Τρίτη χρονιά που το Ladies Of Metal Festival λαμβάνει χώρα στην Αθήνα, ενώ για πρώτη φορά την ίδια μέρα, συνέβη και επί του εδάφους της συμπρωτεύουσας. Στα μέρη μας όμως, πέντε συγκροτήματα θα γιόρταζαν την ημέρα της γυναίκας, ήδη από την παραμονή της, με δύναμη, τσαγανό, ατμόσφαιρα και όμορφες μελωδίες. Έτσι οι Dimlight με τους Afterblood, Disillusive Play, Julian's Lullaby και Mute Tale μοιράστηκαν τη σκηνή στο Holywood Stage.
Πιστοί στο πρόγραμμα με ευλάβεια και στις 20:00 οι Mute Tale ανοίγουν τη βραδιά. Οι μουσικές που μας ταξίδεψαν επί ένα μισάωρο έβγαζαν μια γλυκιά μελαγχολία σε ήχους αρκετά κοντά στα πρότυπα του συμφωνικού metal. Φυσικά, εκτός από τα αιθέρια και έντονα φωνητικά, θετική εντύπωση έκανε η συμμετοχή με το τσέλο, κάτι που μάλιστα δεν τυχαίνει να συναντάμε συχνά. Tα κομμάτια που ακούστηκαν βασίστηκαν στο προ πενταετίας ντεμπούτο της μπάντας, ενώ η γοτθική τους ατμόσφαιρα άφησε το σκοτεινό πέπλο και για τη συνέχεια.
Χωρίς αργοπορία, τη σκυτάλη πήραν οι Julian's Lullaby με πιο δυναμικό στυλ. Μπορεί η μουσική τους να βασίζεται σε παρόμοια ηχητικά κόλπα, με αυτά της αρχής, αλλά τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν στις heavy αλλά και folk πινελιές που συνδυάστηκαν, καθώς και στην ποικιλία μεταξύ αντρικών και γυναικείων φωνητικών. Με πολύ καλό ήχο και μια άψογη επικοινωνία με το κοινό, ακούσαμε κυρίως υλικό από το δεύτερο άλμπουμ της μπάντας, το "Prisoner Of Emotions" καθώς και μερικά από την πρώτη τους κυκλοφορία. O ρομαντισμός φυσικά δε φάνηκε μόνο στη μουσική τους, αλλά και στην ωραία κίνηση στο τέλος, με τον τραγουδιστή της μπάντας να προσφέρει λουλούδια στη σύντροφο της μπάντας και της ζωής του.
Οι Disillusive Play, με ένα κράμα progressive και heavy ήχων είχαν σειρά. Σε πιο rock μονοπάτια από αυτά της αρχής, κατάφεραν να ζεστάνουν και τους νεοεισελθέντες του χώρου. Επίσης με πολλή καλή επικοινωνία, μερικά προβληματάκια στον ήχο που προέκυψαν, δεν τους έκαναν να ξενερώσουν, συνεχίζοντας παθιασμένα το έργο τους. Το σετ τους, αποτελούμενο από κομμάτια του ντεμπούτου τους, έδωσαν μια μοντέρνα νότα, ενώ δεν έλειψε και ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι, καθώς και δύο διασκευές προς στο τέλος, στο "Midnight Mover" των Accept και το "Sleeping In The Fire" των WASP.
Eδώ, και με μια ολιγόλεπτη καθυστέρηση, οι Afterblood αλλάζουν τη ρότα με πιο ακραίους ήχους πατώντας στο σανίδι. Με στοιχεία που ένωναν διάφορα death, industrial και black ακούσματα, κατάφερε ο χώρος να παγώσει μέσα στην τόση ζέστη που επικρατούσε. Εκεί μάλιστα είδαμε τα κοπανήματα να γίνονται πιο δυνατά, ενώ παιζόντουσαν τραγούδια από την ήδη υπάρχουσα δισκογραφία της μπάντας και μερικά ακυκλοφόρητα. Για μια φάση ο κακός χαμός επικράτησε στο "Deathlike Silence" καθώς και στη διασκευή του "Procreation Of The Wicked" από τους θεϊκούς Celtic Frost. Για φινάλε μάλιστα ήρθε το "Enemy In Me" σε ένα μεγαλειώδες ντουέτο μεταξύ της Hel Pyre και της Ηλιάνας Τσακιράκη των Enemy Of Reality, η οποία χθες γιόρτασε και τα γενέθλια της, με το κοινό να της τραγουδάει το άσμα που απαιτούσε η περίσταση.
Η ώρα για τους headliners της βραδιάς είχε φτάσει. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, η ατμόσφαιρα έμελλε να γίνει πιο μυστήρια και εξίσου extreme. Οι Dimlight πατώντας στο σανίδι, κατάφεραν να δείξουν τη δύναμή τους στο κοινό, που ήδη είχε γεμίσει το venue. Οι επιβλητικές παρουσίες του Πέτρου και της Mora πρόσθεσαν κάτι δραματικό μεταξύ της καφρίλας και της ηρεμίας, σε ένα παιχνίδι συναισθημάτων. Το κοινό υπό την καθοδήγηση της μπάντας, έδωσε τις απαιτούμενες ιαχές, ενώ το χειροκρότημα καθ'όλη τη διάρκεια ήταν ζεστό. Το show έδωσε ειδική μνεία στην τριλογία του "Kingdom Of Horrors" με τη χημεία και τον άρτιο επαγγελματισμό να φαίνεται από χιλιόμετρα. Δυστυχώς από μία στιγμή και μετά ο κόσμος άρχισε να απομακρύνεται λόγω του περασμένου της ώρας, κάτι όμως που δεν πτόησε κανέναν, με την ενέργεια να μη χάνεται ούτε στο τελευταίο λεπτό.
Φυσικά το Ladies Of Metal έδειξε πως πάει να γίνει θεσμός για τρίτη χρονιά, με τα πέντε συγκροτήματα να δείχνουν τον καλύτερο εαυτό τους και φυσικά να δείξουν τι μεγάλη ποικιλία υπάρχει σε αυτό που κατά κόσμον θεωρείτε "female fronted metal". Και του χρόνου!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Πιστοί στο πρόγραμμα με ευλάβεια και στις 20:00 οι Mute Tale ανοίγουν τη βραδιά. Οι μουσικές που μας ταξίδεψαν επί ένα μισάωρο έβγαζαν μια γλυκιά μελαγχολία σε ήχους αρκετά κοντά στα πρότυπα του συμφωνικού metal. Φυσικά, εκτός από τα αιθέρια και έντονα φωνητικά, θετική εντύπωση έκανε η συμμετοχή με το τσέλο, κάτι που μάλιστα δεν τυχαίνει να συναντάμε συχνά. Tα κομμάτια που ακούστηκαν βασίστηκαν στο προ πενταετίας ντεμπούτο της μπάντας, ενώ η γοτθική τους ατμόσφαιρα άφησε το σκοτεινό πέπλο και για τη συνέχεια.
Χωρίς αργοπορία, τη σκυτάλη πήραν οι Julian's Lullaby με πιο δυναμικό στυλ. Μπορεί η μουσική τους να βασίζεται σε παρόμοια ηχητικά κόλπα, με αυτά της αρχής, αλλά τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν στις heavy αλλά και folk πινελιές που συνδυάστηκαν, καθώς και στην ποικιλία μεταξύ αντρικών και γυναικείων φωνητικών. Με πολύ καλό ήχο και μια άψογη επικοινωνία με το κοινό, ακούσαμε κυρίως υλικό από το δεύτερο άλμπουμ της μπάντας, το "Prisoner Of Emotions" καθώς και μερικά από την πρώτη τους κυκλοφορία. O ρομαντισμός φυσικά δε φάνηκε μόνο στη μουσική τους, αλλά και στην ωραία κίνηση στο τέλος, με τον τραγουδιστή της μπάντας να προσφέρει λουλούδια στη σύντροφο της μπάντας και της ζωής του.
Οι Disillusive Play, με ένα κράμα progressive και heavy ήχων είχαν σειρά. Σε πιο rock μονοπάτια από αυτά της αρχής, κατάφεραν να ζεστάνουν και τους νεοεισελθέντες του χώρου. Επίσης με πολλή καλή επικοινωνία, μερικά προβληματάκια στον ήχο που προέκυψαν, δεν τους έκαναν να ξενερώσουν, συνεχίζοντας παθιασμένα το έργο τους. Το σετ τους, αποτελούμενο από κομμάτια του ντεμπούτου τους, έδωσαν μια μοντέρνα νότα, ενώ δεν έλειψε και ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι, καθώς και δύο διασκευές προς στο τέλος, στο "Midnight Mover" των Accept και το "Sleeping In The Fire" των WASP.
Eδώ, και με μια ολιγόλεπτη καθυστέρηση, οι Afterblood αλλάζουν τη ρότα με πιο ακραίους ήχους πατώντας στο σανίδι. Με στοιχεία που ένωναν διάφορα death, industrial και black ακούσματα, κατάφερε ο χώρος να παγώσει μέσα στην τόση ζέστη που επικρατούσε. Εκεί μάλιστα είδαμε τα κοπανήματα να γίνονται πιο δυνατά, ενώ παιζόντουσαν τραγούδια από την ήδη υπάρχουσα δισκογραφία της μπάντας και μερικά ακυκλοφόρητα. Για μια φάση ο κακός χαμός επικράτησε στο "Deathlike Silence" καθώς και στη διασκευή του "Procreation Of The Wicked" από τους θεϊκούς Celtic Frost. Για φινάλε μάλιστα ήρθε το "Enemy In Me" σε ένα μεγαλειώδες ντουέτο μεταξύ της Hel Pyre και της Ηλιάνας Τσακιράκη των Enemy Of Reality, η οποία χθες γιόρτασε και τα γενέθλια της, με το κοινό να της τραγουδάει το άσμα που απαιτούσε η περίσταση.
Η ώρα για τους headliners της βραδιάς είχε φτάσει. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, η ατμόσφαιρα έμελλε να γίνει πιο μυστήρια και εξίσου extreme. Οι Dimlight πατώντας στο σανίδι, κατάφεραν να δείξουν τη δύναμή τους στο κοινό, που ήδη είχε γεμίσει το venue. Οι επιβλητικές παρουσίες του Πέτρου και της Mora πρόσθεσαν κάτι δραματικό μεταξύ της καφρίλας και της ηρεμίας, σε ένα παιχνίδι συναισθημάτων. Το κοινό υπό την καθοδήγηση της μπάντας, έδωσε τις απαιτούμενες ιαχές, ενώ το χειροκρότημα καθ'όλη τη διάρκεια ήταν ζεστό. Το show έδωσε ειδική μνεία στην τριλογία του "Kingdom Of Horrors" με τη χημεία και τον άρτιο επαγγελματισμό να φαίνεται από χιλιόμετρα. Δυστυχώς από μία στιγμή και μετά ο κόσμος άρχισε να απομακρύνεται λόγω του περασμένου της ώρας, κάτι όμως που δεν πτόησε κανέναν, με την ενέργεια να μη χάνεται ούτε στο τελευταίο λεπτό.
Φυσικά το Ladies Of Metal έδειξε πως πάει να γίνει θεσμός για τρίτη χρονιά, με τα πέντε συγκροτήματα να δείχνουν τον καλύτερο εαυτό τους και φυσικά να δείξουν τι μεγάλη ποικιλία υπάρχει σε αυτό που κατά κόσμον θεωρείτε "female fronted metal". Και του χρόνου!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου