Ελλάδα και black metal είναι δύο έννοιες που περπατούν χέρι χέρι στα παγκόσμια μουσικά δρώμενα εδώ και τρεις δεκαετίες. Πιο ανανεωμένοι από ποτέ και γεμάτοι ιδέες, οι Medieval Demon επέστρεψαν ξανά με ένα ακόμα ολοκληρωμένο άλμπουμ το οποίο αναδεικνύει πολλά στοιχεία μέσα του. Έτσι το τρίτο τους πόνημα, "Arcadian Witchcraft" βγάζει την ανεμελιά των 90s με τη μοχθηρότητα που αντιστοιχεί στο πεδίο που ασχολούνται.
Έχοντας αφήσει κατά μέρος τον ρομαντισμό ήδη από το προηγούμενο άλμπουμ, τώρα η ακρότητα εξελίσσεται και φαίνεται περίτρανα με το εναρκτήριο "Meet Her Majesty, The Black Queen", μέσω του εισαγωγικού του σόλο και της καταιγιστικής, ψυχρής συνέχειας. Το "Mystics Of Ritual Madness" που ακολουθεί δίχως να παρεκκλίνει από τις δηλώσεις του τίτλου θα φέρει τρέλα, δυναμισμό και φυσικά μια απόκοσμη τελετουργική αύρα μέσα από τα πλήκτρα που συνοδεύουν τα ατσάλινα riffs, συνδυάζοντας τον μονολιθικό black ήχο με τους πρώιμους Emperor.
Εν συνεχεία το δίδυμο των "Mundus Est Diaboli" και "The Grand Archon" στέκεται καλύτερα στην εγχώρια κληρονομιά με ένα ύφος κοντά σε αυτό των Rotting Christ και του παραδοσιακού μεσογειακού ήχου που έβγαλαν γύρω στο 93-94. Κάτι μάλιστα που δεν είναι διόλου τυχαίο αφού μαζί με το άμεσο και heavy ομότιτλο που θα συναντήσουμε στο τέλος, οι εν λόγω πινελιές νοσταλγίας αποτελούν συνθέσεις του Jim Mutilator.
To "Νocturnal Gates Through The Night Mist" δημιουργεί μία από τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές του δίσκου, όντας αγωνιώδες και απειλητικό με τα σκιστά φωνητικά να ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά. Eπίσης στο ίδιο μοτίβο και με ένα απόκρυφο κάλυμμα το "Seeking Blood In The Blackness" με τους ζωηρούς του ρυθμούς βγάζει μια ανίερη ενέργεια που αντλεί φως στο αιώνιο σκότος με το τόσο ωμό και συνάμα οργανικό του στυλ.
Aπό την αρχή ως το τέλος, αυτό που πηγάζει μέσω του "Arcadian Witchcraft" είναι ένα φανερό πάθος για την σκοτεινή δύναμη του "εξαποδώ". Φυσικά η αναζήτηση ήχου και ταυτότητας ανά τα χρόνια αποδίδει με το πέρασμα του καιρού καρπούς, προάγοντας το προ διετίας "Medieval Necromancy" στο έπακρο, αναμιγνύοντας μάλιστα επιρροές από διάφορα στοιχεία του ακραίου και μη ήχου. Ο Jim Mutilator στο πλευρό των Sirokous και Lord Apollyon προσδίδει ένα παραπάνω credit στην όλη καλτίλα, ενώ κλείνοντας, η δουλειά του Γιώργου Εμμανουήλ στην ηχογράφηση και την παραγωγή κάνει πιο συμπαγές το τελικό αποτέλεσμα και η γεύση παλαιότητας είναι μεστή.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου