Φτάνοντας σε λίγο τα 20 χρόνια ύπαρξης, οι The Black Dahlia Murder είναι από τα συγκροτήματα που καθόρισαν τον μελωδικό death metal ήχο των ΗΠΑ. Φέτος μάλιστα, με νέα στοιχεία και ένα "επιδημικό" concept, μας έφεραν το Verminous, που όπως θα φανεί μεταξύ άλλων στην κουβέντα με τον μπροστάρη τους, Trevor Strnad, έμελλε να είναι αναπάντεχα επίκαιρο.
-Πρώτα απ'όλα ποια η ανταπόκριση στο "Verminous" μέχρι στιγμής;
Ω φίλε, πάει πολύ καλά. Από την αρχή είδαμε ένθερμη υποστήριξη για αυτό, ο τύπος το είδε με θετικό μάτι, κι όλα αυτά με κάνουν να ευελπιστώ σε αυτή τη δουλειά η οποία με έκανε να πιστεύω ότι πήραμε κάποια ρίσκα. Είναι ένας δίσκος που φέρνει νέα πράγματα κατά κάποιον τρόπο, κυκλοφόρησε εν μέσω καραντίνας που πρακτικά τίποτα δε δουλεύει, κι ο κόσμος δε μπορεί να πάει κάπου για να αγοράσει κάτι, συν ο,τι η περιοδεία μας με τους Testament δεν πραγματοποιήθηκε για τους προφανείς λόγους, αλλά όλως παραδόξως έχει παιχτεί, έχει ακουστεί κι αυτό μόνο χαρά μπορεί να μου δώσει σε τέτοιες συνθήκες, όπως και κάθε μπάντα στη θέση μας.
-Θεωρείς πως είναι αρκετά δύσκολο για μια μπάντα να κυκλοφορήσει δίσκο μέσα στην όλη κατάσταση με τον covid-19;
Από τη μία ναι, όσον αφορά τα νούμερα και τις αγορές, αλλά από την άλλη είναι η κατάλληλη εποχή για κυκλοφορίες, αφού το κοινό δε μπορεί να κάνει και πολλά, κι έτσι ένας νέος δίσκος δίνει χαρά και απόλαυση σε μια τέτοια κατάσταση. Όταν μακροπρόθεσμα τελειώσει αυτό, νομίζω θα φανεί γενικά η όποια επιτυχία, Καλό είναι σε τέτοιες στιγμές να μην κοιτάμε τα κακά που συμβαίνουν, αλλά μια θετική οπτική που σίγουρα μας πάει πιο μπροστά.
-Το προηγούμενο σας άλμπουμ έφερε αρκετά black και thrash στοιχεία στον ήχο σας, αλλά τώρα νομίζω πως αυτά απέκτησαν περισσότερη ταυτότητα με τη νέα δουλειά. Συμφωνείς;
Σίγουρα, ναι. Ήθελα κάτι παραπάνω στον ήχο μας, και νομίζω πως το "Nightbringers" αποτέλεσε μια νέα εποχή για τη μπάντα. Τώρα ενδεχομένως εξελίχθηκε, καθώς προσθέσαμε νέα στοιχεία, αναβιώσαμε κάποια πιο παλιά μας ενώ είπαμε να χωθεί κάπως και το rock κομμάτι. Τα δημιουργικά μας σκέλη αναπτύχθηκαν σε πολλές πτυχές, και θέλαμε να δώσουμε επίσης χώρο σε πιο κλασικές επιρροές όπως το NWOBHM, το κλασικό metal, κάποιες King Diamond εμφάσεις, και φυσικά το ακραίο ύφος. Φυσικά, σαν αποστολή μας, όλα αυτά θέλαμε να έχουν την υπογραφή του ήχου των The Βlack Dahlia Murder, αλλά νιώσαμε την ανάγκη να αναπτύξουμε νέες προσθήκες και τεχνικές, και μάλιστα νιώσαμε άνετα με αυτό. Κάθε δίσκος θέλουμε να έχει κάτι νέο, έτσι κι αυτός τώρα.
-Αναφερόμενος στα metal στοιχεία, βλέπω έντονες Σουηδικές επιρροές σε κάποια μέρη. Θεωρείς πως υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ του Σουηδικού και του Αμερικάνικου melodic death metal ήχου;
Οι μεγαλύτερες μας επιρροές έχουν να κάνουν με τη μελωδία, οπότε κάποτε θα γινόταν και έντονο το στοιχείο που αναφέρεις. Δε ξέρω αν υπάρχουν σημαντικές διαφορές, αλλά εμείς πάντα αγαπούσαμε τη μουσική των πρώιμων In Flames, των Dark Tranquility ενώ η μεγαλύτερη μπάντα που μας επηρέασε μουσικά αναμφισβήτητα είναι οι At The Gates. Aπό εκεί και πέρα και οι Darkane ή οι Soilwork μας αρέσουν πολύ, αλλά όσον αφορά τον Αμερικάνικο ήχο περισσότερο είμαστε επηρεασμένοι και δεκτικοί στο μελωδικό rock των Boston. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία εκεί έξω αλλά το λιθαράκι τους για αυτό που κάνουμε τώρα έβαλαν οι μουσικές που ανέφερα, και φυσικά χαιρόμαστε που τις αναδεικνύουμε με ένα δικό μας τρόπο.
-Συνεχίζοντας με το νέο άλμπουμ, το ομότιτλο κομμάτι αναφέρεται σε πανδημία, Θεωρείτε πως από το πουθενά έγινε πιο επίκαιρο από ποτέ;
Χαχα ισχύει, έγινε ξαφνικά επίκαιρο, χωρίς καν να είναι αυτό το αρχικό νόημα. Παρόλα αυτά, με έναν περίεργο τρόπο κέρδισε τον κόσμο, όσο σκληρό αν φαίνεται, και δόθηκε περισσότερη προσοχή στο άλμπουμ. Oυσιαστικά δημιουργήθηκε ένας αντίκτυπος με αυτή τη θεματική των πληγών και της πανδημίας όπου ο καθένας μπόρεσε να ταυτιστεί. Μάλιστα δεν είχαμε ξαναβάλει ως πρώτο κομμάτι το ομότιτλο στη σειρά του δίσκου, και το κυκλοφορούμε επίσης πρώτο, δημιουργώντας ένα concept τόσο πραγματικό στο μυαλό των ανθρώπων.
-Είσαι fan των παλιών video games καθώς και των ταινιών. Όλο αυτό σε επηρεάζει για τη μουσική και τους στίχους της μπάντας;
Απόλυτα ναι! Μπορώ να εμπνευστώ από το οτιδήποτε, έχω γράψει αρκετές φορές στίχους που μου δημιουργούνται παίζοντας video games, κυρίως σε παιχνίδια σαν το Castlevania, ενώ και ιδέες για μουσική μου είχαν δοθεί παλιά όταν άκουσα τη μουσική ενός παλιού παιχνιδιού της Nintendo, του Gyruss. Γενικά στα παιχνίδια και κυρίως στα παλιά Nintendo, μπορείς να βρεις μουσικές που θεματικά μεταφράζονται εύκολα σε metal. Όσον αφορά τους στίχους μου αρέσει να παίζω με το αίσθημα του τρόμου και σε αυτό με βοηθούν αρκετά κάποιες ταινίες αλλά και η ίδια η πραγματικότητα, με την βία που επικρατεί σε αυτόν τον κόσμο. Έχουν υπάρξει και στιγμές που χρησιμοποιώ βαμπίρ στους στίχους μου κι όλα αυτά τα κλισέ πράγματα που κολλούν τέλεια στο metal, και ξέρεις, ακόμα ο νέος κόσμος τα γουστάρει αυτά. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη φαντασία και τις σκέψεις μου για το metal.
-Επίσης είσαι μεγάλος metal nerd, γουστάροντας να ακούς πολλές μπάντες. Σου αρέσουν συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής;
Φυσικά, μου αρέσει πολύ η μοναδικότητα του black metal που είχε αναδείξει η Ελλάδα στις αρχές, ήταν κάτι μαγευτικό και μεγαλοπρεπές. Λατρεύω από ελληνικές μπάντες ειδικά τους Rotting Christ και τους Inveracity. Είναι πολύ cool σκηνή, και κυρίως στον ακραίο ήχο.
-Στις αρχές σας, πολλοί σας χαρακτήριζαν ως deathcore μπάντα. Τι πιστεύεις ότι άλλαξε και πλέον δε σας αναφέρουν έτσι;
Ποτέ δεν κατάλαβα τον συσχετισμό με το core να είμαι ειλικρινής. Γενικά εκείνη την εποχή που βγήκαμε κι εμείς το big thing της σκηνής ήταν το metalcore, και τύχαινε στα περιοδικά να συμπεριλαμβάνουν και τη μπάντα. Δε θεωρώ πως μοιάζαμε με μπάντες σαν τους As I Lay Dying για παράδειγμα, αλλά και με το deathcore που ξεκινούσε τότε, λίγα πράγματα ταίριαζαν, όπως κάποια σημεία των φωνητικών ή τα χαμηλά κουρδίσματα...κάποιες μικρολεπτομέρειες. Δε ξέρω τι άλλο μπορεί να είδαν σε εμάς, αλλά πλέον δεν ενδιαφέρομαι και δεν ασχολούμαι με τις ταμπέλες και τις κατηγορίες. Αν δεις ένα live των The Black Dahlia Murder, θα διαπιστώσεις πόσα διαφορετικά στυλ ανθρώπων θα συναντήσεις. Πλέον το μόνο που με νοιάζει είναι να είμαστε ευχαριστημένοι με τους ήχους και τη μουσική μας, να πορωνόμαστε και το ίδιο να κάνει και ο κόσμος που μας ακούει. Από την άλλη βέβαια, όλη αυτή η αναφορά στον ήχο μας εκείνη την εποχή, μας βοήθησε αρκετά στο billing και την ανάδειξη, που πολλές άλλες death metal μπάντες δεν είχαν. Είχαμε ένα αρκετά υψηλό προφιλ που μας βοήθησε να συμμετάσχουμε σε μεγάλες περιοδείες, είτε με deathcore και metalcore μπάντες, είτε με death metal μπάντες πιο κοντά στο στυλ μας και αυτό με τον καιρό συνεχιζόταν. Όλα είναι προσωπικές απόψεις, τα στυλ συγκλίνουν αρκετές φορές, κι εμείς συνεχίζουμε αυτό που κάνουμε.
-Μετά την όλη δεδομένη κατάσταση, υπάρχουν σχέδια για περιοδεία στην Ευρώπη, ενδεχομένως και κάποιο show στην Ελλάδα;
Έχουμε παίξει μόνο μια φορά στην Ελλάδα κι αυτό αρκετά παλιά, οπότε θα ήταν ωραίο να επιστρέφαμε. Συζητάμε για μια τουρνέ στην Ευρώπη τον ερχόμενο χειμώνα, και οι ιδέες ξεκίνησαν να έρχονται πριν μόλις δύο εβδομάδες. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν είναι σίγουρο, αλλά ελπίζουμε πως αν τα πράγματα ηρεμήσουν, το χειμώνα θα ξεκινήσουμε τις περιοδείες.
-Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη Trevor, ο επίλογος είναι δικός σου...
Κι εγώ ευχαριστώ. Επίσης να ευχαριστήσω τους Έλληνες φίλους για τη στήριξη κι ελπίζω όλα να πάνε καλά για αν τα πούμε σύντομα. Stay metal, stay safe!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
-Πρώτα απ'όλα ποια η ανταπόκριση στο "Verminous" μέχρι στιγμής;
Ω φίλε, πάει πολύ καλά. Από την αρχή είδαμε ένθερμη υποστήριξη για αυτό, ο τύπος το είδε με θετικό μάτι, κι όλα αυτά με κάνουν να ευελπιστώ σε αυτή τη δουλειά η οποία με έκανε να πιστεύω ότι πήραμε κάποια ρίσκα. Είναι ένας δίσκος που φέρνει νέα πράγματα κατά κάποιον τρόπο, κυκλοφόρησε εν μέσω καραντίνας που πρακτικά τίποτα δε δουλεύει, κι ο κόσμος δε μπορεί να πάει κάπου για να αγοράσει κάτι, συν ο,τι η περιοδεία μας με τους Testament δεν πραγματοποιήθηκε για τους προφανείς λόγους, αλλά όλως παραδόξως έχει παιχτεί, έχει ακουστεί κι αυτό μόνο χαρά μπορεί να μου δώσει σε τέτοιες συνθήκες, όπως και κάθε μπάντα στη θέση μας.
-Θεωρείς πως είναι αρκετά δύσκολο για μια μπάντα να κυκλοφορήσει δίσκο μέσα στην όλη κατάσταση με τον covid-19;
Από τη μία ναι, όσον αφορά τα νούμερα και τις αγορές, αλλά από την άλλη είναι η κατάλληλη εποχή για κυκλοφορίες, αφού το κοινό δε μπορεί να κάνει και πολλά, κι έτσι ένας νέος δίσκος δίνει χαρά και απόλαυση σε μια τέτοια κατάσταση. Όταν μακροπρόθεσμα τελειώσει αυτό, νομίζω θα φανεί γενικά η όποια επιτυχία, Καλό είναι σε τέτοιες στιγμές να μην κοιτάμε τα κακά που συμβαίνουν, αλλά μια θετική οπτική που σίγουρα μας πάει πιο μπροστά.
-Το προηγούμενο σας άλμπουμ έφερε αρκετά black και thrash στοιχεία στον ήχο σας, αλλά τώρα νομίζω πως αυτά απέκτησαν περισσότερη ταυτότητα με τη νέα δουλειά. Συμφωνείς;
Σίγουρα, ναι. Ήθελα κάτι παραπάνω στον ήχο μας, και νομίζω πως το "Nightbringers" αποτέλεσε μια νέα εποχή για τη μπάντα. Τώρα ενδεχομένως εξελίχθηκε, καθώς προσθέσαμε νέα στοιχεία, αναβιώσαμε κάποια πιο παλιά μας ενώ είπαμε να χωθεί κάπως και το rock κομμάτι. Τα δημιουργικά μας σκέλη αναπτύχθηκαν σε πολλές πτυχές, και θέλαμε να δώσουμε επίσης χώρο σε πιο κλασικές επιρροές όπως το NWOBHM, το κλασικό metal, κάποιες King Diamond εμφάσεις, και φυσικά το ακραίο ύφος. Φυσικά, σαν αποστολή μας, όλα αυτά θέλαμε να έχουν την υπογραφή του ήχου των The Βlack Dahlia Murder, αλλά νιώσαμε την ανάγκη να αναπτύξουμε νέες προσθήκες και τεχνικές, και μάλιστα νιώσαμε άνετα με αυτό. Κάθε δίσκος θέλουμε να έχει κάτι νέο, έτσι κι αυτός τώρα.
-Αναφερόμενος στα metal στοιχεία, βλέπω έντονες Σουηδικές επιρροές σε κάποια μέρη. Θεωρείς πως υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ του Σουηδικού και του Αμερικάνικου melodic death metal ήχου;
Οι μεγαλύτερες μας επιρροές έχουν να κάνουν με τη μελωδία, οπότε κάποτε θα γινόταν και έντονο το στοιχείο που αναφέρεις. Δε ξέρω αν υπάρχουν σημαντικές διαφορές, αλλά εμείς πάντα αγαπούσαμε τη μουσική των πρώιμων In Flames, των Dark Tranquility ενώ η μεγαλύτερη μπάντα που μας επηρέασε μουσικά αναμφισβήτητα είναι οι At The Gates. Aπό εκεί και πέρα και οι Darkane ή οι Soilwork μας αρέσουν πολύ, αλλά όσον αφορά τον Αμερικάνικο ήχο περισσότερο είμαστε επηρεασμένοι και δεκτικοί στο μελωδικό rock των Boston. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία εκεί έξω αλλά το λιθαράκι τους για αυτό που κάνουμε τώρα έβαλαν οι μουσικές που ανέφερα, και φυσικά χαιρόμαστε που τις αναδεικνύουμε με ένα δικό μας τρόπο.
Χαχα ισχύει, έγινε ξαφνικά επίκαιρο, χωρίς καν να είναι αυτό το αρχικό νόημα. Παρόλα αυτά, με έναν περίεργο τρόπο κέρδισε τον κόσμο, όσο σκληρό αν φαίνεται, και δόθηκε περισσότερη προσοχή στο άλμπουμ. Oυσιαστικά δημιουργήθηκε ένας αντίκτυπος με αυτή τη θεματική των πληγών και της πανδημίας όπου ο καθένας μπόρεσε να ταυτιστεί. Μάλιστα δεν είχαμε ξαναβάλει ως πρώτο κομμάτι το ομότιτλο στη σειρά του δίσκου, και το κυκλοφορούμε επίσης πρώτο, δημιουργώντας ένα concept τόσο πραγματικό στο μυαλό των ανθρώπων.
-Είσαι fan των παλιών video games καθώς και των ταινιών. Όλο αυτό σε επηρεάζει για τη μουσική και τους στίχους της μπάντας;
Απόλυτα ναι! Μπορώ να εμπνευστώ από το οτιδήποτε, έχω γράψει αρκετές φορές στίχους που μου δημιουργούνται παίζοντας video games, κυρίως σε παιχνίδια σαν το Castlevania, ενώ και ιδέες για μουσική μου είχαν δοθεί παλιά όταν άκουσα τη μουσική ενός παλιού παιχνιδιού της Nintendo, του Gyruss. Γενικά στα παιχνίδια και κυρίως στα παλιά Nintendo, μπορείς να βρεις μουσικές που θεματικά μεταφράζονται εύκολα σε metal. Όσον αφορά τους στίχους μου αρέσει να παίζω με το αίσθημα του τρόμου και σε αυτό με βοηθούν αρκετά κάποιες ταινίες αλλά και η ίδια η πραγματικότητα, με την βία που επικρατεί σε αυτόν τον κόσμο. Έχουν υπάρξει και στιγμές που χρησιμοποιώ βαμπίρ στους στίχους μου κι όλα αυτά τα κλισέ πράγματα που κολλούν τέλεια στο metal, και ξέρεις, ακόμα ο νέος κόσμος τα γουστάρει αυτά. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη φαντασία και τις σκέψεις μου για το metal.
-Επίσης είσαι μεγάλος metal nerd, γουστάροντας να ακούς πολλές μπάντες. Σου αρέσουν συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής;
Φυσικά, μου αρέσει πολύ η μοναδικότητα του black metal που είχε αναδείξει η Ελλάδα στις αρχές, ήταν κάτι μαγευτικό και μεγαλοπρεπές. Λατρεύω από ελληνικές μπάντες ειδικά τους Rotting Christ και τους Inveracity. Είναι πολύ cool σκηνή, και κυρίως στον ακραίο ήχο.
-Στις αρχές σας, πολλοί σας χαρακτήριζαν ως deathcore μπάντα. Τι πιστεύεις ότι άλλαξε και πλέον δε σας αναφέρουν έτσι;
Ποτέ δεν κατάλαβα τον συσχετισμό με το core να είμαι ειλικρινής. Γενικά εκείνη την εποχή που βγήκαμε κι εμείς το big thing της σκηνής ήταν το metalcore, και τύχαινε στα περιοδικά να συμπεριλαμβάνουν και τη μπάντα. Δε θεωρώ πως μοιάζαμε με μπάντες σαν τους As I Lay Dying για παράδειγμα, αλλά και με το deathcore που ξεκινούσε τότε, λίγα πράγματα ταίριαζαν, όπως κάποια σημεία των φωνητικών ή τα χαμηλά κουρδίσματα...κάποιες μικρολεπτομέρειες. Δε ξέρω τι άλλο μπορεί να είδαν σε εμάς, αλλά πλέον δεν ενδιαφέρομαι και δεν ασχολούμαι με τις ταμπέλες και τις κατηγορίες. Αν δεις ένα live των The Black Dahlia Murder, θα διαπιστώσεις πόσα διαφορετικά στυλ ανθρώπων θα συναντήσεις. Πλέον το μόνο που με νοιάζει είναι να είμαστε ευχαριστημένοι με τους ήχους και τη μουσική μας, να πορωνόμαστε και το ίδιο να κάνει και ο κόσμος που μας ακούει. Από την άλλη βέβαια, όλη αυτή η αναφορά στον ήχο μας εκείνη την εποχή, μας βοήθησε αρκετά στο billing και την ανάδειξη, που πολλές άλλες death metal μπάντες δεν είχαν. Είχαμε ένα αρκετά υψηλό προφιλ που μας βοήθησε να συμμετάσχουμε σε μεγάλες περιοδείες, είτε με deathcore και metalcore μπάντες, είτε με death metal μπάντες πιο κοντά στο στυλ μας και αυτό με τον καιρό συνεχιζόταν. Όλα είναι προσωπικές απόψεις, τα στυλ συγκλίνουν αρκετές φορές, κι εμείς συνεχίζουμε αυτό που κάνουμε.
-Μετά την όλη δεδομένη κατάσταση, υπάρχουν σχέδια για περιοδεία στην Ευρώπη, ενδεχομένως και κάποιο show στην Ελλάδα;
Έχουμε παίξει μόνο μια φορά στην Ελλάδα κι αυτό αρκετά παλιά, οπότε θα ήταν ωραίο να επιστρέφαμε. Συζητάμε για μια τουρνέ στην Ευρώπη τον ερχόμενο χειμώνα, και οι ιδέες ξεκίνησαν να έρχονται πριν μόλις δύο εβδομάδες. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν είναι σίγουρο, αλλά ελπίζουμε πως αν τα πράγματα ηρεμήσουν, το χειμώνα θα ξεκινήσουμε τις περιοδείες.
-Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη Trevor, ο επίλογος είναι δικός σου...
Κι εγώ ευχαριστώ. Επίσης να ευχαριστήσω τους Έλληνες φίλους για τη στήριξη κι ελπίζω όλα να πάνε καλά για αν τα πούμε σύντομα. Stay metal, stay safe!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου