Οι Oceans αποτελούν μια νέα συμμαχία μεταξύ Αυστρίας και Γερμανίας. Το φρέσκο αυτό σχήμα, κερδίζοντας το βλέμμα της Nuclear Blast, φέρνει το ντεμπούτο του με τον απόλυτο χειμωνιάτικο τίτλο "The Sun And The Cold" περιπλέκοντας με μαεστρία διάφορα είδη του μεταλλικού ιδιώματος.
Το ομότιτλο εναρκτήριο, ξεκινώντας με μια αγριεμένη και ψυχρή διάθεση, καταφέρνει να μας συστηθεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο καθώς σε όλο το κομμάτι κάνουν την εμφάνιση τους πολλά post/alternative στοιχεία, αρκετές rock πινελιές αν και φυσικά η extreme θεματική πρωταγωνιστεί.
Εν συνεχεία το "We Are The Storm" γίνεται πιο ζωντανό και πιασάρικο με μερικές κάφρικες προσθήκες που θυμίζουν ελαφρώς Amorphis, σε αντίθεση με το "Dark" που αν και σε κερδίζει με το πρώτο άκουσμα, είναι από τα πιο βαριά κομμάτια του δίσκου, ενώνοντας το βορειοευρωπαϊκό black metal με το αντίστοιχο death. Ευθύς αμέσως, γκρίζο και μελαγχολικό θα φανεί το "Paralyzed" με την post πλευρά να επιστρέφει σε ένα μελωδικό αλλά κρύο doom/death πάντρεμα που μπορεί να μπλεχτεί και με τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ.
Από την άλλη, σε μια πιο μοντέρνα οπτική θα δούμε τα "Take The Crown", "Legions Arise" και "Polaris" που φλερτάρουν με το σύγχρονο progressive, το nu, αλλά φυσικά πάλι το rock και το ακραίο metal, σε ένα περίεργο αλλά αρκετά επιτυχημένο γεφύρωμα. Η κανονική ροή του υπόλοιπου συνόλου βέβαια συνεχίζει με το "Shadows" που προσωπικά μου έφερε στο μυαλό πράγματα από τους Insomnium αλλά και τους τωρινούς Enslaved.
Το "Truth Served Force" γίνεται πιο heavy με τα riffs του σε ένα κατά τ'άλλα old school death metal σκηνικό, ενώ το "Water Rising" με τον επικό και πονεμένο ήχο του φαντάζει σαν μια μουσική λύτρωση. Τέλος, το "Hope" πάλι με σύγχρονο τρόπο και δίνοντας προτεραιότητα στα καθαρά φωνητικά, κλείνει το άλμπουμ σαν μια χαραμάδα ελπίδας, σαν ήλιος που λιώνει το χιόνι.
Μπορεί μουσικά να βρούμε στους Oceans στοιχεία από διάφορες μπάντες του ακραίου, και μη ήχου, αλλά δύσκολα μπορούμε να τα συγκρίνουμε. Το στυλ τους φαντάζει τόσο γνώριμο και τόσο πρωτότυπο την ίδια στιγμή, ενώ χωρίς δυσκολία μας πιάνει στο συναίσθημα η όλη ατμόσφαιρα που προβάλλουν. Ίσως είναι νωρίς για αυτό που θα πω κλείνοντας, αλλά αυτό το ντεμπούτο δε θα περάσει απαρατήρητο με το μέλλον να βρίσκεται μπροστά τους.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το ομότιτλο εναρκτήριο, ξεκινώντας με μια αγριεμένη και ψυχρή διάθεση, καταφέρνει να μας συστηθεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο καθώς σε όλο το κομμάτι κάνουν την εμφάνιση τους πολλά post/alternative στοιχεία, αρκετές rock πινελιές αν και φυσικά η extreme θεματική πρωταγωνιστεί.
Εν συνεχεία το "We Are The Storm" γίνεται πιο ζωντανό και πιασάρικο με μερικές κάφρικες προσθήκες που θυμίζουν ελαφρώς Amorphis, σε αντίθεση με το "Dark" που αν και σε κερδίζει με το πρώτο άκουσμα, είναι από τα πιο βαριά κομμάτια του δίσκου, ενώνοντας το βορειοευρωπαϊκό black metal με το αντίστοιχο death. Ευθύς αμέσως, γκρίζο και μελαγχολικό θα φανεί το "Paralyzed" με την post πλευρά να επιστρέφει σε ένα μελωδικό αλλά κρύο doom/death πάντρεμα που μπορεί να μπλεχτεί και με τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ.
Από την άλλη, σε μια πιο μοντέρνα οπτική θα δούμε τα "Take The Crown", "Legions Arise" και "Polaris" που φλερτάρουν με το σύγχρονο progressive, το nu, αλλά φυσικά πάλι το rock και το ακραίο metal, σε ένα περίεργο αλλά αρκετά επιτυχημένο γεφύρωμα. Η κανονική ροή του υπόλοιπου συνόλου βέβαια συνεχίζει με το "Shadows" που προσωπικά μου έφερε στο μυαλό πράγματα από τους Insomnium αλλά και τους τωρινούς Enslaved.
Το "Truth Served Force" γίνεται πιο heavy με τα riffs του σε ένα κατά τ'άλλα old school death metal σκηνικό, ενώ το "Water Rising" με τον επικό και πονεμένο ήχο του φαντάζει σαν μια μουσική λύτρωση. Τέλος, το "Hope" πάλι με σύγχρονο τρόπο και δίνοντας προτεραιότητα στα καθαρά φωνητικά, κλείνει το άλμπουμ σαν μια χαραμάδα ελπίδας, σαν ήλιος που λιώνει το χιόνι.
Μπορεί μουσικά να βρούμε στους Oceans στοιχεία από διάφορες μπάντες του ακραίου, και μη ήχου, αλλά δύσκολα μπορούμε να τα συγκρίνουμε. Το στυλ τους φαντάζει τόσο γνώριμο και τόσο πρωτότυπο την ίδια στιγμή, ενώ χωρίς δυσκολία μας πιάνει στο συναίσθημα η όλη ατμόσφαιρα που προβάλλουν. Ίσως είναι νωρίς για αυτό που θα πω κλείνοντας, αλλά αυτό το ντεμπούτο δε θα περάσει απαρατήρητο με το μέλλον να βρίσκεται μπροστά τους.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου