Carach Angren στο Metal View: Επειδή το ύφος του δίσκου βασίζεται σε πειράματα, νιώσαμε κι εμείς πως έπρεπε να πειραματιστούμε

Μεταξύ των ανατριχιαστικών ιστοριών των Αδερφών Γκριμ και της γοτθικής απεικόνισης του Tim Burton, οι Carach Angren ντύνουν με στοιχειωμένους ήχους κάθε τι εισέρχεται στη φαντασία τους. Ως ανερχόμενοι θρύλοι στο μελωδικό black metal, οι Ολλανδοί, στο νέο τους πόνημα, καταπιάνονται με μια τρομαχτική ιστορία αιώνων, αυτή του Φρανκεστάιν. Δίνοντας φως στη μαυρίλα, και σχολιάζοντας την οπτική του "Franckesteina Strataemontanus", ο πληκτράς της μπάντας, Ardek, μιλάει στο Metal View.

-Πρώτα απ 'όλα συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ. Κάθε έργο σας έχει και μια ξεχωριστή αφήγηση ιστορίας τρόμου. Πώς προέκυψε εξ αρχής η ιδέα να κάνετε δίσκους με αυτού του είδους τα concept;

Ευχαριστώ πολύ. Θυμάμαι όταν δημιουργήσαμε για πρώτη φορά τραγούδια ένιωσα ότι θα ήταν υπέροχο να τα κυκλοφορήσουμε σχετικά γρήγορα. Μας άρεσαν τέσσερα τραγούδια  αρχικά,και ήταν καλή ιδέα να τα κολλήσουμε μαζί σε μια ιστορία. Μας άρεσε και έκτοτε το κάνουμε. Βέβαια, το αστείο είναι ότι δεν υπήρξε κάτι προσχεδιασμένο κι απλώς έτυχε.Αυτό κατά κάποιο τρόπο μεγάλωσε μαζί μας και από τότε το έχουμε αναπτύξει και το βελτιώνουμε.

-Έχετε δημιουργήσει δίσκους με φαντάσματα, με τη σκοτεινή ιστορία του Χάνσελ και της Γκρέτελ κ.λπ. Πάντα πίστευα ότι ταίριαζε τέλεια σε εσάς να φτιάξετε ένα άλμπουμ για το Τέρας του Φρανκενστάιν, πράγμα που έγινε τώρα. Είναι ένα μυθιστόρημα που σας ιντρίγκαρε;

Τόσο ο Seregor όσο και εγώ σκεφτόμασταν για το θέμα του Frankenstein αρκετά, αλλά ποτέ δεν αποφασίσαμε πραγματικά να το προσεγγίσουμε στο στυλ των Carach Angren. Τον Δεκέμβριο του 2017 άρχισα να δουλεύω πάνω σε νέα μουσική και μια νύχτα είχα έναν εφιάλτη. Στο όνειρο είδα να βρίσκομαι ξαφνικά σε ένα παλιό σπίτι που φαίνεται να ήταν από την κλασική εποχή. Είχε κάθε είδους διακόσμηση και στολίδια. Άκουσα από μέσα στοιχειωμένους και δυσαρμονικούς ήχους πιάνου και ξαφνικά από παντού να ρέει νερό, ενώ όσο βρισκόμουν εκεί πήγα προς το μέρος ενός πίνακα. Ο πίνακας έδειχνε το πρόσωπο ενός θυμωμένου γέροντα. Τότε ξύπνησα. Έκανα ένα σχέδιο του προσώπου που είδα και προσπάθησα να παίξω τους τόνους του πιάνου που άκουσα. Τα περισσότερα τα ξέχασα στην πορεία βασικά αλλά η ιδέα έμεινε. Τους επόμενους μήνες αποφάσισα να διαβάσω το πρωτότυπο μυθιστόρημα Frankenstein της Mary Shelley και με εξέπληξε. Το βάθος, η λεπτομέρεια και το συναισθηματικό ταξίδι που απεικονίζονταν πραγματικά με εντυπωσίασαν. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω περισσότερη έρευνα και βρήκα μια θεωρία που υποδηλώνει ότι η Mary Shelley υποτίθεται ότι εμπνεύστηκε από έναν άνθρωπο με το όνομα Johan Conrad Dippel. Ένας αλχημιστής που έζησε στη Γερμανία, στο κάστρο Frankenstein. Ήταν πολύ διαβόητος που έκανε πειράματα σε πτώματα και είχε επίσης επικριτικές θρησκευτικές απόψεις. Έτσι, έπρεπε να φύγει σε διάφορες χώρες και μάλιστα πολλές φορές. Στην έρευνά μου έπεσα πάνω σε έναν πίνακα του Dippel και έμοιαζε πολύ με τον άντρα που είδα στο όνειρό μου. Τότε μου ξαναδημιουργήθηκε το κίνητρο, το πήρα προσωπικά, και διάβασα σχετικά βιβλία, επισκέφτηκα ιατρικά μουσεία και ούτω καθεξής. Ο Seregor ήταν μεγάλος θαυμαστής της πρώτης ταινίας Frankenstein ήδη από τότε την παρακολουθησε όταν ήταν παιδί. Έτσι από εκείνη τη στιγμή αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε και σταδιακά φέραμε το άλμπουμ σε αυτό που είναι τώρα....Η ιστορία αποτελείται και από ιστορικά γεγονότα και μυθοπλασία. Η κύρια ιδέα είναι ότι ο Dippel ήθελε να ζήσει για πάντα και στην αναζήτησή του προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ελιξίριο για να το συνειδητοποιήσει. 

Το άλμπουμ ξεκινά με τη φανταστική ιστορία ενός νεαρού αγοριού που παίζει στο δάσος κοντά στο Ντάρμσταντ. Αυτό θα είχε συμβεί στη δεκαετία του 1980 στο μυαλό μου. Το αγόρι αρρωσταίνει καθώς φεύγει από το δάσος, λίγο μετά πεθαίνει και οι γονείς του τον θάβουν. Στη συνέχεια σηκώνεται από τον τάφο και τρώει την οικογένειά του. Αυτό είναι το εισαγωγικό, πρώτο κομμάτι. Είναι βασικά μια εισαγωγή, βασισμένη σε αυτό που κάναμε στο «Death Came Through A Phantom Ship». Στα παρακάτω κομμάτια θα δείτε τον εσωτερικό κόσμο του Dippel, τα πειράματά του και το εργαστήριο...κυρίως στο "Franckensteina Strataemontanus" & "The Necromancer." Στο "Sewn for Solitude" εμβαθύνουμε στον εσωτερικό κόσμο μιας από τις δημιουργίες του Dippel, δηλαδή ενός τέρατος που πρέπει να κρυφτεί στο δάσος. Αυτό εγείρει το ερώτημα ποιος είναι υπεύθυνος για τον πόνο που θα προκληθεί...το τέρας, ο δημιουργός του ή και τα δύο; Στο κομμάτι "Operation Compass" μεταβαίνουμε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τη Βόρεια Αφρική. Μετά από αυτό προχωράμε στο "Monster". Ένα κομμάτι που θέτει ένα ανοιχτό ερώτημα στον ακροατή για το τι είναι πραγματικά ένα τέρας. Το «Der Vampir von Nürnberg» είναι διαφορετικό και δόθηκε βάση από τον Seregor. Αφηγείται την ιστορία του Kuno Hofman, ο οποίος καταδικάστηκε για δολοφονία δύο ανθρώπων πριν από μερικές δεκαετίες. Κατηγορήθηκε επίσης ότι έκανε σεξ με πτώματα και έπινε το αίμα τους. Συνδέσαμε την ιστορία του με το υπόλοιπο ύφος του δίσκου, αφού ο ίδιος είχε πει ότι εμπνεύστηκε από τα γραπτά του Dippel. Στη συνέχεια επιστρέφουμε στο εργαστήριο και τα πειράματα του Dippel. Καταφέρνει να δημιουργήσει το ελιξίριο, το πίνει και γίνεται αθάνατος. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα, το σώμα του εξακολουθεί να εξασθενεί, αλλά η ψυχή του ζει για πάντα αλλά είναι δεσμευμένη στη σάπια σάρκα του. Ο μόνος τρόπος του να ξεφύγει είναι να μολύνει ένα φρέσκο ​​σώμα. Και έτσι ενώνουμε το τελευταίο τραγούδι με το πρώτο. Ο Dippel προσβάλλει το νεαρό αγόρι, γι 'αυτό πεθαίνει και μετά ανασταίνεται. Ουσιαστικά ο δίσκος κάνει έναν κύκλο κι αφήνει ένα ανοιχτό τέλος.

-Ένα από τα τραγούδια που ανέφερες, το "Operation Compass", αφορά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε ένα τραγούδι γι 'αυτό; Σκεφτήκατε ποτέ να φτιάξετε ένα άλμπουμ με πολεμικό concept;

Στο κομμάτι «Operation Compass», πράγματι, μεταβαίνουμε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μάλιστα σε μια επιχείρηση στη Βόρεια Αφρική. Ανακάλυψα ότι ο Johan Conrad Dippel εφηύρε ένα λάδι, το «ορυκτέλαιο». Είναι κατασκευασμένο από οστά ζώων και μυρίζει πολύ άσχημα. Οι βρετανικές δυνάμεις έλαβαν εντολή να χρησιμοποιήσουν αυτό το λάδι για να δηλητηριάσουν τα πηγάδια σε περίπτωση υποχώρησης κατά τη διάρκεια της μάχης. Βρήκα αυτές τις πληροφορίες σε επίσημα κυβερνητικά έγγραφα, οπότε πρόκειται για αληθινά στοιχεία. Με εντυπωσίασε γιατί είδα κάτι που ο Dippel δημιούργησε πριν από αιώνες, σχεδόν ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκε ως χημικό όπλο. Στο τραγούδι παίρνουμε την ιδέα και την εξελίσσουμε πολύ πιο πέρα, υπονοώντας ότι τα πηγάδια δηλητηριάστηκαν με τη δαιμόνια δύναμη του Dippel να επιστρέφει και να κάνει τους νεκρούς στρατιώτες σαν δικά του ζόμπι. 
Το "Where The Corpses Sink Forever" μπορεί να θεωρηθεί ως άλμπουμ με πολεμικό concept.
-Υπήρχαν άλλες ιστορίες ή μυθιστορήματα που σκεφτήκατε για αυτό το άλμπουμ ή αυτό με τον Frankenstein ήταν η πρώτη σας επιλογή;

Ναι, αυτή ήταν η κύρια ιδέα από την αρχή, αλλά το κόλπο ήταν να βρούμε μια πρωτότυπη προοπτική που ταιριάζει στο συγκρότημά μας. Ο Seregor ερευνά πολλές φορές τους κατά συρροήν δολοφόνους, οπότε συνδυάσαμε στοιχεία από τις ιδέες του στο συνολικό αποτέλεσμα. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στο τραγούδι "Der Vampir von Nürnberg".

-Αυτό το άλμπουμ έχει ένα πολύ βίαιο στυλ, όπως μια ώριμη και φρέσκια εικόνα στο ύφος των πρώτων σας άλμπουμ. Επίσης μπορούμε να δούμε μερικά καθαρά φωνητικά και grooves. Θέλατε να συνδυάσετε τον πρώιμο ήχο σας με νέα στοιχεία;

Και ναι και όχι. Καθώς είμαστε καλλιτέχνες, δεν σχεδιάζουμε προσεκτικά κάθε κίνηση, καθώς η δημιουργία τέχνης είναι μια δυναμική και σε κάποιο βαθμό ανεξέλεγκτη διαδικασία. Αυτό είναι που το καθιστά ενδιαφέρον και διασκεδαστικό αφού πολλά έρχονται απροσδόκητα. Ετσι μάλιστα, προσπαθούμε πάντα να εμμείνουμε στην ταυτότητά μας λέγοντας εννοιολογικές ιστορίες και συνεχίζοντας αυτό που έχουμε δημιουργήσει πολλά άλμπουμ πριν. Ταυτόχρονα θέλουμε να εξελιχθούμε ταυτόχρονα ως μουσικοί και ως άνθρωποι. Δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα νέο "Lammedan" ή "This is No Fairytale" επειδή ακριβώς έχουμε εξελιχθεί και πρέπει να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε, αλλιώς όλα θα σταματήσουν. Για εμάς η πιο διασκεδαστική διαδικασία ήταν να δημιουργήσουμε τραγούδια που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα μας. Κομμάτια δηλαδή σαν το ομότιλο και το "Monster". Για κάποιον που δε ξέρει φαίνεται συμπαγές και εύκολο, αλλά ήταν το πιο δύσκολο εκτελεστικά διότι κάθε λεπτομέρεια έχει έναν μοναδικό και σημαντικό αντίκτυπο στο τελικό αποτέλεσμα. Από την άλλη πλευρά, θέλαμε να πορωθούμε με κάτι πιο old school σε τυπικά τραγούδια της μπάντας όπως το "Scourged Ghoul Undead" και το "Skull with a Forked Tongue". Επειδή η φύση του συγκεκριμένου δίσκου βασίζεται στα πειράματα, νιώσαμε πως κι εμείς έπρεπε να πειραματιστούμε. Έτσι επίσης, μαζί με όσα ανέφερες, βάλαμε και industrial στοιχεία, ανοίγοντας μια ακόμα νέα διάσταση στον ήχο μας.

-Για άλλη μια φορά, ο Νίκος Μαυρίδης παίζει βιολί για εσάς. Είναι σαν ένα άτυπο μέλος των Carach Angren;

Χαχα, μοιάζει με τον «Carach Violinist» ναι χαχα. Όχι δε θα το έλεγα, αλλά είμαστε καλοί φίλοι και είναι ευλογία που συνεργαζόμαστε μαζί σε τόσα πολλά άλμπουμ. Είναι ένας καταπληκτικός μουσικός και δεν μπορούσα να σκεφτώ να συνεργαστώ με κανέναν άλλο για αυτά τα κομμάτια. Οι Carach Angren, όπως και πολλές άλλες μπάντες, έχει γίνει το συγκρότημα που είναι σήμερα εξαιτίας πολλών ανθρώπων που δεν βρίσκονται μπροστά στα φώτα. Είναι ουσιαστικά σαν μια ολόκληρη ομάδα που αποτελείται από φίλους και επαγγελματίες που συμβάλλουν στο σύνολο με πολλούς τρόπους. Αυτό είναι κάτι που δεν θεωρούμε δεδομένο. Είναι καλό να το αναφέρουμε γιατί ο μέσος ακροατής ίσως δεν γνωρίζει όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τα παρασκήνια που βοηθούν. Είναι σαν να βλέπεις μια μεγάλη ταινία του Χόλιγουντ. Βλέπετε το όνομα του σκηνοθέτη και των διάσημων ηθοποιών, αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι άνθρωποι που συμβάλλουν στο να καταστεί δυνατή η όλη υπόθεση.

-Υπάρχουν άλλα concept στο μυαλό σας που θέλετε να δουλέψετε στο μέλλον;

Υπάρχουν πάντα διαφορετικά θέματα στο μυαλό μας, αλλά όταν έρθει η ώρα βλέπουμε ποιες ιδέες μπορούν να υλοποιηθούν. Αυτήν τη στιγμή εστιάζουμε στην προώθηση αυτού του άλμπουμ και ανυπομονούμε για να το ακούσουν όλοι!

-Αυτό το άλμπουμ είναι το τελευταίο με τον Namtar στα ντραμς. Ποια είναι τα συναισθήματά σας γι 'αυτό; Βρήκατε την αντικατάστασή του;

Ναι έκανε εξαιρετική δουλειά στα ντραμς πριν φύγει. Δυστυχώς δεν ήθελε να συνεχίσει, αλλά έφυγε σε ένα πολύ καλό κλίμα. Αμέσως μετά την αποχώρησή του, βρήκαμε έναν σπουδαίο ντράμερ που ονομάζεται "Michiel van der Plicht", ο οποίος τώρα παίζει μόνιμα τα live drums για εμάς. Συνεργαζόμαστε επίσης με τον κιθαρίστα "Bastiaan Boh / The Butcher" για τις εμφανίσεις μας. Ο Seregor και εγώ αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τους Carach Angren μαζί και έτσι είμαστε πιο δυνατοί από ποτέ για να επιτεθούμε για άλλη μια φορά!
-Γνωρίζω ότι η κατάσταση κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι πολύ δύσκολη για τους μουσικούς. Σκεφτήκατε να κάνετε μια ψηφιακή εμφάνιση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου χωρίς φεστιβάλ ή συναυλίες;

Όχι σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε. Ήμασταν ήδη επικεντρωμένοι στον προγραμματισμό της κυκλοφορίας, κάνοντας διάφορες διαδικασίες για την προώθηση, έτσι δεν είχαμε στο νου καμία βλέψη για εμφανίσεις. Άλλες μπάντες είχαν πιο άμεσα θέματα και γι 'αυτό επέλεξαν να κάνουν αυτά τα shows.. Ίσως να κάνουμε κι εμείς, αλλά τώρα δεν έχουμε τέτοια σχέδια.

-Σας ευχαριστώ για αυτήν τη συνέντευξη, τα τελευταία λόγια είναι δικά σας ...

Ευχαριστώ κι εγώ πολύ για τη συνέντευξη...

Γιάννης Χαρτζανιώτης

ENGLISH VERSION

-First of all congratulations for your new album. Every work fo yours has a horror storytelling, how did become the idea to make albums with this kind of concept?

Thanks a lot. I remember when we were first creating songs I felt it would be great to have something to release fairly quickly. We had like four songs and it seemed to be a good idea to glue them together in a story. We liked it and kept doing it ever since. So the funny thing is that it wasn’t really planned but it somehow grew with us and we have been improving it ever since.

-You made albums about Ghosts, about Hansel and Gretel dark story etc. Always I believed that it suited perfectly to make an album about the Monster Of Frankenstein, and now it's here. Is it a novel that intrigued  you?

Both Seregor and I had been thinking about the subject of Frankenstein for a while but never really decided on a good approach of the story for Carach. Then in december 2017 I was starting to work on some new music and one night I had a nightmare. In the dream I was floating throughout an old house that seemed to be from the classical era. It had all kinds of ornaments and decorations. I heard haunting dissonant piano tones, there was water flowing and suddenly I was pulled towards a painting. The painting showed the face of an angry old man. Then I woke up. I made a drawing of the face I saw and tried to play the piano tones I heard. Then I basically forgot about it. In the months to come I decided to read the original Frankenstein novel by Mary Shelley and I was blown away by it. The depth, detail and emotional journey portrayed really caught me off guard. So I decided to do more research and stumbled upon a theory that indicates that Mary Shelley supposedly was inspired by a man named Johan Conrad Dippel. An alchemist that lived in Germany, at castle Frankenstein. He was very notorious for doing experiments on cadavers and also had critical religious views. That’s why he had to flee to different countries several times. In my research I stumbled upon a painting of Dippel and it looked a lot like the man I saw in my dream. That’s when I personally got motivated. I sort of needed that personal connection. I did more research by reading books, visiting medical museums and so forth. Seregor was a big fan of the original Frankenstein movie because he saw it when he was just a kid. So from that moment on we started experimenting and gradually built the album into what it is now.

The story consists of both (historical) facts and fiction. The main idea is that Dippel wanted to live forever and in his quest he tried to create an elixir to realise this. The album starts with the fictional story of a young boy playing in the woods near Darmstadt. This would have happened in the 1980’s in my mind. The boy turns ill after leaving the forest and soon after he dies and his parents bury him. He then comes back from the grave and eats his family. This is the intro and first track. So it is an introduction, much like we did on “Death came through a Phantom Ship”. In the following tracks you get an introduction into the inner world of Dippel, his experiments and lab work. (Franckensteina Strataemontanus & The Necromancer). In “Sewn for Solitude” we zoom into the inner world of one of Dippel’s creations, namely a monster that has to hide in the forest. This raises the question of who is responsible for suffering. The monster, its creator or both?  In the track “Operation Compass” we jump to WW II, North Africa to be precise.After this we move on to “Monster”. A track that raises the question of what a monster truly is. Basically an open question for the listener to think about. “Der Vampir von Nürnberg” was heavily investigated by Seregor and tells the story of Kuno Hofman who was convicted for killing two people some decades ago. He was also accused of having sex with dead bodies and drinking their blood. We connected his story to Dippel by saying he got inspired by Dippel’s writings. Then we return to Dippel’s lab and experiments. He succeeds in creating the elixir of live, drinks it and becomes immortal. There is only one problem, his body still decays, yet his soul lives forever but is bound to his rotten flesh. His only way to escape is to infest a fresh body. And so we tie the last song to the opening song. Dippel infested the young boy, that’s why he died and came back from the grave. So the opening tracks are actually the last ones in the story and form an open end.

 -One of your songs, Operation Compass, is about WW2, how did you decide to make a song about it? Did you ever think to make an album with war concept?

In the track “Operation Compass” we indeed jump to WW II, North Africa to be precise. I found out that Johan Conrad Dippel invented an oil, namely ‘bone oil’. It is made of animal bones and smells really bad. The British forces were instructed to use this oil to poison the water wells in case of a retreat during the battle. I found this information in official government documents so this is factual information. I was fascinated by it because it meant that something that Dippel created centuries ago was basically almost used as a chemical weapon. In the song we take the idea much further and go completely over-the-top by implicating the wells were poisoned and allowed Dippel’s demonic forces to come through and resurrect fallen soldiers into a zombie extravaganza.We did make an album around war, it is called “Where The Corpses Sink Forever”.

-Were there any other stories or novels that you thought about this album, or this one with Frankenstein was your first choice for now?

Yes this has been the main idea since the beginning but the trick was to find an original perspective that fitted our band. Seregor has been investigating serial killers a lot so we combined elements from his ideas into the overall story. This is especially apparent in the song “Der Vampir von Nürnberg”.

-This album has a very brutal style, like a more mature and fresh image of your first albums but we can see some clean vocals and grooves. Did you want to blend your early sound with new elements?

Yes and no. As we are artists we don’t carefully plan every move as the creation of art is a dynamic and to some extent uncontrollable process. This is what makes it intriguing and also a fun unexpected process. That being said we always try to stick to our identity by telling concept stories and continuing what we have set out many albums ago. At the same time we want to develop as we also develop as people and musicians. We can’t make a new “Lammedan” or “This is No Fairytale” because we have evolved and should evolve, else everything would stagnate. For us the most fun was to create songs outside of our comfort zone for this album. Songs like the title track and “Monster”. For an outsider they seem compact and easy but they were the most difficult to execute because every detail has a significant impact on the end result. On the other hand it was old school fun to work on typical carach songs like “Scourged Ghoul Undead” and “Skull with a Forked Tongue”. Because the nature of the story is experimentation I felt that we ourselves can’t be free from experimentation. So we incorporated more industrial elements into some songs and that opened up a whole new dimension.

-For one more time, Nikos Mavridis plays violin for you. Is he like an informal member of Carach Angren?

Haha he’s in a way like the “Carach Violinist” yes haha. No but we are good friends and blessed to have been working together on so many albums. He’s an amazing musician and I couldn't’ think of working with anyone else for those parts. Carach Angren (like many other bands) has become the band it is today because of many people that are not really in the spot lights. There is like a whole team consisting of friends and professional people that contribute to the whole in many ways. This is something we never take for granted. It is good to mention it because the average listener maybe is not aware of all the people behind the scenes that help. It’s like seeing a big Hollywood production movie. You see the name of the director and famous actors but there are a lot of other people that contribute to make the whole thing possible. 

-Are there other concepts on your mind that you want to do for the future?

There are always different subjects floating in our minds but when the time comes we see what ideas transform into actual plans. Right now we are focussing on promoting this album and we can’t wait for everyone to check it out!

-This album is the final with Namtar on the drums. What are your feelings about it? Did you find his replacment?

Yes he did a great job on the drums before he left. Unfortunately he didn’t want to continue but he left on good terms. Immediately after his departure we found a great drummer called “Michiel van der Plicht” who is now permanently playing live drums from us. We also work with a live guitarplayer called “Bastiaan Boh/ The Butcher”. Seregor and I decided to continue Carach Angren together and this way we are stronger than ever to attack once more!

-I know that the situation during the pandemic is very hard for musicians. Did you think to do a virtual gig during this period without festivals or concerts?

Not really up to this point. We were already focussed on planning the release, doing promo work so we were not really tuned to doing shows right now. Other bands had more immediate problems and therefor chose to do those streaming shows indeed. Maybe we’ll set something up too but right now we don’t have plans.

-Thank you for this interview, the last words are yours...

Thanks a lot for the interview.

John Hartzaniotis