Oι Nomad είναι μια μπάντα που θα μπορούσε να μείνει στο βάθος του underground αν ιθύνων νους τους δεν ήταν ο Seth από τους Behemoth. Φέτος, έπειτα από 9 χρόνια ο κιθαρίστας μαζί με τους συναδέλφους του Orion και Inferno, ανασυγκροτούν τη μπάντα και φέρνουν το έκτο άλμπουμ, "Transmogrification (Patrus)".
Με το εναρκτήριο επικό intro του "A Wanderer Without A Shadow" εισχωρούμε στον σύγχρονο εαυτό των Πολωνών με τις αποτρόπαιες πράξεις των ξυραφιασμένων τους riffs και της ωμής τους ατμόσφαιρας. Στο "In The Hands Of Progression" οι κιθαριστικές μελωδίες που έχουν την τιμητική τους, κρατούν τη μεγαλοπρέπεια σε υψηλό επίπεδο, αλλά με μια σκοτεινή και μακάβρια διάθεση και με τον Inferno να πυροβολεί σε κάθε του αιχμηρό τυμπάνισμα.
Σε πιο χαοτικές και ομιχλώδης διαθέσεις θα έρθει το "Clouds Of Hills" με τα χαρακτηριστικά στοιχεία του death metal ήχου της χώρας τους να γίνονται πιο έντονα, ενώ ο Seth με τα σόλο του δε ξεχνά τη θέση του στην άλλη του μπάντα. Από την άλλη το "Nomadeus" πατάει σε πιο γενικά νεκρομεταλλικά μονοπάτια, με μια νοσταλγική και κλασική διάθεση, εξίσου ακραία και βαρύγδουπη σε αντίθεση με το "Pantocrator" και τη μυστηριώδη του αύρα που στροβιλίζει ambient στοιχεία με πιο blackened πινελιές δίνοντας λίγη ωμή δαιμονική ενέργεια στο καθ'ολα τεχνικό σύνολο.
Με μια άκρως θριλερική ζωντάνια πίσω από τα υποβόσκοντα leads και τα σινεματικά του περάσματα, το "The Graceful Abyss" ανεβάζει την αδρεναλίνη όσο οι τελετουργικές του απαγγελίες κάνουν ακόμα πιο ισχυρό το αίσθημα του φόβου και της αγωνίας. Τίποτα βέβαια δεν είναι πιο ισχυρό από τους ατσάλινους ρυθμούς όλου του δίσκου, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό μέχρι τον επίλογο που θα έρθει μέσω του γκρουβάτου "Inconsolable Longing".
To νέο πόνημα των Nomad δε φέρνει κάτι πρωτόγνωρο στο death metal, αλλά δημιουργεί μια τίμια και αρκετά αξιομνημόνευτη κυκλοφορία. Το γεγονός πως μέλη των Behemoth αποτελούν τη μπάντα σίγουρα βοηθάει στην ανάδειξη του δίσκου ενώ όλο το ανίερο στυλ του εκδηλώνει κάθε μέρος από τη φύση των μελών τους. Τέλος, είναι υπέροχο πως τα 3/4 των πιο γνωστών deathsters της Πολωνίας απλώς αφήνουν στοιχεία στο νέο τους δίσκο, χαράσσοντας όμως μια άλλη πιο ακραία πορεία.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με το εναρκτήριο επικό intro του "A Wanderer Without A Shadow" εισχωρούμε στον σύγχρονο εαυτό των Πολωνών με τις αποτρόπαιες πράξεις των ξυραφιασμένων τους riffs και της ωμής τους ατμόσφαιρας. Στο "In The Hands Of Progression" οι κιθαριστικές μελωδίες που έχουν την τιμητική τους, κρατούν τη μεγαλοπρέπεια σε υψηλό επίπεδο, αλλά με μια σκοτεινή και μακάβρια διάθεση και με τον Inferno να πυροβολεί σε κάθε του αιχμηρό τυμπάνισμα.
Σε πιο χαοτικές και ομιχλώδης διαθέσεις θα έρθει το "Clouds Of Hills" με τα χαρακτηριστικά στοιχεία του death metal ήχου της χώρας τους να γίνονται πιο έντονα, ενώ ο Seth με τα σόλο του δε ξεχνά τη θέση του στην άλλη του μπάντα. Από την άλλη το "Nomadeus" πατάει σε πιο γενικά νεκρομεταλλικά μονοπάτια, με μια νοσταλγική και κλασική διάθεση, εξίσου ακραία και βαρύγδουπη σε αντίθεση με το "Pantocrator" και τη μυστηριώδη του αύρα που στροβιλίζει ambient στοιχεία με πιο blackened πινελιές δίνοντας λίγη ωμή δαιμονική ενέργεια στο καθ'ολα τεχνικό σύνολο.
Με μια άκρως θριλερική ζωντάνια πίσω από τα υποβόσκοντα leads και τα σινεματικά του περάσματα, το "The Graceful Abyss" ανεβάζει την αδρεναλίνη όσο οι τελετουργικές του απαγγελίες κάνουν ακόμα πιο ισχυρό το αίσθημα του φόβου και της αγωνίας. Τίποτα βέβαια δεν είναι πιο ισχυρό από τους ατσάλινους ρυθμούς όλου του δίσκου, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό μέχρι τον επίλογο που θα έρθει μέσω του γκρουβάτου "Inconsolable Longing".
To νέο πόνημα των Nomad δε φέρνει κάτι πρωτόγνωρο στο death metal, αλλά δημιουργεί μια τίμια και αρκετά αξιομνημόνευτη κυκλοφορία. Το γεγονός πως μέλη των Behemoth αποτελούν τη μπάντα σίγουρα βοηθάει στην ανάδειξη του δίσκου ενώ όλο το ανίερο στυλ του εκδηλώνει κάθε μέρος από τη φύση των μελών τους. Τέλος, είναι υπέροχο πως τα 3/4 των πιο γνωστών deathsters της Πολωνίας απλώς αφήνουν στοιχεία στο νέο τους δίσκο, χαράσσοντας όμως μια άλλη πιο ακραία πορεία.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου