Oι SL Theory είναι ένα από τα πιο κρυφά αλλά λαμπρά διαμάντια του ελληνικού ήχου, αφού συνδυάζουν το metal με πολλά progressive και hard rock περάσματα σε κάθε άλμπουμ που από μόνο του πάντα θα είναι ξεχωριστό και διαφορετικό. Φέτος, για πρώτη φορά σαν ολοκληρωμένο σύνολο, κυκλοφόρησαν το μυστηριώδες και πολυποίκιλο "Cipher" το οποίο μαζί με τους Cellar Sτοne και τους Noely Rayn γιορτάστηκε στο Fuzz το τελευταίο Σάββατο του 2019.
Τους Cellar Stone έτυχε να τους δω πρώτη φορά τον περασμένο Σεπτέμβρη στα Οινόφυτα, οι οποίοι άνοιγαν για τον Gus G. Μπορεί να πέρασαν μόλις λίγοι μήνες μεταξύ των δύο εμφανίσεων, αλλά φαίνεται πως τους ωρίμασε, και ίσως σε αυτό να βοήθησε και η ηχογράφηση του άλμπουμ τους, η οποία σύντομα μάλιστα θα κυκλοφορήσει. Στο σχεδόν σαραντάλεπτο σετ τους, το σχετικά λιγοστό κοινό που υπήρχε κατάφερε να ξεσηκωθεί μονομιάς, ενώ η αλητεία του ήχου τους συνδύαζε πολλά heavy και desert rock στοιχεία με έντονα groove-αρίσματα, σε έναν ήχο που ως επί των πλείστων ήταν με το μέρος τους.
Με μικρές καθυστερήσεις, το σανίδι πατούν οι Noely Rayn. Ομολογώ πως η πρώτη μου επαφή έγινε μόλις το Σάββατο που έφυγε, αλλά από εκεί και πέρα το στυλ τους δε με άφησε διόλου ασυγκίνητο. Με ειδική μνεία στο τελευταίο τους πόνημα, "Perfect Is Not Enough", οι Αθηναίοι melodic rockers, έφεραν στο σήμερα μελωδίες και ρυθμούς βγαλμένους από τα 70s και τα 80s που μπάντες σαν τους Thin Lizzy, Bad Company, Rainbow αλλά και τους glam masters Europe θα γούσταραν να έχουν. Συν τοις άλλοις πέρα από πάθος, υπήρχε και αρκετό χιούμορ, με τον κόσμο που μαζευόταν να ζεσταίνεται χωρίς προσπάθεια.
Το ρολόι έχει ήδη δείξει 22:00, και οι μεγάλοι οικοδεσπότες της βραδιάς εμφανίζονται με ένα δίδυμο από το επιτυχημένο τους εγχείρημα, "Progressively Dark". Στα καπάκια το ολοκαίνουριο "Cipher" όμως, με μόλις 20 μέρες ζωής ανοίγει τα φτερά του, βιώνοντας live όλο του το μεγαλείο. Αυτό που οι SL Theory αμέσως μας προσέφεραν ήταν κάτι που όπως κι ο Σωτήρης Λαγονίκας στη συνέντευξη μας, εύστοχα είχε πει, ότι δε συμβαίνει ούτε με μεγάλες μπάντες του εξωτερικού. Το υπερθέαμα φώτων, ήχων και χρωμάτων δύσκολα μπορεί να περιγραφεί αν κάποιος δε μπόρεσε να το ζήσει, αφού κάθε ήχος, νότα και στίχος γινόταν μια σταγόνα αίματος στις φλέβες μας και μια πνοή στη ψυχή μας. Προσωπικά, μεγάλες στιγμές για τα αυτιά μου ήταν το "Now" αλλά και τα hits του τρίτου πονήματος των heavy/progressive rockers, τα "You Never Happened" και "Devil's Suites" ενώ προς το τέλος περίσσια ζωντάνια μας έφερε και το "Grave Danger". Τέλος, όσο σφιγμένος και αν φαινόταν ο Μιχάλης στο μικρόφωνο, το μεγαλείο και το εύρος της φωνής του, είναι κάτι που θα έκαναν "κρα" πολλά συγκροτήματα να έχουν, ενώ όλα τα υπόλοιπα μέλη πέρα από άριστοι παίκτες, άφησαν με το πέρασμα τους, ένα κομμάτι του δικού τους εαυτού στη σκηνή του Fuzz.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Τους Cellar Stone έτυχε να τους δω πρώτη φορά τον περασμένο Σεπτέμβρη στα Οινόφυτα, οι οποίοι άνοιγαν για τον Gus G. Μπορεί να πέρασαν μόλις λίγοι μήνες μεταξύ των δύο εμφανίσεων, αλλά φαίνεται πως τους ωρίμασε, και ίσως σε αυτό να βοήθησε και η ηχογράφηση του άλμπουμ τους, η οποία σύντομα μάλιστα θα κυκλοφορήσει. Στο σχεδόν σαραντάλεπτο σετ τους, το σχετικά λιγοστό κοινό που υπήρχε κατάφερε να ξεσηκωθεί μονομιάς, ενώ η αλητεία του ήχου τους συνδύαζε πολλά heavy και desert rock στοιχεία με έντονα groove-αρίσματα, σε έναν ήχο που ως επί των πλείστων ήταν με το μέρος τους.
Με μικρές καθυστερήσεις, το σανίδι πατούν οι Noely Rayn. Ομολογώ πως η πρώτη μου επαφή έγινε μόλις το Σάββατο που έφυγε, αλλά από εκεί και πέρα το στυλ τους δε με άφησε διόλου ασυγκίνητο. Με ειδική μνεία στο τελευταίο τους πόνημα, "Perfect Is Not Enough", οι Αθηναίοι melodic rockers, έφεραν στο σήμερα μελωδίες και ρυθμούς βγαλμένους από τα 70s και τα 80s που μπάντες σαν τους Thin Lizzy, Bad Company, Rainbow αλλά και τους glam masters Europe θα γούσταραν να έχουν. Συν τοις άλλοις πέρα από πάθος, υπήρχε και αρκετό χιούμορ, με τον κόσμο που μαζευόταν να ζεσταίνεται χωρίς προσπάθεια.
Το ρολόι έχει ήδη δείξει 22:00, και οι μεγάλοι οικοδεσπότες της βραδιάς εμφανίζονται με ένα δίδυμο από το επιτυχημένο τους εγχείρημα, "Progressively Dark". Στα καπάκια το ολοκαίνουριο "Cipher" όμως, με μόλις 20 μέρες ζωής ανοίγει τα φτερά του, βιώνοντας live όλο του το μεγαλείο. Αυτό που οι SL Theory αμέσως μας προσέφεραν ήταν κάτι που όπως κι ο Σωτήρης Λαγονίκας στη συνέντευξη μας, εύστοχα είχε πει, ότι δε συμβαίνει ούτε με μεγάλες μπάντες του εξωτερικού. Το υπερθέαμα φώτων, ήχων και χρωμάτων δύσκολα μπορεί να περιγραφεί αν κάποιος δε μπόρεσε να το ζήσει, αφού κάθε ήχος, νότα και στίχος γινόταν μια σταγόνα αίματος στις φλέβες μας και μια πνοή στη ψυχή μας. Προσωπικά, μεγάλες στιγμές για τα αυτιά μου ήταν το "Now" αλλά και τα hits του τρίτου πονήματος των heavy/progressive rockers, τα "You Never Happened" και "Devil's Suites" ενώ προς το τέλος περίσσια ζωντάνια μας έφερε και το "Grave Danger". Τέλος, όσο σφιγμένος και αν φαινόταν ο Μιχάλης στο μικρόφωνο, το μεγαλείο και το εύρος της φωνής του, είναι κάτι που θα έκαναν "κρα" πολλά συγκροτήματα να έχουν, ενώ όλα τα υπόλοιπα μέλη πέρα από άριστοι παίκτες, άφησαν με το πέρασμα τους, ένα κομμάτι του δικού τους εαυτού στη σκηνή του Fuzz.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου