Οι Γερμανοί The Ruins Of Beverast μαζί με τους Σκανδιναβούς Almyrkvi αποτελούν δύο νοσηρές δυνάμεις για το black metal underground της εποχής μας. Φέτος, ενώνουν τα διαολεμένα τους πνεύματα για να δημιουργήσουν το ομώνυμο τους split, γεμάτο σκοτεινές αποχρώσεις.
Με μια χαοτική, μαύρη δυναμική και δυσαρμονικούς ήχους, το εναρκτήριο δίδυμο της εν λόγω κυκλοφορίας αναλαμβάνουν οι Ισλανδοί Almyrkvi. Αρχικά αργό και ωμό, με κιθάρες που μας υπνωτίζουν, θα φανεί το "Asomatous Grove" να πατάει κάθε ίχνος φωτός και να προκαλεί εκρήξεις με τη σκιστή του χροιά, ενώ το "Managarmr" πιο ποικίλο στο ύφος του, ορμάει με ταχύτητες, αρκετά γκρουβάτα σημεία, τα οποία δε συνηθίζονται στo black metal, αλλά και με ψυχρά, εκφραστικότατα leads, καθώς και τελετουργικές, απόκοσμες στιγμές με ambient αισθητική προς το τέλος.
Στο ίδιο τελετουργικό ύφος, με χορωδιακά φωνητικά και μια ανατριχιαστικά κατανυκτική διάθεση στο όλο ανίερο στυλ τους, οι The Ruins Of Beverast ανοίγουν το δεύτερο μισό του split, μέσω του 13λεπτου "The Grand Nebula Pulse". Χωρίς να αλλάζει κάτι δραστικά στην όλη πορεία, θα συναντήσουμε μερικά σαμανικά και ethnic στοιχεία, για να κάνουν την ατμόσφαιρα πιο μεγαλειώδη και μεταφυσική, οδηγώντας μας έτσι στο "Hunters" που σφραγίζει τον επίλογο με έναν άμεσο τρόπο γεμάτο σκληρούς ρυθμούς και εξωφρενικά, στοιχειωμένα περάσματα μέσα σε αυτό το κολασμένο σκηνικό.
Δύο διαφορετικά συγκροτήματα, με αυτή τη δουλειά, μας δίνουν πολλά στοιχεία, τα οποία όμως συνυπάρχουν. Προφανώς ακούγοντας τη σύμπραξη αυτή, καταλαβαίνουμε πως κάθε σπιθαμή αισιοδοξίας φεύγει κλοτσηδόν, αφού το έρεβος μας σκεπάζει υπό τις νότες των κυρίων από τον Βορρά. Εκτός αυτού, πέρα από τα μυστηριακά σημεία του συνόλου, χώρος για πειραματισμούς δεν υφισταται, κάνοντας το αποτέλεσμα ευκολοχώνευτο, παρά το βάρος του, με την όλη σαπίλα, τέλος, να δημιουργεί με περίσσια ευκολία ένα αδυσώπητο αριστούργημα.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου