Τέτοια εποχή πέρσι, άνοιγε τα κατάμαυρα φτερά του το δεύτερο πόνημα των "δικών" μας Lucifer's Child, "The Order". Aποτέλεσμα του δίσκου, ήταν αυτό το Εωσφορικό "τάγμα" να ταξιδέψει στα πέρατα της Ευρώπης και να δείξει τη δύναμη του. Με μόλις δύο μήνες να μας χωρίζουν από τη συναυλιακή τους επιστροφή στην Αθήνα, για το παρθενικό τους headline show, το Metal View συναντήθηκε με τον ιθύνοντα νου και κιθαρίστα της μπάντας, Γιώργο Εμμανουήλ, για μία συνέντευξη που αν μη τι άλλο επικεντρώνεται στο black metal.
-Καταρχάς, ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του "The Order";
Είναι κάτι πέραν των προσδοκιών μας. Έχουμε καταφέρει να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας σχεδόν σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες μέχρι στιγμής και ειλικρινά δεν περίμενα πως ο κόσμος θα αγκάλιαζε την προσπάθεια και το άλμπουμ μας τόσο ζεστά, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, και πόσο μάλλον όταν είμαστε μια νέα μπάντα, που κυκλοφόρησε μόλις τον δεύτερο δίσκο.
-Η μουσική του νέου σας δίσκου χτυπάει απευθείας στο συναίσθημα. Η έμπνευση σου έρχεται ξαφνικά από κάποια κατάσταση σου ή είναι πιο προμελετημένη;
Πάντα γράφω μουσική βάσει του συναισθήματος και βάσει των βιωμάτων. Όλες οι συνθέσεις δημιουργούνται με αυτόν τον τρόπο. Όταν μου συμβαίνει κάτι, παίρνω την κιθάρα μου και εκφράζομαι, χτίζοντας κάτι. Βέβαια, επειδή το "The Order" είναι ένα story telling άλμπουμ, όλα αυτά παραλληλίζονται με στοιχεία που αφορούν τον μυστικισμό και τον πνευματισμό.
-Γενικά για εμένα το black metal είναι αλληλένδετο με την έννοια του βιώματος. Εσύ νιώθεις ότι η κιθάρα σου είναι κάτι σαν καταφύγιο;
Το μεγαλύτερο καταφύγιο της ζωής μου είναι αυτό!
-Λόγω και της μπάντας σου και της δουλειάς σου στο studio, βλέπεις το black metal να έχει περιθώρια εξέλιξης;
Είναι μια μουσική που δεν έχει όρια και σύνορα. Πάντα, τουλάχιστον για εμένα, από όταν ξεκίνησα να ακούω μέχρι και σήμερα, έβλεπα μπάντες με τεράστιο ηχητικό φάσμα και χρωματισμούς, που αν δεν υπήρχε η "ταμπέλα" του black metal θα μου θύμιζαν και διάφορα άλλα πράγματα. Το black metal είναι ένα είδος που δεν τελειώνει ποτέ, εξελίσσεται, μεταλλάσσεται και είναι σαν ένα δέντρο με πάρα πολλά κλαδιά.
-Η θέληση για όλο αυτό και από την πλευρά των οπαδών, αλλά και από πιο νέους καλλιτέχνες, υπάρχει ή επαναπαύονται στα ήδη πατημένα "σκανδιναβικά" ή "ελληνικά" μονοπάτια;
Βλέπω ότι το black metal προχωρά και εξελίσσεται σεβόμενο τις ρίζες του. Πάντα παρατηρώ σε πολλές μπάντες της εποχής μας που πηγαίνουν καλά, να βασίζονται στη ρίζα και το παρελθόν του ήχου, άσχετα αν είναι Σκανδιναβικός ή Ελληνικός, εκτός όμως από τους ίδιους τους καλλιτέχνες αλλά και από τον κόσμο που τους ακούει, υπάρχει μια μαγική χημεία όπου το πάθος, και η αγάπη για αυτή τη μουσική βοηθάει να πάει ένα βήμα παραπέρα.
-Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε δημοσιεύματα στο internet που κρίνουν το black metal και διάφορα συγκροτήματα, πολλές φορές με ανούσιο τρόπο. Θεωρείς ότι στον ακραίο ήχο ο παγκόσμιος ιστός και η υπερβολική πληροφορία, είναι σύμμαχοι ή μπορεί να γίνουν και εχθροί;
Θεωρώ ότι είναι δίκοπο το μαχαίρι γιατί η ελευθερία του λόγου στο internet βοηθάει πάρα πολύ να βγει μια φωνή από τον καθένα μας παραέξω και λειτουργεί σαν εργαλείο, όμως και η δυνατότητα αυτή γίνεται πολλές φορές με έναν ανώριμο τρόπο, επιπόλαιο και βιαστικό. Από τη μία χαίρομαι που ο κόσμος εκφράζεται, αλλά από την άλλη νιώθω πως πάμε προς τα πίσω, με τόσα γεγονότα που συμβαίνουν στις μέρες μας σχετικά με τη μουσική, όπως ακυρώσεις συναυλιών, και ένα κυνήγι μαγισσών με πρωταγωνιστές τα συγκροτήματα, ή ακόμα και το ίδιο το black metal σαν είδος, το οποίο φαίνεται πως προσβάλλει και τρομάζει κάποιον κόσμο. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί συνέβη ξαφνικά αυτό, που αν πάμε πίσω το black metal έχει μία ιστορία, όντας μουσική που προκαλούσε με όσα πρέσβευε από τις απαρχές του, αλλά και με τα συγκροτήματα και τις ιδέες του. Όπως και το punk αλλά και όλο το heavy metal ιδίωμα, είναι μια φωνή αντίδρασης, απλώς το black metal έχει έναν πιο αντισυμβατικό τρόπο να εκφράσει μια αντίθεση, και αυτό είναι που πειράζει.
-Αισθάνθηκες ποτέ φόβο για την πορεία των Lucifer's Child, μέχρι αυτή σιγά σιγά να πάρει τα πάνω της;
Φόβο σε καμία περίπτωση, ούτε ανασφάλεια, αφού δεν είχα συγκεκριμένους στόχους, απλώς ήθελα να γράψω μουσική με τη μπάντα μου και να παίξουμε συναυλίες. Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν οι βασικές προσδοκίες μας, γιατί η ιδέα είναι αυτή, και είμαστε εδώ για να το κυνηγάμε, να γουστάρουμε και να μας δίνει αυτή η καύλα πνοή.
-Μετά την αποχώρηση σου από τους Rotting Christ, βλέπουμε και περισσότερη κινητικότητα στο στρατόπεδο των Lucifer's Child. Είναι και ο λόγος ότι απέκτησες μεγαλύτερα περιθώρια στον χρόνο σου μετά από αυτό;
Με απλά λόγια, έτυχε να έχω δύο καρπούζια κάτω από μία μασχάλη. Η απόφαση μου να αποχωρήσω από τους Rotting Christ ήταν ένα ρίσκο, αλλά το επέλεξα για να βοηθήσω και να επικεντρωθώ στους Lucifer's Child, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Η πληθώρα συναυλιών που είχα με τους Rotting Christ, στον ίδιο χρόνο με το ξεκίνημα του "The Order", ήρθαν σε "κόντρα" συναυλιακά αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες δουλειές μας, με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται στις υπόλοιπες υποχρεώσεις που έχει ένα συγκρότημα.
-Μιας και έχετε συμμετάσχει ήδη σε αρκετά φεστιβάλ στο εξωτερικό, και ετοιμάζεστε και για κάποιες περιοδείες, βλέπεις τους Lucifer's Child να κερδίζουν συνεχώς έδαφος;
Δε ξέρω αν θα το έλεγα ακριβώς έτσι, αλλά γουστάρω που βλέπω κόσμο μετά τις συναυλίες μας και να μιλάμε, να μας λέει τις εντυπώσεις του, και πολλούς από αυτούς να τους ξαναβλέπουμε σε ακόμα μια επίσκεψη στη χώρα ή στην πόλη τους. Νιώθω ευχαριστημένος που υπάρχει επαφή με τη μπάντα και μέσω αλληλογραφίας, και είναι δείγμα ότι έχουν αρχίσει να μας αγκαλιάζουν και να προχωράμε μαζί.
-Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου από την παρθενική σας εμφάνιση στην Αθήνα πλάι στους Enslaved;
Ήδη ανυπομονώ για το επόμενο μας live στις 14 Δεκεμβρίου!
-Χαχα, οπότε τι να περιμένουμε από αυτό το headline live;
Σκοπός αυτής της συναυλίας είναι η προώθηση και παρουσίαση του δεύτερου μας άλμπουμ, "Τhe Order",που κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο, με τον δικό μας τρόπο που πιστεύω θα είναι η πιο ιδιαίτερη, ολοκληρωμένη και δυνατή μας εμφάνιση που έχουμε κάνει ποτέ.
-Πλάνα ή ιδέες για επόμενο άλμπουμ υπάρχουν;
Ακόμα είναι νωρίς να το συζητήσουμε αλλά πιστεύω πως σύντομα το ζιζάνιο μέσα μου θα αρχίσει να ξυπνάει και θα μας παρακινήσει σε νέες συνθέσεις...
-Ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Ευχαριστώ πολύ εσένα Γιάννη και το Metal View, για την πρόσκληση. Καλή συνέχεια και δύναμη στον αγώνα σου για να στηρίζεις το metal!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
-Καταρχάς, ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του "The Order";
Είναι κάτι πέραν των προσδοκιών μας. Έχουμε καταφέρει να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας σχεδόν σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες μέχρι στιγμής και ειλικρινά δεν περίμενα πως ο κόσμος θα αγκάλιαζε την προσπάθεια και το άλμπουμ μας τόσο ζεστά, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, και πόσο μάλλον όταν είμαστε μια νέα μπάντα, που κυκλοφόρησε μόλις τον δεύτερο δίσκο.
-Η μουσική του νέου σας δίσκου χτυπάει απευθείας στο συναίσθημα. Η έμπνευση σου έρχεται ξαφνικά από κάποια κατάσταση σου ή είναι πιο προμελετημένη;
Πάντα γράφω μουσική βάσει του συναισθήματος και βάσει των βιωμάτων. Όλες οι συνθέσεις δημιουργούνται με αυτόν τον τρόπο. Όταν μου συμβαίνει κάτι, παίρνω την κιθάρα μου και εκφράζομαι, χτίζοντας κάτι. Βέβαια, επειδή το "The Order" είναι ένα story telling άλμπουμ, όλα αυτά παραλληλίζονται με στοιχεία που αφορούν τον μυστικισμό και τον πνευματισμό.
-Γενικά για εμένα το black metal είναι αλληλένδετο με την έννοια του βιώματος. Εσύ νιώθεις ότι η κιθάρα σου είναι κάτι σαν καταφύγιο;
Το μεγαλύτερο καταφύγιο της ζωής μου είναι αυτό!
-Λόγω και της μπάντας σου και της δουλειάς σου στο studio, βλέπεις το black metal να έχει περιθώρια εξέλιξης;
Είναι μια μουσική που δεν έχει όρια και σύνορα. Πάντα, τουλάχιστον για εμένα, από όταν ξεκίνησα να ακούω μέχρι και σήμερα, έβλεπα μπάντες με τεράστιο ηχητικό φάσμα και χρωματισμούς, που αν δεν υπήρχε η "ταμπέλα" του black metal θα μου θύμιζαν και διάφορα άλλα πράγματα. Το black metal είναι ένα είδος που δεν τελειώνει ποτέ, εξελίσσεται, μεταλλάσσεται και είναι σαν ένα δέντρο με πάρα πολλά κλαδιά.
-Η θέληση για όλο αυτό και από την πλευρά των οπαδών, αλλά και από πιο νέους καλλιτέχνες, υπάρχει ή επαναπαύονται στα ήδη πατημένα "σκανδιναβικά" ή "ελληνικά" μονοπάτια;
Βλέπω ότι το black metal προχωρά και εξελίσσεται σεβόμενο τις ρίζες του. Πάντα παρατηρώ σε πολλές μπάντες της εποχής μας που πηγαίνουν καλά, να βασίζονται στη ρίζα και το παρελθόν του ήχου, άσχετα αν είναι Σκανδιναβικός ή Ελληνικός, εκτός όμως από τους ίδιους τους καλλιτέχνες αλλά και από τον κόσμο που τους ακούει, υπάρχει μια μαγική χημεία όπου το πάθος, και η αγάπη για αυτή τη μουσική βοηθάει να πάει ένα βήμα παραπέρα.
-Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε δημοσιεύματα στο internet που κρίνουν το black metal και διάφορα συγκροτήματα, πολλές φορές με ανούσιο τρόπο. Θεωρείς ότι στον ακραίο ήχο ο παγκόσμιος ιστός και η υπερβολική πληροφορία, είναι σύμμαχοι ή μπορεί να γίνουν και εχθροί;
Θεωρώ ότι είναι δίκοπο το μαχαίρι γιατί η ελευθερία του λόγου στο internet βοηθάει πάρα πολύ να βγει μια φωνή από τον καθένα μας παραέξω και λειτουργεί σαν εργαλείο, όμως και η δυνατότητα αυτή γίνεται πολλές φορές με έναν ανώριμο τρόπο, επιπόλαιο και βιαστικό. Από τη μία χαίρομαι που ο κόσμος εκφράζεται, αλλά από την άλλη νιώθω πως πάμε προς τα πίσω, με τόσα γεγονότα που συμβαίνουν στις μέρες μας σχετικά με τη μουσική, όπως ακυρώσεις συναυλιών, και ένα κυνήγι μαγισσών με πρωταγωνιστές τα συγκροτήματα, ή ακόμα και το ίδιο το black metal σαν είδος, το οποίο φαίνεται πως προσβάλλει και τρομάζει κάποιον κόσμο. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί συνέβη ξαφνικά αυτό, που αν πάμε πίσω το black metal έχει μία ιστορία, όντας μουσική που προκαλούσε με όσα πρέσβευε από τις απαρχές του, αλλά και με τα συγκροτήματα και τις ιδέες του. Όπως και το punk αλλά και όλο το heavy metal ιδίωμα, είναι μια φωνή αντίδρασης, απλώς το black metal έχει έναν πιο αντισυμβατικό τρόπο να εκφράσει μια αντίθεση, και αυτό είναι που πειράζει.
-Αισθάνθηκες ποτέ φόβο για την πορεία των Lucifer's Child, μέχρι αυτή σιγά σιγά να πάρει τα πάνω της;
Φόβο σε καμία περίπτωση, ούτε ανασφάλεια, αφού δεν είχα συγκεκριμένους στόχους, απλώς ήθελα να γράψω μουσική με τη μπάντα μου και να παίξουμε συναυλίες. Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν οι βασικές προσδοκίες μας, γιατί η ιδέα είναι αυτή, και είμαστε εδώ για να το κυνηγάμε, να γουστάρουμε και να μας δίνει αυτή η καύλα πνοή.
-Μετά την αποχώρηση σου από τους Rotting Christ, βλέπουμε και περισσότερη κινητικότητα στο στρατόπεδο των Lucifer's Child. Είναι και ο λόγος ότι απέκτησες μεγαλύτερα περιθώρια στον χρόνο σου μετά από αυτό;
Με απλά λόγια, έτυχε να έχω δύο καρπούζια κάτω από μία μασχάλη. Η απόφαση μου να αποχωρήσω από τους Rotting Christ ήταν ένα ρίσκο, αλλά το επέλεξα για να βοηθήσω και να επικεντρωθώ στους Lucifer's Child, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Η πληθώρα συναυλιών που είχα με τους Rotting Christ, στον ίδιο χρόνο με το ξεκίνημα του "The Order", ήρθαν σε "κόντρα" συναυλιακά αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες δουλειές μας, με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται στις υπόλοιπες υποχρεώσεις που έχει ένα συγκρότημα.
-Μιας και έχετε συμμετάσχει ήδη σε αρκετά φεστιβάλ στο εξωτερικό, και ετοιμάζεστε και για κάποιες περιοδείες, βλέπεις τους Lucifer's Child να κερδίζουν συνεχώς έδαφος;
Δε ξέρω αν θα το έλεγα ακριβώς έτσι, αλλά γουστάρω που βλέπω κόσμο μετά τις συναυλίες μας και να μιλάμε, να μας λέει τις εντυπώσεις του, και πολλούς από αυτούς να τους ξαναβλέπουμε σε ακόμα μια επίσκεψη στη χώρα ή στην πόλη τους. Νιώθω ευχαριστημένος που υπάρχει επαφή με τη μπάντα και μέσω αλληλογραφίας, και είναι δείγμα ότι έχουν αρχίσει να μας αγκαλιάζουν και να προχωράμε μαζί.
-Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου από την παρθενική σας εμφάνιση στην Αθήνα πλάι στους Enslaved;
Ήδη ανυπομονώ για το επόμενο μας live στις 14 Δεκεμβρίου!
-Χαχα, οπότε τι να περιμένουμε από αυτό το headline live;
Σκοπός αυτής της συναυλίας είναι η προώθηση και παρουσίαση του δεύτερου μας άλμπουμ, "Τhe Order",που κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο, με τον δικό μας τρόπο που πιστεύω θα είναι η πιο ιδιαίτερη, ολοκληρωμένη και δυνατή μας εμφάνιση που έχουμε κάνει ποτέ.
-Πλάνα ή ιδέες για επόμενο άλμπουμ υπάρχουν;
Ακόμα είναι νωρίς να το συζητήσουμε αλλά πιστεύω πως σύντομα το ζιζάνιο μέσα μου θα αρχίσει να ξυπνάει και θα μας παρακινήσει σε νέες συνθέσεις...
-Ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Ευχαριστώ πολύ εσένα Γιάννη και το Metal View, για την πρόσκληση. Καλή συνέχεια και δύναμη στον αγώνα σου για να στηρίζεις το metal!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου