Οι Insect Ark είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μουσικό ντουέτο που μας έρχεται από τις ΗΠΑ. Το project της Dana Schecter και του Andy Patterson, μας φέρνει μια περίεργη, νοσηρή και ψυχρή instrumental κυκλοφορία. To "Τhe Vanishing" όπως φαίνεται είναι κάτι παραπάνω από ένας δίσκος, τον οποίον σύντομα θα βιώσουμε στην Αθήνα, στις 6 Μαρτίου, στην κοινή συναυλία με τους Νορβηγούς Ved Buens Ende.
To εναρκτήριο "Tectonic" δείχνει αμέσως τα φύλλα που θα έχει και ο υπόλοιπος δίσκος, με ένα αργό και σκοτεινό ύφος διαρκείας που παίζει μεταξύ του ακραίου metal και της ψυχεδέλειας. Το "Three Gates" θα έρθει βέβαια πιο μελωδικό και μελαγχολικό, με υποτονικούς μαύρους ρυθμούς, όπως εξίσου απαλό αλλά στοιχειωμένο είναι και το "Danube".
Mεγαλειώδες μέσα στην απλότητα του βέβαια θα φανεί το "Philae" με μια doomy διάθεση και μερικά πειραματικά jazz περάσματα, ενώ δε λείπουν στιγμές που το μυαλό μας πηγαίνει στο "Monotheist" των Celtic Frost, ακούγοντάς το. Από την άλλη το "Swollen Sun" έχει έναν ambient χαρακτήρα και μια ατμόσφαιρα βγαλμένη από ταινία τρόμου, δίνοντας τη σκυτάλη έτσι στο ομώνυμο του άλμπουμ, που γράφει με τα heavy riffs του τον επίλογο.
Ακούγοντας σαν σύνολο τη νέα δουλειά των Αμερικάνων, ο καθένας θα νιώσει πως του μιλούν οι χειρότεροι φόβοι και εφιάλτες του. Η ατμόσφαιρα και η διάθεση που βγαίνει από τη μουσική μόνο με κάτι πονηρό και μοχθηρό θα μπορούσε να παρομοιαστεί, με τον πόνο να γίνεται σύντροφος σε αυτό το υποχθόνιο μουσικό ταξίδι.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
To εναρκτήριο "Tectonic" δείχνει αμέσως τα φύλλα που θα έχει και ο υπόλοιπος δίσκος, με ένα αργό και σκοτεινό ύφος διαρκείας που παίζει μεταξύ του ακραίου metal και της ψυχεδέλειας. Το "Three Gates" θα έρθει βέβαια πιο μελωδικό και μελαγχολικό, με υποτονικούς μαύρους ρυθμούς, όπως εξίσου απαλό αλλά στοιχειωμένο είναι και το "Danube".
Mεγαλειώδες μέσα στην απλότητα του βέβαια θα φανεί το "Philae" με μια doomy διάθεση και μερικά πειραματικά jazz περάσματα, ενώ δε λείπουν στιγμές που το μυαλό μας πηγαίνει στο "Monotheist" των Celtic Frost, ακούγοντάς το. Από την άλλη το "Swollen Sun" έχει έναν ambient χαρακτήρα και μια ατμόσφαιρα βγαλμένη από ταινία τρόμου, δίνοντας τη σκυτάλη έτσι στο ομώνυμο του άλμπουμ, που γράφει με τα heavy riffs του τον επίλογο.
Ακούγοντας σαν σύνολο τη νέα δουλειά των Αμερικάνων, ο καθένας θα νιώσει πως του μιλούν οι χειρότεροι φόβοι και εφιάλτες του. Η ατμόσφαιρα και η διάθεση που βγαίνει από τη μουσική μόνο με κάτι πονηρό και μοχθηρό θα μπορούσε να παρομοιαστεί, με τον πόνο να γίνεται σύντροφος σε αυτό το υποχθόνιο μουσικό ταξίδι.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου