Οι Leprous σιγά σιγά χτίζουν τον δικό τους μύθο γύρω από το όνομά τους. Οι Νορβηγοί πιονέροι του progressive ήχου, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του "Pitfalls", ξεκίνησαν να οργώνουν την Ευρώπη, περνώντας και από τη γειτονιά μας. Με αφορμή την έκτη τους δουλειά, λίγο πριν την εμφάνισή τους στην Αθήνα, το Metal View μίλησε με τον μπασίστα της μπάντας Simen Børven για πολλά και διάφορα.
-Καταρχάς, πώς πάει το tour μέχρι στιγμής;
Πολύ καλά, ήδη βλέπουμε πολύ κόσμο στις εμφανίσεις μας, και όλο αυτόν τον καιρό είναι ωραίο που έχουμε γνωρίσει νέα άτομα, καθώς και τις υπόλοιπες μπάντες, τα παιδιά από τους Klone και τους Maraton. Με μερικά άτομα από τους Maraton είχα επαφή λόγω των 22, αλλά σχετικά με τους Klone, ενώ είχα ακούσει τόσα πολλά από τον ηχολήπτη μας και ήξερα τη μουσική τους, πλέον είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε χαχα. Υπάρχει ένα πολύ όμορφο κλίμα μεταξύ μας.
-Νομίζω είναι η τέταρτη φορά που έρχεσαι εσύ με τους Leprous στην Ελλάδα. Τι θυμάσαι πιο έντονα από τις εμφανίσεις σας;
Ναι, μάλλον η τέταρτη είναι και έχουμε ξαναπαίξει σε αυτό το μέρος θυμάμαι πριν δύο χρόνια. Γενικά οι επισκέψεις μας στην Ελλάδα πάντα μας αφήνουν ωραίες αναμνήσεις, αλλά κυρίως θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθα να παίξω με τους Leprous to 2015, μετά την Αρμενία, τη Γεωργία και τη Τουρκία, όπου είχε κανονιστεί ένα live σε Αθήνα και ένα σε Θεσσαλονίκη. Θα μείνω όμως στο Αθηναϊκό γιατί πρώτη φορά είδα τόση ένταση σε live και πόσο πορωμένοι τελικά είναι οι Έλληνες fans. Μου άρεσε το πάθος αυτό, πράγμα που το βλέπω ξανά, και πόσο πιστό είναι το κοινό. Αναμφίβολα είναι η αγαπημένη μου στιγμή αυτή.
-Πηγαίνοντας προς τα του δίσκου, ποια η ανταπόκριση στο "Pitfalls" μέχρι στιγμής;
Είναι πολύ καλή. Φυσικά, όπως και σε κάθε μουσική και καλλιτέχνη εκεί έξω, υπάρχουν και αυτοί που δεν τους αρέσει η νέα μας προσέγγιση, αλλά είμαστε μπάντα που θέλει να φτάνει στα όρια της και να τα ξεπερνάει, να ψάχνει νέα πεδία στη μουσική και να εξερευνά το κάθε τι. Πολλοί έχουν την αντίθετη γνώμη και τους χαλάει, αλλά είναι δεκτό και δε μας κυριεύουν αυτά τα σχόλια. Είμαστε αυτοί που είμαστε και χαίρομαι που κατά πλειοψηφία το "Pitfalls" αγκαλιάστηκε.
-Πώς προέκυψε αυτή η σχετικά μεγάλη αλλαγή στον ήχο μετά το "Malina";
Η εξέλιξη είναι δύσκολη να εξηγηθεί! Είναι σαν τη θεωρία του Δαρβίνου, δεν είναι θέμα όρων μόνο να προχωρήσεις, αλλά η ίδια σου η φύση είναι χαρακτηριστικό της συνέχειας. Μας αρέσει όπως είπα να προχωράμε σε διαφορετικά μονοπάτια, και το περιβάλλον της μπάντας χαρακτηρίζεται από αυτό. Ένας τρόπος για να φανεί και στον κόσμο αυτή η προσέγγιση είναι πως στα live εγώ και οι κιθαρίστες παίζουμε πλήκτρα στα νέα κομμάτια, κάτι που δεν είχαμε ξανακάνει ή προσπαθήσει. Για να μπούμε στο ύφος αυτής της νέας κατεύθυνσης κάναμε μερικά μαθήματα πιάνου και πλήκτρων όπου και αυτό σαν καλλιτέχνες μας ωθεί να προχωρήσουμε και τους εαυτούς μας, εκτός της ίδιας της μπάντας.
-Σε μερικά κομμάτια νιώθω πως το rhtyhm section ακούγεται πολύ jazzy, συμφωνείς;
Ναι σίγουρα. Γενικά λίγο-πολύ, σε όλους στη μπάντα μας αρέσει αυτή η μουσική, από μεγάλους καλλιτέχνες τους είδους μέχρι και πιο μικρούς. Στη Νορβηγία υπάρχει μια σκηνή και ένας συγκεκριμένος jazz ήχους με διάφορους καλλιτέχνες, οι οποίοι με έχουν επηρεάσει κατά κάποιον τρόπο και φυσικά μου έχουν δημιουργήσει ηχοτόπια παρόμοια.
-Ο νέος σας δίσκος γενικά έχει κάτι μεγαλειώδες μουσικά χωρίς να πατά πολύ σε rock ή metal μονοπάτια. Θέλατε να αναδείξετε την ατμόσφαιρα μέσω του "Pitfalls";
Ναι, και νομίζω πέτυχε. Ήταν μια προτροπή του Einar που αρτιστικά είναι ο ηγέτης της μπάντας, και θυμάμαι στην περιοδεία του "Malina" που συζητούσε να κάνουμε κάτι πιο σύνθετο με εικόνες και συναισθήματα με πιο αναλογικούς ήχους και synth. Τα συναισθήματα που θέλουμε είναι λίγο δύσκολα να αποτυπωθούν, γιατί ο καθένας μπορεί να φαντάζεται μια καλοκαιρινή μέρα ή έναν κόκκινο ήλιο ή οτιδήποτε άλλο καλλιτεχνικό και εξεζητημένο χαχα. Γενικά ήταν δύσκολο αν δεν το δείξεις σε πράξεις να αποτυπώσεις ένα συναίσθημα ή μια ατμόσφαιρα που θες στη μουσική σου. Ήταν λίγο περίεργη διαδικασία.
-Θεωρείς ότι οι Leprous είναι μπάντα που ρισκάρει;
Ναι, και είναι καλό αυτό. Είμαστε μουσικά ριψοκίνδυνοι σε αντίθεση με πολλούς άλλους καλλιτέχνες που μπαίνουν σε τριπάκια και κατηγορίες που ελέγχονται από άλλους και κάνουν μόνο ο,τι ζητά η αγορά. Θέλουμε να αποφεύγουμε καταστάσεις πιεστικές, όπου οι εταιρείες ζητούν από τους καλλιτέχνες να ακούγονται κάπως συγκεκριμένα, να συνεργάζονται με συγκεκριμένους ανθρώπους και να υπακούν σε όλα. Εμείς προσωπικά είμαστε καλλιτεχνικά απελευθερωμένοι, σε αντίθεση με τους εκπροσώπους της εμπορικής μουσικής, και νιώθω χαρούμενος ότι εκπροσωπώ κάτι τέτοιο.
-Το "Pitfalls" ανοίγει μια νέα εποχή για τη μπάντα;
Νομίζω πως κάθε δίσκος μας δημιουργεί μια νέα εποχή. Δουλεύουμε πολύ για κάθε μας δουλειά και θέλουμε κάτι ξεχωριστό συνεχώς. Δε θα πω ότι θα ο επόμενος μας δίσκος θα είναι black metal...αλλά μπορεί και να είναι χαχα. Κανένας δρόμος δεν είναι κλειστός, γιατί για εμάς δεν έχει καν ανοίξει. Θέλει υπομονή και θέληση για αυτό το πράγμα, και αν είσαι ακροατής αλλά και αν είσαι καλλιτέχνης. Θα επιστρέψω στην προηγούμενη ερώτηση σου, που είπα περί πίεσης και αγοράς, για εμένα είναι περίεργο να μην κάνεις αυτό που θέλεις, αν και μπορώ να καταλάβω λίγο τις ανάγκες του καθενός. Βέβαια αν αγαπάς το έργο σου, και ο ακροατής τη μπάντα, τότε καλό είναι να δουλεύεις και να έχεις υπομονή όπως είπα.
-Έχετε συνεργαστεί αρκετές φορές με τον Ihsahn, θεωρείτε πως αυτό βοήθησε στην πορεία της καριέρας σας;
Απολύτως! Δεν υπάρχει αμφιβολία περί αυτού, ήδη από όταν οι Leprous, πριν μπω εγώ, ήταν η live μπάντα του Ihshan η δημοτικότητα τους είχε ανέβει. Εκεί βλέπεις και το πιο βαρύ και metal πρόσωπο της μπάντας και καταλαβαίνεις επίσης πόσο εύκολα διαφοροποιούμαστε και προσαρμοζόμαστε στο οτιδήποτε. Μπορεί να παίζουμε ακόμα στα ίδια μέρη και στα ίδια φεστιβάλ αλλά έχουμε ξεφύγει αισθητά, χωρίς όμως να ξεχνάμε τις ρίζες μας. Παρόλα αυτά σίγουρα ο Ihsahn μας βοήθησε και μας ενέπνευσε.
-Οι Αυστραλοί progsters Voyager ετοιμάζονταν να συμμετάσχουν στη Εurovision. Εσείς έχετε σκεφτεί ποτέ κάτι τέτοιο;
Όχι ποτέ. Βέβαια δε θα μιλήσω εκ μέρους των υπολοίπων, αλλά προσωπικά δε μου αρέσει καθόλου όλη η ιδέα της Eurovision και κάθε τι άλλο δηλώνεται ως μουσικός διαγωνισμός. Έχεις τόσα αθλήματα να ασχοληθείς αν θες να δεις μια αναμέτρηση ή ένα διαγωνιστικό κομμάτι, αυτά δε χωρούν στη μουσική. Προσπαθώ να φανώ ευγενικός αλλά γάμα το, μισώ κάθε τέτοιου είδους διαγωνισμό, μισώ τον τρόπο που η ίδια η Eurovision προβάλλει τη φύση της και δείχνει πόσο υποκριτικά συμπεριφέρεται στην τέχνη, φυσικά νιώθω προσβεβλημένος σαν μουσικός με κάτι τέτοια. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφραστεί στη μουσική όπως θέλει και δεν υπάρχουν όρια σε αυτό που λέμε τέχνη, δε χρειάζεται τόση σαπίλα.
-Του χρόνου συμπληρώνετε 20 χρόνια ύπαρξης. Υπάρχουν σχέδια εορτασμού;
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι χαχα. Είμαστε ανήσυχοι από τη φύση μας, οπότε πάντα θα κάνουμε κάτι σχετικό με τη μουσική μας και όλο θα υπάρχει υλικό. Από εκεί και πέρα αν θα υπάρχουν εορτασμοί για αυτή την επέτειο δε μπορώ να επιβεβαιώσω κάτι...αλλά σίγουρα δεν το αρνούμαι κιόλας χαχα.
-Ευχαριστώ Simen για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Κι εγώ ευχαριστώ. Είμαστε σε περιοδεία και θα θέλαμε όλους να σας δούμε από κοντά!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
-Καταρχάς, πώς πάει το tour μέχρι στιγμής;
Πολύ καλά, ήδη βλέπουμε πολύ κόσμο στις εμφανίσεις μας, και όλο αυτόν τον καιρό είναι ωραίο που έχουμε γνωρίσει νέα άτομα, καθώς και τις υπόλοιπες μπάντες, τα παιδιά από τους Klone και τους Maraton. Με μερικά άτομα από τους Maraton είχα επαφή λόγω των 22, αλλά σχετικά με τους Klone, ενώ είχα ακούσει τόσα πολλά από τον ηχολήπτη μας και ήξερα τη μουσική τους, πλέον είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε χαχα. Υπάρχει ένα πολύ όμορφο κλίμα μεταξύ μας.
-Νομίζω είναι η τέταρτη φορά που έρχεσαι εσύ με τους Leprous στην Ελλάδα. Τι θυμάσαι πιο έντονα από τις εμφανίσεις σας;
Ναι, μάλλον η τέταρτη είναι και έχουμε ξαναπαίξει σε αυτό το μέρος θυμάμαι πριν δύο χρόνια. Γενικά οι επισκέψεις μας στην Ελλάδα πάντα μας αφήνουν ωραίες αναμνήσεις, αλλά κυρίως θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθα να παίξω με τους Leprous to 2015, μετά την Αρμενία, τη Γεωργία και τη Τουρκία, όπου είχε κανονιστεί ένα live σε Αθήνα και ένα σε Θεσσαλονίκη. Θα μείνω όμως στο Αθηναϊκό γιατί πρώτη φορά είδα τόση ένταση σε live και πόσο πορωμένοι τελικά είναι οι Έλληνες fans. Μου άρεσε το πάθος αυτό, πράγμα που το βλέπω ξανά, και πόσο πιστό είναι το κοινό. Αναμφίβολα είναι η αγαπημένη μου στιγμή αυτή.
-Πηγαίνοντας προς τα του δίσκου, ποια η ανταπόκριση στο "Pitfalls" μέχρι στιγμής;
Είναι πολύ καλή. Φυσικά, όπως και σε κάθε μουσική και καλλιτέχνη εκεί έξω, υπάρχουν και αυτοί που δεν τους αρέσει η νέα μας προσέγγιση, αλλά είμαστε μπάντα που θέλει να φτάνει στα όρια της και να τα ξεπερνάει, να ψάχνει νέα πεδία στη μουσική και να εξερευνά το κάθε τι. Πολλοί έχουν την αντίθετη γνώμη και τους χαλάει, αλλά είναι δεκτό και δε μας κυριεύουν αυτά τα σχόλια. Είμαστε αυτοί που είμαστε και χαίρομαι που κατά πλειοψηφία το "Pitfalls" αγκαλιάστηκε.
-Πώς προέκυψε αυτή η σχετικά μεγάλη αλλαγή στον ήχο μετά το "Malina";
Η εξέλιξη είναι δύσκολη να εξηγηθεί! Είναι σαν τη θεωρία του Δαρβίνου, δεν είναι θέμα όρων μόνο να προχωρήσεις, αλλά η ίδια σου η φύση είναι χαρακτηριστικό της συνέχειας. Μας αρέσει όπως είπα να προχωράμε σε διαφορετικά μονοπάτια, και το περιβάλλον της μπάντας χαρακτηρίζεται από αυτό. Ένας τρόπος για να φανεί και στον κόσμο αυτή η προσέγγιση είναι πως στα live εγώ και οι κιθαρίστες παίζουμε πλήκτρα στα νέα κομμάτια, κάτι που δεν είχαμε ξανακάνει ή προσπαθήσει. Για να μπούμε στο ύφος αυτής της νέας κατεύθυνσης κάναμε μερικά μαθήματα πιάνου και πλήκτρων όπου και αυτό σαν καλλιτέχνες μας ωθεί να προχωρήσουμε και τους εαυτούς μας, εκτός της ίδιας της μπάντας.
-Σε μερικά κομμάτια νιώθω πως το rhtyhm section ακούγεται πολύ jazzy, συμφωνείς;
Ναι σίγουρα. Γενικά λίγο-πολύ, σε όλους στη μπάντα μας αρέσει αυτή η μουσική, από μεγάλους καλλιτέχνες τους είδους μέχρι και πιο μικρούς. Στη Νορβηγία υπάρχει μια σκηνή και ένας συγκεκριμένος jazz ήχους με διάφορους καλλιτέχνες, οι οποίοι με έχουν επηρεάσει κατά κάποιον τρόπο και φυσικά μου έχουν δημιουργήσει ηχοτόπια παρόμοια.
-Ο νέος σας δίσκος γενικά έχει κάτι μεγαλειώδες μουσικά χωρίς να πατά πολύ σε rock ή metal μονοπάτια. Θέλατε να αναδείξετε την ατμόσφαιρα μέσω του "Pitfalls";Ναι, και νομίζω πέτυχε. Ήταν μια προτροπή του Einar που αρτιστικά είναι ο ηγέτης της μπάντας, και θυμάμαι στην περιοδεία του "Malina" που συζητούσε να κάνουμε κάτι πιο σύνθετο με εικόνες και συναισθήματα με πιο αναλογικούς ήχους και synth. Τα συναισθήματα που θέλουμε είναι λίγο δύσκολα να αποτυπωθούν, γιατί ο καθένας μπορεί να φαντάζεται μια καλοκαιρινή μέρα ή έναν κόκκινο ήλιο ή οτιδήποτε άλλο καλλιτεχνικό και εξεζητημένο χαχα. Γενικά ήταν δύσκολο αν δεν το δείξεις σε πράξεις να αποτυπώσεις ένα συναίσθημα ή μια ατμόσφαιρα που θες στη μουσική σου. Ήταν λίγο περίεργη διαδικασία.
-Θεωρείς ότι οι Leprous είναι μπάντα που ρισκάρει;
Ναι, και είναι καλό αυτό. Είμαστε μουσικά ριψοκίνδυνοι σε αντίθεση με πολλούς άλλους καλλιτέχνες που μπαίνουν σε τριπάκια και κατηγορίες που ελέγχονται από άλλους και κάνουν μόνο ο,τι ζητά η αγορά. Θέλουμε να αποφεύγουμε καταστάσεις πιεστικές, όπου οι εταιρείες ζητούν από τους καλλιτέχνες να ακούγονται κάπως συγκεκριμένα, να συνεργάζονται με συγκεκριμένους ανθρώπους και να υπακούν σε όλα. Εμείς προσωπικά είμαστε καλλιτεχνικά απελευθερωμένοι, σε αντίθεση με τους εκπροσώπους της εμπορικής μουσικής, και νιώθω χαρούμενος ότι εκπροσωπώ κάτι τέτοιο.
-Το "Pitfalls" ανοίγει μια νέα εποχή για τη μπάντα;Νομίζω πως κάθε δίσκος μας δημιουργεί μια νέα εποχή. Δουλεύουμε πολύ για κάθε μας δουλειά και θέλουμε κάτι ξεχωριστό συνεχώς. Δε θα πω ότι θα ο επόμενος μας δίσκος θα είναι black metal...αλλά μπορεί και να είναι χαχα. Κανένας δρόμος δεν είναι κλειστός, γιατί για εμάς δεν έχει καν ανοίξει. Θέλει υπομονή και θέληση για αυτό το πράγμα, και αν είσαι ακροατής αλλά και αν είσαι καλλιτέχνης. Θα επιστρέψω στην προηγούμενη ερώτηση σου, που είπα περί πίεσης και αγοράς, για εμένα είναι περίεργο να μην κάνεις αυτό που θέλεις, αν και μπορώ να καταλάβω λίγο τις ανάγκες του καθενός. Βέβαια αν αγαπάς το έργο σου, και ο ακροατής τη μπάντα, τότε καλό είναι να δουλεύεις και να έχεις υπομονή όπως είπα.
-Έχετε συνεργαστεί αρκετές φορές με τον Ihsahn, θεωρείτε πως αυτό βοήθησε στην πορεία της καριέρας σας;
Απολύτως! Δεν υπάρχει αμφιβολία περί αυτού, ήδη από όταν οι Leprous, πριν μπω εγώ, ήταν η live μπάντα του Ihshan η δημοτικότητα τους είχε ανέβει. Εκεί βλέπεις και το πιο βαρύ και metal πρόσωπο της μπάντας και καταλαβαίνεις επίσης πόσο εύκολα διαφοροποιούμαστε και προσαρμοζόμαστε στο οτιδήποτε. Μπορεί να παίζουμε ακόμα στα ίδια μέρη και στα ίδια φεστιβάλ αλλά έχουμε ξεφύγει αισθητά, χωρίς όμως να ξεχνάμε τις ρίζες μας. Παρόλα αυτά σίγουρα ο Ihsahn μας βοήθησε και μας ενέπνευσε.
-Οι Αυστραλοί progsters Voyager ετοιμάζονταν να συμμετάσχουν στη Εurovision. Εσείς έχετε σκεφτεί ποτέ κάτι τέτοιο;
Όχι ποτέ. Βέβαια δε θα μιλήσω εκ μέρους των υπολοίπων, αλλά προσωπικά δε μου αρέσει καθόλου όλη η ιδέα της Eurovision και κάθε τι άλλο δηλώνεται ως μουσικός διαγωνισμός. Έχεις τόσα αθλήματα να ασχοληθείς αν θες να δεις μια αναμέτρηση ή ένα διαγωνιστικό κομμάτι, αυτά δε χωρούν στη μουσική. Προσπαθώ να φανώ ευγενικός αλλά γάμα το, μισώ κάθε τέτοιου είδους διαγωνισμό, μισώ τον τρόπο που η ίδια η Eurovision προβάλλει τη φύση της και δείχνει πόσο υποκριτικά συμπεριφέρεται στην τέχνη, φυσικά νιώθω προσβεβλημένος σαν μουσικός με κάτι τέτοια. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφραστεί στη μουσική όπως θέλει και δεν υπάρχουν όρια σε αυτό που λέμε τέχνη, δε χρειάζεται τόση σαπίλα.
-Του χρόνου συμπληρώνετε 20 χρόνια ύπαρξης. Υπάρχουν σχέδια εορτασμού;
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι χαχα. Είμαστε ανήσυχοι από τη φύση μας, οπότε πάντα θα κάνουμε κάτι σχετικό με τη μουσική μας και όλο θα υπάρχει υλικό. Από εκεί και πέρα αν θα υπάρχουν εορτασμοί για αυτή την επέτειο δε μπορώ να επιβεβαιώσω κάτι...αλλά σίγουρα δεν το αρνούμαι κιόλας χαχα.
-Ευχαριστώ Simen για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Κι εγώ ευχαριστώ. Είμαστε σε περιοδεία και θα θέλαμε όλους να σας δούμε από κοντά!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου