Ο Ihsahn εκτός από το ταλέντο του έχει μια γεμάτη και σφαιρική άποψη γύρω από τη μουσική. Ο πολυπράγμων, πολυάσχολος καλλιτέχνης και ιδρυτής των Emperor φέτος έκανε ένα άλμα στην καριέρα του με το ιδιαίτερο ΕΡ του, "Pharos" που σίγουρα θα συζητηθεί από τους fans. Ο ίδιος ήρεμος, εύστοχος και κατασταλαγμένος μίλησε λεπτομερέστατα στο Metal View για τη νέα του κυκλοφορία και πως συσχετίζεται το παρελθόν με το παρόν δίχως να θυμίζει σε κάτι τον οργισμένο μπλακμεταλά των 90s.
-Καταρχάς θα ήθελα να σε ρωτήσω πως προέκυψε η επιλογή για δύο τόσο διαφορετικά ΕΡ μέσα στο 2020;
Κοίτα, ήταν κάτι που μπήκε στο μυαλό μου πριν 1-2 χρόνια, όταν με τη γυναίκα μου συζητούσα για να κάνω κάτι πιο κοντά στο κλασικό black metal αλλά με έναν τρόπο διαφορετικό σε σχέση με τα κανονικά μου άλμπουμ. Έτσι άρχισα να το σχεδιάζω σε λίγα κομμάτια για ένα ΕΡ και μετά προέκυψε μέσα μου πως θέλω να κυκλοφορήσω και το ακριβώς ανάποδο ηχητικά. Μου βγήκαν πολλές και διαφορετικές ιδέες που αποφάσισα να ξεχωρίσω τόσο με τα concept όσο και με τις μουσικές που επέλεξα. Ο ήχος του "Telemark" όσο και του "Pharos" παίρνουν πράγματα από το στυλ μου όλα αυτά τα χρόνια αλλά εκφράζονται διαφορά ώστε να μπορούσαν να μπουν σε ένα κανονικό άλμπουμ. Σίγουρα όμως με πάνε πιο πέρα.
-Με την τελευταία σου πρόταση μου δίνεις πάσα γιατί ήθελα να σε ρωτήσω αν ο ήχος του "Pharos" δημιουργήθηκε μόνο για αυτό το ΕΡ ή θα αποτελέσει και κατεύθυνση για κάποια μελλοντική δουλειά;
Όχι μόνο για αυτό το ΕΡ μιας και ήταν στοιχεία που ήθελα καιρό να βγουν προς τα έξω και το έκανα τώρα. Το επόμενο άλμπουμ θα είναι αρκετά διαφορετικό τόσο από τους ήχους του "Telemark" όσο και από του "Pharos". Πάντα με κάθε δουλειά βάζω τον εαυτό μου να κατευθυνθεί σε διαφορετικά πράγματα που θέλει να ανακαλύψει. Με εξιτάρει η αίσθηση να παράγω νέες και διαφορετικές μουσικές. Είναι οι προσωπικές προκλήσεις που βάζω.
-Θεώρησες αυτό το ΕΡ πως είναι ένα ρίσκο για εσένα όπως και για την αντίδραση των οπαδών;
Έχει πάψει εδώ και καιρό να με απασχολεί χαχα. Ξέρεις την πραγματική ανταπόκριση του κόσμου τη βλέπω όταν θα έρθει να με δει σε κάποιο live. Όποτε κυκλοφορούσα ένα άλμπουμ ή ένα ΕΡ το μυαλό μου πάντα ήταν αλλού, ήμουν βυθισμένος στη δημιουργικότητα μου. Nα είμαι ειλικρινής μου έχουν προκαλέσει έκπληξη αποτελέσματα της μουσικής μου και οι αντιδράσεις του κόσμου, όπως όταν βγήκε το "Das Seelenbrechen" που ήταν ένα πραγματικά πειραματικό άλμπουμ. Υπάρχει πολύς κόσμος που πραγματικά ακόμα μου λέει πως του άρεσε αυτή η διαφορετικότητα. H μουσική μου βγαίνει κάπως ριζοσπαστική γιατί προσπαθώ να είμαι ειλικρινής και ασυμβίβαστος όπως πάντα. Δε ψάχνω να γίνω εμπορικός ή να πατήσω σε κλασικές πεπατημένες και να εκπληρώνω προσδοκίες άλλων. Είναι ελεύθερη η επιλογή να με ακούσει κάποιος ή όχι, κάποιες μουσικές αγγίζουν τον κόσμο κάποιες άλλες όχι...όλο αυτό είναι λογικό κι αναμενόμενο. Περισσότερο αυτή μου η αντιληψη έχει να κάνει με το black metal background μου, γιατί πάντα η μουσική αυτή δεν ήταν για τους πολλούς, δεν ήταν πρώτη επιλογή της αγοράς και ψαχνόταν στο underground, ήταν ξένη για τους πολλούς και καθαρή. Με αυτή τη φιλοσοφία προχώρησα στην καριέρα μου και δε με ένοιαζε να βγάλω πολλά λεφτά από αυτό. Νομίζω πως ο κόσμος το δέχεται και το ασπάζεται εξίσου και ξέρουν πως ποτέ δε θα οριοθετήσω τον εαυτό μου.
-Ο τίτλος του νέου σου ΕΡ μου φέρνει στο μυαλό "έναν φάρο που φωτίζει τα νέα σου μουσικά μονοπάτια". Αλήθεια πως αποφάσισες για αυτόν τον ελληνικό τίτλο;
Πρακτικά ήρθε σαν την αντίθεση του "Telemark". Ξέρεις εκεί αναφερόμουν στο κλειστό περιβάλλον γύρω από την πατρίδα μου, τραγούδησα στα νορβηγικά, φορούσα την παραδοσιακή ενδυμασία της περιοχής και εμβάθυνα στην κουλτούρα της. Το "Pharos" είναι πιο ανοιχτό σε όλοα, όπως είπες κι εσύ ήρθε να διευρύνει κάποιους ορίζοντες και να ταξιδέψω νοητά πέρα από τα γνωστά μου μέρη. Τόσο τα αυθεντικά μου κομμάτια, έχουν συμβολισμούς και μεταφορές, το ομώνυμο μιλάει για τους δρόμους που φωτίζει ένας φάρος, ενώ και οι διασκευές στο "Roads" και "Manhattan Skyline" έχουν την ίδια συμβολική διάθεση. Ένας φάρος για τον ταξιδιώτη σηματοδοτεί την επιστροφή στο σπίτι αλλά ταυτοχρόνως για αυτόν που ζει εκεί δείχνει τη μοναξιά ενώ και τα δύο μαζί δείχνουν στοιχεία της πορείας στη ζωή του ανθρώπου σε ένα συνεχές ταξίδι. Επίσης ήθελα να δείξω στα ελληνικά κι ένα από τα αγαπημένα μου θαύματα του αρχαίου κόσμου, τον Φάρο της Αλεξάνδρειας που καθοδηγούσε τόσο τους οικείους και οι κάτοικοι έβλεπαν πιο καθαρά επίσης τους εχθρούς. Είναι ένα ενδιαφέρον cocnept με πολλές σημασίες και μηνύματα.
-Παρατηρώ πως όλα τα φιλοσοφείς και τα ψάχνεις αρκετά και θέλεις να δίνεις σημασίες στους δίσκους σου. Πώς προκύπτει και πως το καταφέρνεις αυτό συνέχεια;
Ξέρεις είναι πράγματα που έχω στο μυαλό μου και βγαίνει ασυναίσθητα η ανάγκη να εκφραστώ. Επίσης μεγάλωσα στα 80s ακούγοντας φανατικά μπάντες όπως οι Iron Maiden. Το αγαπημένο μου άλμπουμ τους είναι το "Seventh Son Of A Seventh Son" όπου έχει μια ξεκάθαρη ιστορία από πίσω και είναι από τα πιο σπουδαία concept albums που έχουν βγει. Επίσης και το "Powerslave" από το Αιγυπτιακό εξώφυλλο, τη θεματολογία και τη σκηνική τους παρουσία εκείνη την εποχή στα live, με έχουν επηρεάσει πολύ. Δίσκοι σαν αυτούς με έκαναν να μη θέλω να βγάζω ανεξάρτητα, μεμονωμένα κομμάτια. Βασικά, μαθημένος σε αυτό, μπήκε ασυναίσθητα η λογική, και με τη solo πορεία μου είναι πιο εύκολο να γίνει αυτό, αφού λειτουργώ κατα το δοκούν χωρίς να μπαίνω σε συμβιβασμούς με άλλα μέλη, έχοντας την απόλυτη ελευθερία να φτιάχνω μεγάλα σύνολα. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να είμαι συγκεκριμένος σε δουλειές με συνοχή, κι όταν έχεις τον έλεγχο και τον χρόνο, και στη σύνθεση και στην παραγωγή μπορεί να σου βγει αυτόματα, αρκεί να μην αφαιρεθείς σε αυτό το εύρος με τα όργανα και τους μοντέρνους ήχους. Πάνω σε αυτό το ψάξιμο μου βγαίνουν ιδέες για να κρατήσω στο μέλλον κι έτσι φτιάχνονται οι στόχοι μου. Μου αρέσει η συνεκτικότητα και η επικοινωνία που βγάζουν τέτοιοι δίσκοι από τον καλλιτέχνη στον ακροατή. Στην παρούσα φάση με τα ΕΡ κιόλας αυτό γίνεται πιο συγκεκριμένο γιατί φαίνονται ευκολότερα και τα νοήματα. Ξέρεις θέλω χρόνο για να νιώσω πραγματικά ικανοποιημένος χαχα, αλλά στο τέλος νομίζω φαίνεται το αποτέλεσμα και όσα θέλω να προβάλλω.
-Μιλώντας παραπάνω για τις διασκευές στους Portishead και τους A-ha, δε θα μπορούσα να μη σε ρωτήσω για την επιλογή τους. Προσωπικά βλέπω πως κόλλησαν ωραία μουσικά. Αυτός ήταν κι ο λόγος της επιλογής τους;
Φυσικά, και όπως είπα ταίριαζαν και στοιχειολογικά. Από εκεί και πέρα τόσο στο "Telemark" όσο και τώρα στο "Pharos" οι διασκευές που έκανα αποτέλεσαν συνειδητή επιλογή αφού πρώτα δούλεψα πάνω σε αυτές και εκεί μετά πάτησα για τα δικά μου κομμάτια. Στο 'Telemark" ήθελα περισσότερη ενέργεια και έτσι διάλεξα δύο κομμάτια με διαφορετικό ύφος αλλά κοινούς παρανομαστές, για αυτό πήρα ένα δυνατό κομμάτι του Lenny Kravitz και ένα πρώιμο Iron Maiden γιατί ειχε πιο rock αισθητική. Μου αρέσουν πολλά διαφορετικά πράγματα στη μουσική και για αυτό τώρα επέλεξα τους Pοrtishead για τον ουσιώδη συναισθηματισμό τους και τον συνδυασμό έντασης και απαλότητας που έχουν. Ξέρεις η αρχή είναι πολύ μελαγχολική και προχωρώντας δυναμώνει και ροκάρει. Έτσι και με τους A-ha που έχουν εκτός των άλλων και αυτή την πιασάρικη και pop αισθητική μέσα στην όλη ατμόσφαιρα. Για να τα διαλέξω προφανώς μου άρεσαν αλλά είχαν 3-4 κοινά στοιχεία δομής που με βοήθησαν και στον δικό μου τρόπο έκφρασης με τα νέα τραγούδια αφού λειτούργησαν σαν μια χρωματική παλέτα για να ζωγραφίσω και να εξελιχθώ.
-Αν γυρίσουμε 26 χρόνια πίσω, βλέπουμε με τους Emperor τη διασκευή στο "A Fine Day To Die" των Bathory, και τώρα αυτά τα δύο κομμάτια. Θα ήθελα να μου πεις αν με την πάροδο του χρόνου κάποια ακούσματά σου ή και επιρροές διαφοροποιήθηκαν;
Δε θα έλεγα πως διαφοροποιήθηκαν ή έχουν αλλάξει αν θες, αλλά διευρύνθηκαν. Στην προκειμένη περίπτωση οι Bathory ήταν από τις πρώτες μου επιρροές, τους Portishead τους λάτρεψα από την πρώτη κιόλας φορά που τους άκουσα, ενώ τους A-ha τους άκουγα και τους ήξερα από παιδί πριν καν ακούσω metal, γιατί ξέρεις ήταν και η πρώτη Νορβηγική μπάντα που έκανε μεγάλη παγκόσμια επιτυχία. Στην εφηβεία του ο καθένας ίσως να ανακαλύψει κάτι και να κολλήσει, όπως για παράδειγμα εμένα με το metal, και να ακούει μόνο αυτό, να αλλάξει το στυλ του κτλ, και να ξεκινήσει να φτιάχνει το άτομό του. Ήταν φυσικό για εμένα να ανακαλύψω αυτόν τον δρόμο, να τον αγαπώ, να ενωθώ με αυτόν και είμαι πολύ τυχερός που το πάθος μου με τη μουσική έγινε η δουλειά μου. Θα ήταν κρίμα σαν μουσικός να είμαι κλειστόμυαλος. Το 90% της εμπορικής μουσικής που κυκλοφορεί είναι χάλια, και μπορείς να διαχωρίσεις τι θες να ακούς και τι στυλ προτιμάς. Προσωπικά είμαι οπαδός της πολύ καλής μουσικής και εχθρός της κακής μουσικής. Αυτή είναι η μικρή μου υποκειμενική άποψη και πως θέλω να ακούω μουσική. Αν ακούω ένα τραγούδι και πωρωθώ ή σηκώνω τα χέρια μου, ή παθιάζομαι ή συγκινούμαι τότε φαίνεται, ανεξάρτητα αν θα είναι metal ή κλασικό κομμάτι για παράδειγμα. Η μουσική τέχνη δημιουργεί εμπειρίες.
-Σχεδόν 30 χρόνια πορείας, βλέπω τη μουσική σου με διαφορετικούς τρόπους να είναι σκοτεινή και μυστήρια. Θεωρείς πως αυτό το σκοτάδι σε συνοδεύει και αναπτύσσεται μαζί σου;
Ναι αμέ. Δεν εννοώ πως είμαι έτσι και σαν άνθρωπος στην κανονική μου ζωή αλλά προτιμώ με τη μουσική που μια μεγαλοπρεπή και πιο σοβαρή κατεύθυνση. Διασκεδάζω με τη μουσική μου αλλά με επηρεάζει η ίδια η ύπαρξη καθώς και άλλες μορφές τέχνης που λατρεύω όπως η λογοτεχνία και οι ταινίες. Ακόμα και σε κωμωδίες μπορεί να βρεις βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα ή περίεργες πτυχές, χαχα. Το σκοτάδι από μόνο του σε προκαλεί να το ψάξεις επίσης και επειδή το metal είναι η βαθιά μου μουσική ρίζα, είναι άμεσα επηρεασμένο από αυτές τις οπτικές. Αυτές οι καταβολές που πολλοί λένε ως "μουσική του Διαβόλου" δείχνουν μια εναντίωση και μια διαφορετικότητα από το συνηθισμένο. Το σκοτάδι και όλα όσα με επηρεάζουν έχουν ένα κρυμμένο νόημα.
-Μιλώντας για ταινίες, ξέρεις στο βίντεο του "Spectre A The Feast" στο YouTube υπήρχαν σχόλια που έλεγαν πόσο θα ταίριαζε το κομμάτι σε ταινία του James Bond. Έχεις φανταστεί τη μουσική σου ποτέ ως soundtrack σε ταινία;
Αλήθεια δεν το'ξερα χαχα. Δε ξέρω απαραίτητα για τη μουσική που έχω γράψει, αλλά θα μου άρεσε με το δικό μου ύφος να γράψω μια ανάλογη μουσική αφού γενικά μου αρέσουν τα soundtracks των ταινιών. Η γυναίκα μου έχει γράψει soundtrack για μια ταινία εδώ και πραγματικά έχει ενδιαφέρον όλο αυτό γιατί μπαίνεις σε μια διαφορετική λογική, πάνω στην ατμόσφαιρα της ιστορίας. Θα μου άρεσε να τύχει κάτι τέτοιο και να δω μια ακόμα πτυχή μου και ειδικά αν μου πρότειναν από το πουθενά να γράψω κάτι για μια ταινία του James Bond θα ήμουν μέσα χωρίς πολλά-πολλά! Λατρεύω τις μουσικές του και όλη την υπόθεση από πίσω, χαχα.
-Γενικά είσαι ένας πολυάσχολος άνθρωπος που τρέχεις τη σόλο καριέρα σου, κάνεις περιοδείες με τους Emperor και υπάρχει και το περιβόητο project με τον Matt Heafy από τους Trivium. Σε τι φάση βρίσκεστε; Να περιμένουμε κάτι σύντομα;
Βέβαια πάει πολύ καλά αυτό. Το παλεύουμε κοντά στα 10 χρόνια μιας και οι δύο τρέχουμε με τις μπάντες μας, τους δίσκους μας και όλες τις περιοδείες, οπότε όταν βρίσκουμε λίγο χρόνο στέλνουμε αρχεία και δουλεύουμε μαζί. Βέβαια φέτος εξαιτίας της πανδημίας, με τις περιοδείες που ακυρώθηκαν, βρέθηκε χρόνος και είδαμε την όλη κατάσταση ως πιο παραγωγική. Πέσαμε με τα μούτρα στη δουλειά κι έτσι το 99% του δίσκου είναι έτοιμο τώρα. Όπως και στον προηγούμενο μου solo δίσκο έτσι και τώρα στο project με τον Matt έχω αναλάβει τον ρόλο του παραγωγού οπότε ελπίζω πολύ σύντομα όλα θα είναι εξ ολοκλήρου έτοιμα.
-Σχετικά με τους Emperor, το επόμενο καλοκαίρι θα παίξετε ένα μεγάλο επετειακό show για τα 30 σας χρόνια στη Νορβηγία και συγκεκριμένα εκεί που όλα ξεκίνησαν, στo εσωτερικό του Grieghallen Studio. Ποιες σκέψεις σου έρχονται με αυτή την επιστροφή στο Μπέργκεν;
Πρώτα απ'όλα χαίρομαι που θα δω ξανά τον Pytten που ήταν ο παραγωγός και ηχολήπτης στα δύο πρώτα άλμπουμ των Emperor (και μεταξύ άλλων σε Mayhem, Burzum και Enslaved). Ξέρεις με την επιστροφή μας εκεί, βγαίνουν όλες μου οι αναμνήσεις από τις πρώτες μέρες μας, που ήμασταν νέοι και άπειροι. Ήμουν ο μικρότερος στη μπάντα κι όταν κυκλοφορούσαμε το "In The Nightside Eclipse" ήμουν μόλις 18 χρονών. Θυμάμαι είχα τόση όρεξη που τα μέρη μου τα τελείωσα σε μία μέρα. Νιώθω τόσο όμορφα με αυτές τις δύο δουλειές και την περίοδο μας στο Grieghallen αν και ήταν πολύ περίεργες και δύσκολες εποχές τόσο με όσα συνέβησαν αλλά και με τον τρόπο που αντιμετώπιζε η κοινωνία τους μεταλάδες και τους μουσικούς. Στη δημιουργία των πρώτων μας κυκλοφοριών δείχναμε το πάθος και την όρεξη της εφηβείας καθώς και τη θέληση για τη δημιουργία κάτι καινούριου κι ο Pytten έβαζε την εμπειρία του και την ωριμότητα της ηλικίας του ώστε η προσπάθεια μας να αποδώσει καρπούς. Έτσι το "In The Nightside Eclipse" και το "Anthems To The Welkin At Dusk" έχουν μια ισορροπία και στοιχεία εξέλιξης. Ανυπομονώ για αυτή τη συναυλία ώστε να αποδώσουμε έναν φόρο τιμής και ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη συμβολή του στον ακραίο ήχο και τους Emperor.
-Σε ευχαριστώ πολύ Ihsahn για αυτή τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Σε ευχαριστώ κι εγώ για την υποστήριξη και τη κουβέντα μας. Μείνετε ασφαλείς και υγιείς γιατί δε ξέρουμε πως εξελίσσονται τα πράγματα. Ας κρατήσουμε μέσα στις δυσκολίες τη μουσική ζωντανή μέχρι να βρεθούμε ξανά.
Γιαννής Χαρτζανιώτης
-Καταρχάς θα ήθελα να σε ρωτήσω πως προέκυψε η επιλογή για δύο τόσο διαφορετικά ΕΡ μέσα στο 2020;
Κοίτα, ήταν κάτι που μπήκε στο μυαλό μου πριν 1-2 χρόνια, όταν με τη γυναίκα μου συζητούσα για να κάνω κάτι πιο κοντά στο κλασικό black metal αλλά με έναν τρόπο διαφορετικό σε σχέση με τα κανονικά μου άλμπουμ. Έτσι άρχισα να το σχεδιάζω σε λίγα κομμάτια για ένα ΕΡ και μετά προέκυψε μέσα μου πως θέλω να κυκλοφορήσω και το ακριβώς ανάποδο ηχητικά. Μου βγήκαν πολλές και διαφορετικές ιδέες που αποφάσισα να ξεχωρίσω τόσο με τα concept όσο και με τις μουσικές που επέλεξα. Ο ήχος του "Telemark" όσο και του "Pharos" παίρνουν πράγματα από το στυλ μου όλα αυτά τα χρόνια αλλά εκφράζονται διαφορά ώστε να μπορούσαν να μπουν σε ένα κανονικό άλμπουμ. Σίγουρα όμως με πάνε πιο πέρα.
-Με την τελευταία σου πρόταση μου δίνεις πάσα γιατί ήθελα να σε ρωτήσω αν ο ήχος του "Pharos" δημιουργήθηκε μόνο για αυτό το ΕΡ ή θα αποτελέσει και κατεύθυνση για κάποια μελλοντική δουλειά;
Όχι μόνο για αυτό το ΕΡ μιας και ήταν στοιχεία που ήθελα καιρό να βγουν προς τα έξω και το έκανα τώρα. Το επόμενο άλμπουμ θα είναι αρκετά διαφορετικό τόσο από τους ήχους του "Telemark" όσο και από του "Pharos". Πάντα με κάθε δουλειά βάζω τον εαυτό μου να κατευθυνθεί σε διαφορετικά πράγματα που θέλει να ανακαλύψει. Με εξιτάρει η αίσθηση να παράγω νέες και διαφορετικές μουσικές. Είναι οι προσωπικές προκλήσεις που βάζω.
-Θεώρησες αυτό το ΕΡ πως είναι ένα ρίσκο για εσένα όπως και για την αντίδραση των οπαδών;
Έχει πάψει εδώ και καιρό να με απασχολεί χαχα. Ξέρεις την πραγματική ανταπόκριση του κόσμου τη βλέπω όταν θα έρθει να με δει σε κάποιο live. Όποτε κυκλοφορούσα ένα άλμπουμ ή ένα ΕΡ το μυαλό μου πάντα ήταν αλλού, ήμουν βυθισμένος στη δημιουργικότητα μου. Nα είμαι ειλικρινής μου έχουν προκαλέσει έκπληξη αποτελέσματα της μουσικής μου και οι αντιδράσεις του κόσμου, όπως όταν βγήκε το "Das Seelenbrechen" που ήταν ένα πραγματικά πειραματικό άλμπουμ. Υπάρχει πολύς κόσμος που πραγματικά ακόμα μου λέει πως του άρεσε αυτή η διαφορετικότητα. H μουσική μου βγαίνει κάπως ριζοσπαστική γιατί προσπαθώ να είμαι ειλικρινής και ασυμβίβαστος όπως πάντα. Δε ψάχνω να γίνω εμπορικός ή να πατήσω σε κλασικές πεπατημένες και να εκπληρώνω προσδοκίες άλλων. Είναι ελεύθερη η επιλογή να με ακούσει κάποιος ή όχι, κάποιες μουσικές αγγίζουν τον κόσμο κάποιες άλλες όχι...όλο αυτό είναι λογικό κι αναμενόμενο. Περισσότερο αυτή μου η αντιληψη έχει να κάνει με το black metal background μου, γιατί πάντα η μουσική αυτή δεν ήταν για τους πολλούς, δεν ήταν πρώτη επιλογή της αγοράς και ψαχνόταν στο underground, ήταν ξένη για τους πολλούς και καθαρή. Με αυτή τη φιλοσοφία προχώρησα στην καριέρα μου και δε με ένοιαζε να βγάλω πολλά λεφτά από αυτό. Νομίζω πως ο κόσμος το δέχεται και το ασπάζεται εξίσου και ξέρουν πως ποτέ δε θα οριοθετήσω τον εαυτό μου.
-Ο τίτλος του νέου σου ΕΡ μου φέρνει στο μυαλό "έναν φάρο που φωτίζει τα νέα σου μουσικά μονοπάτια". Αλήθεια πως αποφάσισες για αυτόν τον ελληνικό τίτλο;Πρακτικά ήρθε σαν την αντίθεση του "Telemark". Ξέρεις εκεί αναφερόμουν στο κλειστό περιβάλλον γύρω από την πατρίδα μου, τραγούδησα στα νορβηγικά, φορούσα την παραδοσιακή ενδυμασία της περιοχής και εμβάθυνα στην κουλτούρα της. Το "Pharos" είναι πιο ανοιχτό σε όλοα, όπως είπες κι εσύ ήρθε να διευρύνει κάποιους ορίζοντες και να ταξιδέψω νοητά πέρα από τα γνωστά μου μέρη. Τόσο τα αυθεντικά μου κομμάτια, έχουν συμβολισμούς και μεταφορές, το ομώνυμο μιλάει για τους δρόμους που φωτίζει ένας φάρος, ενώ και οι διασκευές στο "Roads" και "Manhattan Skyline" έχουν την ίδια συμβολική διάθεση. Ένας φάρος για τον ταξιδιώτη σηματοδοτεί την επιστροφή στο σπίτι αλλά ταυτοχρόνως για αυτόν που ζει εκεί δείχνει τη μοναξιά ενώ και τα δύο μαζί δείχνουν στοιχεία της πορείας στη ζωή του ανθρώπου σε ένα συνεχές ταξίδι. Επίσης ήθελα να δείξω στα ελληνικά κι ένα από τα αγαπημένα μου θαύματα του αρχαίου κόσμου, τον Φάρο της Αλεξάνδρειας που καθοδηγούσε τόσο τους οικείους και οι κάτοικοι έβλεπαν πιο καθαρά επίσης τους εχθρούς. Είναι ένα ενδιαφέρον cocnept με πολλές σημασίες και μηνύματα.
-Παρατηρώ πως όλα τα φιλοσοφείς και τα ψάχνεις αρκετά και θέλεις να δίνεις σημασίες στους δίσκους σου. Πώς προκύπτει και πως το καταφέρνεις αυτό συνέχεια;
Ξέρεις είναι πράγματα που έχω στο μυαλό μου και βγαίνει ασυναίσθητα η ανάγκη να εκφραστώ. Επίσης μεγάλωσα στα 80s ακούγοντας φανατικά μπάντες όπως οι Iron Maiden. Το αγαπημένο μου άλμπουμ τους είναι το "Seventh Son Of A Seventh Son" όπου έχει μια ξεκάθαρη ιστορία από πίσω και είναι από τα πιο σπουδαία concept albums που έχουν βγει. Επίσης και το "Powerslave" από το Αιγυπτιακό εξώφυλλο, τη θεματολογία και τη σκηνική τους παρουσία εκείνη την εποχή στα live, με έχουν επηρεάσει πολύ. Δίσκοι σαν αυτούς με έκαναν να μη θέλω να βγάζω ανεξάρτητα, μεμονωμένα κομμάτια. Βασικά, μαθημένος σε αυτό, μπήκε ασυναίσθητα η λογική, και με τη solo πορεία μου είναι πιο εύκολο να γίνει αυτό, αφού λειτουργώ κατα το δοκούν χωρίς να μπαίνω σε συμβιβασμούς με άλλα μέλη, έχοντας την απόλυτη ελευθερία να φτιάχνω μεγάλα σύνολα. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να είμαι συγκεκριμένος σε δουλειές με συνοχή, κι όταν έχεις τον έλεγχο και τον χρόνο, και στη σύνθεση και στην παραγωγή μπορεί να σου βγει αυτόματα, αρκεί να μην αφαιρεθείς σε αυτό το εύρος με τα όργανα και τους μοντέρνους ήχους. Πάνω σε αυτό το ψάξιμο μου βγαίνουν ιδέες για να κρατήσω στο μέλλον κι έτσι φτιάχνονται οι στόχοι μου. Μου αρέσει η συνεκτικότητα και η επικοινωνία που βγάζουν τέτοιοι δίσκοι από τον καλλιτέχνη στον ακροατή. Στην παρούσα φάση με τα ΕΡ κιόλας αυτό γίνεται πιο συγκεκριμένο γιατί φαίνονται ευκολότερα και τα νοήματα. Ξέρεις θέλω χρόνο για να νιώσω πραγματικά ικανοποιημένος χαχα, αλλά στο τέλος νομίζω φαίνεται το αποτέλεσμα και όσα θέλω να προβάλλω.
-Μιλώντας παραπάνω για τις διασκευές στους Portishead και τους A-ha, δε θα μπορούσα να μη σε ρωτήσω για την επιλογή τους. Προσωπικά βλέπω πως κόλλησαν ωραία μουσικά. Αυτός ήταν κι ο λόγος της επιλογής τους;
Φυσικά, και όπως είπα ταίριαζαν και στοιχειολογικά. Από εκεί και πέρα τόσο στο "Telemark" όσο και τώρα στο "Pharos" οι διασκευές που έκανα αποτέλεσαν συνειδητή επιλογή αφού πρώτα δούλεψα πάνω σε αυτές και εκεί μετά πάτησα για τα δικά μου κομμάτια. Στο 'Telemark" ήθελα περισσότερη ενέργεια και έτσι διάλεξα δύο κομμάτια με διαφορετικό ύφος αλλά κοινούς παρανομαστές, για αυτό πήρα ένα δυνατό κομμάτι του Lenny Kravitz και ένα πρώιμο Iron Maiden γιατί ειχε πιο rock αισθητική. Μου αρέσουν πολλά διαφορετικά πράγματα στη μουσική και για αυτό τώρα επέλεξα τους Pοrtishead για τον ουσιώδη συναισθηματισμό τους και τον συνδυασμό έντασης και απαλότητας που έχουν. Ξέρεις η αρχή είναι πολύ μελαγχολική και προχωρώντας δυναμώνει και ροκάρει. Έτσι και με τους A-ha που έχουν εκτός των άλλων και αυτή την πιασάρικη και pop αισθητική μέσα στην όλη ατμόσφαιρα. Για να τα διαλέξω προφανώς μου άρεσαν αλλά είχαν 3-4 κοινά στοιχεία δομής που με βοήθησαν και στον δικό μου τρόπο έκφρασης με τα νέα τραγούδια αφού λειτούργησαν σαν μια χρωματική παλέτα για να ζωγραφίσω και να εξελιχθώ.
-Αν γυρίσουμε 26 χρόνια πίσω, βλέπουμε με τους Emperor τη διασκευή στο "A Fine Day To Die" των Bathory, και τώρα αυτά τα δύο κομμάτια. Θα ήθελα να μου πεις αν με την πάροδο του χρόνου κάποια ακούσματά σου ή και επιρροές διαφοροποιήθηκαν;
Δε θα έλεγα πως διαφοροποιήθηκαν ή έχουν αλλάξει αν θες, αλλά διευρύνθηκαν. Στην προκειμένη περίπτωση οι Bathory ήταν από τις πρώτες μου επιρροές, τους Portishead τους λάτρεψα από την πρώτη κιόλας φορά που τους άκουσα, ενώ τους A-ha τους άκουγα και τους ήξερα από παιδί πριν καν ακούσω metal, γιατί ξέρεις ήταν και η πρώτη Νορβηγική μπάντα που έκανε μεγάλη παγκόσμια επιτυχία. Στην εφηβεία του ο καθένας ίσως να ανακαλύψει κάτι και να κολλήσει, όπως για παράδειγμα εμένα με το metal, και να ακούει μόνο αυτό, να αλλάξει το στυλ του κτλ, και να ξεκινήσει να φτιάχνει το άτομό του. Ήταν φυσικό για εμένα να ανακαλύψω αυτόν τον δρόμο, να τον αγαπώ, να ενωθώ με αυτόν και είμαι πολύ τυχερός που το πάθος μου με τη μουσική έγινε η δουλειά μου. Θα ήταν κρίμα σαν μουσικός να είμαι κλειστόμυαλος. Το 90% της εμπορικής μουσικής που κυκλοφορεί είναι χάλια, και μπορείς να διαχωρίσεις τι θες να ακούς και τι στυλ προτιμάς. Προσωπικά είμαι οπαδός της πολύ καλής μουσικής και εχθρός της κακής μουσικής. Αυτή είναι η μικρή μου υποκειμενική άποψη και πως θέλω να ακούω μουσική. Αν ακούω ένα τραγούδι και πωρωθώ ή σηκώνω τα χέρια μου, ή παθιάζομαι ή συγκινούμαι τότε φαίνεται, ανεξάρτητα αν θα είναι metal ή κλασικό κομμάτι για παράδειγμα. Η μουσική τέχνη δημιουργεί εμπειρίες.
-Σχεδόν 30 χρόνια πορείας, βλέπω τη μουσική σου με διαφορετικούς τρόπους να είναι σκοτεινή και μυστήρια. Θεωρείς πως αυτό το σκοτάδι σε συνοδεύει και αναπτύσσεται μαζί σου;
Ναι αμέ. Δεν εννοώ πως είμαι έτσι και σαν άνθρωπος στην κανονική μου ζωή αλλά προτιμώ με τη μουσική που μια μεγαλοπρεπή και πιο σοβαρή κατεύθυνση. Διασκεδάζω με τη μουσική μου αλλά με επηρεάζει η ίδια η ύπαρξη καθώς και άλλες μορφές τέχνης που λατρεύω όπως η λογοτεχνία και οι ταινίες. Ακόμα και σε κωμωδίες μπορεί να βρεις βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα ή περίεργες πτυχές, χαχα. Το σκοτάδι από μόνο του σε προκαλεί να το ψάξεις επίσης και επειδή το metal είναι η βαθιά μου μουσική ρίζα, είναι άμεσα επηρεασμένο από αυτές τις οπτικές. Αυτές οι καταβολές που πολλοί λένε ως "μουσική του Διαβόλου" δείχνουν μια εναντίωση και μια διαφορετικότητα από το συνηθισμένο. Το σκοτάδι και όλα όσα με επηρεάζουν έχουν ένα κρυμμένο νόημα.
-Μιλώντας για ταινίες, ξέρεις στο βίντεο του "Spectre A The Feast" στο YouTube υπήρχαν σχόλια που έλεγαν πόσο θα ταίριαζε το κομμάτι σε ταινία του James Bond. Έχεις φανταστεί τη μουσική σου ποτέ ως soundtrack σε ταινία;
Αλήθεια δεν το'ξερα χαχα. Δε ξέρω απαραίτητα για τη μουσική που έχω γράψει, αλλά θα μου άρεσε με το δικό μου ύφος να γράψω μια ανάλογη μουσική αφού γενικά μου αρέσουν τα soundtracks των ταινιών. Η γυναίκα μου έχει γράψει soundtrack για μια ταινία εδώ και πραγματικά έχει ενδιαφέρον όλο αυτό γιατί μπαίνεις σε μια διαφορετική λογική, πάνω στην ατμόσφαιρα της ιστορίας. Θα μου άρεσε να τύχει κάτι τέτοιο και να δω μια ακόμα πτυχή μου και ειδικά αν μου πρότειναν από το πουθενά να γράψω κάτι για μια ταινία του James Bond θα ήμουν μέσα χωρίς πολλά-πολλά! Λατρεύω τις μουσικές του και όλη την υπόθεση από πίσω, χαχα.
-Γενικά είσαι ένας πολυάσχολος άνθρωπος που τρέχεις τη σόλο καριέρα σου, κάνεις περιοδείες με τους Emperor και υπάρχει και το περιβόητο project με τον Matt Heafy από τους Trivium. Σε τι φάση βρίσκεστε; Να περιμένουμε κάτι σύντομα;
Βέβαια πάει πολύ καλά αυτό. Το παλεύουμε κοντά στα 10 χρόνια μιας και οι δύο τρέχουμε με τις μπάντες μας, τους δίσκους μας και όλες τις περιοδείες, οπότε όταν βρίσκουμε λίγο χρόνο στέλνουμε αρχεία και δουλεύουμε μαζί. Βέβαια φέτος εξαιτίας της πανδημίας, με τις περιοδείες που ακυρώθηκαν, βρέθηκε χρόνος και είδαμε την όλη κατάσταση ως πιο παραγωγική. Πέσαμε με τα μούτρα στη δουλειά κι έτσι το 99% του δίσκου είναι έτοιμο τώρα. Όπως και στον προηγούμενο μου solo δίσκο έτσι και τώρα στο project με τον Matt έχω αναλάβει τον ρόλο του παραγωγού οπότε ελπίζω πολύ σύντομα όλα θα είναι εξ ολοκλήρου έτοιμα.
-Σχετικά με τους Emperor, το επόμενο καλοκαίρι θα παίξετε ένα μεγάλο επετειακό show για τα 30 σας χρόνια στη Νορβηγία και συγκεκριμένα εκεί που όλα ξεκίνησαν, στo εσωτερικό του Grieghallen Studio. Ποιες σκέψεις σου έρχονται με αυτή την επιστροφή στο Μπέργκεν;
Πρώτα απ'όλα χαίρομαι που θα δω ξανά τον Pytten που ήταν ο παραγωγός και ηχολήπτης στα δύο πρώτα άλμπουμ των Emperor (και μεταξύ άλλων σε Mayhem, Burzum και Enslaved). Ξέρεις με την επιστροφή μας εκεί, βγαίνουν όλες μου οι αναμνήσεις από τις πρώτες μέρες μας, που ήμασταν νέοι και άπειροι. Ήμουν ο μικρότερος στη μπάντα κι όταν κυκλοφορούσαμε το "In The Nightside Eclipse" ήμουν μόλις 18 χρονών. Θυμάμαι είχα τόση όρεξη που τα μέρη μου τα τελείωσα σε μία μέρα. Νιώθω τόσο όμορφα με αυτές τις δύο δουλειές και την περίοδο μας στο Grieghallen αν και ήταν πολύ περίεργες και δύσκολες εποχές τόσο με όσα συνέβησαν αλλά και με τον τρόπο που αντιμετώπιζε η κοινωνία τους μεταλάδες και τους μουσικούς. Στη δημιουργία των πρώτων μας κυκλοφοριών δείχναμε το πάθος και την όρεξη της εφηβείας καθώς και τη θέληση για τη δημιουργία κάτι καινούριου κι ο Pytten έβαζε την εμπειρία του και την ωριμότητα της ηλικίας του ώστε η προσπάθεια μας να αποδώσει καρπούς. Έτσι το "In The Nightside Eclipse" και το "Anthems To The Welkin At Dusk" έχουν μια ισορροπία και στοιχεία εξέλιξης. Ανυπομονώ για αυτή τη συναυλία ώστε να αποδώσουμε έναν φόρο τιμής και ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη συμβολή του στον ακραίο ήχο και τους Emperor.
-Σε ευχαριστώ πολύ Ihsahn για αυτή τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Σε ευχαριστώ κι εγώ για την υποστήριξη και τη κουβέντα μας. Μείνετε ασφαλείς και υγιείς γιατί δε ξέρουμε πως εξελίσσονται τα πράγματα. Ας κρατήσουμε μέσα στις δυσκολίες τη μουσική ζωντανή μέχρι να βρεθούμε ξανά.
Γιαννής Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου