Ο Άρης Λάμπος είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τους Μεταλλάδες, ένα κόμιξ που οι περισσότεροι φίλοι του είδους στην Ελλάδα το ξέρουν και το απολαμβάνουν κάθε Πέμπτη μέσα από το socomic.gr .H χιουμοριστική του διάσταση πίσω από την σκληράδα του ήχου, φέτος παίρνει και συνέχεια μέσα από το Encore που θα γίνει στο περίπτερο της Jemma Press στα πλαίσια του AthensCon στις 30/11 και 1/12. O ίδιος μιλάει με το ίδιο χιούμορ στο Metal View για το εγχείρημα του, και τον συνδυασμό της αγάπης του για το heavy metal και τα comics.
-Καταρχάς, θέλω να σε ρωτήσω πότε προέκυψε η αγάπη σου για το μεταλ και πότε για τα κόμικς;
Κάπου τέλη δημοτικού αρχές γυμνασίου. Εποχή που έλιωνα το "Νightfall Ιn Μiddle Εarth" και το "Chemical Wedding". Ήταν η μετάβαση από το ροκ που είχα μάθει από γονείς και ξαδέρφια προς τα πιο μεταλ ακούσματα. Παρόμοια μετάβαση έγινε και με τα κόμιξ. Από Λούκυ Λουκ και Ντόναλντ στα πιο dark διαβάσματα του περιοδικού 9. Συνεπεσαν μαλιστα με την ελληνικη εκδοση του Ultimate Spiderman που με επηρέασε λιγο στην ενασχόληση με τα υπερηρωικά σενάρια. Μάλιστα η πρώτη ιστορία κόμιξ που έφτιαξα ήταν ένας υπερήρωας ο Chemi Man. Μια μιξη Spiderman και τραγουδιων του Bruce Dickinson από το Chemical Wedding. Όσο διαβάζω αυτά που γράφω δυσκολεύομαι να πιστέψω το πως κατάφερα να κοινωνικοποιηθώ στα μετέπειτα χρόνια.. Ευτυχώς στην πορεια ωρίμασα καλλιτεχνικά, σοβαρεψα και ασχολιόμουν αποκλειστικά με τον Conan και τους Manowar.
-Οι Μεταλλάδες είναι ένα συνονθύλευμα αυτών των δύο. Πώς σου ήρθε να κάνεις κάτι τέτοιο και πως το πήρε στην αρχή ο κόσμος;
Ήταν λίγο εύκολο. Έχω δει αρκετά σκηνικά στη θητεία μου πίσω από το μικρόφωνο των System Decay και των Deathcrop Valley αργότερα. Έχοντας ασχοληθεί με τις εικονογραφήσεις ήθελα να κάνω κάτι που να σατιρίζει τις φάσεις αυτές. Στην αρχή το όραμα ήταν να φτιάξω μια σειρά κινουμένων σχεδίων. Μετά από προτροπές φίλων προτίμησα να γίνει σειρά webcomic που ήταν και πιο εφικτό. Ευτυχώς το εγχείρημα το στήριξε το socomic.gr όσον αφορά το διαδίκτυο και η Jemma Press όσον αφορά τις εκδόσεις. Ο κόσμος από πολύ νωρίς το πήρε ζεστά γιατί μάλλον πολλοί ταυτίστηκαν. Κάτι που μπορώ να πω μου έκανε λίγη εντύπωση καθώς μας κράζω αρκετά.
-Πλέον ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το Encore το οποίο για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί στο AthensCon, και αποτελεί το δεύτερο βιβλίο σου. Τι να περιμένουμε σε αυτό;
Είναι μια συλλογή από επεισόδια που δημοσιεύτηκαν στο socomic.gr ενώ παράλληλα θα υπάρχει extra αδημοσίευτο υλικό. Λοιπόν εδώ να πω ότι είμαι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος για το εξτρα υλικο. Και εξηγώ... Περιλαμβάνεται μια ιστορία που ουσιαστικά είναι εικονογράφηση του πολύ γνωστού τραγουδιού των Judas Priest, "Sentinel". Γενικά πάντα θεωρούσα ότι πολλά τραγούδια αυτού του υπερ-συγκροτήματος είναι σαν σεναρια για κόμιξ. Για metal κόμιξ! Ήθελα τόσο να αποτυπώσω τη δυστοπική μετ-αποκαλυπτική ατμόσφαιρα αυτού του έπους και ανυπομονώ να το δω τυπωμένο. Παράλληλα ένας άλλος λόγος που ενθουσιάζομαι με το αδημοσίευτο υλικό, είναι επειδή περιλαμβάνονται μερικά επεισόδια σχεδιασμένα με τα μάτια ορισμένων καλλιτεχνών που το όνομά τους έχει συνδεθεί με το πάντρεμα μεταλ - κομιξ.
-Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με καλλιτέχνες όπως ο Blacksmith, o JP Ahonen, ο Νίκος Στεφαδούρος, Τάσος Μαραγκός και Γιώργος Παπαδάκης; Με δύο από αυτούς στο περσινό AthensCon είχατε και μια κοινή ομιλία...
Τον Blacksmith τον προσέγγισα μεσώ ενός κοινού μας φίλου και εξαιρετικού κωμικού, του Θωμά Ζάμπρα, όταν δούλευα ακόμα την προηγούμενη έκδοση. Ήθελα να έχω μια ιστορία από το χέρι που σχεδίασε το Ντίνο Χεντμπάνκη. Το κόμιξ δεν έγινε ποτέ λόγω χρόνου, αλλά αρχίσαμε να βγαίνουμε για μπίρες και να μαζευόμαστε σε σπίτια για ταινίες και σουβλάκια. Έτσι έμαθα που μένει και απείλησα πως θα του κάψω το σπίτι αν δε μου έχει ένα επεισόδιο εγκαίρως σε αυτή την έκδοση. Τελικά τα κατάφερε μια μέρα πριν φύγει το βιβλίο για εκτύπωση. Έτσι οργανώθηκε και εκείνη η ομιλία στο AthensCon σχετικά με το metal και τα κόμιξ όπου είχα την τύχη να γνωρίσω τον JP. Ευτυχώς δε χρειάστηκε να τον απειλήσω καθώς αρκούσε μια δωροδοκία με πιτόγυρα. Πάντως γενικά με JP και Blacksmith είχαμε μια τρομερή επαφή από την πρώτη στιγμή ρίχνοντας άπειρο γέλιο και είναι τιμή μου που συμμετέχουν στην έκδοση. Το Νικόλα Στεφαδούρο τον ξέρω από παλιά και γνωρίζω πόσο αφοσιωμένος είναι στον ήχο και πόσο γουστάρει τους «Μεταλλάδες». Το θεωρούσα απολύτως απαραίτητο να έχω την οπτική του στην έκδοση. Το ίδιο ισχύει για τον Τάσο Μαραγκό (TasMar) που οι δουλειές του krak comics – Hard rock μυρίζουν μέταλ και αλητεία. ΟΓιώργος Παπαδάκης είναι μια ιδιαίτερη ιστορία . Ήταν δάσκαλος μου στη σχολή σκίτσου, οπότε ο,τι καφρίλες βλέπετε στα σενάρια μου είναι εν μέρει δική του ευθύνη. Αρα καταλαβαίνετε γιατί υπαρχουν οι εικόνες του στο επερχόμενο ανοσιούργημα
-Ταυτίζεσαι με κάποιον μεταλλά περισσότερο;
Αν εννοείς τον ήχο, ταυτίζομαι με τους doomsters. Σίγουρα μέσα μου είμαι ο γραφικός μεταλλάς. Όσο και αν κάποιες εκφάνσεις της ζωής μου το κρύβουν, τώρα όσο μεγαλώνων αποκτάω κάποια στοιχεία του πρωτοδισκάκια. Στο κόμικ μου μάλιστα απεικονίζονται μέσω του χαρακτήρα που ακούει στο όνομα "ο Τακης ο προοουλερ, το οποιο όμως είναι και περίεργο γιατί παράλληλα είμαι πολύ ανοιχτός σε νέα ακούσματα και δεν ακυρώνω τις "νέες" κυκλοφορίες αγαπημένων συγκροτημάτων. Απλώς ίσως γερνάω και νοσταλγώ την αίσθηση του «πηγαίου» που έχουν οι πρώτοι δίσκοι κάποιων συγκροτημάτων-ορόσημο για τον ήχο..
-Γενικά οι Μεταλλάδες αντιμετωπίζουν με χιούμορ την καθημερινότητα των φαν αυτής της μουσικής, Είδες ποτέ κανέναν να γκρινιάζει για κάποιο σκίτσο σου;
Στη σελίδα μου όχι. Στο καψιμι κάποια στιγμή με είχαν ανεβάσει σχολιάζοντας ότι οι Μεταλλαδες είναι το πιο χατζημεταλλικό κόμιξ. Στην αρχή πήγα να πληγωθώ. Μετά πήγα να γουστάρω. Μέχρι σήμερα δεν έχω αποφασίσει αν είναι ντροπή ή τιμή.
-Σου έχει συμβεί εσένα κάτι αστείο που ήθελες να το μεταφέρεις στο comics σου;
Σχεδόν κάθε επεισόδιο έχει και μια δόση αλήθειας, κυρίως όσα σχετίζονται με τις επικλήσεις δαιμόνων. Οπότε τα έχω μεταφέρει σχεδόν όλα τα αστεία που μου έχουν συμβεί. Π.χ, το τρίτο επεισόδιο των μεταλλάδων με κάτι τυπάκια που σε live των Εlectric Wizard την πίνουν πριν το live για τη φάση και καταλήγουν να το έχουν χάσει όλο επειδή είναι κόκκαλο, συνέβη όντως δίπλα μου. Το επεισόδιο με τον τύπο που κατά λάθος προσγειωθήκαν στο χέρι του τα άχαμνα του μπασίστα την ώρα που έκανε crowd surfing έγινε πριν μια δεκαετία περίπου σε live των Candlemass . Μάντεψε ποιος είναι ο τύπος που του συνέβη ….
-Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μεγάλο ενδιαφέρον για εκθέσεις σχετικά με τα comics και την pop κουλτούρα στην Ελλάδα. Βλέπεις γενικά ο κόσμος να ενδιαφέρεται περισσότερο για αυτή την τέχνη όσο περνά ο καιρός;
Κάπως έχει αυξηθεί το κοινό πράγματι. Νομίζω ότι παίζουν ρόλο οι σειρές και οι ταινίες. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι τα κόμιξ κρατούν το σκληρό πυρήνα των οπαδών τους ακόμα. Χωρίς αυτό να το θεωρώ απαραίτητα καλό. Δηλαδή ο κόσμος μπορεί να ξέρει πια πιο πολύ τον Hellboy αλλά οι κομιξάδες θα πάρουν να διαβάσουν τα κόμιξ του Mignola και όχι ο τύπος που απλά γούσταρε την ταινία. Πιστευω το ίδιο ισχύει και για mainstream χαρακτήρες όπως ο Joker που τα έσπασε όλα φέτος. Αυτή η αναγνωρισιμότητα σίγουρα φέρνει κόσμο στα conventions αλλά δεν είμαι σίγουρος κατά πόσον φέρνει κόσμο αμιγώς στη σκηνή των κόμιξ. Σε κάθε περίπτωση για εμάς είναι κέρδος
-Υπάρχει κάποιος φετινός δίσκος που έχεις λιώσει να ακούς;
;Έχω λιώσει το "The Door To Doom" των Candlemass. Αν και για να είμαι ειλικρινής, με βάση το ότι εκπληρώνει ένα όνειρο δεκαετιών, υπολόγιζα να το λιώσω λίγο παραπάνω. Εχω λιωσει και το "Αtonement" των Killswitch Engage, που με εξέπληξε από το πόσο έχει εντάξει στη μοντέρνα του προσέγγιση μπόλικο γνήσιο μεταλλικό τυρί.
-Σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Ελάτε στο AthensCon να πούμε γραφικότητες και γενικά Doom or be Doomed.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
-Καταρχάς, θέλω να σε ρωτήσω πότε προέκυψε η αγάπη σου για το μεταλ και πότε για τα κόμικς;
Κάπου τέλη δημοτικού αρχές γυμνασίου. Εποχή που έλιωνα το "Νightfall Ιn Μiddle Εarth" και το "Chemical Wedding". Ήταν η μετάβαση από το ροκ που είχα μάθει από γονείς και ξαδέρφια προς τα πιο μεταλ ακούσματα. Παρόμοια μετάβαση έγινε και με τα κόμιξ. Από Λούκυ Λουκ και Ντόναλντ στα πιο dark διαβάσματα του περιοδικού 9. Συνεπεσαν μαλιστα με την ελληνικη εκδοση του Ultimate Spiderman που με επηρέασε λιγο στην ενασχόληση με τα υπερηρωικά σενάρια. Μάλιστα η πρώτη ιστορία κόμιξ που έφτιαξα ήταν ένας υπερήρωας ο Chemi Man. Μια μιξη Spiderman και τραγουδιων του Bruce Dickinson από το Chemical Wedding. Όσο διαβάζω αυτά που γράφω δυσκολεύομαι να πιστέψω το πως κατάφερα να κοινωνικοποιηθώ στα μετέπειτα χρόνια.. Ευτυχώς στην πορεια ωρίμασα καλλιτεχνικά, σοβαρεψα και ασχολιόμουν αποκλειστικά με τον Conan και τους Manowar.
-Οι Μεταλλάδες είναι ένα συνονθύλευμα αυτών των δύο. Πώς σου ήρθε να κάνεις κάτι τέτοιο και πως το πήρε στην αρχή ο κόσμος;
Ήταν λίγο εύκολο. Έχω δει αρκετά σκηνικά στη θητεία μου πίσω από το μικρόφωνο των System Decay και των Deathcrop Valley αργότερα. Έχοντας ασχοληθεί με τις εικονογραφήσεις ήθελα να κάνω κάτι που να σατιρίζει τις φάσεις αυτές. Στην αρχή το όραμα ήταν να φτιάξω μια σειρά κινουμένων σχεδίων. Μετά από προτροπές φίλων προτίμησα να γίνει σειρά webcomic που ήταν και πιο εφικτό. Ευτυχώς το εγχείρημα το στήριξε το socomic.gr όσον αφορά το διαδίκτυο και η Jemma Press όσον αφορά τις εκδόσεις. Ο κόσμος από πολύ νωρίς το πήρε ζεστά γιατί μάλλον πολλοί ταυτίστηκαν. Κάτι που μπορώ να πω μου έκανε λίγη εντύπωση καθώς μας κράζω αρκετά.
-Πλέον ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το Encore το οποίο για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί στο AthensCon, και αποτελεί το δεύτερο βιβλίο σου. Τι να περιμένουμε σε αυτό;
-Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με καλλιτέχνες όπως ο Blacksmith, o JP Ahonen, ο Νίκος Στεφαδούρος, Τάσος Μαραγκός και Γιώργος Παπαδάκης; Με δύο από αυτούς στο περσινό AthensCon είχατε και μια κοινή ομιλία...
Τον Blacksmith τον προσέγγισα μεσώ ενός κοινού μας φίλου και εξαιρετικού κωμικού, του Θωμά Ζάμπρα, όταν δούλευα ακόμα την προηγούμενη έκδοση. Ήθελα να έχω μια ιστορία από το χέρι που σχεδίασε το Ντίνο Χεντμπάνκη. Το κόμιξ δεν έγινε ποτέ λόγω χρόνου, αλλά αρχίσαμε να βγαίνουμε για μπίρες και να μαζευόμαστε σε σπίτια για ταινίες και σουβλάκια. Έτσι έμαθα που μένει και απείλησα πως θα του κάψω το σπίτι αν δε μου έχει ένα επεισόδιο εγκαίρως σε αυτή την έκδοση. Τελικά τα κατάφερε μια μέρα πριν φύγει το βιβλίο για εκτύπωση. Έτσι οργανώθηκε και εκείνη η ομιλία στο AthensCon σχετικά με το metal και τα κόμιξ όπου είχα την τύχη να γνωρίσω τον JP. Ευτυχώς δε χρειάστηκε να τον απειλήσω καθώς αρκούσε μια δωροδοκία με πιτόγυρα. Πάντως γενικά με JP και Blacksmith είχαμε μια τρομερή επαφή από την πρώτη στιγμή ρίχνοντας άπειρο γέλιο και είναι τιμή μου που συμμετέχουν στην έκδοση. Το Νικόλα Στεφαδούρο τον ξέρω από παλιά και γνωρίζω πόσο αφοσιωμένος είναι στον ήχο και πόσο γουστάρει τους «Μεταλλάδες». Το θεωρούσα απολύτως απαραίτητο να έχω την οπτική του στην έκδοση. Το ίδιο ισχύει για τον Τάσο Μαραγκό (TasMar) που οι δουλειές του krak comics – Hard rock μυρίζουν μέταλ και αλητεία. ΟΓιώργος Παπαδάκης είναι μια ιδιαίτερη ιστορία . Ήταν δάσκαλος μου στη σχολή σκίτσου, οπότε ο,τι καφρίλες βλέπετε στα σενάρια μου είναι εν μέρει δική του ευθύνη. Αρα καταλαβαίνετε γιατί υπαρχουν οι εικόνες του στο επερχόμενο ανοσιούργημα
-Ταυτίζεσαι με κάποιον μεταλλά περισσότερο;
Αν εννοείς τον ήχο, ταυτίζομαι με τους doomsters. Σίγουρα μέσα μου είμαι ο γραφικός μεταλλάς. Όσο και αν κάποιες εκφάνσεις της ζωής μου το κρύβουν, τώρα όσο μεγαλώνων αποκτάω κάποια στοιχεία του πρωτοδισκάκια. Στο κόμικ μου μάλιστα απεικονίζονται μέσω του χαρακτήρα που ακούει στο όνομα "ο Τακης ο προοουλερ, το οποιο όμως είναι και περίεργο γιατί παράλληλα είμαι πολύ ανοιχτός σε νέα ακούσματα και δεν ακυρώνω τις "νέες" κυκλοφορίες αγαπημένων συγκροτημάτων. Απλώς ίσως γερνάω και νοσταλγώ την αίσθηση του «πηγαίου» που έχουν οι πρώτοι δίσκοι κάποιων συγκροτημάτων-ορόσημο για τον ήχο..
-Γενικά οι Μεταλλάδες αντιμετωπίζουν με χιούμορ την καθημερινότητα των φαν αυτής της μουσικής, Είδες ποτέ κανέναν να γκρινιάζει για κάποιο σκίτσο σου;
Στη σελίδα μου όχι. Στο καψιμι κάποια στιγμή με είχαν ανεβάσει σχολιάζοντας ότι οι Μεταλλαδες είναι το πιο χατζημεταλλικό κόμιξ. Στην αρχή πήγα να πληγωθώ. Μετά πήγα να γουστάρω. Μέχρι σήμερα δεν έχω αποφασίσει αν είναι ντροπή ή τιμή.
-Σου έχει συμβεί εσένα κάτι αστείο που ήθελες να το μεταφέρεις στο comics σου;
Σχεδόν κάθε επεισόδιο έχει και μια δόση αλήθειας, κυρίως όσα σχετίζονται με τις επικλήσεις δαιμόνων. Οπότε τα έχω μεταφέρει σχεδόν όλα τα αστεία που μου έχουν συμβεί. Π.χ, το τρίτο επεισόδιο των μεταλλάδων με κάτι τυπάκια που σε live των Εlectric Wizard την πίνουν πριν το live για τη φάση και καταλήγουν να το έχουν χάσει όλο επειδή είναι κόκκαλο, συνέβη όντως δίπλα μου. Το επεισόδιο με τον τύπο που κατά λάθος προσγειωθήκαν στο χέρι του τα άχαμνα του μπασίστα την ώρα που έκανε crowd surfing έγινε πριν μια δεκαετία περίπου σε live των Candlemass . Μάντεψε ποιος είναι ο τύπος που του συνέβη ….
-Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μεγάλο ενδιαφέρον για εκθέσεις σχετικά με τα comics και την pop κουλτούρα στην Ελλάδα. Βλέπεις γενικά ο κόσμος να ενδιαφέρεται περισσότερο για αυτή την τέχνη όσο περνά ο καιρός;
-Υπάρχει κάποιος φετινός δίσκος που έχεις λιώσει να ακούς;
;Έχω λιώσει το "The Door To Doom" των Candlemass. Αν και για να είμαι ειλικρινής, με βάση το ότι εκπληρώνει ένα όνειρο δεκαετιών, υπολόγιζα να το λιώσω λίγο παραπάνω. Εχω λιωσει και το "Αtonement" των Killswitch Engage, που με εξέπληξε από το πόσο έχει εντάξει στη μοντέρνα του προσέγγιση μπόλικο γνήσιο μεταλλικό τυρί.
-Σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Ελάτε στο AthensCon να πούμε γραφικότητες και γενικά Doom or be Doomed.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου