Τριάντα χρόνια ύπαρξης συμπληρώνουν οι αγαπημένοι στο ελληνικό κοινό My Dying Bride. Μάλιστα αντί εορτασμού, η σκοτεινή και θλιβερή τους ύπαρξη μας φέρνει μετά από πέντε χρόνια το "The Ghost Of Orion" ενώ τυχαίνει στα μέσα του Νοέμβρη να κάνουν μια επίσκεψη και στη χώρα μας στα πλαίσια του AthensRocks Winter. Για όλα αυτά, καθώς και για τα προσωπικά προβλήματα που ενέπνευσαν στη δημιουργία αυτού του άλμπουμ, ο ευγενικός και ευδιάθετος μπροστάρης των Βρετανών doomsters, Αaron Stainthorpe μίλησε στο Metal View.
-Καταρχάς πως νιώθετε που εν τέλει, μετά από πέντε χρόνια επιστρέφετε με νέο άλμπουμ;
Όντως πέρασε πολύς καιρός αλλά ήμασταν πολύ απασχολημένοι όλον αυτόν τον καιρό, και προσωπικά δεν αισθάνθηκα αυτό το πέρασμα του χρόνου. Από την άλλη οι fans σίγουρα το ένιωσαν περισσότερο όσο περίμεναν, αλλά ελπίζω να άξιζε την αναμονή μιας και για εμένα το "Ghost Of Orion" είναι το πιο καλό άλμπουμ που έχουμε κάνει. Θεωρώ ότι βάλαμε τις πιο ωραίες ιδέες, προσθέσαμε μερικά νέα στοιχεία, η παραγωγή επίσης έχει βγει φοβερή και νιώθουμε πως κάναμε πολύ σωστές κινήσεις. Ελπίζω οι φίλοι μας να το χαρούν όπως χαιρόμαστε και οι ίδιοι για αυτό, μετά από μια πενταετία σιωπής.
-Πόσος καιρός χρειάστηκε να δουλέψετε πάνω σε αυτό το άλμπουμ μέχρι το τελικό αποτέλεσμα;
Η αλήθεια είναι ο,τι μας πήρε πολύ καιρό αυτή η δουλειά. Δε θυμάμαι πότε ακριβώς ξεκινήσαμε να γράφουμε πάνω σε αυτό, αλλά αν θυμάμαι καλά τις πρώτες ιδέες εγώ ξεκίνησα να τις γράφω γύρω στις αρχές του 2017, πέφτοντας με τα μούτρα στη δουλειά. Το καλό είναι πως η Nuclear Blast δε μας πίεσε με deadlines, οπότε είχαμε αρκετό χρόνο να εξελίξουμε τις ιδέες μας. Στο μεσοδιάστημα προέκυψε και η αρρώστια της κόρης μου, και τα παιδιά της μπάντας με στήριξαν και με περίμεναν για όσο χρειαζόταν. Είχαμε 100% τέλεια riffs, αλλά στην πορεία λίγο τα αλλάξαμε, τα κάναμε πιο ευκολομνημόνευτα και είχαμε χρόνο για μικροαλλαγές μέχρι να είμαστε εντελώς ευχαριστημένοι.
-Πώς αποφασίσατε να βάλετε σαν τίτλο του δίσκου ένα ιδιαίτερο instrumental; Πράγμα που μάλιστα δε μας έχετε συνηθίσει...
Πολύ σωστή η παρατήρησή σου. Είναι πάνω κάτω στο στυλ που λες, αλλά υπάρχουν μερικά φωνητικά σαν πολύ χαμηλοί ψίθυροι, με τους στίχους να υπάρχουν στο άλμπουμ. Παρόλα αυτά, το "Ghost Of Orion" ήταν κάτι που είδα στον ύπνο μου και ουσιαστικά αναφέρεται σαν ένα φάντασμα που εμφανίζεται μέσα από το στόμα του Ορίωνα. Σκεφτόμουν αρχικά έναν τίτλο πιο μεγάλο, πράγμα στο οποίο είμαστε και συνηθισμένοι, αλλά τελικά αποφάσισα να το μικρύνω και θεώρησα πως ήταν ένα πολύ καλό όνομα για δίσκο. Παρόλα αυτά, μπορείς να δεις δίσκους σαν το "Angel And The Dark River" όπου δεν υπάρχει ομώνυμο κομμάτι. Σημασία για εμένα έχει ο τίτλος να βάζει τον ακροατή στο ύφος του δίσκου, όπως με τους τίτλους των βιβλίων ή των ταινιών, αν ακούγεται ενδιαφέρον θα ασχοληθείς μαζί του, άσχετα αν στην πορεία θα σου αρέσει ή το βαρεθείς.
-Το κομμάτι σας "Tired Of Tears" νιώθω πως αναφέρεται στα συναισθήματά σου για την υγεία της κόρης σου. Υπάρχουν κι άλλα βιωματικά κομμάτια μέσα;
Ισχύει πως αυτό το κομμάτι αναφέρεται σε αυτό το πράγμα, και πως ένιωθα μέσα μου στο πρόσφατο παρελθόν. Τα υπόλοιπα κομμάτια λίγο πολύ αναφέρονται στην εσωτερική διαμάχη περί της ύπαρξης του Θεού. Ξέρεις όταν έρχεσαι σε μια δύσκολη στιγμή προσπαθείς από κάπου να πιαστείς, αλλά βλέπεις κάποια πράγματα που είναι άδικα. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα αθώο παιδί, που του έτυχε μία από τις χειρότερες ασθένειες του κόσμου, και απορείς πως αν υπάρχει Θεός γιατί επιτρέπει κάτι τέτοια πράγματα να συμβαίνουν. Γενικά ήθελα να καταπιαστώ με πιο υπαρξιακά ζητήματα και ερωτήματα μεταξύ της ζωής, του θανάτου και της θρησκείας. Eίναι η καθαρά σκοτεινή πλευρά των My Dying Bride, αφού δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με τον έρωτα ή το σεξ εδώ, κάτι που ίσως μπορεί κάποιους να δυσαρεστήσει, αλλά δεν ένιωθα καθόλου σέξι τελευταία χαχαχα. Ίσως επιστρέψουμε ξανά σε τέτοια μονοπάτια στο μέλλον.
-Πιστεύεις πως εξαιτίας αυτών των αναζητήσεων και των εμπειριών, ο ήχος στο άλμπουμ βγήκε πιο συναισθηματικός;
Ναι σίγουρα. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε ακόμα πιο σκοτεινό και συναισθηματικό, αλλά μετά δε θα μου άρεσε καθόλου γιατί θα μου θύμιζε όλες τις στιγμές που η κόρη μου ήταν άρρωστη. Αποφάσισα με κάτι τόσο βαρύ να ασχοληθώ στο "Tired Of Tears", και ίσως στο μέλλον να γράψω δύο κομμάτια ακόμα για κάτι τέτοιο. Γενικά ένα άλμπουμ τόσο συναισθηματικά φορτισμένο δε θα ήθελα να γράψω ποτέ, το θεωρώ υπερβολικό και δε θα ήθελα να το ακούω, και ούτε ένα κομμάτι να παίζω από εκεί ζωντανά κι αυτό δε θα άρεσε σε κανέναν. Μας αρέσει γενικά να είμαστε συναισθηματικοί και ατμοσφαιρικοί, αλλά για ένα τέτοιο θέμα, ένα κομμάτι είναι αρκετό μέχρι στιγμής.
-Πώς προέκυψε η συνεργασία με τη Lindy Fay Hella από τους Wardruna, ως guest στο άλμπουμ;
Έχει μια μαγευτική φωνή, και όταν ο Αndrew έγραφε τα κιθαριστικά μέρη του "The Solace", ξέραμε πως δε θέλαμε άλλα όργανα σε αυτό το κομμάτι, μόνο κιθάρες, κιθάρες και κιθάρες. Με την αρμονία που βγήκε αυτό το κομμάτι πιστεύαμε πως θα ταίριαζε μια γυναικεία φωνή, κι αμέσως ο Andrew έστειλε ένα μήνυμα στη Lindy Fay, η οποία κατευθείαν δέχτηκε και ηχογράφησε τα μέρη της στη Νορβηγία. Αρχικά λέγαμε να βάζαμε και μερικά σημεία με εμένα να τραγουδάω, αλλά νιώσαμε ο,τι η φωνή της μας υπερκάλυψε για το αποτέλεσμα που θέλαμε και αλλιώς αν κάναμε κάτι παραπάνω θα το χαλούσαμε. Είναι τόσο τέλεια και αιθέρια η χροιά της που το κομμάτι βγήκε εξίσου μαγευτικό.
-Φέτος συμπληρώνετε 30 χρόνια ως μπάντα. Υπάρχουν πλάνα για κάποιον εορτασμό;
Όχι, χαχα. Είναι περίεργο γιατί εγώ και ο Αndrew μανατζάρουμε τη μπάντα όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να έχουμε κάποιον υπεύθυνο για αυτό το πόστο. Eπίσης ήμασταν πολύ απασχολημένοι τόσο καιρό, που δε συνειδητοποιήσαμε ό,τι φτάσαμε στα 30 μας χρόνια. Είμαστε τόσο απασχολημένοι αυτό το διάστημα, που μακάρι να κανονίσει κάτι η Nuclear Blast για εμάς. Δε σκεφτήκαμε να κάνουμε ούτε κάποια ειδική κυκλοφορία εκτός του νέου μας δίσκου, ούτε να ανακοινώσουμε κάποιο special show. Εργαζόμασταν τόσο σκληρά τα τελευταία χρόνια, και μαζί με την υγεία της κόρης μου όλα τα άλλα ήρθαν σε δεύτερη μοίρα. Από εκεί και πέρα, ίσως γίνει κάτι λίγο αργότερα.
-Πώς βλέπετε τη doom metal σκηνή μέσα σε αυτά τα τριάντα χρόνια;
Βλέπω πως είναι ακόμα πολύ δυνατή. Όταν δημιουργηθήκαμε το doom metal και το death metal ήταν δύο είδη πολύ στα πάνω τους. Βλέπω πολλές μπάντες που ξεκινήσαμε μαζί να συνεχίζουν ενεργά αλλά και νέες μπάντες με ιδέες. Επίσης στις μέρες μας το doom metal έχει τόσα παρακλάδια που από μόνα τους το κάνουν πιο ενδιαφέρον. Υπάρχουν τόσα συγκροτήματα αλλά και τόσα φεστιβάλ για κάθε γούστο, και αυτά μαζί κάνουν τη σκηνή μας υγιή. Βέβαια πολλές φορές θα δεις μπάντες που μεταξύ τους παίζουν ακριβώς το ίδιο πράγμα, κάτι που είναι λίγο βαρετό από ένα σημείο και μετά. Έτσι εμείς, προσπαθούμε λίγο να πειράζουμε ελαφρώς τον ήχο μας, να βάζουμε ατμόσφαιρα με το βιολί, μερικά gothic στοιχεία, ή death metal φωνητικά. Νιώθω πως κάτι 100% doom στις μέρες μας είναι βαρετό και τετριμμένο. Παρόλα αυτά χαίρομαι που η σκηνή είναι τόσο γεμάτη και αποτελούμε κι εμείς κομμάτι της, τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
-Ποια θεωρείς την πιο αξιομνημόνευτη στιγμή στην ιστορία της μπάντας;
Σίγουρα όλα είναι σημαντικά για εμάς, αλλά αναμφισβήτητα θα έλεγα την περιοδεία μας με τους Iron Maiden για το "X Factor", γιατί παίζαμε και ποδόσφαιρο μαζί τους, και ήταν απίστευτα. Είχαμε παίξει τρεις αγώνες μαζί τους, έναν στην Ιταλία, έναν στη Σκωτία και έναν στη Σουηδία. Ο Steve Harris ήταν ένας φοβερός τύπος, η κάθε μπάντα είχε τα δικά της ποδοσφαιρικά μπλουζάκια και πραγματικά είχε πολλή πλάκα όλο αυτό. Επίσης χαίρομαι για τότε που οι Metallica μας προσκάλεσαν να παίξουμε μαζί τους σε ένα φεστιβάλ στην Ελλάδα, γιατί είναι μέγιστη τιμή μία από τις μεγαλύτερες μπάντες του είδους να σου κάνει αυτή την πρόσκληση. Αισθάνομαι πολύ τυχερός για όσα έχω ζήσει με τη μπάντα όλα αυτά τα χρόνια, όπως και ακόμα μια αξέχαστη στιγμή είναι όταν γνωρισα τον Ronnie James Dio στην Αμερική. Ανυπομονώ για όλα όσα θα έρθουν και στη συνέχεια!
-Σε μερικούς μήνες ετοιμάζεστε να παίξετε ξανά στην Ελλάδα. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από τις επισκέψεις σου στην Ελλάδα;
Όταν παίξαμε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, επειδή με το αεροπλάνο η απόσταση είναι μικρή, δεν πετούσαμε πολύ ψηλά, και ένιωθα λίγο τρομοκρατημένος, σαν σε ένα μικρό εφιάλτη χαχα. Παρόλα αυτά, τα shows ήταν φοβερά, με πολύ παθιασμένο κόσμο. Ξέρουμε πως η Ελλάδα μας υποστηρίζει όλα αυτά τα χρόνια και όποτε την επισκεφτόμαστε δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσουμε καλά. Εγώ προσωπικά έχω δεσμούς με την Ελλάδα από πολύ παλιά μιας και ένας πολύ καλός μου φίλος, που τον ξέρω πριν δημιουργηθούν οι My Dying Bride, είναι Έλληνας και ζει στην Κρήτη. Μάλιστα το καλοκαίρι είχα έρθει για τον γάμο του και είδα λίγο από κοντά τα έθιμα του τόπου. Πάντα είναι ευχαρίστηση να επιστρέφουμε στη χώρα σας.
-Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας στο AthensRocks τον Νοέμβριο;
Θα είναι ένα κλασικό live των My Dying Bride, που ελπίζουμε να είναι σε κλειστό χώρο ώστε να δείξουμε καλύτερα την ατμόσφαιρα μας...
-Όντως σε κλειστό χώρο γίνεται...
Τέλεια, γιατί σε ένα φεστιβάλ στην Ελλάδα αλλά και αλλού, έχει τύχει να παίξουμε μέρα με πολλή έντονη λιακάδα, πράγμα άσχημο από τη στιγμή που χάνεται το σκοτάδι και η ατμόσφαιρα μας. Είναι κάτι που με τον ήχο μας θέλουμε να το δείχνουμε ζωντανά και να μας βοηθούν οι συνθήκες. Έτσι θέλουμε και στην εμφάνισή μας τον Νοέμβριο να δείξουμε στο κοινό αυτό το πράγμα, με ωραίο φωτισμό και φυσικά τα τραγούδια μας. Θα παίξουμε δύο-τρία κομμάτια από το νέο άλμπουμ καθώς και αρκετά κλασικά, για όση ώρα μας επιτραπεί, που ελπίζουμε να έχουμε χρόνο. Ανυπομονώ για αυτό, και σίγουρα θα είναι ωραία!
-Ανυπομονώ κι εγώ! Σε ευχαριστώ πολύ Aaron για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Σε ευχαριστώ κι εγώ Γιάννη. Περιμένω να επιστρέψουμε στη χώρα σας, καθώς να δούμε και την ανταπόκριση στο νέο μας άλμπουμ. Επίσης σε λίγες εβδομάδες θα κυκλοφορήσει το νέο μας video, και αργότερα μέσα στη χρονιά θα κυκλοφορήσουμε ένα ΕΡ, ενώ ο Andrew ήδη έχει ξεκινήσει να γράφει κομμάτια για το επόμενο άλμπουμ. Οι Μy Dying Bride είναι δυνατοί και απασχολημένοι! Τα λέμε σύντομα!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
-Καταρχάς πως νιώθετε που εν τέλει, μετά από πέντε χρόνια επιστρέφετε με νέο άλμπουμ;
Όντως πέρασε πολύς καιρός αλλά ήμασταν πολύ απασχολημένοι όλον αυτόν τον καιρό, και προσωπικά δεν αισθάνθηκα αυτό το πέρασμα του χρόνου. Από την άλλη οι fans σίγουρα το ένιωσαν περισσότερο όσο περίμεναν, αλλά ελπίζω να άξιζε την αναμονή μιας και για εμένα το "Ghost Of Orion" είναι το πιο καλό άλμπουμ που έχουμε κάνει. Θεωρώ ότι βάλαμε τις πιο ωραίες ιδέες, προσθέσαμε μερικά νέα στοιχεία, η παραγωγή επίσης έχει βγει φοβερή και νιώθουμε πως κάναμε πολύ σωστές κινήσεις. Ελπίζω οι φίλοι μας να το χαρούν όπως χαιρόμαστε και οι ίδιοι για αυτό, μετά από μια πενταετία σιωπής.
-Πόσος καιρός χρειάστηκε να δουλέψετε πάνω σε αυτό το άλμπουμ μέχρι το τελικό αποτέλεσμα;
Η αλήθεια είναι ο,τι μας πήρε πολύ καιρό αυτή η δουλειά. Δε θυμάμαι πότε ακριβώς ξεκινήσαμε να γράφουμε πάνω σε αυτό, αλλά αν θυμάμαι καλά τις πρώτες ιδέες εγώ ξεκίνησα να τις γράφω γύρω στις αρχές του 2017, πέφτοντας με τα μούτρα στη δουλειά. Το καλό είναι πως η Nuclear Blast δε μας πίεσε με deadlines, οπότε είχαμε αρκετό χρόνο να εξελίξουμε τις ιδέες μας. Στο μεσοδιάστημα προέκυψε και η αρρώστια της κόρης μου, και τα παιδιά της μπάντας με στήριξαν και με περίμεναν για όσο χρειαζόταν. Είχαμε 100% τέλεια riffs, αλλά στην πορεία λίγο τα αλλάξαμε, τα κάναμε πιο ευκολομνημόνευτα και είχαμε χρόνο για μικροαλλαγές μέχρι να είμαστε εντελώς ευχαριστημένοι.
-Πώς αποφασίσατε να βάλετε σαν τίτλο του δίσκου ένα ιδιαίτερο instrumental; Πράγμα που μάλιστα δε μας έχετε συνηθίσει...
Πολύ σωστή η παρατήρησή σου. Είναι πάνω κάτω στο στυλ που λες, αλλά υπάρχουν μερικά φωνητικά σαν πολύ χαμηλοί ψίθυροι, με τους στίχους να υπάρχουν στο άλμπουμ. Παρόλα αυτά, το "Ghost Of Orion" ήταν κάτι που είδα στον ύπνο μου και ουσιαστικά αναφέρεται σαν ένα φάντασμα που εμφανίζεται μέσα από το στόμα του Ορίωνα. Σκεφτόμουν αρχικά έναν τίτλο πιο μεγάλο, πράγμα στο οποίο είμαστε και συνηθισμένοι, αλλά τελικά αποφάσισα να το μικρύνω και θεώρησα πως ήταν ένα πολύ καλό όνομα για δίσκο. Παρόλα αυτά, μπορείς να δεις δίσκους σαν το "Angel And The Dark River" όπου δεν υπάρχει ομώνυμο κομμάτι. Σημασία για εμένα έχει ο τίτλος να βάζει τον ακροατή στο ύφος του δίσκου, όπως με τους τίτλους των βιβλίων ή των ταινιών, αν ακούγεται ενδιαφέρον θα ασχοληθείς μαζί του, άσχετα αν στην πορεία θα σου αρέσει ή το βαρεθείς.
Ισχύει πως αυτό το κομμάτι αναφέρεται σε αυτό το πράγμα, και πως ένιωθα μέσα μου στο πρόσφατο παρελθόν. Τα υπόλοιπα κομμάτια λίγο πολύ αναφέρονται στην εσωτερική διαμάχη περί της ύπαρξης του Θεού. Ξέρεις όταν έρχεσαι σε μια δύσκολη στιγμή προσπαθείς από κάπου να πιαστείς, αλλά βλέπεις κάποια πράγματα που είναι άδικα. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα αθώο παιδί, που του έτυχε μία από τις χειρότερες ασθένειες του κόσμου, και απορείς πως αν υπάρχει Θεός γιατί επιτρέπει κάτι τέτοια πράγματα να συμβαίνουν. Γενικά ήθελα να καταπιαστώ με πιο υπαρξιακά ζητήματα και ερωτήματα μεταξύ της ζωής, του θανάτου και της θρησκείας. Eίναι η καθαρά σκοτεινή πλευρά των My Dying Bride, αφού δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με τον έρωτα ή το σεξ εδώ, κάτι που ίσως μπορεί κάποιους να δυσαρεστήσει, αλλά δεν ένιωθα καθόλου σέξι τελευταία χαχαχα. Ίσως επιστρέψουμε ξανά σε τέτοια μονοπάτια στο μέλλον.
-Πιστεύεις πως εξαιτίας αυτών των αναζητήσεων και των εμπειριών, ο ήχος στο άλμπουμ βγήκε πιο συναισθηματικός;
Ναι σίγουρα. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε ακόμα πιο σκοτεινό και συναισθηματικό, αλλά μετά δε θα μου άρεσε καθόλου γιατί θα μου θύμιζε όλες τις στιγμές που η κόρη μου ήταν άρρωστη. Αποφάσισα με κάτι τόσο βαρύ να ασχοληθώ στο "Tired Of Tears", και ίσως στο μέλλον να γράψω δύο κομμάτια ακόμα για κάτι τέτοιο. Γενικά ένα άλμπουμ τόσο συναισθηματικά φορτισμένο δε θα ήθελα να γράψω ποτέ, το θεωρώ υπερβολικό και δε θα ήθελα να το ακούω, και ούτε ένα κομμάτι να παίζω από εκεί ζωντανά κι αυτό δε θα άρεσε σε κανέναν. Μας αρέσει γενικά να είμαστε συναισθηματικοί και ατμοσφαιρικοί, αλλά για ένα τέτοιο θέμα, ένα κομμάτι είναι αρκετό μέχρι στιγμής.
-Πώς προέκυψε η συνεργασία με τη Lindy Fay Hella από τους Wardruna, ως guest στο άλμπουμ;
Έχει μια μαγευτική φωνή, και όταν ο Αndrew έγραφε τα κιθαριστικά μέρη του "The Solace", ξέραμε πως δε θέλαμε άλλα όργανα σε αυτό το κομμάτι, μόνο κιθάρες, κιθάρες και κιθάρες. Με την αρμονία που βγήκε αυτό το κομμάτι πιστεύαμε πως θα ταίριαζε μια γυναικεία φωνή, κι αμέσως ο Andrew έστειλε ένα μήνυμα στη Lindy Fay, η οποία κατευθείαν δέχτηκε και ηχογράφησε τα μέρη της στη Νορβηγία. Αρχικά λέγαμε να βάζαμε και μερικά σημεία με εμένα να τραγουδάω, αλλά νιώσαμε ο,τι η φωνή της μας υπερκάλυψε για το αποτέλεσμα που θέλαμε και αλλιώς αν κάναμε κάτι παραπάνω θα το χαλούσαμε. Είναι τόσο τέλεια και αιθέρια η χροιά της που το κομμάτι βγήκε εξίσου μαγευτικό.
-Φέτος συμπληρώνετε 30 χρόνια ως μπάντα. Υπάρχουν πλάνα για κάποιον εορτασμό;
Όχι, χαχα. Είναι περίεργο γιατί εγώ και ο Αndrew μανατζάρουμε τη μπάντα όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να έχουμε κάποιον υπεύθυνο για αυτό το πόστο. Eπίσης ήμασταν πολύ απασχολημένοι τόσο καιρό, που δε συνειδητοποιήσαμε ό,τι φτάσαμε στα 30 μας χρόνια. Είμαστε τόσο απασχολημένοι αυτό το διάστημα, που μακάρι να κανονίσει κάτι η Nuclear Blast για εμάς. Δε σκεφτήκαμε να κάνουμε ούτε κάποια ειδική κυκλοφορία εκτός του νέου μας δίσκου, ούτε να ανακοινώσουμε κάποιο special show. Εργαζόμασταν τόσο σκληρά τα τελευταία χρόνια, και μαζί με την υγεία της κόρης μου όλα τα άλλα ήρθαν σε δεύτερη μοίρα. Από εκεί και πέρα, ίσως γίνει κάτι λίγο αργότερα.
-Πώς βλέπετε τη doom metal σκηνή μέσα σε αυτά τα τριάντα χρόνια;
Βλέπω πως είναι ακόμα πολύ δυνατή. Όταν δημιουργηθήκαμε το doom metal και το death metal ήταν δύο είδη πολύ στα πάνω τους. Βλέπω πολλές μπάντες που ξεκινήσαμε μαζί να συνεχίζουν ενεργά αλλά και νέες μπάντες με ιδέες. Επίσης στις μέρες μας το doom metal έχει τόσα παρακλάδια που από μόνα τους το κάνουν πιο ενδιαφέρον. Υπάρχουν τόσα συγκροτήματα αλλά και τόσα φεστιβάλ για κάθε γούστο, και αυτά μαζί κάνουν τη σκηνή μας υγιή. Βέβαια πολλές φορές θα δεις μπάντες που μεταξύ τους παίζουν ακριβώς το ίδιο πράγμα, κάτι που είναι λίγο βαρετό από ένα σημείο και μετά. Έτσι εμείς, προσπαθούμε λίγο να πειράζουμε ελαφρώς τον ήχο μας, να βάζουμε ατμόσφαιρα με το βιολί, μερικά gothic στοιχεία, ή death metal φωνητικά. Νιώθω πως κάτι 100% doom στις μέρες μας είναι βαρετό και τετριμμένο. Παρόλα αυτά χαίρομαι που η σκηνή είναι τόσο γεμάτη και αποτελούμε κι εμείς κομμάτι της, τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
-Ποια θεωρείς την πιο αξιομνημόνευτη στιγμή στην ιστορία της μπάντας;
Σίγουρα όλα είναι σημαντικά για εμάς, αλλά αναμφισβήτητα θα έλεγα την περιοδεία μας με τους Iron Maiden για το "X Factor", γιατί παίζαμε και ποδόσφαιρο μαζί τους, και ήταν απίστευτα. Είχαμε παίξει τρεις αγώνες μαζί τους, έναν στην Ιταλία, έναν στη Σκωτία και έναν στη Σουηδία. Ο Steve Harris ήταν ένας φοβερός τύπος, η κάθε μπάντα είχε τα δικά της ποδοσφαιρικά μπλουζάκια και πραγματικά είχε πολλή πλάκα όλο αυτό. Επίσης χαίρομαι για τότε που οι Metallica μας προσκάλεσαν να παίξουμε μαζί τους σε ένα φεστιβάλ στην Ελλάδα, γιατί είναι μέγιστη τιμή μία από τις μεγαλύτερες μπάντες του είδους να σου κάνει αυτή την πρόσκληση. Αισθάνομαι πολύ τυχερός για όσα έχω ζήσει με τη μπάντα όλα αυτά τα χρόνια, όπως και ακόμα μια αξέχαστη στιγμή είναι όταν γνωρισα τον Ronnie James Dio στην Αμερική. Ανυπομονώ για όλα όσα θα έρθουν και στη συνέχεια!
-Σε μερικούς μήνες ετοιμάζεστε να παίξετε ξανά στην Ελλάδα. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από τις επισκέψεις σου στην Ελλάδα;
Όταν παίξαμε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, επειδή με το αεροπλάνο η απόσταση είναι μικρή, δεν πετούσαμε πολύ ψηλά, και ένιωθα λίγο τρομοκρατημένος, σαν σε ένα μικρό εφιάλτη χαχα. Παρόλα αυτά, τα shows ήταν φοβερά, με πολύ παθιασμένο κόσμο. Ξέρουμε πως η Ελλάδα μας υποστηρίζει όλα αυτά τα χρόνια και όποτε την επισκεφτόμαστε δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσουμε καλά. Εγώ προσωπικά έχω δεσμούς με την Ελλάδα από πολύ παλιά μιας και ένας πολύ καλός μου φίλος, που τον ξέρω πριν δημιουργηθούν οι My Dying Bride, είναι Έλληνας και ζει στην Κρήτη. Μάλιστα το καλοκαίρι είχα έρθει για τον γάμο του και είδα λίγο από κοντά τα έθιμα του τόπου. Πάντα είναι ευχαρίστηση να επιστρέφουμε στη χώρα σας.
-Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας στο AthensRocks τον Νοέμβριο;
Θα είναι ένα κλασικό live των My Dying Bride, που ελπίζουμε να είναι σε κλειστό χώρο ώστε να δείξουμε καλύτερα την ατμόσφαιρα μας...
-Όντως σε κλειστό χώρο γίνεται...
Τέλεια, γιατί σε ένα φεστιβάλ στην Ελλάδα αλλά και αλλού, έχει τύχει να παίξουμε μέρα με πολλή έντονη λιακάδα, πράγμα άσχημο από τη στιγμή που χάνεται το σκοτάδι και η ατμόσφαιρα μας. Είναι κάτι που με τον ήχο μας θέλουμε να το δείχνουμε ζωντανά και να μας βοηθούν οι συνθήκες. Έτσι θέλουμε και στην εμφάνισή μας τον Νοέμβριο να δείξουμε στο κοινό αυτό το πράγμα, με ωραίο φωτισμό και φυσικά τα τραγούδια μας. Θα παίξουμε δύο-τρία κομμάτια από το νέο άλμπουμ καθώς και αρκετά κλασικά, για όση ώρα μας επιτραπεί, που ελπίζουμε να έχουμε χρόνο. Ανυπομονώ για αυτό, και σίγουρα θα είναι ωραία!
-Ανυπομονώ κι εγώ! Σε ευχαριστώ πολύ Aaron για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Σε ευχαριστώ κι εγώ Γιάννη. Περιμένω να επιστρέψουμε στη χώρα σας, καθώς να δούμε και την ανταπόκριση στο νέο μας άλμπουμ. Επίσης σε λίγες εβδομάδες θα κυκλοφορήσει το νέο μας video, και αργότερα μέσα στη χρονιά θα κυκλοφορήσουμε ένα ΕΡ, ενώ ο Andrew ήδη έχει ξεκινήσει να γράφει κομμάτια για το επόμενο άλμπουμ. Οι Μy Dying Bride είναι δυνατοί και απασχολημένοι! Τα λέμε σύντομα!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου