Λίγα ονόματα έχουν την έννοια του σούπεργκρουπ όπως οι The Dead Daisies. Το συγκρότημα από όπου έχει περάσει πληθώρα rockstars και σπουδαίων hired guns κατά καιρούς, επιστρέφει στις αρχές της επόμενης χρονιάς με το νέο του άλμπουμ. To "Ηoly Ground" φέρνει με τους ήχους του μια νέα, βαριά διάσταση και μας συστήνει ως frontman τον θρυλικό Glenn Hughes από τους Deep Purple. Ο βασικός κιθαρίστας της εν λόγω σύμπραξης, γνωστός κι από τη συνεργασία του με τον Dio, τους Whitesnake και τους Burning Rain, Doug Aldrich, δίνει την πρώτη γεύση για την πέμπτη τους κυκλοφορία κι όσα επομένως φέρνει, στο Metal View, ενώ αναφέρεται στον μεγάλο Κοντό κι όλες τις μεγάλες στιγμές και συγκινήσεις που δίνει η μουσική και η τέχνη εν γένει.
-Καταρχάς συγχαρητήρια για το "Holy Ground". Για εμένα είναι το πιο heavy άλμπουμ που έχετε κυκλοφορήσει. Πώς προέκυψε αυτό;
Ευχαριστούμε πολύ. Νομίζω πως έχει να κάνει με την παραγωγή αφού πειραματιστήκαμε ελαφρώς με διαφορετικούς ήχους, έπαιξα με πιο heavy κιθάρες και μερικά από τα riffs μας έγιναν λίγο πιο μελαγχολικά και σκοτεινά. Είναι κάτι που ταίριαζε και στο στυλ του Glenn ενώ και ο ήχος του μπάσου του πάντα ήταν βαρύς, σίγουρα. Μου αρέσουν όλα τα στυλ της μπάντας, αλλά αυτό ταίριαζε καλύτερα τώρα.
-Σχετικά με τους σκοτεινότερους και βαρείς ήχους, τις αναφορές στη ζωή και το θάνατο και όλο το artwork με τα κρανία, τους τάφους και τα κοράκια μου δημιουργούν κάτι στοιχειωμένο. Υπάρχει κάποιο μεταφυσικό concept από πίσω;
Όχι ακριβώς, επιλέξαμε κάτι τόσο βαρύ, βάλαμε τα τραγούδια όμως να πουν τη δική τους ιστορία, οπότε τραβηχτήκαμε από αυτό και από κάθε συναίσθημα που δημιουργεί η μουσική μας. Το concept βγαίνει από τους στίχους, και ο Glenn έχει γράψει μερικούς από τους καλύτερους στίχους της καριέρας του, δεν επαναπαύεται στη φήμη του, και αποτυπώνουν πολλά περισσότερα από το άσπρο και το μαύρο. Κάθε ακροατής μπορεί να βρει τον χώρο και τον εαυτό του μέσα στα τραγούδια του δίσκου, οπότε μπορεί να παρασυρθεί μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο συναισθηματισμό, ποικίλες διαθέσεις και προσωπικά νοήματα.
-Θεωρείς πως ο Glenn φέρνει μια νέα εποχή για τη μουσική κατεύθυνση των The Dead Daisies;
Θεωρώ πως κυρίως φέρνει μια ευκαιρία να ανοιχτούμε κι άλλο, κι εμένα αυτό με εμπνέει για τη συνέχεια. Αν δεις το "Like No Other" είναι ένα κομμάτι με έντονες μπασογραμμές, πολύ χτυπητό και γκρουβάτο που δείχνει ότι ο Glenn φέρνει ιδέες και έχει όρεξη για να παίξει και να δημιουργήσει. Eίναι κάτι που ο Marco δεν το είχε, αλλά τώρα έχουμε ένα άτομο που παίζει, τραγουδάει και φέρνει ιδέες. Είναι πολύ cool για τη συνέχεια επίσης...
-Για τον ερχομό του Glenn Hughes στους The Dead Dasies βοήθησε το γεγονός ότι είχες συνεργαστεί μαζί του σε μια περιοδεία στο πρόσφατο παρελθόν;
Nαι. Βοήθησε πολύ αυτό αφού είχαμε καλή μουσική χημεία και στο σανίδι πριν μερικά χρόνια. Γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν είχε τύχει ποτέ να συνεργαστούμε ή να παίξουμε μαζί, και με προσκάλεσε να κάνουμε μαζί μια περιοδεία και ξέρεις, μου άρεσε πολύ η ιδέα. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε μαζί με ένα project αλλά εκείνος συνέχιζε solo, κι εγώ μόλις είχα μπει στους The Dead Daisies. Περάσαμε πολύ καλά τότε, και ήταν το πρώτο άτομο που μου ήρθε στο μυαλό όταν χρειαστήκαμε στους The Dead Daisies έναν νέο τραγουδιστή. Με την παρουσία του John Korabi είχαμε χτίσει τον ήχο μας, και τώρα με τον Glenn ήρθε η ευκαιρία να εξελιχθεί και ήδη ξέρουμε ο ένας τα πατήματα του άλλου και έκατσε πλέον η ευκαιρία να βγάλουμε μαζί μουσική.
-Επίσης και οι δύο σε φάσεις του παρελθόντος έχετε συνεργαστεί με τον David Coverdale...
Ισχύει, ναι χαχα...είναι ένα κοινό που κουβαλάμε.
Δεν το προσπαθήσαμε αυτό αλλά μερικά πράγματα προκύπτουν έτσι αφού προσωπικά εγώ παίζω από τα 80s κι έχω τέτοιες επιρροές όπως κι από τα 70s, ο Glenn έπαιζε στα 70s και έχει επιρροές από τότε ή και από τα 60s, οι υπόλοιποι πάλι βρίσκονται γύρω από το 70' και το 80, οπότε λογικό η ατμόσφαιρα των εποχών εκείνων να βγαίνει μέσα στον ήχο και το παίξιμο μας. Δεν σκέφτομαι να κάνω κάτι επιτηδευμένα, ψάχνουμε απλά να ακουγόμαστε ωραίοι. Είναι τελείως φυσικό και αυθόρμητο. Έτσι μάθαμε να παίζουμε και απλώς νιώθουμε πως είμαστε πιο ώριμοι και φρεσκαρισμένοι μέσα σε αυτό το κράμα των δεκαετιών.
-Όλες οι μπάντες που ανέφερα πριν αλλά και οι The Dead Daisies ήταν πάντα πολύ catchy. Θεωρείς πως αυτό το στοιχείο πάει χέρι-χέρι με τη rock μουσική;
Σίγουρα, το rock έχει επενδύσει σε αυτό και κυρίως στη μίξη στοιχείων με catchy θεματικές. Στο νέο μας άλμπουμ μάλιστα υπάρχει έντονη αυτή η μίξη αφού θα βρεις πολλά κομμάτια catchy με έντονες μελωδίες, δημοφιλείς θεματικές σαν αυτές που έκαναν οι ZZ Top στα τραγούδια τους αλλά και πολύ πιο βαριά και σκοτεινά πράγματα. Τα πιασάρικα riffs ήταν κάτι που πάντα μου άρεσε στη μουσική κι ο Glenn ξέρει πολύ καλά πως να συμβάλλει δίπλα μου σε αυτό και παρέα να κόβουμε και να ράβουμε.
-Η πανδημία δημιούργησε προβλήματα στη διαδικασία του άλμπουμ;
Ευτυχώς όχι. Ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε τέτοια εποχή πέρσι, γύρω στο Νοέμβρη-Δεκέμβρη, και η μίξη με την παραγωγή έγιναν μέσα στον Φεβρουάριο, ακριβώς πριν ξεκινήσει η μεγάλη έξαρση. Θέλαμε βέβαια ο δίσκος να κυκλοφορήσει τον Απρίλιο και να βγούμε σε περιοδεία αμέσως, αλλά εκεί ήταν που ο κορονοϊός δημιούργησε προβλήματα αφού τα πλάνα άλλαξαν και τίποτα από αυτά δεν έγιναν. Ήταν η πιο δύσκολη χρονιά για τον καθένα μας και τράβηξε πολύ, οπότε είμαστε ενθουσιασμένοι που ευτυχώς βρισκόμαστε εδώ να κυκλοφορήσουμε τον δίσκο τον επόμενο μήνα και σιγά σιγά να ξαναπατήσουμε και να κάνουμε τα σχέδια μας. Φέτος είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε μόνο μια φορά και να κάνουμε πρόβα από κοντά μέσα στον Οκτώβριο και να νιώσουμε όπως παλιά. Τα νέα κομμάτια ακουγόντουσαν τέλεια, με την ενέργεια μας ίσως καλύτερα και από τον δίσκο.
-Εκείνη η πρόβα σε έκανε να νοσταλγήσεις περισσότερο τις συναυλίες;
Ω ναι, απόλυτα. Ποτέ δεν ήμουν ξανά πιο νευρικός στη ζωή μου που δε μπορώ να βγω στον δρόμο. Όλοι μας έχουν επιθυμήσει να παίξουν ζωντανά, να συναντήσουμε κόσμο, να νιώσουμε τον παλμό και όχι μόνο σαν μουσικοί αλλά και ως θεατές. Ξέρεις κάτι Γιάννη βλέπω πως ο κόσμος ακόμα και για ψώνια που βγαίνει το έχει ανάγκη να νιώσει λίγο την κοινωνικοποίηση, ακόμα κι αυτό βοηθά στη ψυχική υγεία. Πόσο μάλλον η μουσική, έχω έναν γείτονα που παίζει πιάνο στο δρόμο για του περαστικούς έξω από το σπίτι του, να νιώσει καλά...
-Αυτό είναι κάτι πολύ ωραίο και νιώθω πως γενικά η μουσική είναι σαν φάρμακο για τη ψυχική μας υγεία, και οι καλλιτέχνες βρήκαν λίγο χρόνο να κυκλοφορήσουν κάτι νέο, οπότε ήταν σαν ένα τριαντάφυλλο που άνθισε η τέχνη...
Σωστή παρατήρηση. Η μουσική είναι όντως σαν τριαντάφυλλο που άνθισε μέσα στα αγκάθια του κόσμου. Στην τελική μέσα στην όλη κατάσταση μάθαμε κάτι σημαντικό, αν δίνουμε αξία σε ότι θεωρούμε δεδομένο και σε ότι έχουμε γύρω μας.
-Πριν την πανδημία, σχεδιάζατε για φέτος το καλοκαίρι να παίξουν οι The Dead Daisies στην Αθήνα μαζί με τους Judas Priest. Υπάρχουν σχέδια να γίνει αυτή η εμφάνιση του χρόνου;
Eλπίζω ειλικρινά. Είχαμε κάποιες εμφανίσεις με τους Judas Priest κανονισμένες και μία από αυτές θα ήταν και στην Ελλάδα γιατί θέλαμε να παίξουμε με τους The Dead Daisies και σε εσάς. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα κανονιστεί και ελπίζω να γίνει αυτή τη φορά.
-Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από την Ελλάδα όταν την επισκέφθηκες με τους Whitesnake και τους Steamroller;
Η Ελλάδα είναι από τους προορισμούς που σου δημιουργούν την καλύτερη καλοκαιρινή εμπειρία που μπορείς να ζήσεις. Είχαμε κάποιες μέρες ρεπό στην Αθήνα με τους Whitesnake και η επίσκεψή μας ήταν φανταστική με υπέροχα αξιοθέατα και τοπία και φοβερό φαγητό. Μου άρεσαν οι βόλτες στις παραλιακές στη Θεσσαλονική και την Καβάλα και πάντα η χώρα σας μου θυμίζει την Καλιφόρνια το καλοκαίρι. Ο κόσμος επίσης είναι πολύ φιλικός και παθιασμένος για το hard rock και το heavy metal και από τα πιο γαμάτα κοινά στον κόσμο. Ανυπομονώ να επιστρέψω ξανά και να μας κάτσει η ευκαιρία αυτή τη φορά.
-Πέρσι κυκλοφορήσατε έναν δίσκο μόνο με διασκευές. Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν έχετε σκεφτεί ποτέ να κάνετε μια παρόμοια δουλειά αλλά με διασκευές από τις παλιές σας μπάντες, είτε από Dio, Whitesnake, Deep Purple, Journey κτλ;
Όχι δεν το είχαμε σκεφτεί ποτέ, αλλά είναι μια υπέροχη ιδέα. Είχαμε δημιουργήσει εκείνο το άλμπουμ σαν οπαδοί που θέλαμε να διασκευάσουμε και να δώσουμε κάτι δικό μας σε κάποια αγαπημένα κομμάτια με μερικά από εκείνα να είναι σε στούντιο μορφή ή από εμφανίσεις μας με διαφορετικά line up μας και είχε μια ποικιλία. Το management μας θεώρησε πως ήταν μια πολύ καλή ιδέα για τον κόσμο αλλά η ιδέα σου ήταν πολύ καλύτερη χαχα. Τη λάτρεψα αυτή την ιδέα! Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να ενώσουμε το παρελθόν του καθενός και να το κάνουμε παρέα. Ίσως να το επιχειρήσουμε, θα το ήθελα πραγματικά.
-Σχετικά με το παρελθόν που αναφερθήκαμε, είδα πως επανακυκλοφόρησε φέτος το "Killing The Dragon" ενώ φέτος συμπληρώθηκαν και δέκα χρόνια από τον θάνατο του Dio. Τι θυμάσαι από εκείνον καθώς και από την περίοδο δημιουργίας του δίσκου;
Mου λείπει πραγματικά πολύ. Μέναμε πολύ κοντά και βρισκόμασταν συχνά, ήδη πριν καν μπω στη μπάντα του. Μου είχε προτείνει ξανά να παίξω στη δεκαετία του 90' αλλά δε μπορούσα τότε. Εν πάσει περιπτώσει, είχαμε βρεθεί κάποια στιγμή σε μία Αγγλική pub κοντά σε εμάς και εκεί που καθόμασταν με ρώτησε πως θα μου φαινόταν να παίξω κάποια σόλο σε μερικά κομμάτια του δίσκου που ετοίμαζε. Του είπα πως δε θέλω να παίξω απλά κάποια σόλο, θα ήθελα να παίξω τις κιθάρες σε όλο το άλμπουμ και με κοιτά και μου απαντά "ok, οι ηχογραφήσεις ξεκινούν αύριο", χαχα. Όλο αυτό έγινε στις 27 Δεκεμβρίου του 2001, και την επόμενη βρεθήκαμε για να ξεκινήσουμε να γράφουμε. Ήταν τέλεια και άκρως επαγγελματικά μα λειτουργούσαμε πραγματικά σαν μπάντα, χωρίς ο Ronnie να είναι αυταρχικός ή απόλυτος, ίσα ίσα που μας καθοδηγούσε και του δείχναμε τις ιδέες και τα μέρη μας. Μας είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και όταν ηχογραφούσε ο καθένας τα μέρη του εκείνος καθόταν και έφτιαχνε παζλ. Του άρεσαν οι ιδέες και το παίξιμο μου, οπότε κι εγώ ένιωθα ικανοποιημένος στην όλη δουλειά και μερικές φορές ήθελε να κάνουμε τον ήχο πιο μεγαλειώδη ή πιο μελωδικό. Ήταν μια υπέροχη περίοδος όπου ακολούθησε μια τεράστια προώθηση στα Μέσα με όλους μας μαζί, κάτι που και πάλι με έκανε να νιώσω μέλος της μπάντας. Πίστεψε σε εμένα και θα του είμαι πάντα ευγνώμων. Ήταν υπέροχο να γράφεις και να παίζεις μαζί του και έκανε μοναδικές εμφανίσεις, πραγματικά shows.
-Κατά την περίοδο της καραντίνας κυκλοφορούσατε ακουστικά βίντεο που παίζατε. Υπήρξε ποτέ η ιδέα για κάποιο livestream show;
Είχαμε συζητήσει για αυτό αλλά δεν ασχοληθήκαμε στα σοβαρά ώστε να το κάνουμε. Αν συνεχιστεί η πανδημία στα ίδια επίπεδα και δε βγούμε για συναυλίες ίσως να κάνουμε κάτι τέτοιο, αλλά είναι κάτι πολύ γενικό και αβέβαιο. Προτιμούμε να κάνουμε λίγη υπομονή. Εγώ κι ο Glenn έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε ήδη νέα κομμάτια και ανταλλάζουμε demos με τις πρώτες ιδέες οπότε ίσως στη νεκρή περίοδο να αρχίσουμε πάλι να ηχογραφούμε αλλά το μέλλον θα δείξει για το πως θα πάνε τα πράγματα. Περιμένουμε τα αποτελέσματα του εμβολίου ώστε να επιστρέψουμε στην κανονική μας ζωή και τη μουσική μας πραγματικότητα.
-Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη Doug, ο επίλογος είναι δικός σου...
Σε ευχαριστώ κι εγώ Γιάννη για τη συνέντευξη, και ευχαριστώ όλον τον κόσμο που μας στηρίζει. Ανυπομονώ να επιστρέψω πάλι στην Ελλάδα, αυτή τη φορά με τους The Dead Daisies και με ένα νέο άλμπουμ, θα είναι υπέροχα και ειδικά αν είμαστε με τους Judas Priest θα είναι ακόμα καλύτερα. Ελπίζω να είστε όλοι καλά και ασφαλείς ώστε να τα πούμε σύντομα.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου