Το πνεύμα τους είναι σάπιο, και προσπαθούν να το ζωντανεύουν κάθε τόσο με μουσικές που δεν περνούν απαρατήρητες. Ο λόγος για τους Carach Angren, που με την πάροδο του χρόνου δείχνουν πως είναι από τα πιο επιτυχημένα ονόματα της γενιάς τους στο ακραίο metal. Φέτος, επιστρέφουν με το έκτο τους πόνημα, συνδυάζοντας τη μοναδικότητα τους με τις αποτρόπαιες πράξεις του Johan Concrad Dippel, γνωστού και ως Φρανκενστάιν.
Με μια αργή μελωδική αρχή, υπό στοιχειωμένους ήχους, το "Here In German Woodland" μας εισάγει στο νέο ανατριχιαστικό παραμύθι του συγκροτήματος, προσθέτοντας περισσότερη ένταση και μπρίο στο "Scourged Ghoul Undead". Στη συνέχεια με ένα γνώριμο και συνάμα φρέσκο ύφος, έχοντας έντονα grooves, industrial στοιχεία και την κλασική ατμοσφαιρική υπογραφή των Ολλανδών θα φανεί το ομότιτλο, που δείχνει ένα ψυχολογικό, μαύρο αδιέξοδο.
Στο "The Necromancer", χωρίς να αλλάζει κάτι ριζικά, θα δούμε μια πιο ωμή και heavy δομή της μουσικής τους σε κλασικά black metal μονοπάτια, ενώ το "Sewn For Solitude" με την οργιώδη ταχύτητα του, τους τόνους του βιολιού και τα καθαρά φωνητικά φτιάχνει ένα μακάβρια επικό σκηνικό γεμάτο μεγαλειώδεις στιγμές.
Αλλάζοντας λίγο διαδρομή και ταυτοχρόνως συσχετίζοντας το με το δολοφονικό μυαλό του Φρανκενστάιν, πάμε στο "Operation Compass" με τον βαρύ και δυναμικό του χαρακτήρα, να δείχνει τις αιματηρές επιχειρήσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εντελώς διαφορετικά απ'ότι έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους θεματικές. Σε εξίσου ογκώδεις δρόμους με ξυραφιασμένες κιθάρες και για πρώτη φορά έντονο μπάσο, θα έρθει το "Der Vampir Von Nurnberg" βάζοντας το ακραίο στοιχείο πιο πάνω από το ορχηστρικό δίνοντας τα εύσημα για ένα από τα highlights της εν λόγω κυκλοφορίας.
Από την άλλη, σε ένα συνονθύλευμα των μεταλλικών με τους σινεματικούς ήχους, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το "Monster" όντας αρκετά τρομακτικό και ιντριγκαδόρικο, αφού συνεχίζει να κρατά την αγωνία σε υψηλά επίπεδα. Έτσι συνεχίζουμε μέχρι την τελική ευθεία, αρχικά με το "Skull With A Forked Tongue", έπειτα με το 8λεπτο "Like A Conscious Parasite I Roam" που δίνει βάση στην ατμόσφαιρα με τα βιολιά, τα χάλκινα και το τρεμάμενο πιάνο, και τέλος με το "Frederick's Experiments" το οποίο μας αποχαιρετά κάνοντας την θεατρικότητα εντελώς διαολεμένη.
Η πρωτοτυπία και η ταυτότητα των Ολλανδών για ακόμη μία φορά δεν κρύβεται, αντιθέτως εξελίσσεται με τα ερεθίσματα του Ardek και σε άλλα project, και τη νοσηρή φαντασία του Seregor που σιγοντάρει σε αυτό. Η Κόλαση όπως φαίνεται δε βρίσκεται πουθενά αλλού παρά μόνο σε όσα μας εξιστορούν οι μοχθηροί τροβαδούροι, δημιουργώντας εικόνες κι ανεβάζοντας τον πήχη κάθε φορά. Δε ξέρω αν το μέλλον τους επιφυλλάσσει την καριέρα που έλαβαν οι Cradle Of Filth ή οι Dimmu Borgir, αλλά η διαδρομή που έχουν χαράξει δεν έχει γυρισμό και εδώ φαίνεται από την ωριμότητα, να ενώνουν τα καλά στοιχεία του παρελθόντος με τη φρεσκάδα του παρόντος. Οι Carach Angren πάντα θα είναι αμφιλεγόμενοι, πάντα θα εντυπωσιάζουν αλλά όλοι όσοι τους αγαπούν δε θα θέλουν δείγματα απογοήτευσης στη συνέχεια.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με μια αργή μελωδική αρχή, υπό στοιχειωμένους ήχους, το "Here In German Woodland" μας εισάγει στο νέο ανατριχιαστικό παραμύθι του συγκροτήματος, προσθέτοντας περισσότερη ένταση και μπρίο στο "Scourged Ghoul Undead". Στη συνέχεια με ένα γνώριμο και συνάμα φρέσκο ύφος, έχοντας έντονα grooves, industrial στοιχεία και την κλασική ατμοσφαιρική υπογραφή των Ολλανδών θα φανεί το ομότιτλο, που δείχνει ένα ψυχολογικό, μαύρο αδιέξοδο.
Στο "The Necromancer", χωρίς να αλλάζει κάτι ριζικά, θα δούμε μια πιο ωμή και heavy δομή της μουσικής τους σε κλασικά black metal μονοπάτια, ενώ το "Sewn For Solitude" με την οργιώδη ταχύτητα του, τους τόνους του βιολιού και τα καθαρά φωνητικά φτιάχνει ένα μακάβρια επικό σκηνικό γεμάτο μεγαλειώδεις στιγμές.
Αλλάζοντας λίγο διαδρομή και ταυτοχρόνως συσχετίζοντας το με το δολοφονικό μυαλό του Φρανκενστάιν, πάμε στο "Operation Compass" με τον βαρύ και δυναμικό του χαρακτήρα, να δείχνει τις αιματηρές επιχειρήσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εντελώς διαφορετικά απ'ότι έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους θεματικές. Σε εξίσου ογκώδεις δρόμους με ξυραφιασμένες κιθάρες και για πρώτη φορά έντονο μπάσο, θα έρθει το "Der Vampir Von Nurnberg" βάζοντας το ακραίο στοιχείο πιο πάνω από το ορχηστρικό δίνοντας τα εύσημα για ένα από τα highlights της εν λόγω κυκλοφορίας.
Από την άλλη, σε ένα συνονθύλευμα των μεταλλικών με τους σινεματικούς ήχους, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το "Monster" όντας αρκετά τρομακτικό και ιντριγκαδόρικο, αφού συνεχίζει να κρατά την αγωνία σε υψηλά επίπεδα. Έτσι συνεχίζουμε μέχρι την τελική ευθεία, αρχικά με το "Skull With A Forked Tongue", έπειτα με το 8λεπτο "Like A Conscious Parasite I Roam" που δίνει βάση στην ατμόσφαιρα με τα βιολιά, τα χάλκινα και το τρεμάμενο πιάνο, και τέλος με το "Frederick's Experiments" το οποίο μας αποχαιρετά κάνοντας την θεατρικότητα εντελώς διαολεμένη.
Η πρωτοτυπία και η ταυτότητα των Ολλανδών για ακόμη μία φορά δεν κρύβεται, αντιθέτως εξελίσσεται με τα ερεθίσματα του Ardek και σε άλλα project, και τη νοσηρή φαντασία του Seregor που σιγοντάρει σε αυτό. Η Κόλαση όπως φαίνεται δε βρίσκεται πουθενά αλλού παρά μόνο σε όσα μας εξιστορούν οι μοχθηροί τροβαδούροι, δημιουργώντας εικόνες κι ανεβάζοντας τον πήχη κάθε φορά. Δε ξέρω αν το μέλλον τους επιφυλλάσσει την καριέρα που έλαβαν οι Cradle Of Filth ή οι Dimmu Borgir, αλλά η διαδρομή που έχουν χαράξει δεν έχει γυρισμό και εδώ φαίνεται από την ωριμότητα, να ενώνουν τα καλά στοιχεία του παρελθόντος με τη φρεσκάδα του παρόντος. Οι Carach Angren πάντα θα είναι αμφιλεγόμενοι, πάντα θα εντυπωσιάζουν αλλά όλοι όσοι τους αγαπούν δε θα θέλουν δείγματα απογοήτευσης στη συνέχεια.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου