Οι συμπατριώτες μας, Moaning Silence έχοντας στο βιογραφικό τους ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ και ένα ΕΡ, πλέον επιστρέφουν έπειτα από πέντε χρόνια. Το δεύτερο πόνημα τους, φέρει τον τίτλο "A Waltz Into Darkness" και θα κυκλοφορήσει στις 5 Μαΐου μέσω της Symmetric Records.
Σε μια βαριά και αμιγώς ατμοσφαιρική, 90s θεματική, υποδεχόμαστε το νέο άλμπουμ των Αθηναίων metallers μέσω του "Rite Of Decay" όπου οι αλλαγές στα φωνητικά κάνουν το αποτέλεσμα δραματικό μέσα στην όλη συννεφιά. Το "The Silence Of The Gods" που ακολουθεί, συνεχίζοντας το ταξίδι στην προπερασμένη δεκαετία, πατάει στα σοκάκια του Χάλιφαξ, και συγκεκριμένα στη μαύρη αισθητική του "Gothic", αν και με περισσότερα τεχνικά κιθαριστικά στοιχεία.
Με τη συνέχεια να έπεται απαλή και συγκινητική, στο "Towards The Sun" θα δούμε τα ηχοτόπια της μπάντας να γεμίζουν με μαυρα τριαντάφυλλα ενώ οι αργοί του ρυθμοί ρίχνουν ένα πένθιμο πέπλο από πάνω. Έπειτα από το soundtrack-ικό ομότιτλο instrumental, θα φανεί το "Songs For Winter" που όντως έρχεται ογκώδες και ψυχρό σε μια μίξη σύγχρονων και old school στοιχείων, δίνοντας μάλιστα και μια μικρή σκιαγράφηση στο καταλυτικό και ιδιαίτερο ύφος των Theatre Of Tragedy.
Δίχως να αλλάζει το ύφος, φτάνουμε στο "Stormbirds" που μέσα στην όλη οδύνη, κάποια πιο δυναμικά μέρη θα δώσουν πνοή στο σύνολο. Γεμάτο πόνο και θλίψη, δίχως να το κρύβει κι ο τίτλος, το "I Am The Sorrow" καταλαμβάνει τα συναισθήματα μας, χορεύοντας ένα σκοτεινό βαλς υπό τις μελωδίες των πλήκτρων, οδηγώντας μας αισίως στον επίλογο και το "The Lights Of Alexandria" όντας πάλι σε Αγγλικά μονοπάτια, με επιρροές από Paradise Lost και My Dying Bride.
Σαν ένα σύγχρονο αφιέρωμα στους ήχους όλων των συγκροτημάτων που αναφέρθηκαν προηγουμένως, το "A Waltz Into Darkness" βγάζει φωνή στην πένθιμη σιγή εκείνης της δεκαετίας. Μπορεί δυστυχώς να μη βλέπουμε πειραματισμούς ή πολλές σύγχρονες στιγμές στη μουσική των Ελλήνων metallers, αλλά ο,τι μένει στο αυτί μας, είναι απόλυτα δελεαστικό και όμορφο. Τα πλήκτρα που υπογράφει ο Bob Katsionis δίνουν ένα μεγάλο συν σε όλες τις συνθέσεις, ενώ και η ίδια η μπάντα αναμφίβολα μας κάνει να νοσταλγούμε τα μελαγχολικά ταξίδια εκείνων των μεγάλων συγκροτημάτων.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Σε μια βαριά και αμιγώς ατμοσφαιρική, 90s θεματική, υποδεχόμαστε το νέο άλμπουμ των Αθηναίων metallers μέσω του "Rite Of Decay" όπου οι αλλαγές στα φωνητικά κάνουν το αποτέλεσμα δραματικό μέσα στην όλη συννεφιά. Το "The Silence Of The Gods" που ακολουθεί, συνεχίζοντας το ταξίδι στην προπερασμένη δεκαετία, πατάει στα σοκάκια του Χάλιφαξ, και συγκεκριμένα στη μαύρη αισθητική του "Gothic", αν και με περισσότερα τεχνικά κιθαριστικά στοιχεία.
Με τη συνέχεια να έπεται απαλή και συγκινητική, στο "Towards The Sun" θα δούμε τα ηχοτόπια της μπάντας να γεμίζουν με μαυρα τριαντάφυλλα ενώ οι αργοί του ρυθμοί ρίχνουν ένα πένθιμο πέπλο από πάνω. Έπειτα από το soundtrack-ικό ομότιτλο instrumental, θα φανεί το "Songs For Winter" που όντως έρχεται ογκώδες και ψυχρό σε μια μίξη σύγχρονων και old school στοιχείων, δίνοντας μάλιστα και μια μικρή σκιαγράφηση στο καταλυτικό και ιδιαίτερο ύφος των Theatre Of Tragedy.
Δίχως να αλλάζει το ύφος, φτάνουμε στο "Stormbirds" που μέσα στην όλη οδύνη, κάποια πιο δυναμικά μέρη θα δώσουν πνοή στο σύνολο. Γεμάτο πόνο και θλίψη, δίχως να το κρύβει κι ο τίτλος, το "I Am The Sorrow" καταλαμβάνει τα συναισθήματα μας, χορεύοντας ένα σκοτεινό βαλς υπό τις μελωδίες των πλήκτρων, οδηγώντας μας αισίως στον επίλογο και το "The Lights Of Alexandria" όντας πάλι σε Αγγλικά μονοπάτια, με επιρροές από Paradise Lost και My Dying Bride.
Σαν ένα σύγχρονο αφιέρωμα στους ήχους όλων των συγκροτημάτων που αναφέρθηκαν προηγουμένως, το "A Waltz Into Darkness" βγάζει φωνή στην πένθιμη σιγή εκείνης της δεκαετίας. Μπορεί δυστυχώς να μη βλέπουμε πειραματισμούς ή πολλές σύγχρονες στιγμές στη μουσική των Ελλήνων metallers, αλλά ο,τι μένει στο αυτί μας, είναι απόλυτα δελεαστικό και όμορφο. Τα πλήκτρα που υπογράφει ο Bob Katsionis δίνουν ένα μεγάλο συν σε όλες τις συνθέσεις, ενώ και η ίδια η μπάντα αναμφίβολα μας κάνει να νοσταλγούμε τα μελαγχολικά ταξίδια εκείνων των μεγάλων συγκροτημάτων.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου