Οι "δικοί" μας Project Renegade, μετά το πρώτο τους ΕΡ, που σύστησαν τον εαυτό τους και τις ιδιαίτερες μουσικές τους κατευθύνσεις, τώρα επιστρέφουν με κάτι πιο ολοκληρωμένο. Συγκεκριμένα, στα τέλη του τρέχοντος έτους, κυκλοφορούν την παρθενική τους ολοκληρωμένη δουλειά με τον τίτλο "Order Of Minus" δείχνοντας τους πιο ανεξάρτητους σε σχέση με το κλασικό μεταλλικό στερέωμα.
Με το "Big Boss" να μιλάει στην εισαγωγή του δίσκου, μας βγαίνει αμέσως το αίσθημα της αγωνίας λίγο πριν το ''Liber8" βγάλει όλη τη δύναμή του. Εδώ μέσα από τους μοντερισμούς και την ύστερη Lacuna Coil επιρροή, έχουμε να κάνουμε με ένα κομμάτι ιδιαιτέρως πειραματικό και συνάμα βαρύ, γεμάτο ενέργεια. Αμέσως μετά και με το "Products Of War", η μουσική χωρίς να μπαίνει σε συγκεκριμένα καλούπια, θυμίζει λίγο την "Chaos AD" εποχή των Sepultura, ενώ η φωνή παραμένει σταθερή σε ένα αιθέριο και μυστηριακό ύφος.
Το "The New Joker" θα κάνει το άλμπουμ πιο εκρηκτικό με τα κολλητικά και βαριά του riffs, ενώ το "In Another Life" πατάει στα πάλαι ποτέ nu metal μονοπάτια των 90s με τους ρυθμούς που εκπέμπει, αν και εδώ τα φωνητικά είναι κατ'εμέ τα πιο ωραία σε όλο το άλμπουμ. Το "The Strain" συνρχίζει πιστά στο ίδιο μήκος κύματος, χωρίς να χάνεται η όλη ενέργεια του άλμπουμ αν και το χαοτικό "Respirator" θα δώσει λίγη ατμόσφαιρα πασάροντας την τελική τριάδα.
Εδώ έχουμε το "Sylar" να μου θυμίζει τα τριγύρω ακούσματα πριν εντρυφήσω αποκλειστικά στο heavy metal, με επιρροές από Linkin Park, Depeche Mode αλλά ακόμα και Rammstein να έρχονται στα αυτιά μου, και με πολύ πόνο πίσω από το μικρόφωνο φτάνουμε στο τέλος, με το οχτάλεπτο πολυδιάστατο "Black Mountain" λίγο μετά τα απόκοσμα synth του "A Demon Has Escaped The Triangle".
Το ντεμπούτο των Project Renegade μπορεί να μην "ανακαλύπτει την Αμερική" τουλάχιστον για τα παγκόσμια μουσικά δεδομένα, αλλά στην εγχώρια σκηνή, αυτό που πλασάρουν είναι ιδιαιτέρως πρωτότυπο, μιας και ξεφεύγει αρκετά από τις μπάντες που ξέρουμε. Το "Order Of The Minus" αναμφίβολα είναι ένας δίσκος με ωριμότητα, επαγγελματισμό και πιασάρικα μέρη, τα οποία θα κερδίσουν τους φίλους του μοντέρνου metal. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που ακόμα και εμένα που είμαι μακριά από αυτά τα ακούσματα εδώ και πάνω από μια δεκαετία, ήρθε να μου θυμίσει τα πρώτα μου βήματα στον σκληρό ήχο, και κάπως έτσι οι φίλοι των Machine Head, των mid 90s Sepultura, Lacuna Coil και Slipknot θα το λατρέψουν και ίσως νοσταλγήσουν.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με το "Big Boss" να μιλάει στην εισαγωγή του δίσκου, μας βγαίνει αμέσως το αίσθημα της αγωνίας λίγο πριν το ''Liber8" βγάλει όλη τη δύναμή του. Εδώ μέσα από τους μοντερισμούς και την ύστερη Lacuna Coil επιρροή, έχουμε να κάνουμε με ένα κομμάτι ιδιαιτέρως πειραματικό και συνάμα βαρύ, γεμάτο ενέργεια. Αμέσως μετά και με το "Products Of War", η μουσική χωρίς να μπαίνει σε συγκεκριμένα καλούπια, θυμίζει λίγο την "Chaos AD" εποχή των Sepultura, ενώ η φωνή παραμένει σταθερή σε ένα αιθέριο και μυστηριακό ύφος.
Το "The New Joker" θα κάνει το άλμπουμ πιο εκρηκτικό με τα κολλητικά και βαριά του riffs, ενώ το "In Another Life" πατάει στα πάλαι ποτέ nu metal μονοπάτια των 90s με τους ρυθμούς που εκπέμπει, αν και εδώ τα φωνητικά είναι κατ'εμέ τα πιο ωραία σε όλο το άλμπουμ. Το "The Strain" συνρχίζει πιστά στο ίδιο μήκος κύματος, χωρίς να χάνεται η όλη ενέργεια του άλμπουμ αν και το χαοτικό "Respirator" θα δώσει λίγη ατμόσφαιρα πασάροντας την τελική τριάδα.
Εδώ έχουμε το "Sylar" να μου θυμίζει τα τριγύρω ακούσματα πριν εντρυφήσω αποκλειστικά στο heavy metal, με επιρροές από Linkin Park, Depeche Mode αλλά ακόμα και Rammstein να έρχονται στα αυτιά μου, και με πολύ πόνο πίσω από το μικρόφωνο φτάνουμε στο τέλος, με το οχτάλεπτο πολυδιάστατο "Black Mountain" λίγο μετά τα απόκοσμα synth του "A Demon Has Escaped The Triangle".
Το ντεμπούτο των Project Renegade μπορεί να μην "ανακαλύπτει την Αμερική" τουλάχιστον για τα παγκόσμια μουσικά δεδομένα, αλλά στην εγχώρια σκηνή, αυτό που πλασάρουν είναι ιδιαιτέρως πρωτότυπο, μιας και ξεφεύγει αρκετά από τις μπάντες που ξέρουμε. Το "Order Of The Minus" αναμφίβολα είναι ένας δίσκος με ωριμότητα, επαγγελματισμό και πιασάρικα μέρη, τα οποία θα κερδίσουν τους φίλους του μοντέρνου metal. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που ακόμα και εμένα που είμαι μακριά από αυτά τα ακούσματα εδώ και πάνω από μια δεκαετία, ήρθε να μου θυμίσει τα πρώτα μου βήματα στον σκληρό ήχο, και κάπως έτσι οι φίλοι των Machine Head, των mid 90s Sepultura, Lacuna Coil και Slipknot θα το λατρέψουν και ίσως νοσταλγήσουν.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου