Δεκαέξι χρόνια μετά, και έχοντας κυκλοφορήσει πρόσφατα ένα αναπάντεχο ΕΡ, οι Cadaver επιστρέφουν ανανεωμένοι, φρεσκαρισμένοι αλλά εξίσου μαύροι, σάπιοι και σκοτεινιασμένοι. Το συγκρότημα του βασικού κιθαρίστα των Order καθώς και χρόνια μπασίστα/κιθαρίστα των Satyricon, έχει φέρει τον Dirk Verbeuren των Megadeth και τον εκμεταλλεύεται πίσω από τον θρόνο των τυμπάνων για να δημιουργήσουν μαζί το μακάβριο και ογκώδες τέταρτο άλμπουμ, "Edder & Bile".
Βλοσυρά και επιθετικά δίνεται το έναυσμα για την ολοκληρωτική επιστροφή των Νορβηγών βετεράνων, μπροστά από το "Morgue Ritual", με τον Anders Odden σε απόλυτη φόρμα και τον Βέλγο ντράμερ να αποδεικνύει σε κάθε σφυροκόπημά του γιατί αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή στον ακραίο ήχο και γιατί τον εμπιστεύτηκε το στραβόξυλο ονόματι Mustaine. Η συνέχεια στο εδώ και ένα χρόνο γνωστό "Circle Of Morbidity", εξίσου βάναυση φέρνει πιο στροβιλώδη riffs στην επιφάνεια, ενώ ο θρυλικός μπροστάρης των πατέρων Possessed, Jeff Becerra καταφέρνει να κάνει ακόμα πιο κολασμένο το κλίμα που επικρατεί. Με μια άλλη σημαντική προσθήκη συνεχίζει και το "Feed The Pigs" και συγκεκριμένα ο Kam Lee από τους Massacre να λαμβάνει το μικρόφωνο και να μας τσιμεντώνει έπειτα από καιρό μέσα από την ολοκληρωτική αμεσότητα του κομματιού.
Aπό την άλλη πιο black metal-άδικο θα φανεί το "Final Fight" με τη σκοτεινιά στον ήχο να επικρατεί και οι βραχνάδες να γίνονται όλο και πιο βαθιές σε αντίθεση με το δίδυμο των "Deathmachine" και "Reborn' τα οποία ακολουθούν μια στακάτη κατεύθυνση με ακατάπαυστα χτυπήματα και μανιώδεις ταχύτητες με το μόνο πιο μαύρο στοιχείο να είναι η δυσαρμονική εσωστρέφεια στις ακατέργαστες κιθάρες. Σε ένα πλέγμα που ενώνει το παλιό και το μοντέρνο με διάφορες εναλλαγές θα προχωρήσει το "The Pestilence" ενώ το ομώνυμο "Edder&Bile'' καλπάζει και ανεβάζει τόσο την cult-ίλα όσο και την καφρίλα στα ύψη με ενδιαφέρουσες heavy πινελιές στο άγριο στυλ του.
Απειλητικό, με πιο χαμηλά τέμπο και δυνατές γκρούβες στις συνεχόμενες πενιές και την μακάβρια, σκοτεινή και υποβόσκουσα αλά "South Of Heaven" αισθητική προχωρά πριν το τέλος το "Years Of Nothing" σαν να σχολιάζει την εποχή μας ανελέητα και κυνικά με στρατηγική και ένταση. Κάπως έτσι αισίως φτάνουμε και στο "Let Me Burn" που σκάβει ακόμα πιο βαθιά με τη μίζερη και βαριά αισθητική του, ενώ τα καταλυτικά σολαρίσματα σπάνε για τα καλά την μονοτονία στο αν μη τι άλλο οργισμένο και άσβεστο βλέμμα.
Όπως και πριν λίγους μήνες, έτσι και τώρα το ολοκληρωμένο τους άλμπουμ ξαναβάζει στον παγκόσμιο χάρτη τους Cadaver, φτιάχνοντας ξανά τον μύθο τους στο underground, πάνω που πολλοί τους είχαν διαγράψει ή ακόμα δεν τους είχαν γνωρίσει. Ο ιθύνων νους, γνωστός από τη δουλειά του με τους Satyricon και Celtic Frost καταφέρνει να βάλει μπροστά τις επιρροές του, σε ένα κράμα Σουηδικών αλλά και πιο σύγχρονων μοτίβων ενώ ο Dirk όπως αναφέρθηκε στην αρχή, κάνει καλύτερα αυτό που ξέρει ανεβάζοντας τη δυναμική αυτού του κατραμιασμένου συνόλου. Πολλοί θα ήθελαν η Νορβηγιά να δημιουργήσει μια death metal σκηνή ανάλογη με τις αρχές των Darkthrone ή των Old Funeral, αλλά τώρα τρεις δεκαετίες μετά το μόνο εναπομένον στοιχείο αυτής της σκηνής είναι αυτό το ντουέτο που σε απόλυτη φόρμα ιχνηλατεί και βαράει στο ψαχνό για να προσκυνήσει κάθε οπαδός των ακραίων μουσικών.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου