Κοντεύοντας να συμπληρώσουν 25 χρόνια καριέρας, οι Soilwork δεν επαναπαύονται, και γουστάρουν μάλιστα συνεχώς να γράφουν και να βγάζουν νέα μουσική. Φέτος, ενάμιση μόλις χρόνο μετά το τελευταίο τους άλμπουμ, επιστρέφουν πάλι με όρεξη και ιδέες, ανεβάζοντας σταδιακά τον πήχη στο στυλ τους. Έτσι σε διάφορες μουσικές ενώσεις, επιρροές και εμπνεύσεις, κυκλοφορούν στη δύση της φετινής χρονιάς το ΕΡ τους με τίτλο "A Whisp Of The Atlantic".
Με μια ελαφριά πιάνο εισαγωγή και αρμονικά περάσματα, οι Σουηδοί μας εισάγουν στο κλίμα του νέου τους ΕΡ, όπου ευθύς αμέσως στο ομότιτλο μας υποδέχονται ποικίλοι ήχοι, στην πιο μακροσκελή σύνθεση των ίδιων όπου κρατά 16 ολόκληρα λεπτά. Εκεί θα καταφέρουμε να συναντήσουμε heavy και hard rock στοιχεία, riffολογίες ανάλογες των In Flames καθώς και πιο ήπιες πινελιές που παραπέμπουν στην αδερφή μπάντα των Soilwork, τους The Night Flight Orchestra, κι όλα αυτά στο ανάλογο φωνητικό εύρος και τις αριστοτεχνικές, θεατρικές αλλαγές του μαέστρου, Bjorn Strid που φλερτάρει με τους blast και groovy ρυθμούς των ντραμς σε μια άκρως progressive αίσθηση.
Έχοντας κάνει με το εναρκτήριο ένα ταξίδι στον φασματικό κόσμο των Soilwork, το "Feverish" σε παρόμοιο σχετικά ύφος, βάζει τα πράγματα σε μία σειρά, ανοίγοντας μεν τους ορίζοντες της μπάντας, αλλά κρατώντας στοιχεία από το προηγούμενο άλμπουμ, "Verkiligheten", ενώ μας αφήνει για τη συνέχεια με βιολιστικές μελωδίες. Πιο βαρύ κι αγριεμένο με στιγμές που ταιριάζουν στο ακραίο τους παρελθόν, μα και σε μια ένωση με το "καθαρό" και "γυαλισμένο" παρόν, ακολουθεί το "Desperado" με τις κιθάρες του διδύμου Andersson-Coudret να παίρνουν φωτιά με τις ταχύτητες και την ατσάλινη δυναμική τους.
Καθαρά κλασικομεταλλικό, προσθέτοντας μοντέρνα στοιχεία, και με εκρήξεις στα όλο συναίσθημα ρεφρέν, το "Death Diviner" είναι ένα από τα πιο catchy κομμάτια που ενδεχομένως έχει γράψει το γκρουπ τα τελευταία χρόνια με πολλές έντονες αλλά κι ατμοσφαιρικές στιγμές και φυσικά ένα καταλυτικό σόλο που δένει το γλυκό. Στο ίδιο μοτίβο, και με μια πιο κλασική και συμβατική πεπατημένη στο πολυμορφικό κατά τα άλλα πρόσωπο της μπάντας, το "The Nothingness And The Devil" σημάνει το τέλος της παρούσας κυκλοφορίας με ένα τεχνικό, δυναμικό αλλά και ταξιδιάρικο ύφος που μπλέκει την οργή με τη μελαγχολία.
Είναι περίεργο με τόσους πειραματισμούς, τόσους δίσκους και με τόσα χρόνια πορείας βέβαια, οι Soilwork ακόμα να αναζητούν νέες διαδρομές, έστω και σε μικρές λεπτομέρειες. Αυτό το ΕΡ πέρα από την τριλογία κομματιών που μας είχαν χαρίσει στο προηγούμενο έτος, φέρνουν μια προοδευτική και γεμάτη δυναμισμό αύρα, που τους κάνει να πάνε ένα βήμα παραπέρα. Μπορεί σαν σύνολο να μην επιφυλάσσει τις μεγάλες εκπλήξεις, αλλά η ακούραστη θέληση για να προάγουν παραπάνω τον δικό τους ήχο στο μεγάλο αυτό ιδίωμα του Σουηδικού metal κάνει τους Soilwork ήρωες και το "A Whisp Of The Atlantic" έναν σπουδαίο πρόλογο για την επόμενή τους κυκλοφορία.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου