Οι Tombs είναι από τις πιο γνωστές και πειραματικές post-black metal μπάντες των ημερών μας. Φέτος, ήρθαν να κάνουν ένα διαφορετικό βήμα στην πορεία τους, με αρκετή αγριάδα αλλά και μια ερεβώδη ατμόσφαιρα μέσω του ΕΡ, "Monarchy Of Shadows".
Μετά την αργή και τρομακτική ηχητική της εισαγωγής, το εναρκτήριο και ομώνυμο κομμάτι του εν λόγω ΕΡ, έρχεται με τρελαμένες και επιθετικές διαθέσεις, που κυρίως τα τύμπανα δημιουργούν μέσω του βάναυσου παιξίματος. Εξίσου βίαια θα έρθει και το "Once Falls The Guillotine" με ψυχρές και κοφτές μελωδίες από τις κιθάρες και έναν υποβόσκοντα επικό τόνο που δίνει θέση σε καθαρά φωνητικά, θυμίζοντας λίγο το "A Grand Declaration Of War" των Mayhem.
Kόντρα στους πειραματισμούς, αλλά με αμεσότητα και παραδοσιακή αντίληψη του ήχου, θα δούμε στη συνέχεια το "Necro Alchemy'', ενώ το "Man Behind The Sun" γίνεται ακόμα πιο μαύρο και ατμοσφαιρικό. Από την άλλη βέβαια, με μεγαλοπρέπεια και βάρος, το "The Dark Rift'' εμπλουτίζει τον ιδιαίτερο ήχο των Αμερικάνων με μερικά heavy και death περάσματα, θυμίζοντας λίγο τους Morbid Angel. Τέλος, το "Path Of Totality (Midnight Sun)", με τις κιθάρες να δημιουργούν στρόβιλους και καταιγίδες, είναι μια αναδημιουργία του ομότιτλου κομματιού από το άλμπουμ του 2011, το οποίο ακούγεται πιο καθαρό και κοφτερό στην παρούσα έκδοση.
Μέσω αυτού του ΕΡ, οι Tombs, θυμούνται τις απαρχές της μπάντας και με αρκετές επιρροές από διάφορους πατέρες του ακραίου ήχου. Το "Shadows Of Monarchy" έχει ταυτότητα, πάθος, τσαγανό και την αρμόζουσα καφρίλα που χρειάζονται τέτοιες δουλειές. Κλείνοντας, δε ξέρω αν αυτό δείχνει ένα νέο, παρελθοντολαγνικό ξεκίνημα για τους Αμερικάνους, αλλά πλέον περιμένουμε να δούμε και από την επόμενη ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Μετά την αργή και τρομακτική ηχητική της εισαγωγής, το εναρκτήριο και ομώνυμο κομμάτι του εν λόγω ΕΡ, έρχεται με τρελαμένες και επιθετικές διαθέσεις, που κυρίως τα τύμπανα δημιουργούν μέσω του βάναυσου παιξίματος. Εξίσου βίαια θα έρθει και το "Once Falls The Guillotine" με ψυχρές και κοφτές μελωδίες από τις κιθάρες και έναν υποβόσκοντα επικό τόνο που δίνει θέση σε καθαρά φωνητικά, θυμίζοντας λίγο το "A Grand Declaration Of War" των Mayhem.
Kόντρα στους πειραματισμούς, αλλά με αμεσότητα και παραδοσιακή αντίληψη του ήχου, θα δούμε στη συνέχεια το "Necro Alchemy'', ενώ το "Man Behind The Sun" γίνεται ακόμα πιο μαύρο και ατμοσφαιρικό. Από την άλλη βέβαια, με μεγαλοπρέπεια και βάρος, το "The Dark Rift'' εμπλουτίζει τον ιδιαίτερο ήχο των Αμερικάνων με μερικά heavy και death περάσματα, θυμίζοντας λίγο τους Morbid Angel. Τέλος, το "Path Of Totality (Midnight Sun)", με τις κιθάρες να δημιουργούν στρόβιλους και καταιγίδες, είναι μια αναδημιουργία του ομότιτλου κομματιού από το άλμπουμ του 2011, το οποίο ακούγεται πιο καθαρό και κοφτερό στην παρούσα έκδοση.
Μέσω αυτού του ΕΡ, οι Tombs, θυμούνται τις απαρχές της μπάντας και με αρκετές επιρροές από διάφορους πατέρες του ακραίου ήχου. Το "Shadows Of Monarchy" έχει ταυτότητα, πάθος, τσαγανό και την αρμόζουσα καφρίλα που χρειάζονται τέτοιες δουλειές. Κλείνοντας, δε ξέρω αν αυτό δείχνει ένα νέο, παρελθοντολαγνικό ξεκίνημα για τους Αμερικάνους, αλλά πλέον περιμένουμε να δούμε και από την επόμενη ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου