Ερχόμενοι από τη Λεμεσό, οι Frozen Winds παγώνουν τον κόσμο με τη μουσική τους. Οι εν λόγω black metallers, έπειτα από 12 χρόνια ύπαρξης μας παρουσιάζουν ένα κατραμιασμένο πόνημα, υπό τον τίτλο "Necromantic Arts", σκιαγραφώντας τι μέλλει γενέσθαι.
Με εκκωφαντικό και αγωνιώδη τρόπο μας υποδέχεται το "Martyria", με τους ίδιους να γινόμαστε θεατές μιας μακάβριας τελετουργίας, με τα φωνητικά πίσω από τα συνεχόμενα riffs να λειτουργούν σαν ανίερες ψαλμωδίες. Η συνέχεια με τα "The Watcher" και "Fire God" βγάζουν περισσότερη αμεσότητα και τεχνική μέσα από το μυστηριακό πέπλο που ήδη υπάρχει.
Το "Seven Astral Gates" με την απόκρυφη εισαγωγή του προχωρά σταθερά στο σκοτάδι, με ένα παλιομοδίτικο μεσογειακό στυλ, σε αντίθεση με το "Fifty Names" που αν και συνεχίζει σε μονοπάτια των 90s, αποφασίζει με τη ψύχρα του να φλερτάρει με τον μακρυνό Βορρά, αν και τα γυναικεία φωνητικά, και εδώ, αλλά και στα υπόλοιπα σημεία, θυμίζουν λίγο τους θρυλικούς Opera IX, τονίζοντας έτσι τη μαγεία που κρύβεται στο άγνωστο.
Από την άλλη το "Abomination Divine" προσθέτει heavy στοιχεία και μπόλικη μελωδία, σπάζοντας το δυσαρμονικό ύφος του δίσκου, ενώ το "Paternal Triumvirate" θα σκάσει πιο επιθετικό και απειλητικό. Για το τέλος μας περιμένει το ομώνυμο, "Necromantic Arts" που επί σχεδόν εννέα λεπτά μια απόκοσμη απαγγελία κλείνει το πρώτο κεφάλαιο που έγραψαν οι Κύπριοι black metallers.
Η ακρότητα και το αποκρυφιστικό μοτίβο τους πετυχαίνεται τέλεια σε όλα τα κομμάτια του ντεμπούτου των Frozen Winds. Είναι ωραίο που μια μπάντα από τη γειτονική μας Μεγαλόνησο βγάζει κάτι που ναι μεν αναβιώνει το παρλεθόν, χωρίς όμως να το αντιγράφει. Επίσης μπορεί να μην ανακαλύπτεται ο τροχός με αυτό το άλμπουμ, αλλά όλοι οι φίλοι του κλασικού μαύρου ήχου δύσκολα θα το στραβκοιτάξουν, με την όλη ατμόσφαιρα που βγαίνει από μέσα να σκοτεινιάζει τα πάντα στο διάβα.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με εκκωφαντικό και αγωνιώδη τρόπο μας υποδέχεται το "Martyria", με τους ίδιους να γινόμαστε θεατές μιας μακάβριας τελετουργίας, με τα φωνητικά πίσω από τα συνεχόμενα riffs να λειτουργούν σαν ανίερες ψαλμωδίες. Η συνέχεια με τα "The Watcher" και "Fire God" βγάζουν περισσότερη αμεσότητα και τεχνική μέσα από το μυστηριακό πέπλο που ήδη υπάρχει.
Το "Seven Astral Gates" με την απόκρυφη εισαγωγή του προχωρά σταθερά στο σκοτάδι, με ένα παλιομοδίτικο μεσογειακό στυλ, σε αντίθεση με το "Fifty Names" που αν και συνεχίζει σε μονοπάτια των 90s, αποφασίζει με τη ψύχρα του να φλερτάρει με τον μακρυνό Βορρά, αν και τα γυναικεία φωνητικά, και εδώ, αλλά και στα υπόλοιπα σημεία, θυμίζουν λίγο τους θρυλικούς Opera IX, τονίζοντας έτσι τη μαγεία που κρύβεται στο άγνωστο.
Από την άλλη το "Abomination Divine" προσθέτει heavy στοιχεία και μπόλικη μελωδία, σπάζοντας το δυσαρμονικό ύφος του δίσκου, ενώ το "Paternal Triumvirate" θα σκάσει πιο επιθετικό και απειλητικό. Για το τέλος μας περιμένει το ομώνυμο, "Necromantic Arts" που επί σχεδόν εννέα λεπτά μια απόκοσμη απαγγελία κλείνει το πρώτο κεφάλαιο που έγραψαν οι Κύπριοι black metallers.
Η ακρότητα και το αποκρυφιστικό μοτίβο τους πετυχαίνεται τέλεια σε όλα τα κομμάτια του ντεμπούτου των Frozen Winds. Είναι ωραίο που μια μπάντα από τη γειτονική μας Μεγαλόνησο βγάζει κάτι που ναι μεν αναβιώνει το παρλεθόν, χωρίς όμως να το αντιγράφει. Επίσης μπορεί να μην ανακαλύπτεται ο τροχός με αυτό το άλμπουμ, αλλά όλοι οι φίλοι του κλασικού μαύρου ήχου δύσκολα θα το στραβκοιτάξουν, με την όλη ατμόσφαιρα που βγαίνει από μέσα να σκοτεινιάζει τα πάντα στο διάβα.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου