν κιθάρα και να αράζουν μέσω Zoom, άλλοι να κάνουν βίντεο που μαγειρεύουν, κι εγώ είπα κάπως να επικεντρωθώ στη δημιουργικότητα και σε όσα με απασχολούν. Τα podcasts δεν είναι κομμάτι συμβιβασμού, κι οποιοσδήποτε μπορεί να ασχοληθεί με κάτι διαφορετικό. Αισθάνθηκα πως είχα πολλά να πω και να βρω κόσμο που να είχε παρόμοιες ανησυχίες με εμένα, ή να μιλάω με καλλιτέχνες που περνούν διαφορετικά στο lockdown. Υπήρξε πολύ ενδιαφέρον και θα ήθελα να συνεχίσω να το κάνω. Θεωρώ πως είναι σημαντικό για εμένα να εξωτερικεύω κάποια πράγματα κι αν ακόμα επιστρέψουν τα πράγματα στην κανονικότητα θα συνεχίσω να το κάνω. Φυσικά αυτό δε σημαίνει πως μια τέτοια ασχολία συγκρίνεται με ένα λάιβ για παράδειγμα, τίποτα δε μπορεί να αντικαταστήσει αυτό το συναίσθημα και την αίσθηση να παίζεις ζωντανά. Ότι κι αν είναι πάντως, στη χρονιά που πέρασε ένα θετικό και παραγωγικό πράγμα ήταν αυτό. Πολύς κόσμος παραξενεύτηκε όταν είδε κάτι τέτοιο, και αλήθεια είναι πως από τη μία μπορεί να φανώ πολύ σοβαρός, σκοτεινός και με μαυρο χιούμορ ή με μπόλικες κοινωνικές ανησυχίες, κι από την άλλη πιο χαλαρός και αστείος και να λέω ιστορίες από περιοδείες. Όλα είναι κομμάτια του χαρακτήρα μου και οι άνθρωποι γουστάρουν να είσαι αληθινός και χαίρομαι που υπάρχει ανταπόκριση.

-Κι εννοείται πως καταφέρνεις να μη χάνεις επαφή με τους ανθρώπους και κυρίως τους οπαδούς, γύρω από τον κόσμο...

Σίγουρα, είναι σαν να μιλάς σε κάποιον. Δεν τον κάνω ούτε για προώθηση, ούτε για διαφήμιση, αλλά βλέπεις κόσμο να συμφωνεί ή να διαφωνεί, να εκφράζει και εκείνος τη γνώμη του, υπάρχει μια γενική επικοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο άλλους τους κάνω να αναρωτηθούν για κάτι, ή να γελάσουν ή να απορήσουν ή να ξεφύγουν από τη ρουτίνα τους. Μπορεί άλλοι να με αντιπαθήσουν λιγότερο ή περισσότερο. Όλες είναι ανθρώπινες εκφράσεις και η εποχή που διανύουμε είναι πολύ απάνθρωπη.

-Ζούμε σε μια περίοδο χωρίς καθόλου συναυλίες, οπότε θα ήθελα να μου πεις τις συναυλιακές σου αναμνήσεις από την Ελλάδα μιας και μας έχεις επισκεφθεί τόσο με τους Primordial όσο και με τους Dread Sovereign...

Αυτό είναι κάτι που με ρωτούν πάντα στην Ελλάδα, χαχα. Η αλήθεια είναι πως κάθε μας επίσκεψη είναι μοναδική και νιώθουμε σαν το σπίτι μας με το κοινό και τη φιλοξενία του. Ήδη από την πρώτη μας εμφάνιση στην Αθήνα το 2003, το κλίμα ήταν θετικό για εμάς αφού πήγαμε για ποτό στο παλιό Texas και με τον ιδιοκτήτη γίναμε πολύ καλοί φίλοι μέχρι και σήμερα. Από μικρός αντάλλαζα γράμματα επίσης με μπάντες που λατρεύω ακόμα και τώρα να ακούω όπως τους Necromantia, τους Varathron ή τους Rotting Christ και τους Septicflesh που έχουμε περιοδεύσει και έχουμε συμμετάσχει πολλές φορές σε φεστιβάλ μαζί. Μπορεί γενικά το metal στον κόσμο να μην έχει το ίδιο μεγαλείο όπως παλιά, αλλά η Ελλάδα είναι μια πολύ σημαντική χώρα για τη σκηνή και τώρα και παλαιότερα, και για εμάς αποτελεί βασικό σημείο για την ιστορία των Primordial κυρίως, έχοντας παίξει πολλές φορές. Είναι ένας τόπος που πάντα θέλουμε να επιστρέφουμε για να παίζουμε, μαζί με μερικές χώρες ακόμα, κι ελπίζω αυτό να γίνει ξανά το συντομότερο δυνατό.

-Σε ευχαριστώ Alan για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...

Ζούμε δύσκολες στιγμές κι όλοι έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας. Μείνετε λοιπόν ασφαλείς και ψύχραιμοι, εστιάστε στα θετικά, το metal είναι η μουσική μας, που θέλουμε για να πάρουμε τα πάνω μας, οπότε ελπίζω να είμαστε όλοι καλά και να τα πούμε σύντομα.

Γιάννης Χαρτζανιώτης